OCENA -7/10 BARDZO DOBRA

Nanga Parbat obok K2 i Annapurny to góra o złej sławie, w środowisku wspinaczy uważana za trudną i morderczą, co nie zmienia faktu że od lat przyciąga himalaistów jak magnes, każdy marzy aby ją pokonać i zapisać się na kartach historii, dla jednych taka wyprawa kończy się triumfem dla innych śmiercią. To góra która wymaga niezwykłych umiejętności wspinaczkowych, hartu ducha, bohaterstwa, odwagi, wytrwałości i odporności psychicznej. W roku 1970 bracia Messnerowie czyli Reinhold i Gunther mieli ambitny plan wejść na górę flancą Rupal uznawaną wówczas za niemożliwą do przejścia. Początkowy sukces który osiągnęli bo przecież zdobyli szczyt dokładnie w dniu 27 czerwca 1970 roku przerodził się w dramat bowiem Gunther z tej wspinaczki nie powrócił ginąc w lawinie lodowej podczas zejścia ścianą Diamir do bazy.

Od tamtych dramatycznych wydarzeń minęło blisko 50 lat, ale dzięki tej fascynującej opowieści, którą zafundował nam drugi z braci Messnerów Reinhold ,który wyszedł wyprawy cało, możemy przeżyć tę historię wspólnie z nim raz jeszcze i zapoznać się z faktami które wydarzyły się naprawdę. „NAGA GÓRA -NANGA PARBAT – BRAT, ŚMIERĆ I SAMOTNOŚĆ, to książka wyjątkowa, opisująca każdy dzień, godzinę i minutę z tamtego okresu, to swoiste oczyszczenie duchowe Reinholda, który żyje z tym piętnem do dziś w pewnym sensie nie może pogodzić się ze śmiercią brata. Messner pomimo upływu lat ciągle pamiętał co dokładnie się wydarzyło i jakie okoliczności miały bezpośredni wpływ lub przyczyniły się do tej tragedii. Postanowił więc rozliczyć się na karatach niniejszej książki i myślę że zrobił to przekonywająco, ponieważ opisał wydarzenia z własnej perspektywy ujawniając nie znane dotąd fakty, które już nie są takie oczywiste i poddają w wątpliwość jego bezpośrednią winę za śmierć brata, a przecież oto był oskarżany choćby przez samego kierownika wyprawy Karla Marii Herrligoffera.

Cudowny reportaż, napisany nie przez byle kogo, lecz przez najwybitniejszego himalaistę świata, Włocha urodzonego w południowym Tyrolu, który jako pierwszy zdobył wszystkie czternaście ośmiotysięczniki i stał się legendą za życia. Literatura górska na najwyższym poziomie, z ogromną dawką emocji oraz przeżyć. Mogę polecić tę pozycję z czystym sumieniem, ponieważ takie reportaże mają siłę szczególną, bowiem są osobiste, prawdziwe, oraz fascynujące a przede wszystkim napisane przez osobę która była bezpośrednim uczestnikiem tych wydarzeń, a to jest wartością dodaną. Pozdrawiam. Jack_

OCENA -7/10 BARDZO DOBRA

Nanga Parbat obok K2 i Annapurny to góra o złej sławie, w środowisku wspinaczy uważana za trudną i morderczą, co nie zmienia faktu że od lat przyciąga himalaistów jak magnes, każdy marzy aby ją pokonać i zapisać się na kartach historii, dla jednych taka wyprawa kończy się triumfem dla innych śmiercią. To góra która wymaga niezwykłych umiejętności...

Bardzo ciekawa pozycja, dla zwyczajnego śmiertelnika opisane sytuacje mogą bardzo zaskakujące

Bardzo ciekawa pozycja, dla zwyczajnego śmiertelnika opisane sytuacje mogą bardzo zaskakujące

Tłumacz niestety nie zadał sobie zbyt wiele trudu, wyszło zupełnie nieprofesjonalnie, czasami wręcz absurdalnie. Tak mnie irytował ten nieporadny język, że nie przebrnęłam przez książkę.

Tłumacz niestety nie zadał sobie zbyt wiele trudu, wyszło zupełnie nieprofesjonalnie, czasami wręcz absurdalnie. Tak mnie irytował ten nieporadny język, że nie przebrnęłam przez książkę.

