Książka na 6 gwiazdek, ale przypisy tłumaczki to wartość dodana, ponieważ stanowią dla mnie bazę do przeszukiwania podobnej literatury na temat kultury, historii i religii tej części świata.
Książka w swojej warstwie historycznej zasługuje na zainteresowanie, w warstwie fabularnej niektóre fragmenty opisujące zachowanie głównej bohaterki sformułowane są tak "naiwnym piórem", że przeczytałam je pobieżnie, aby nie psuć sobie ogólnego wrażenia.

Książka na 6 gwiazdek, ale przypisy tłumaczki to wartość dodana, ponieważ stanowią dla mnie bazę do przeszukiwania podobnej literatury na temat kultury, historii i religii tej części świata.
Książka w swojej warstwie historycznej zasługuje na zainteresowanie, w warstwie fabularnej niektóre fragmenty opisujące zachowanie głównej bohaterki sformułowane są tak "naiwnym...

Mogłoby być lepiej

Mogłoby być lepiej

Z jednej strony szalenie ciekawa historia nieprzeciętnej kobiety, z drugiej - głównej bohaterki nie polubiłam, ponieważ musiała się wykazać niezłym charakterkiem i sprytem, że zdobyła swoją pozycję. Gdyby jeszcze na zdobyciu pozycji kończyłoby się, moja sympatia byłaby większa. Niestety skrytobójstwo potwierdza tylko, że niestety mimo ciekawego życiorysu, Aleksandra szlachetna i dobra nie była.
Książkę warto przeczytać i zapoznać się z historią życia tej niesamowitej osoby i otoczenia w jakim przyszło jej żyć.

Z jednej strony szalenie ciekawa historia nieprzeciętnej kobiety, z drugiej - głównej bohaterki nie polubiłam, ponieważ musiała się wykazać niezłym charakterkiem i sprytem, że zdobyła swoją pozycję. Gdyby jeszcze na zdobyciu pozycji kończyłoby się, moja sympatia byłaby większa. Niestety skrytobójstwo potwierdza tylko, że niestety mimo ciekawego życiorysu, Aleksandra...

Od nadmiaru słodyczy można dostać mdłości... Tego się po prostu nie da czytać

Od nadmiaru słodyczy można dostać mdłości... Tego się po prostu nie da czytać

Serial „Wspaniałe stulecie” bije w Polsce rekordy popularności. Jednak książka na podstawie której powstał jest od niego o wiele ciekawsza.

Sułtanka Hürem, od swojego pochodzenia z ziem uznawanych za ruskie zwana też Roksolaną, to jedna z najciekawszych kobiet w historii. Przyszła na świat jako Aleksandra Lisowska około 1505 roku w Rohatyniu na Rusi Czerwonej należącej wówczas do Królestwa Polskiego (dziś ziemie te znajdują się na terytorium Ukrainy). W dzień swojego ślubu ze Stefanem, chłopakiem z sąsiedztwa, została porwana przez Tatarów do niewoli. Po wielu perypetiach dotarła na dwór cesarza Imperium Osmańskiego, sułtana Sulejmana Wspaniałego, jako służąca jednej z jego nałożnic. Przypadkowe spotkanie z władcą odmieniło jej życie – Sulejman zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia, uczynił swą ulubioną konkubiną, a z czasem poślubił. Mieli pięcioro dzieci. Mimo że Roksolana była czwartą żoną osmańskiego władcy miała największe wpływy na jego decyzje – zarówno te dotyczące życia dworskiego, jak i polityki międzynarodowej. Jako jedyna z jego żon spoczęła u jego boku w mauzoleum wybudowanym na dziedzińcu meczetu Sulejmana w Stambule.

