Kösem. Matka sułtanów

Wszystko zaczyna się od śmierci Mehmeda III i wstąpienia na tron jego syna, Ahmeda. Nasza główna bohaterka pojawia się trochę później. Autorką tej książki jest Solmaz Kamuran, która napisała rewelacyjną powieść o Kiraze. Spodziewałem się, że ta książka też będzie super. I zaczęło się nawet fajnie, a najbardziej spodobało mi się wspomnienie przez Kosem tego, że Katarzyna Medycejska mogła zabić własnego syna (i tu rzecz jasna jest nawiązanie do tego, że Kosem w końcu zabiła swoich synów dla władzy). Wszystko rozgrywa się w kolejności historycznej i tego nie mogę się czepić. Ale to oczywiście nie oznacza, że książka jest idealna.
Może zacznijmy od tego, że Kosem przedstawiona jest jako anioł, a Mahfiruz wszystkim dokucza i jest egoistką. Do tego Kosem nie jest drugą żoną Ahmeda tylko trzecią, bo drugą jest Fatma, a powinno być odwrotnie. Na dodatek matką Mehmeda jest właśnie Fatma, Kosem rodzi same córki, do czasu aż urodzi Murada. Po śmierci Fatmy Kosem wychowuje Mehmeda jak swojego syna, co jest kardynalnym błędem! Najlepsze jest to, że w książce Kosem nie zabiła żadnego ze swoich dzieci! Nawet swojego wnuka nie chciała zabić. Chciała go tylko obalić i zamknąć w pałacu, sługa Turhan nie powiedział swojej pani o dobrej woli Kosem i ta zechciała jej śmierci. Do tego w pewnym momencie autorka nazywa główną bohaterkę Hatice Mahpeyker Kosem sultan, a w książce dostała tylko imię Kosem. Pomimo tego, że autorka sfałszowała rzeczy oczywiste i za mocno wybielała Kosem to bardzo dobrze opisuje sytuację polityczną za czasów każdego z sułtanów. Solmaz Kamuran powinna pisać książki historyczne, ale nie powieści!
Są tylko dwa poboczne wątki, mianowicie miłość przyjaciółki Kosem, Irene do jej porywacza, Rustema. Dodatkowo w Irene kocha się eunuch z Francji i ten właśnie eunuch jest szantażowany przez szpiega wenecjan i truje niektórych członków dynastii.
Na początku książka była świetna. Później było już tylko gorzej.

Wszystko zaczyna się od śmierci Mehmeda III i wstąpienia na tron jego syna, Ahmeda. Nasza główna bohaterka pojawia się trochę później. Autorką tej książki jest Solmaz Kamuran, która napisała rewelacyjną powieść o Kiraze. Spodziewałem się, że ta książka też będzie super. I zaczęło się nawet fajnie, a najbardziej spodobało mi się wspomnienie przez Kosem tego, że Katarzyna...

Miernota. Pisana jak po lebkach, w pospiechu, byle jak. Strata czasu.

Miernota. Pisana jak po lebkach, w pospiechu, byle jak. Strata czasu.

Ze względu na to, że nigdy szczególnie nie interesowałem się dziejami imperium osmańskiego, nie jestem w stanie z całą stanowczością stwierdzić, czy wydarzenia przedstawione w niniejszej książce są wiernym odwzorowaniem historii (w całości lub chociażby w części), czy też jedynie fikcją literacką wykreowaną przez Solmaz Kâmuran. Niezależnie od tego, jak było naprawdę, książka zapowiadała się całkiem nieźle, ostatecznie jednak, nad czym ubolewam, okazała się niezbyt porywającą powieścią. Autorka poruszyła mnóstwo wątków, niestety nie zostały one należycie rozwinięte, przez co „opowieść o pięknej sułtance Kösem, jednej z najbardziej wpływowych kobiet imperium osmańskiego”, nie była wystarczająco dobra, by umożliwić mi odczuwanie jakichkolwiek emocji związanych z czytaniem. Mówiąc inaczej, książka była po prostu zbyt krótka – niby działo się w niej wiele, a tak naprawdę nie działo się w niej nic, bo poszczególne wątki zaczynały się i kończyły zdecydowanie zbyt szybko. Warto w tym miejscu wspomnieć także o tym, że nieustanne zmiany na kluczowych stanowiskach w imperium osmańskim wprowadzają ogromny chaos w głowach czytelników (przynajmniej tak było w moim przypadku). Nie tylko nie sposób ich wszystkich zapamiętać, można również niezwykle łatwo zacząć gubić się w tym, kto jest kim, jaką tak naprawdę pełni funkcję w państwie i komu rzeczywiście podlega.

