nie dałam rady.... wysłuchałam z pół godziny i odpuściłam. autora lubię tym bardziej jestem rozczarowana

nie dałam rady.... wysłuchałam z pół godziny i odpuściłam. autora lubię tym bardziej jestem rozczarowana

Po autora zawsze sięgam w ciemno i zdecydowanie jeszcze nigdy się na nim nie zawiodłem. Tym razem nie dostałem jednak kryminału do których przyzwyczaił mnie autor, ale mocny filozoficzny thriller z bardzo tajemniczym i kontrowersyjnym bohaterem uwikłanym w sieć własnego umysłu.
Główny bohater Pierre zakochuje się w tajemniczej Ophelie, jednak aby ją zdobyć będzie musiał naprawdę bardzo się postarać. Kiedy jednak już zdobywa jej serce (a może tak mu się tylko wydaje) kobieta wyjawia mu swoją pasje życiową jaką jest zbieranie samobójstw. A jest to dopiero początek mrożącej krew w żyłach historii.
Niesamowicie wciągająca fabuła powieści nie pozwala się od niej oderwać, do tego przemyślenia i filozofia życiowa bohatera daje dużo do myślenia, ale równie trudno się w niej odnaleźć. To labirynt ścieżek prowadzących wszędzie i nigdzie zarazem. A Pierre bardzo przypomina bohatera: "American psycho". A ta powieść to taki hołd oddany klasykom gatunku.

Po autora zawsze sięgam w ciemno i zdecydowanie jeszcze nigdy się na nim nie zawiodłem. Tym razem nie dostałem jednak kryminału do których przyzwyczaił mnie autor, ale mocny filozoficzny thriller z bardzo tajemniczym i kontrowersyjnym bohaterem uwikłanym w sieć własnego umysłu.
Główny bohater Pierre zakochuje się w tajemniczej Ophelie, jednak aby ją zdobyć będzie musiał...

Ciekawa książka, jedna opinia na 2 a następna na 8. Przyznam, jest bardzo dziwna, dużo tu filozofii i przemyśleń narratora, dobrze że nie jest to wszystko pozbawione humorystycznych wstawek. Z kryminałem ma to niewiele wspólnego, thriller - być może ale nie całkiem. Właściwie trudno określić charakter tej książki, sama nie wiem jak ją zaklasyfikować. Choć nie przeczę czytało mi się ją dobrze.

Ciekawa książka, jedna opinia na 2 a następna na 8. Przyznam, jest bardzo dziwna, dużo tu filozofii i przemyśleń narratora, dobrze że nie jest to wszystko pozbawione humorystycznych wstawek. Z kryminałem ma to niewiele wspólnego, thriller - być może ale nie całkiem. Właściwie trudno określić charakter tej książki, sama nie wiem jak ją zaklasyfikować. Choć nie przeczę...

Okładka książki Sen śmiertelników Maxime Chattam
Maxime Chattam
Wydawnictwo: Sonia Draga
kryminał, sensacja, thriller
336 str.
5 godz. 36 min.
To opowieść o naszych najpodlejszych instynktach, o tym, co w człowieku najgorsze –
chodzi jedynie o sposób, w jaki o tym opowiadamy. Zło i forma wypowiedzi. Maxime Chattam
Pierre to pewien cyniczny młodzieniec, który pracuje w zoo w Vincennes. W pracy robi, co mu się żywnie podoba, podobnie jak i w swoim nieuporządkowanym życiu. Czas wypełniają mu miłostki na jedną noc, których nie potrafi, a być może i nie chce przekształcać w trwałe relacje. Jest jednak obok niego niezwykła kobieta, Ophélie – zwariowana blondynka, która określa się sama „kolekcjonerką samobójstw”. Pewnego wieczoru zaciąga Pierre’a na cmentarz Pere-Lachaise…
Wkrótce po tym wydarzeniu zaczynają ginąć ludzie z kręgu zawodowego i prywatnego mężczyzny.

Okładka książki Sen śmiertelników Maxime Chattam
Maxime Chattam
Wydawnictwo: Sonia Draga
kryminał, sensacja, thriller
336 str.
5 godz. 36 min.
To opowieść o naszych najpodlejszych instynktach, o tym, co w człowieku najgorsze –
chodzi jedynie o sposób, w jaki o tym opowiadamy. Zło i forma wypowiedzi. Maxime Chattam
Pierre to pewien cyniczny młodzieniec, który pracuje w zoo...

Dawno nie czytałem tak kiepskiej książki, i mam nadzieję, że więcej nie przeczytam. Chaotyczny zbiór nudnych i pretensjonalnych pseudofilozoficznych bredni, w dodatku - sądząc po zakończeniu - z ambicjami. I jeszcze główny bohater, który byłby antypatyczny, gdyby nie to, że jest po prostu papierowy.

