Zimowy wiatr na twojej twarzy

https://gulinka-patrzy.blogspot.com
---------------

Powieść rozpoczyna się niepozornie. Trafiamy do hiszpańskiej wioski w górach, do domu dość ubogiej rodziny. Lena i Guillen mają kilkanaście lat i, odkąd ich rodzice wzięli ślub, wychowują się jako rodzeństwo, ale tak naprawdę nie łączy ich żadne pokrewieństwo. Ich życie toczy się swoim rytmem do momentu, gdy pewnej nocy w górach rozbija się francuski samolot. Z pozoru w ogóle nie dotyczące ich zdarzenie rozpoczyna ciąg zmian w ich życiu. Od tego momentu już nic nie będzie takie samo.

„Zimowy wiatr...” to w równej mierze powieść historyczna, co obyczajowo-romansowa. Wybuchająca w Hiszpanii wojna domowa stawia dwójkę młodych ludzi, którzy dopiero co zdali sobie sprawę z tego, że się kochają, po przeciwnych stronach barykady. Ona zostaje pielęgniarką po stronie faszystowskiej, on zaczyna popierać ideały komunistyczne. Od tej pory ich życie to ciągłe odpychanie się i przyciąganie, tęsknota, cierpienie i walka o życie… Carla Montero zdecydowanie nie oszczędza swoich bohaterów. Gdy kończy się wojna w Hiszpanii i kraj zdaje się powoli odnajdywać spokój, w Europie wybucha II wojna światowa nie oszczędzająca nikogo. Razem z bohaterami trafiamy do Paryża, Niemiec, na front wschodni, do pociągu jadącego do Auschwitz, do wojennej Warszawy, a nawet północnej Afryki…

Bohaterowie to coś, co z całą pewnością udało się autorce doskonale wykreować. Każdy jest jakiś. Nie ma dwóch takich samych i to nie tylko dlatego, że dzieli ich gruby mur odmiennych poglądów. Ale przede wszystkim to bohaterowie niejednoznaczni. Ich wybory ideologiczne z naszego punktu widzenia, powodują przez moment konsternację i wahanie – któremu kibicować?, które bardziej polubić? Ale w miarę upływu fabuły to tak naprawdę nie ma wielkiego znaczenia. Bo to, po której stronie opowiedzieli się na początku życia, nie okazuje się być ich cechą determinującą. To tylko powoduje, że życie wrzuca ich w dane sytuacje, stawia ich przed zupełnie odmiennymi próbami…

Wątek miłosny w „Zimowym wietrze…” można by określi jako podobnie nieoczywisty, jak charakter bohaterów. Miłość w czasie wojny nigdy nie jest prosta, często zamiast szczęścia przynosi ból i cierpienie. Często zmusza do trudnych wyborów. W takich okolicznościach łatwo byłoby stworzyć ckliwą historię, ale nie tutaj. Mam wrażenie, że autorce udało się złapać tę cienką granicę między szczęśliwą miłością, a tą pełną przeciwności i problemów, nie przesadzając w żadnym z tych przypadków.

Jak już wspominałam równie wiele miejsca zajmuje tło historyczne. W końcu praktycznie całe życie naszych bohaterów toczy się w czasie wojny. Hiszpańska wojna domowa to nigdy nie był interesujący mnie temat i prawdopodobnie właśnie z powodu śladowej wiedzy trudno było mi się w niej odnaleźć. Dopiero przejrzenie informacji w internecie pozwoliło mi sobie poukładać, która strona jest która, która kogo popiera, za czym się opowiada i z kim walczy. Natomiast część skupiająca się na II wojnie światowej to z całą pewnością ciekawa odmiana względem innych powieści, które również przenoszą nas na front wschodni. Zazwyczaj wtedy trafiamy do Leningradu i obserwujemy cierpienie osób żyjących w oblężonym mieście. Tym razem znajdujemy się dokładnie na froncie, w ogniu walk. I to po stronie niemieckiej. A konkretnie w dywizji hiszpańskiej (dlaczego nikt mi wcześniej nie powiedział, że wojska hiszpańskie również tam walczyły?). Muszę się przyznać, że kiedy fabuła dotarła do Warszawy, we mnie włączyła się postawa – no to zobaczmy, czy wszystko się będzie zgadzać i czy będzie miało ręce i nogi. Otóż miało. Oprócz jednej rzeczy – bohaterowie znajdują się w małym getcie w momencie, gdy… ono już od prawie roku nie istnieje. Trochę szkoda.

