Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Noo... Minęło kilka dni od przeczytania Silmarillionu i myślę, że najwyższa pora na jakąś recenzje. Napomknę, że mam książkę ilustrowaną w tłumaczeniu Marii Skibniewskiej.

A teraz do rzeczy.
- Wrażenia ogólne:
Książka jest naprawdę wciągająca. Widać, że autor był lingwistą, poliglotą i pisząc Silmarillion bawił się słowem. Da się również zauważyć, że książka była pisana wiele lat, gdyż różnica w stylu pisania między początkiem a końcem książki jest wyczuwalna. Odniosłem wrażenie, że pierwsze rozdziały są pisane z dużą dozą patetyzmu i dość ogólnikowo, natomiast im dalej w las, tym więcej spójnych opowieści.

- Absurdy:
Jak już wspomniałem, Tolkien bawił się słowem. Bawił się tak intensywnie, że czasami jedno miejsce, jedna postać potrafiła mieć kilka nazw w rożnych językach, co często prowadziło do zakłopotania. Słownik pojęć i nazw był wykorzystywany bardzo często.
Innym nazwijmy to absurdem był fakt, że autor potrafił na kilkudziesięciu stronach rzewnie opisywać losy wybranych bohaterów, zaś innym razem w kilku zdaniach napisać, że "minęło 100 lat, następnie minęło 200 lat, a potem minęło 300 lat i dopiero zaczęło się coś dziać". Było to dość ciekawe zagranie autora, ale jak widać, takie wstawki też były potrzebne.

- Zalety:
Ogólnie książkę czyta się przyjemnie. Nie jest to najlepsza książka fantasy, jaka powstała, ma w sobie trochę braków, ale ma też coś w sobie, co przyciąga. Czytelnik chce czytać i czytać i poznawać losy kolejnych bohaterów. Pomimo tego, że książka jest bardzo rozbudowana, to wraz ze słowniczkiem na końcu treść jest zrozumiała.
Książka ma budowę chronologiczną, wiele zjawisk, miejsc i postaci jest wyjaśnionych, powiedziałbym nawet łopatologicznie ale przez to wiemy, o co chodzi.
In plus również przecudne przepiękne ilustracje, mapy, drzewka genealogiczne na końcu. Naprawdę niewiele brakuje tej książce.

- Braki:
Doczepiłbym się tak naprawdę chyba tylko do takiego braku spójności i swobody w opowiadaniu historii. Wiele wątków było opisanych moim zdaniem trochę po macoszemu, tj. "Przybyli, porozmawiali, ruszyli w podróż, pokonali tego złego, koniec. Następny wątek..." Brakowało w tym jakiejś głębi, jednak gdyby znacząco rozwinąć wątki przedstawianych zdarzeń i bohaterów, to książka miałaby chyba 4000 stron.

Ogólnie jestem zachwycony. Zdałem Władce Pierścieni i Hobbita z Filmów, gier itp., książki czekają w kolejce ;), natomiast Silmarillion pozwala uzupełnić braki w całym uniwersum Tolkiena i jest genialnym wprowadzeniem do świata przedstawionego w kolejnych dziełach.

Obowiązkowa pozycja każdego fana.
Polecam!

Noo... Minęło kilka dni od przeczytania Silmarillionu i myślę, że najwyższa pora na jakąś recenzje. Napomknę, że mam książkę ilustrowaną w tłumaczeniu Marii Skibniewskiej.

A teraz do rzeczy.
- Wrażenia ogólne:
Książka jest naprawdę wciągająca. Widać, że autor był lingwistą, poliglotą i pi...

Rozwiń Zwiń

Przyznam szczerze, książka całkiem pozytywnie mnie zaskoczyła. Autor przedstawia w niej dzieje rodziny Piontków na przestrzeni raptem kilku godzin 31 sierpnia 1939 roku tuż przed wybuchem wojny.

Książka pokazuje trochę pokręcone ale jakże prawdziwe perypetie ludzi mieszkających na terenach przygranicznych Górnego Śląska w czasach około wojennych.

Da się wyczuć ducha tamtych czasów, bogate opisy osób i zdarzeń pozwalają zapracować wyobraźni a skrzętnie wplecione fragmenty biograficzne Wojciecha Korfantego dodają animuszu całej tej historii, która działa się lata temu.

Na pewno jest to książka dająca do myślenia.

Przyznam szczerze, książka całkiem pozytywnie mnie zaskoczyła. Autor przedstawia w niej dzieje rodziny Piontków na przestrzeni raptem kilku godzin 31 sierpnia 1939 roku tuż przed wybuchem wojny.