Osip Nazaruk przedstawia w swej powieści 9 lat z życia sułtanki – od jej porwania w 1520 roku w rodzinnym Rohatyniu do oblężenia przez Sulejmana Wspaniałego Wiednia w 1529 roku. Nazaruk napisał „Aleksandrę” w 1930 roku „ku pokrzepieniu serc” Ukraińców, a zwłaszcza Ukrainek. Ukraina – ojczyzna zarówno Nazaruka, jak i Aleksandry – w swej historii rzadko kiedy miała bowiem dobrą passę. Za życia Roksolany państwo to było w stanie bezkrólewia – władane przez ciągle zmieniających się kniaziów i bojarów nie miało sił by przeciwstawić się grabieżczym najazdom Tatarów. Podobnie i za czasów Nazaruka kraj ten resztkami sił walczył o swą niepodległość z Polską oraz z rosnącym w siłę Związkiem Radzieckim, by w 1921 roku utracić suwerenność na 70 lat. Zarówno pod zaborem polskim jak i rosyjskim Ukraińcy znosić musieli różnego rodzaju represje, szczególnie dotkliwe w części zaanektowanej przez ZSRR. Stalin wymuszał uległość swych nowych obywateli głodem, celowo wywołując na początku lat 30-tych klęskę głodu, której ofiarą padło około 6,5 miliona ludności. To właśnie dla głodujących, upokorzonych Ukrainek pociechą miała być „Aleksandra” - historia dziewczyny, która z niewolnicy stała się najpotężniejszą w historii sułtanką.

Powieść Osipa Nazaruka to przede wszystkim doskonały portret psychologiczny tej wielkiej władczyni. Strona po stroni widzimy, jak z niewinnej i prostodusznej dziewczyny zmienia się ona w kobietę rządną władzy nad trzema kontynentami i wszelkich bogactw tego swiata. Metamorfoza Aleksandry następuje powoli, ale sugestywnie – na początku dziewczyna przyrzeka sobie, że ucieknie z niewoli, wróci do rodziców i nie da się tknąć innemu mężczyźnie niż jej ukochany Stefan. W trakcie podróży do Konstantynopola zauważa jednak, że jej uroda i wdzięk, jaki roztacza, wywierają ogromne wrażenie na mężczyznach i sprawiają, że jest traktowana lepiej niż inne niewolnice. Potem, będąc już wybranką Sulejmana, wie, ze może „awansować” na jego żonę tylko wtedy gdy przejdzie na islam. Wyrzeka się więc swojego prawosławnego Boga i zostaje czcicielką Allaha. Kolejnym przykazaniem, które łamie, jest „nie zabijaj” - co prawda nie czyni tego osobiście, ale z jej rozkazu ginie wiele niewinnych osób. Przemianę Aleksandry odzwierciedla też język, jakim pisze o niej Nazaruk. Początkowo nazywa ją swojskim imieniem „Olesia”, często podkreśla prawe cechy jej charakteru i delikatną, wręcz dziecięcą jeszcze, urodę. Na końcu książki zaś nie zwraca się do niej inaczej jak hatun Hürrem – pani Hürrem (Hürrem to imię nadane Aleksandrze na obczyźnie, oznacza „radosna”, „pogodna”, „kwitnąca”) i podkreśla, jak bardzo występna się stała.

W ogóle językowa warstwa powieści jest równie fascynująca jak fabuła. Nazaruk wplata w treść liczne przysłowia z terenów Rusi i Bliskiego Wschodu, pieśni i wiersze z tych regionów. Ubarwia też akcie opisami orientalnych obyczajów, strojów, zapachów, koncentrując się głównie na życiu haremu.

Minusem tej powieści są natomiast duże niezgodności z faktami historycznymi. Może nie jest to wada, w końcu powieść jako gatunek rządzi się swoimi prawami i nie trzeba z niej na siłę robić biografii, niemniej skoro autor deklaruje we wstępie, że książka ta ma być pierwszą próbą UDOMUMENTOWANIA losów Roksolany, powinna być zgodna z historyczną prawdą. Tymczasem Nazaruk zmienia daty tak ważnych wydarzeń, jak ślub Sulejmana i Hürrem (w książce ma on miejsce niedługo po ich pierwszym spotkaniu, w rzeczywistości dopiero po 14 latach wspólnego życia),panowanie poszczególnych dostojników cesarstwa, zmienia także liczbę i kolejność narodzin potomstwa sułtańskiej pary.