Jeśli chodzi o fakty, zgrzyt z gettem był tylko moim jedynym zarzutem. Natomiast ogólnie co do tła historycznego mam zupełnie inne przemyślenie. Powieść Carli Montero to naprawdę dość gruba książka – prawie 700 stron lektury. Natomiast ja chętnie podzieliłabym ją na tomy i… rozwinęła tło historyczne. Przede wszystkim chciałabym, żeby Wilhelm Canaris dostał w tej opowieści więcej miejsca, bo z całą pewnością jeśli chodzi o II wojnę światową jest jedną z ciekawszych postaci.

Podział na tomy mógłby zmienić też jeszcze jedną istotną kwestię. „Zimowy wiatr...” obejmuje mniej więcej 50 lat. To dużo, nawet bardzo. A tylko raz zdarza się kilkuletni przeskok czasowy. Przez co większość fabuły jest pocięta na mniejsze fragmenty i gdy już zaczynamy orientować się w jednym okolicznościach, zżywamy się tam z bohaterami, zaczynamy im kibicować. nagle wszystko się zmienia, bohaterowie lądują w innym czasie, w skrajnie innych warunkach i cały proces musimy rozpoczynać od początku. I mam wrażenie, że tak naprawdę nigdy nie doprowadziłam go w sobie do końca. Fabuła, bohaterowie, tło historyczne… to wszystko było ciekawe. Nawet wątek romantyczny po kilkuset stronach mnie do siebie przekonał, a jednak… nie zżyłam się z tymi bohaterami w stu procentach. Między mną i powieścią wytworzył się lekki dystans niwelowany tylko momentami.

Do wspomnianego dystansu, co może zabrzmi dziwnie, przyczynił się też język, styl autorki. Po lekturze „Córki piekarza” napisanej niezwykle miękko, płynnie, czasami poetycko, nie mogłam z przyjemnością zatopić się w lekturze pisanej dość… zwyczajnie – tak, wiem, że to okropne słowo, ale chodzi mi o to, że w narracji zabrakło większych emocji. Nie było żadnym zgrzytów, niedociągnięć, tylko w moim odczuciu lekka obojętność. I taka sama wytworzyła się po mojej stronie.

„Zimowy wiatr na twojej twarzy” Carli Montero to obiektywnie rzecz ujmując dobra książka. Już sam fakt, że wątek romantyczny mnie przekonał w końcu do siebie, za tym przemawia. Również ze względu na tło historyczne warto po nią sięgnąć. A to czy Was zachwyci zależy chyba tylko od waszych oczekiwań językowych i emocjonalnych.

https://gulinka-patrzy.blogspot.com
---------------

Powieść rozpoczyna się niepozornie. Trafiamy do hiszpańskiej wioski w górach, do domu dość ubogiej rodziny. Lena i Guillen mają kilkanaście lat i, odkąd ich rodzice wzięli ślub, wychowują się jako rodzeństwo, ale tak naprawdę nie łączy ich żadne pokrewieństwo. Ich życie toczy się swoim rytmem do momentu, gdy pewnej nocy w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kocham takie powieści- wielowątkowe, z dużą liczbą bohaterów, bogatym tłem historycznym, których akcja toczy się na przestrzeni wielu lat.
"Zimowy wiatr na twojej twarzy" opowiada historię dwojga ludzi, którzy wychowali się w jednym domu jako przyrodnie rodzeństwo, ale w wieku młodzieńczym połączyła ich miłość- trudna i niejednoznaczna. Uczucie to zostało wystawione na próbę przez konieczność rozstania na długie lata i wojnę domową, podczas której znaleźli się po dwóch stronach konfliktu. Jakby tego było mało zaraz później wybuchła II wojna światowa i rzuciła bohaterów na różne fronty. Co jakiś czas zbiegi okoliczności powodowały, że się spotykają i za każdym razem byli innymi ludźmi, bo zmieniali się wraz ze światem wokół siebie. Każde z nich zaangażowało się w walkę- ratując rannych w szpitalu polowym, wykonując ryzykowne misje, wyciągając Żydów z getta, a nawet prowadząc działalność szpiegowską. Oboje też boleśnie się przekonali, jak bardzo wielka historia kpi sobie z wysiłków jednostki. Człowiek jest bowiem bezradny wobec trybów wielkiej polityki.
Dużą zaletą tej powieści jest solidnie opracowane tło historyczne. Autorka prowadzi nas przez całą Europę (od Hiszpanii, przez Francję, front wschodni, Warszawę) aż do Afryki. Ciekawie przedstawia szczegóły walk, warunki życia w okupowanych państwach, a nawet okoliczności podejmowania decyzji o charakterze politycznym.
Ta opowieść uświadamia czytelnikowi, że czasami pozornie nic nieznaczące wydarzenia mogą zmienić bieg naszego życia i uniemożliwić realizację planów, albo je odwrócić. Gdyby nie samolot, który rozbił się w okolicy wioski rodzinnej bohaterów nic z wydarzeń opisywanych w tej książce by się nie wydarzyło.
Carla Montero w znakomitej formie. Polecam.