Książka nie była ani dobra, ani zła – była nijaka. Gdyby przedstawione w niej wydarzenia zostały bardziej rozwinięte, byłoby znacznie lepiej. Historia miała ogromny potencjał, niestety po raz kolejny nie został on w pełni wykorzystany. Ani nie polecam, ani nie odradzam – powieść czyta się wyjątkowo szybko, więc w ostateczności nie traci się na nią zbyt wiele czasu.

Ze względu na to, że nigdy szczególnie nie interesowałem się dziejami imperium osmańskiego, nie jestem w stanie z całą stanowczością stwierdzić, czy wydarzenia przedstawione w niniejszej książce są wiernym odwzorowaniem historii (w całości lub chociażby w części), czy też jedynie fikcją literacką wykreowaną przez Solmaz Kâmuran. Niezależnie od tego, jak było naprawdę,...

Połknąłem tę książkę w całości. Jak uwielbiam "Wspaniałe Stulecie, tak uwielbiam i tę pozycję. Moje pierwsze, ale nie ostatnie spotkanie z tego typu literaturą. Podobało mi się to, że było sporo faktów historycznych, które autorka przedstawiła w bardzo przystępnej formie.

Połknąłem tę książkę w całości. Jak uwielbiam "Wspaniałe Stulecie, tak uwielbiam i tę pozycję. Moje pierwsze, ale nie ostatnie spotkanie z tego typu literaturą. Podobało mi się to, że było sporo faktów historycznych, które autorka przedstawiła w bardzo przystępnej formie.

Myślę, że książka była za krótka, biorąc pod uwagę ilość wydarzeń w życiu Kosem. Przez to wątki szybko się zmieniają, są duże przeskoki czasowe i mimo, że czyta się szybko, dowiaduje się stosunkowo niewiele. Są to jedynie urywki.

Myślę, że książka była za krótka, biorąc pod uwagę ilość wydarzeń w życiu Kosem. Przez to wątki szybko się zmieniają, są duże przeskoki czasowe i mimo, że czyta się szybko, dowiaduje się stosunkowo niewiele. Są to jedynie urywki.

Fabularyzowane osy osłąwionej Kosem, Greczynki Anastazji, porwanej przez handlarzy ludzi. Wiele lat spędziłą jako niewolnica, by zauroczyć następce tronu. Stałą się jefgo ulubioną faworytą mimo ostrej rywalizacji w haremie. Podczas przeprawy d Anatolii dziewczynka zaprzyjaźniła się z inna branką Irene, a kapitan Rustem otoczył je swoją opieką.
Pierwszym wsparciem, osobą, która wprowadziła ją w osobliwy świat haremu, w zasady rządzące imperium osmańskim była sułtanka matka Handan.
dziewczyny zaprzyjaźniły sie z francuskim eunuchem Antoine'em/Sandalem. Wielkim wrogiem dziwewczyny była farworyta Mahfiruz, brzemienna z Ahmedem, wywyższającqa się nad inne odaliski.
Kosem uczyła się języka perskigo, studiowała Koran, podbiła serce włądcy śmiałością i znajomością szachów. Każdy dzień w haremie odsłąniał nowe intrygi, zakulisowe działania mieszkanek haremu. Anastazja staje się wytrawnym graczem, nei wahającym się poświęcać pionki by wygraćpartię. Zdobyłą zaufanie kochanka, radziłą mu jak postępować z wezyrami, ukrócać ich bezczelne żądania. Początkowo kilka poródów zakończyło się śmiercią dzieci, nei mogłą dać mu dziedzica,tylko trzy córki, więc gdy omyłkowo otruto matkę księcia Mehmeda Fatmę, zajęła się nim tak czule, jakby to było jej dziecię.
potem los się odwrócił, urodziła kilku synów i walczyłą o tron dla nich. Po chwalebnym, acz krótkim panowaniu Ahmeda, który strawił życie na prowadzeniu wojny przeżyła rządy Osmana, potem nieudolnego, niebezpiecznego i słabego na umyśle Mustafy, śmierć synów Kasima i Ibrahima.
Dobrze, że jednym z cetralnych wątków jest nieprzemijająca i lojalna przyjaźń Kosem i Irene, która nie chcąc poślubic narzuconego jej kandydata prosiła Antoine'a o jakiś odbierajacy urodę specyfik. Za przyzwoleniem sułtanki poślubiła ukochanego, żyła o wiele szczęśliwsza z dala od pałącowych intryg.