I oto w moich rękach wylądowała kolejna książka o Nandze Parbat. Król Gór, Góra Przeznaczenia, Zabójcza Góra - różnie ją nazywali miejscowi i ci, których ogarnęła obsesja jej zdobycia. W 2018 r. straciliśmy na niej Tomka "Czapkinsa" Mackiewicza. W 1970 r. Reinhold Messner, jeden z najwybitniejszych wpinaczy XX wieku, stracił brata. I właśnie o tym jest ta książka. O rozliczeniu z przeszłością i oskarżeniami kierowanymi pod jego adresem przez kilkadziesiąt lat. Trochę o historii niemieckich prób zdobycia góry, trochę o sylwetce Karla Herrligkoffera, uporczywie organizującego kolejne wyprawy na Nangę, samemu nigdy się na nią nie wspinając. Trochę o harcie ducha i drodze, jaką jest pokonanie tak wymagającej ściany ośmiotysięcznika, ale mniej o szczegółach technicznych (jak np. w książce Tadeusza Piotrowskiego),a więcej o nieporozumieniach, niepowodzeniach organizacyjnych i cichych rozgrywkach między uczestnikami ekspedycji.
Książka jest wypełniona zdjęciami z wyprawy, obrazującymi jej codzienność, piękno i ogrom Nangi oraz wytyczone trasy wejść na jej szczyt. Pochłonęłam ją dosyć szybko, dając się porwać opowieści o pokonywaniu kolejnych trudności przez wspierający się duet tyrolskich braci, ale ostatecznie mam do niej mieszane uczucia. Wielkość dokonania Reinholda i Gunthera Messnerów, którzy w dobrym stylu jako pierwsi zdobyli górę wspinając się przez ogromną (nawet jak na Himalaje) flankę Rupal, miesza się ze złą prasą Tyrolczyka o rzekomo wielkim ego i niszczącym wręcz dążeniu do osiągnięcia własnych celów. Tymczasem w książce ukazuje się jego inny obraz - typowego bardzo dobrego kondycyjnie i technicznie wspinacza, który świadomy swoich możliwości i ograniczeń, podobnie jak dziesiątki innych osób przez dekady, chce spełnić marzenie wejścia na szczyt.
Która z tych wersji jest prawdziwa? Czy Gunther faktycznie nie powinien podążać za bratem na szczyt? Te rozważania można snuć w nieskończoność, nie dochodząc do żadnej sensownej konkluzji. Góra tymczasem pozostaje na swoim miejscu i przyciąga kolejnych śmiałków, którzy napiszą kolejne książki de facto wciąż o tym samym: pasji, wysiłku i ryzyku. A ja pewnie dalej będę je czytać.

I oto w moich rękach wylądowała kolejna książka o Nandze Parbat. Król Gór, Góra Przeznaczenia, Zabójcza Góra - różnie ją nazywali miejscowi i ci, których ogarnęła obsesja jej zdobycia. W 2018 r. straciliśmy na niej Tomka "Czapkinsa" Mackiewicza. W 1970 r. Reinhold Messner, jeden z najwybitniejszych wpinaczy XX wieku, stracił brata. I właśnie o tym jest ta książka. O...

Mam pewien problem z tą książką.
Z jednej strony doceniam początek, rys historyczny zdobycia Nagiej Góry, który jakby nie patrzeć stanowi fantastyczny początek wydarzeń, wprowadzenie do losów braci Messnerów. Jak również opis zdarzeń widziany oczami jednego z największych wspinaczy świata, który podczas tej wyprawy stracił rodzonego brata.
Z drugiej, zawsze mam problem z książkami, które są jakby rozliczeniem z tragicznymi wydarzeniami, śmiercią towarzysza, w tym przypadku jeszcze dodatkowo brata. Burzy mi się obraz wydarzeń do jakich doszło, przefiltrowany przez osobę opowiadającą. Z jednej strony kto mógłby opowiedzieć lepiej niż osoba, która szła ramię w ramię z osobą która nie powróciła z wyprawy, z drugiej na ile obraz dramatycznych wydarzeń został przefiltrowany przez czas, pamięć, emocje opowiadającego. Z tego powodu wydaje mi się zasadne poszukanie informacji o wyprawie z 1970r. w innych źródłach, spisanych inną ręką, dostrzeżonych innym okiem.
Po raz kolejny podczas lektury książki o himalaizmie mam wrażenie, że czytam opowieść o bardzo specyficznej grupie ludzi. Wspinaczach, dla których osiągnięcie celu jest ważniejsze niż własne życie. I odwieczne pytanie, dlaczego w tak ekstremalnych warunkach dochodzi do tak podstawowych błędów, które być może zaważyły na losie uczestników wyprawy?
Plastyczności książce dodaje różnorodność form przekazu. Naga Góra to nie tylko reporterski opis wydarzeń. Mamy listy, kartki z dziennika, zapis samotnego zejścia Reinholda w poszukiwaniu drogi powrotnej, jego emocje, przeżycia. Całość uatrakcyjniają fragmenty książek, wypowiedzi osób związanych z himalaizmem, ale również wpisanych w historię samej góry.
Polecam, warto zobaczyć jak wyglądały dramatyczne wydarzenia okiem wspaniałego wspinacza. Być może tylko po to, aby poszukać innego oka tej historii w innej książce.