Dzięki serialowi „Wspaniałe stulecie” sułtanka Hürrem vel Roksolana stała się bohaterką popkultury i zagościła w świadomości setek osób, które wcześniej nie słyszały o jej istnieniu. Wkrótce zapewne powstawać będą też rozmaite powieści poświęconej jej osobie, jak to ma miejsce w przypadku innej sławnej sułtanki, Kösem. Zanim to się stanie, warto przeczytać jedną z pierwszych książek opisujących jej losy. Nawet jeżeli nie zawsze trzyma się ona prawdy historycznej, to zachwyca całą swą fabułą i przepięknym językiem, dzięki którym choć przez chwilę możemy poczuć się, jakbyśmy żyli we wspaniałym stuleciu.

Tło historyczne przytoczyłam na podstawie Wikipedii (hasła: „Sulejman Wspaniały” i „Hürrem” oraz publikacji „Encyklopedia Szkolna. Historia.”, praca zbiorowa, WSiP, 1995, hasło: „Ukraina”.

Serial „Wspaniałe stulecie” bije w Polsce rekordy popularności. Jednak książka na podstawie której powstał jest od niego o wiele ciekawsza.

Sułtanka Hürem, od swojego pochodzenia z ziem uznawanych za ruskie zwana też Roksolaną, to jedna z najciekawszych kobiet w historii. Przyszła na świat jako Aleksandra Lisowska około 1505 roku w Rohatyniu na Rusi Czerwonej należącej...

Napisana przez ukraińskiego pisarza przełomu wieków, a przetłumaczona w latach 20. XX wieku, prawdziwa historia Aleksandry Lisowskiej, późniejszej Roksolany (sułtanki i żony Sulejmana).
Trudno mi się czytało, chociaż treść interesująca.

Napisana przez ukraińskiego pisarza przełomu wieków, a przetłumaczona w latach 20. XX wieku, prawdziwa historia Aleksandry Lisowskiej, późniejszej Roksolany (sułtanki i żony Sulejmana).
Trudno mi się czytało, chociaż treść interesująca.

Czytałem już kilka książek i opracowań poświęconych losom Sulejmana Wspaniałego i Roksolany. Jedne były bardzo ciekawe i obiektywne, a także zawierały brutalny obraz haremu oraz zwyczajów w Imperium Osmańskim, zaś drugie były pełne luk i przekłamań historycznych oraz/lub były napisane niejasnym językiem. Powieść Nazaruka zalicza się niestety do tych drugich. Największe zarzuty mam wobec przedstawienia przez niego Roksolany. W pewnym momencie miałem wrażenie, iż została ona przedstawiona, nie jako okrutna i bezwzględna żona sułtana (samych fragmentów o jej mściwości i żądzy władzy jest niewiele),lecz jako idealna władczyni, troszcząca się o innych oraz domagająca się stalej opieki i miłości ze strony męża. Ponadto dialogi między nią a Sulejmanem są dla mnie jakby zanadto przesłodzone i infantylne, zaś sama akcja dla mnie była zbytnio rozwleczona. Dodatkowo mierziły mnie liczne przekłamania historyczne (chociaż o tyle dobrze, że tłumaczka w przypisach zwraca czytelnikom uwagę gdzie są błędy) oraz styl jakim pisana jest powieść. Z tych powodów daję tej lekturze jedną gwiazdkę (co sporadycznie mi się zdarza). Na ten moment mogę więc stwierdzić, że na ten moment jest to najgorsza książka jaką przeczytałem w 2018 r.

Czytałem już kilka książek i opracowań poświęconych losom Sulejmana Wspaniałego i Roksolany. Jedne były bardzo ciekawe i obiektywne, a także zawierały brutalny obraz haremu oraz zwyczajów w Imperium Osmańskim, zaś drugie były pełne luk i przekłamań historycznych oraz/lub były napisane niejasnym językiem. Powieść Nazaruka zalicza się niestety do tych drugich. Największe...