Kocham takie powieści- wielowątkowe, z dużą liczbą bohaterów, bogatym tłem historycznym, których akcja toczy się na przestrzeni wielu lat.
"Zimowy wiatr na twojej twarzy" opowiada historię dwojga ludzi, którzy wychowali się w jednym domu jako przyrodnie rodzeństwo, ale w wieku młodzieńczym połączyła ich miłość- trudna i niejednoznaczna. Uczucie to zostało wystawione na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jako wielbiąca powieści obyczajowe osadzone w określonym okresie historycznym, mogę śmiało powiedzieć, że książka jest niesamowicie pieczołowicie napisaną opowieścią, z ogromnym epickim rozmachem. I, o ile ta strona przylgnęła do mnie od samego początku i poczułam jej rytm w samym środku serca, o tyle z drugiej strony miałam z nią nie lada problem. Widać ogrom pracy autorki, jej skrupulatność, wysoką erudycję, jednak wielość postaci, wątków zdecydowanie mnie przytłaczał. Drugim minusem jest objętość książki, której nie można było trzymać w rękach. Jest opasłym, ciężkim tomiskiem. Nie wiem, czy lepszym wyjściem nie byłoby po prostu wydanie jej w chociażby dwóch osobnych częściach. Sama wielowątkowa historia, nakreślona z wielu płaszczyzn narracyjnych staje się perypetiami hiszpańskiej rodziny na tle wojennej zawieruchy.



W pierwszej kolejności otrzymujemy historię pewnej hiszpańskiej rodziny. Tragedia francuskich lotników stała się przepustką dla Guillana do lepszego życia. Hrabina polskiego pochodzenia w ramach podziękowań za znalezienie zwłok jej męża i odzyskanie kosztowności zrabowanych już z ciała zmarłego męża, umożliwia chłopakowi zamieszkanie u niej w willi we Francji, edukację na najwyższym poziomie oraz życie w przepychu. Tam rozpoczyna się nowy rozdział w życiu Guillena, który dopiero dorastając uświadamia sobie miłość do przybranej siostry Leny. Rozpoczyna się rewolucja - wojna domowa Hiszpanii. Po dwóch stronach barykady spotyka się rodzina Leny i Guillana. Udręczeni głodem i biedą mieszkańcy Hiszpanii walczą o ideały i górnolotne obietnice. Kiedy rewolucja dobiega końca wybucha druga wojna światowa.
Powiem Wam, że miłość tych dwojga trzymała ich przy życiu do samego końca. Niewątpliwym jak dla mnie zadziwieniem jest fakt, iż autorka pokusiła się o tak szczegółowy opis nieustannych ścieżek, wojennych szlaków swoim bohaterom, których los wiódł od Asturii po Warszawę z okresu okupacji, walkę w polskim ruchu oporu i z rozmachem przeprowadzoną ucieczkę z pociągu do Auschwitz. Te drobiazgi z historii, które uchwyciła Montero pozwalają spojrzeć na pewne wątki z nieco innej perspektywy. Tutaj każda napotkana postać ma z rozmachem nakreślony życiorys. I tu jest właśnie ten minus, o którym pisałam na początku. Mnogość wątków i bohaterów mnie osobiście nieco drażniła.