Mam pewien problem z tą książką.
Z jednej strony doceniam początek, rys historyczny zdobycia Nagiej Góry, który jakby nie patrzeć stanowi fantastyczny początek wydarzeń, wprowadzenie do losów braci Messnerów. Jak również opis zdarzeń widziany oczami jednego z największych wspinaczy świata, który podczas tej wyprawy stracił rodzonego brata.
Z drugiej, zawsze mam problem z...

W "Nagiej Górze" Messner stara się rozliczyć z przeszłością, stawia sobie pytania o popełnione błędy, próbuje zrozumieć, czemu koledzy z wyprawy nie pomogli mu, choć spotkali braci pod szczytem. Muszę przyznać, że trochę zabrakło mi emocji, choć może zbyt wiele oczekiwałam po tej lekturze. Początkowe rozdziały dotyczące historii zdobycia Nangi nużyły mnie, lecz rozumiem sens ich publikacji. Spodziewałam się również większego skupienia na temacie książki, czyli dniu tragedii, niestety tak się nie stało. Oczekiwałam więcej niż dostałam, chociaż nie żałuję czasu poświęconego książce. Myślę jednak, że osoby nie sięgające często po literaturę górską "Naga Góra" może po prostu znudzić.

W "Nagiej Górze" Messner stara się rozliczyć z przeszłością, stawia sobie pytania o popełnione błędy, próbuje zrozumieć, czemu koledzy z wyprawy nie pomogli mu, choć spotkali braci pod szczytem. Muszę przyznać, że trochę zabrakło mi emocji, choć może zbyt wiele oczekiwałam po tej lekturze. Początkowe rozdziały dotyczące historii zdobycia Nangi nużyły mnie, lecz rozumiem...

Książkę czyta się świetnie, bardzo ciekawy opis historii prób zdobycia Nanga Parbat i samej akcji, w której ginie G. Messner. Warto śledzić losy razem z mapą, żeby jeszcze lepiej wczuć się w klimat.

Książkę czyta się świetnie, bardzo ciekawy opis historii prób zdobycia Nanga Parbat i samej akcji, w której ginie G. Messner. Warto śledzić losy razem z mapą, żeby jeszcze lepiej wczuć się w klimat.

OCENA-7/10 BARDZO DOBRY

„NAGA GÓRA – NANGA PARBAT – BRAT, ŚMIERĆ I SAMOTNOŚĆ” to ujmujący a zarazem przepełniony dramatyzmem reportaż Reinholda Messnera jednego z najwybitniejszych himalaistów świata. Urzekła mnie ta opowieść, głównie za sprawą formy, w jakiej autor opowiedział to, co wydarzyło się na Nanga Parbat w roku 1970. Reportaż jakże osobisty z nutą refleksji oraz rozważań samego autora w kwestiach, czy można było lepiej zaplanować wyprawę, aby zapobiec tragedii.

Wejście na szczyt Nanga Parbat flanką Rupal uznawaną wówczas za niemożliwą do przejścia, a następnie śmierć brata Günthera Messnera podczas zejścia ze szczytu flanką lodowo - skalną Diamir, spowodowała u autora wyrzuty i piętno odpowiedzialności, którą nie, jako chciał z siebie zrzucić, odtwarzając dzień po dniu relację z tej wyprawy.

Nanga Parbat to góra o wysokości 8125 metrów zdobycie jej w tamtym czasie było ogromnym wyzwaniem, głównie z powodów nieznajomości topograficznej samej góry i dróg prowadzących na jej szczyt. Bracia Messner w moim odczuciu byli szaleńcami, ponieważ chcieli ja zdobyć drogą, której nikt nie pokonał, zamierzali przekroczyć granicę między życiem a śmiercią i w sumie tego dokonali, szkoda tylko, że nie udało im się w pełnym składzie powrócić z tej wyprawy. Wówczas sukces byłby bezsporny, a tak śmierć brata przyćmiła to, co wspólnie osiągnęli.

Sam kierownik wyprawy Karl Maria Herrligkoffer oskarżał Reinholda Messnera o egoizm oraz brawurę, która doprowadziła do śmierci jego brata, ale czy słusznie?, Otóż w tym reportażu jest kilka kluczowych opisów, które poddają w wątpliwość stawianej tezie. Nie będę zdradzał szczegółów, bowiem warto te książkę przeczytać i samemu dojść prawdy, ponieważ to bardzo interesująca i ciekawa relacja.