Fabularyzowane osy osłąwionej Kosem, Greczynki Anastazji, porwanej przez handlarzy ludzi. Wiele lat spędziłą jako niewolnica, by zauroczyć następce tronu. Stałą się jefgo ulubioną faworytą mimo ostrej rywalizacji w haremie. Podczas przeprawy d Anatolii dziewczynka zaprzyjaźniła się z inna branką Irene, a kapitan Rustem otoczył je swoją opieką.
Pierwszym wsparciem, osobą,...

Do połowy to jak opowiastka dla dzieci, prawie całkowicie fikcyjna, druga połowa, kiedy fakty są zgodne mniej więcej z historią, opowieść pędzi na łeb na szyję, nie wnikając w szczegóły, za to zasypując czytelnika dziesiątkami imion paszów i innych dostojników, których nie sposób nie tylko zapamiętać, ale nawet prawidłowo wymówić. Dramatyzmu w tym zero, mimo tragicznych i pełnych dynamizmu wydarzeń. Książka usiłuje dyskontować sukces serialu, ale się do niego nie umywa...

Do połowy to jak opowiastka dla dzieci, prawie całkowicie fikcyjna, druga połowa, kiedy fakty są zgodne mniej więcej z historią, opowieść pędzi na łeb na szyję, nie wnikając w szczegóły, za to zasypując czytelnika dziesiątkami imion paszów i innych dostojników, których nie sposób nie tylko zapamiętać, ale nawet prawidłowo wymówić. Dramatyzmu w tym zero, mimo tragicznych i...

Książka jest świetna, zwłaszcza dla kogoś, kto poczuł się zainspirowany przez serial "Wspaniałe stulecie" do poznania historii dynastii Osmanów w czasach sułtanki Kösem. Czyta się ją w miarę lekko i przystępnie jak na pogmatwane fakty historyczne. Jedyną trudność może sprawiać rozróżnianie poszczególnych postaci wezyrów, ulemów i innych ważnych urzędników państwowych ze względu na różnicę kulturową. Przeciętny zjadacz chleb raczej nie czyta na co dzień o Yusufie, Mustafie czy Mehmedzie. ;)
Nie brakuje wielu intryg, jednak nie polecam książki osobie, która chciałaby poczytać o haremie za kulisami i rywalizacji między sułtankami. Fabuła traktuje głównie o władzy i o tym, do czego zdolny jest człowiek, aby ją posiąść.

Książka jest świetna, zwłaszcza dla kogoś, kto poczuł się zainspirowany przez serial "Wspaniałe stulecie" do poznania historii dynastii Osmanów w czasach sułtanki Kösem. Czyta się ją w miarę lekko i przystępnie jak na pogmatwane fakty historyczne. Jedyną trudność może sprawiać rozróżnianie poszczególnych postaci wezyrów, ulemów i innych ważnych urzędników państwowych ze...