Co z kolei nie ujmuje jej wyjątkowości. Prosty, aczkolwiek sugestywny, epicki język opowieści sprawia, że czyta się ją dosyć szybko. Tu praktycznie akcja w ogóle nie zwalnia, nabiera przy każdym wątku odpowiedniego tempa. Nawet wojna i jej tragizm ukazane są niezwykle autentycznie. Autorka wpuszcza swoich bohaterów w sam środek jej dramatu. Pośrednio powieść zmusza nas do głębszych refleksji i postawienia egzystencjalnych pytań, o stopień naszych, ludzkich poświęceń oraz siłę uczuć i emocji. Warto!


https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2020/02/zimowy-wiatr-na-twojej-twarzy-carla.html?fbclid=IwAR2icB9GRlD0HBe-PHcQTlgVQJtIRu_ulFYo_zf7ORpblGDxhacGcrdrSsU

Jako wielbiąca powieści obyczajowe osadzone w określonym okresie historycznym, mogę śmiało powiedzieć, że książka jest niesamowicie pieczołowicie napisaną opowieścią, z ogromnym epickim rozmachem. I, o ile ta strona przylgnęła do mnie od samego początku i poczułam jej rytm w samym środku serca, o tyle z drugiej strony miałam z nią nie lada problem. Widać ogrom pracy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

No niestety, nie wciągnęła mnie absolutnie ta książka. Jest, przede wszystkim, rozwleczona i przeładowana szczegółami zupełnie zbędnymi. Dokładne opisy każdego ruchu, zapachu, grymasu .....Jest zbyt ckliwie, mało wiarygodnie, sztucznie.

No niestety, nie wciągnęła mnie absolutnie ta książka. Jest, przede wszystkim, rozwleczona i przeładowana szczegółami zupełnie zbędnymi. Dokładne opisy każdego ruchu, zapachu, grymasu .....Jest zbyt ckliwie, mało wiarygodnie, sztucznie.

Pokaż mimo to

Wspaniała. Ma w sobie wszystko co powinna zawierać dobra powieść. Polecam.

Wspaniała. Ma w sobie wszystko co powinna zawierać dobra powieść. Polecam.

Pokaż mimo to

Pierwsze i myślę, że nie ostatnie spotkanie z Carlo Montero uważam za bardzo udane. Uwiódł i urzekł mnie całkowicie charakter powiesci,a w szczególności elementy romantyczno-dramatyczne osadzone w niebywale bogatym tle historycznym.
Akcja rozgrywa sie w trudnym dla Hiszpanii okresie wojny domowej, a potem przenosi sie na lata II wojny światowej.
Wojna domowa zmusiła społeczeństwo do wyboru pomiędzy komunistami a faszystami nie pozostawiając żadnej alternatywy.

PYTANIE. Czy miłość w czasie wojennego szaleństwa ma szansę na triumf?. Czy można połączyć wojnę i silne uczucie?.
Bohaterowie , którym mocno kibicowałam w czasie wojny domowej stanęli po przeciwnej stronie. Żaden wybór nie był dobry. Doprowadził do rozdzielenia zakochanych. Stali się wrogami.

Jest to miłość tragiczna. Miłość, której nie dano prawa do istnienia. Zdarzyła się w nieodpowiednim momencie, momencie w którym może nie być jutra.

Czy walka o swoje ideały i stanie po przeciwnej stronie, bądź odrzucenie ich i odrzucenie tym samym samego siebie spowoduje, że para zostanie ze sobą i zatriumfuje MIŁOŚĆ ?

Bardzo zachęcam do lektury. Dużo tu epizodów i detali historycznych oraz wyrazistych postaci.
Książka potocznie "CZYTA SIĘ SAMA"

Pierwsze i myślę, że nie ostatnie spotkanie z Carlo Montero uważam za bardzo udane. Uwiódł i urzekł mnie całkowicie charakter powiesci,a w szczególności elementy romantyczno-dramatyczne osadzone w niebywale bogatym tle historycznym.
Akcja rozgrywa sie w trudnym dla Hiszpanii okresie wojny domowej, a potem przenosi sie na lata II wojny światowej.
Wojna domowa zmusiła...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Byłam zachwycona „Szmaragdową tablicą”, więc sięgnęłam po tę powieść Carli Montero. Hiszpania, wojna, miłość - pomyślałam, że ta książka będzie jeszcze lepsza. Trochę się zawiodłam. Jakoś zupełnie nie mogłam polubić ani znielubić bohaterów, byli mi oni zupełnie obojętni. Nie byłam ciekawa, co się stanie dalej. Historia zbyt niewiarygodna jak dla mnie, za dużo tu cudownych zbiegów okoliczności.