Książka pokazuje trochę pokręcone ale jakże prawdziwe perypetie ludzi mieszkających na terenac...

Rozwiń Zwiń

Książka jest po prostu bardzo dobra. Jest to fantastyczny wstęp do nauki stoicyzmu. W bardzo przyjemny i łatwy do zrozumienia sposób przedstawionych jest tam wiele myśli największych stoików: Od Zenona, przez Epikteta, Marka Aureliusza i innych okraszonych dodatkowym komentarzem.

Książka na pewno wzbogacająca, dająca do myślenia, poszerzająca horyzonty.

Są tutaj tylko dwa "ale".
1. Książkę można przeczytać dość szybko i odłożyć na półkę, lub czytać nieco wolniej i odnotowywać sobie istotniejsze fragmenty.
2. Czasami komentarze autorów są napisane w dość nijaki sposób, trochę jakby taka "zapchajdziura", ogólnikowo i mało treściwie.
Natomiast w tym wszystkim przytaczane cytaty bronią się same.

Najważniejsze to dać się ponieść chwili refleksji i zastanowić się nieco dłużej nad fragmentami, które z nami rezonują.

POLECAM!

Książka jest po prostu bardzo dobra. Jest to fantastyczny wstęp do nauki stoicyzmu. W bardzo przyjemny i łatwy do zrozumienia sposób przedstawionych jest tam wiele myśli największych stoików: Od Zenona, przez Epikteta, Marka Aureliusza i innych okraszonych dodatkowym komentarzem.

Książka ...

Rozwiń Zwiń

Przyznam szczerze, że dość mocno intrygowała mnie ta książka przed przeczytaniem. Przesłuchałem kilka wywiadów z autorem i uznałem, że tak ciekawy "risercz" na pewno przyniesie wiele ciekawych zdarzeń w samej lekturze. Nie nastawiałem się jakość specjalnie. Ot dostałem książkę w prezencie, więc uznałem, że sprawdzę, co to w tej Warszawie piszczy.
A nie piszczy nic, chyba że mówimy o jękach krzywdzonych, zastraszanych i biednych ludzi, którzy wpadli po uszy w kłopoty.
Chciałbym powiedzieć, że zawiodłem się na tej książce, ale nie miałem wobec niej żadnych oczekiwań. Jest tu 500 stron ciągłej dilerki narkotykowej, układów gangsterów, panien lekkich obyczajów, spisków, a to wszystko podlane mało wyrazistym, jednostajnym bohaterem głównym, który ma się za Pana Świata.

Książka jest brudna, przygnębiająca, brutalna. Zdaję sobie sprawę, że gdzieś może istnieć jakiś urywek świata, który w jakiś sposób przypomina świat przedstawiony w "Ślepnąc Od Świateł", natomiast mnie to w ogóle nie urzekło. Sam musiałem raz czy dwa odkładać tę pozycję z przerwą na inną książkę, bo nie potrafiłem jednym ciągiem zanurzyć się w świat przedstawiony przez Pana Żulczyka. Z tej książki nie płynie żadne przesłanie, nie ma w niej za grosz optymizmu, akcja jest nudna, monotonna, dopiero pod koniec książki akcja nieco się rozwija ale to i tak za mało abym mógł dać więcej niż 3/10. Jak bym chciał rewelacyjny kryminał, to sięgnąłbym ponownie po Sagę Millenium Larssona. Tutaj mamy próbę stworzenia ciekawego kryminału, który moim zdaniem nie ma czym zainteresować czytelnika.

Nie polecam. Słaba książka, niestety.

Przyznam szczerze, że dość mocno intrygowała mnie ta książka przed przeczytaniem. Przesłuchałem kilka wywiadów z autorem i uznałem, że tak ciekawy "risercz" na pewno przyniesie wiele ciekawych zdarzeń w samej lekturze. Nie nastawiałem się jakość specjalnie. Ot dostałem książkę w ...

Rozwiń Zwiń

Świetna pozycja dla osób zainteresowanych szeroko pojętą geopolityką. Abstrahując od poglądów politycznych, Prezydent Kwaśniewski jest po prostu bardzo nietuzinkową postacią, która w swoim życiu wiele widziała i wiele słyszała.

I świetnie o tym wszystkim opowiada :)

Świetna pozycja dla osób zainteresowanych szeroko pojętą geopolityką. Abstrahując od poglądów politycznych, Prezydent Kwaśniewski jest po prostu bardzo nietuzinkową postacią, która w swoim życiu wiele widziała i wiele słyszała.

I świetnie o tym wszystkim opowiada :)