Wielu z was nawet jeśli nie oglądało to na pewno przynajmniej słyszało o serialu "Wspaniałe stulecie". Sama nie miałam okazji oglądać, ale czytać i słyszeć o nim miałam okazję wiele. Przyznam, że zainteresowała mnie tematyka choć historią samą w sobie nie interesuję się w ogóle. Z czym zatem mamy do czynienia? Z Turcją, i Imperium Osmańskim czyli najpotężniejszym państwem w ówczesnym czasie. Państwo pełne przepychu o bogactwa, ale też biedy i głodu. Pełne przemocy, walk i wojen. Ale także zdrad, intryg oraz pewnego rodzaju bezwzględności.

Z wyspy Tinos zostaje uprowadzona młodziutka greczynka - Anastazja. Przez swoich porywczy zostaje sprzedana na targu niewolników w Konstantynopolu skąd trafia do sułtańskiego haremu. Pełny przepychu świat onieśmiela skromną i nieśmiałą nastolatkę. Jej imię zostaje zmienione na Kösem, które oznacza przewodniczkę. Wypatrzona przez sułtana szybko zostaje jego wybranką czyli Haseki Sultan. Bardzo szybko zostaje matką jego dzieci, których prawdopodobnie było około dwanaścioro. Dzięki swojej inteligencji i opanowaniu uczy się jak władać państwem. Potrafi też doradzać Ahmedowi I, a robi to tak sprawnie, że sułtan pewny jest, że wszystkie pomysły wychodzą od niego. Po jego śmierci bez wahania walczy o to by to jej synowie objęli tron. Nie przebierając w środkach, wymyślająć co rusz to nowe intrygi oraz poświęcając życie niejednej osoby Kösem dopina swego, ale czy dokładnie o to jej chodziło?

Do czego zdolna jest matka w obronie dzieci? Czego jest w stanie dokonać by pomóc im w karierze?

Kösem była pierwszą i jedyną kobietą, która uzyskała tytuł Wielkiej Sułtanki Matki. Matka sułtanów Murada IV i Ibrahima, a także kilku córek. Babka Mehmeda IV. Jedna z najpotężniejszych kobiet Imperium Osmańskiego, która

Oparta na latach badań historia ukazuje nam losy prawdziwych postaci. I choć lekko fabularyzowana to jednak w dalszym ciągu jest to pouczająca pozycja. Pokazuje nam chyba jedną z mądrzejszych i silniejszych kobiet w historii. Spodobał mi się język i styl powieści, który spowodował, że przeczytałam ją nie tylko z zapartym tchem, ciekawością, ale i na prawdę szybko i płynnie. Polecam tę pozycję nie tylko fanom serialu czy historii, ale także miłośnikom Imperium Osmańskiego czy orientu. Można dowiedzieć się i nauczyć wielu ciekawych rzeczy i to w inny niż typowo szkolny sposób.

Więcej na:
www.swiatmiedzystronami.blogspot.com

Wielu z was nawet jeśli nie oglądało to na pewno przynajmniej słyszało o serialu "Wspaniałe stulecie". Sama nie miałam okazji oglądać, ale czytać i słyszeć o nim miałam okazję wiele. Przyznam, że zainteresowała mnie tematyka choć historią samą w sobie nie interesuję się w ogóle. Z czym zatem mamy do czynienia? Z Turcją, i Imperium Osmańskim czyli najpotężniejszym państwem w...

Nie jestem fanką "Wspaniałego stulecia". Jednak gdy zobaczyłam tą książkę w bibliotece postanowiłam ją wypożyczyć i przeczytać. Dlaczego? Bo lubię czytać o mądrych i silnych kobietach. Bo można się czegoś przy okazji nauczyć.

Nie jestem fanką "Wspaniałego stulecia". Jednak gdy zobaczyłam tą książkę w bibliotece postanowiłam ją wypożyczyć i przeczytać. Dlaczego? Bo lubię czytać o mądrych i silnych kobietach. Bo można się czegoś przy okazji nauczyć.