Byłam zachwycona „Szmaragdową tablicą”, więc sięgnęłam po tę powieść Carli Montero. Hiszpania, wojna, miłość - pomyślałam, że ta książka będzie jeszcze lepsza. Trochę się zawiodłam. Jakoś zupełnie nie mogłam polubić ani znielubić bohaterów, byli mi oni zupełnie obojętni. Nie byłam ciekawa, co się stanie dalej. Historia zbyt niewiarygodna jak dla mnie, za dużo tu cudownych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacyjna

Rewelacyjna

Pokaż mimo to

"Zimowy wiatr na twojej twarzy ", który wypożyczyłam w bibliotece zrobił na mnie duże wrażenie. Epicka powieść Carli Montero, ukazująca dramat Hiszpanii rozdartej wojną domową i jej zaplątanie się w udział w II wojnie światowej po stronie hitlerowców a na tym tle historię niespełnionej miłości dwojga głównych bohaterów, wciągnęła mnie, jak nieczęsto, swą wielowątkową fabułą oraz tłem historycznym. Czytałam tę interesująco napisaną książkę, której walorem jest fakt iż powstała na bazie autentycznych wydarzeń a jej bohaterowie mieli swoje wzorce wśród członków rodziny pisarki, z dużym zaciekawieniem, ale i nie bez silnych emocji, wywoływanych nawet nie tak losami pojedynczych bohaterów powieści, jak tak niezwykle boleśnie doświadczonego narodu hiszpańskiego.

Książkę warto przeczytać, by nie tylko emocjonować się pełnymi dramatyzmu losami i skomplikowanymi miłosnymi relacjami dwójki bohaterów, Leny i Guillena, ale również, a może nawet przede wszystkim, dla tła historycznego, w którym akcja powieści się dzieje. Dla mnie najbardziej emocjonalną częścią książki jest ta opowiadająca o Oviedo w Asturii i jego tragicznym czasie oblężenia. To tam rozeszły się drogi Leny i Guillena.

Dzięki tej powieści nie tylko odświeżyłam sobie historię Europy w I połowie ub. wieku, ale, co cenne, zdobyłam dodatkową i to w frapujący mnie sposób przedstawioną wiedzę z tą historią związaną. Polecam.

"Zimowy wiatr na twojej twarzy ", który wypożyczyłam w bibliotece zrobił na mnie duże wrażenie. Epicka powieść Carli Montero, ukazująca dramat Hiszpanii rozdartej wojną domową i jej zaplątanie się w udział w II wojnie światowej po stronie hitlerowców a na tym tle historię niespełnionej miłości dwojga głównych bohaterów, wciągnęła mnie, jak nieczęsto, swą wielowątkową fabułą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"I zawsze będziesz go kochać. Miłość jest jak rana, nieodwołalnie się zabliźnia, a ból znika pod działaniem balsamu czasu... Na koniec życia mamy ciało całkowicie poznaczone bliznami, bo nie możemy żyć bez kochania i bez bycia kochanym."
*
Niespełniona i utracona miłość dwojga młodych ludzi, którzy w uwikłani w wojenną zawieruchę w obliczu trudnej sytuacji politycznej swojego kraju stanęli przed dramatycznymi wyborami, której całkowicie odmieniły ich życie. Jeden kraj, jeden naród i dwie strony barykady.
Dramatyczne koleje losu ludzi w czasie II wojny światowej widziane z perspektywy Hiszpanii, o której udziale w wojnie mało kto wie.
Zawiłe i poplątane losy bohaterów zbierają nas w podróż przez niemal wszystkie fronty wojny. Książka pełna emocji, niespodziewanych zwrotów akcji, ukazująca brutalne oblicze wojny, ale i gorące uczucie oraz niezłomność ludzkiej natury. Ogromnie wciągająca historia, której inspiracją stały się prawdziwe przeżycia członków rodziny autorki.
"To ciekawe, jak człowiek może się trzymać wobec ogromnych tragedii i załamać się z powodu drobiazgu.
- Jedna karta rozwala zamek z kart".

"I zawsze będziesz go kochać. Miłość jest jak rana, nieodwołalnie się zabliźnia, a ból znika pod działaniem balsamu czasu... Na koniec życia mamy ciało całkowicie poznaczone bliznami, bo nie możemy żyć bez kochania i bez bycia kochanym."
*
Niespełniona i utracona miłość dwojga młodych ludzi, którzy w uwikłani w wojenną zawieruchę w obliczu trudnej sytuacji politycznej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to