Himalaiści to specyficzna grupa ludzi, niejednokrotnie kontrowersyjna, pogoń za sukcesem nieraz przysłania zdrowy rozsądek, bracia Messner właśnie tacy byli, ale w tym szaleństwie dostrzegam ich ogromna pasję i miłość do gór. Jak sam przyznaje w swoim reportażu Reinhold Messner wspólnie z bratem starali się realizować zwariowane pomysły i planować nowe szlaki. I nie chodziło im wcale oto żeby zdobyć możliwie jak najwięcej szczytów (ośmiotysięczników),tylko o sposób w jaki daną górę zdobędą, ponieważ uznanie wśród ekstremalnych alpinistów budził tylko ten, kto pokonał najtrudniejsze i najniebezpieczniejsze przejścia. Ich styl wspinaczki charakteryzował zredukowany do minimum sprzęt i śmiały cel.

Dlatego ściana Rupal na Nanga Parbat stała się dla nich szczytem marzeń, wyzwaniem, które ledwo można było sobie wyobrazić. Za realizację swoich pasji zapłacili najwyższą cenę, ale czy było warto?. Myślę, że gdyby zapytać oto Reinholda, odpowiedziałby bez wahania, że „tak”, ten reportaż jest dowodem na to, że Ci ludzie mam na myśli alpinistów nie potrafią inaczej żyć, bez adrenaliny, wyzwań, rywalizacji, ponieważ wspinaczka stała się główną treścią ich życia.

Omawianą książkę, można zaliczyć do autobiografii, wspomnień, pamiętnika Reinholda Messnera, reportaż godny uwagi zwłaszcza dla osób interesujących się tematyką górską, ale nie tylko, myślę, że zainteresowałaby ona nawet tych, którzy lubią zagłębiać się w ludzką psychikę, analizować i zastanawiać, co kieruje ludźmi, aby stawiać na szali własne życie by realizować pasję i marzenia. Pozdrawiam. Jack_

OCENA-7/10 BARDZO DOBRY

„NAGA GÓRA – NANGA PARBAT – BRAT, ŚMIERĆ I SAMOTNOŚĆ” to ujmujący a zarazem przepełniony dramatyzmem reportaż Reinholda Messnera jednego z najwybitniejszych himalaistów świata. Urzekła mnie ta opowieść, głównie za sprawą formy, w jakiej autor opowiedział to, co wydarzyło się na Nanga Parbat w roku 1970. Reportaż jakże osobisty z nutą refleksji oraz...

Naga góra. Nanga Parbat - brat, śmierć i samotność 📖 Reinhold Messner
Bardzo przejmująca, tragiczna historia, opowiedziana przez osobę, która była jej częścią. Na tej górze wydarzyło się wiele tragicznych sytuacji i nawet te sprzed wielu, wielu lat wzbudzają nadal wiele emocji. Wiem, że powinnam poznać tą historię też z innej strony, bo jest też książka napisana przez kierownika tej wyprawy, ale nie wiem czy chcę, jakoś go nie polubiłam, zobaczymy 🗻💙💙

magda z magdaandbooks

Naga góra. Nanga Parbat - brat, śmierć i samotność 📖 Reinhold Messner
Bardzo przejmująca, tragiczna historia, opowiedziana przez osobę, która była jej częścią. Na tej górze wydarzyło się wiele tragicznych sytuacji i nawet te sprzed wielu, wielu lat wzbudzają nadal wiele emocji. Wiem, że powinnam poznać tą historię też z innej strony, bo jest też książka napisana przez...

Słabo. Pierwsze 90 stron to wspomnienia o przedwojennych, niemieckich wyprawach na Nanga. Potem chaos złożony z fragmentów dziennika autora, dziennika jego brata i wypowiedzi innych członków wyprawy, a wszystko to średnio od siebie oddzielone. Niektórzy jako zarzut podnoszą ilość zdjęć, ale mi to nie przeszkadza, co więcej, pasują mi fotki gdzie dokładnie zaznaczona jest trasa wspinaczki i miejsca poszczególnych obozów, a nie jest to wcale norma w tego typu wydawnictwach. Dla fanów tematyki.

Słabo. Pierwsze 90 stron to wspomnienia o przedwojennych, niemieckich wyprawach na Nanga. Potem chaos złożony z fragmentów dziennika autora, dziennika jego brata i wypowiedzi innych członków wyprawy, a wszystko to średnio od siebie oddzielone. Niektórzy jako zarzut podnoszą ilość zdjęć, ale mi to nie przeszkadza, co więcej, pasują mi fotki gdzie dokładnie zaznaczona jest...