Książka delikatnie mówiąc infantylna i cukierkowata; szukałam intryg i spisków na dworze sułtana, znalazłam pean na cześć cerkwi prawosławnej i jej wiernej wyznawczyni Olesi ( bo tak głownie jest tu nazywana Roksolana vel Hurrem),która nic nie robi tylko modli się przy każdej okazji; wszystko jest tu wyidealizowane i jakies takie uładzone, chyba żeby się czytelnik czegoś nie daj Boże nie wystraszył;
porwanie Roksolany, droga do Kaffy, szkoła niewolnic, wreszcie harem sułtana to niemal wczasy, no może z elementami survivalu miejscami ale jednak wczasy; zero napięcia i emocji; romans z Sulejmanem, jakiś taki drewniany, żeby nie napisać dziecinny. Podobnie wyglądają pałacowe intrygi.....
A wszystko to napisane jakimś takim dziwnym językiem, jak dla mnie nie do przejścia...
Plusami książki są jedynie przypisy tłumaczki i barwne opisy miejsc.

Książka delikatnie mówiąc infantylna i cukierkowata; szukałam intryg i spisków na dworze sułtana, znalazłam pean na cześć cerkwi prawosławnej i jej wiernej wyznawczyni Olesi ( bo tak głownie jest tu nazywana Roksolana vel Hurrem),która nic nie robi tylko modli się przy każdej okazji; wszystko jest tu wyidealizowane i jakies takie uładzone, chyba żeby się czytelnik czegoś...

Ogólnie ciekawa opowieść o słynnej sułtance Hurrem, Roksolanie, która podbiła serce następcy tronu, a w sercu knuła zemstę za niewolnictwo, lata poniżeń i przysięgła doprowadzić Imperium Osmańskie do upadku. Tutaj najciemniejsze strony jej charakteru nie zostały przedstawione, w odróżnieniu do niedawno czytanej przeze mnie pozycji "harem Sulejmana". Sulejman także nie został przedstawiony jako bezwolna marionetka w rękach przebiegłęj kobiety. Odrobinę dłużył mi się początek, porwanie Oli sprzed ołtarza, tułaczka w niewoli i staranne przeszkolenie jej by można było ją sprzedać z zyskiem.
Dość powierzchownie ukazano jej uczucia i motywację, ale na uznanie zasługuje pieczołowicie odtworzone tło historyczne i realia epoki.

Ogólnie ciekawa opowieść o słynnej sułtance Hurrem, Roksolanie, która podbiła serce następcy tronu, a w sercu knuła zemstę za niewolnictwo, lata poniżeń i przysięgła doprowadzić Imperium Osmańskie do upadku. Tutaj najciemniejsze strony jej charakteru nie zostały przedstawione, w odróżnieniu do niedawno czytanej przeze mnie pozycji "harem Sulejmana". Sulejman także nie...

Aleksandra autorstwa Osypa Nazaruka to zbeletryzowana opowieść o życiu Rokosolany, słowiańskiej konkubiny, a następnie żony Sulejmana Wspaniałego.

Opierając się na wiedzy historycznej i wszelkich dostępnych źródłach Nazaruk wykreował postać Rokosolany odpowiadającej wyobrażeniom współczesnych. Tchnął w Aleksandrę żywego ducha. Przypisał jej myśli, słowa i uczynki.

Dzięki swojemu talentowi literackiemu opisał tę niebanalną kobietę w prostych, a jednocześnie bardzo barwnych słowach. Sprawił, że historia Hürrem staje się nam bliska i ważna.

więcej na: http://domowaksiegarnia.blogspot.com/

Aleksandra autorstwa Osypa Nazaruka to zbeletryzowana opowieść o życiu Rokosolany, słowiańskiej konkubiny, a następnie żony Sulejmana Wspaniałego.

Opierając się na wiedzy historycznej i wszelkich dostępnych źródłach Nazaruk wykreował postać Rokosolany odpowiadającej wyobrażeniom współczesnych. Tchnął w Aleksandrę żywego ducha. Przypisał jej myśli, słowa i uczynki.

Dzięki...