Dawno nie czytałem tak kiepskiej książki, i mam nadzieję, że więcej nie przeczytam. Chaotyczny zbiór nudnych i pretensjonalnych pseudofilozoficznych bredni, w dodatku - sądząc po zakończeniu - z ambicjami. I jeszcze główny bohater, który byłby antypatyczny, gdyby nie to, że jest po prostu papierowy.

Narkotyzował zwierzęta, zjadł brata w łonie matki On. Ona kolekcjonerka zabójstw, która żyje czwartym życiem. Chore prawda? Ale uwaga to dopiero początek.
Chattam znany jest ze swoich porywających thrillerów, ale jego to dzieło odbiega od normy. To książka nie dla każdego, bo jak można opisać to co się w niej dzieje? Większość powie od razu: ostro i niezwykle poje… ale i taka wciągająca, że nie w sposób się oderwać. Dosłownie mówiąc.
Autor kładzie duży nacisk na psychologiczny aspekt historii, a akcja jest jedynie tłem dla wewnętrznych rozterek bohaterów. Rezultatem jest spójna i wielowymiarowa całość, która trzyma czytelnika w napięciu od początku do końca. Wielokrotnie potrafię opisać psychologiczną postać głównego bohatera, tutaj zrobić tego nie potrafię. Potrafi zryć beret.
Styl pisania Chattama jest ostry i precyzyjny, a każde zdanie ma wagę i znaczenie. Postacie są dobrze wykreowane, z ich wadami i zaletami w pełni pokazanymi. Autor świetnie trzyma czytelnika w niepewności, a każdy zwrot akcji prowadzi do satysfakcjonującego zakończenia. Świat wykreowany z punktu widzenia psychiki jest zły i bardzo podły ukazując najciemniejsze zakątki człowieczeństwa, wyciągając to, czego większość z nas się boi.
Uwielbiam, i wracam do niej myślami.

Narkotyzował zwierzęta, zjadł brata w łonie matki On. Ona kolekcjonerka zabójstw, która żyje czwartym życiem. Chore prawda? Ale uwaga to dopiero początek.
Chattam znany jest ze swoich porywających thrillerów, ale jego to dzieło odbiega od normy. To książka nie dla każdego, bo jak można opisać to co się w niej dzieje? Większość powie od razu: ostro i niezwykle poje… ale i...

🗝Pierre to młody, cyniczny mężczyzna, który planuje zacząć życie od zera. Pierre ucieka od stałych relacji zamieniając je na miłostki na jedną noc. Pewnego dnia poznaje Ophélie, która zawróci mu w głowie. Po ich pierwszym spotkaniu dojdzie do serii morderstw z kręgu jego znajomych z pracy oraz z życia prywatnego. Kim jest tajemnicza Ophèlie?

🗝Sen Śmiertelników to książka STANOWCZO nie dla każdego, i mogłabym esej napisać na ten temat. Jest to książka poj.bana, ale na swój sposób dobra, bo ma to coś co przyciąga. Rzecz w tym, że to nie fabuła gra tu główną rolę, bo tą fabułą jest bohater Pierre (tak wiem jak to kuriozalnie brzmi, i nie nic nie ćpałam.) Mamy tu wątek kryminalny, wątek miłosny, wątek przeszłości czy odrodzenia. Akcja jest dobra, może nie porywa, ale sprawia, że chcesz czytać dalej. Książka to wewnętrze refleksje Pierra, kogoś taka forma może irytować.

🗝Pierre to tak odpychający bohater, że aż mnie przyciągał jak jakiś magnez. Pracując w zoo Pierre dopuszcza się tam rzeczy niemożliwych do przyjęcia, np. narkotyzuje zwierzęta. Z przeszłości dowiadujemy się, że uczęszczał na terapię, bo zjadł brata w łonie matki. Musielibyście przeczytać żeby jako tako zrozumieć jego psychikę, upodobania, zboczenia. Po raz pierwszy nie umiem nakreślić ,obrazu’ bohatera.
Ophélie to kobieta z innej planety, która kolekcjonuje samobójstwa a sama żyje już czwartym życiem. Bylibyście zaskoczeni gdybym Wam napisała, że na pierwszą randkę z Pierrem poszła na cmentarz, i oddali się tam uniesieniu cielesnemu? Nie dziękujcie.

🗝Jest sporo wyuzdanych opisów wręcz pornograficznych. Każdy bohater ma swoje najskrytsze pragnienia, wiecie zoofilia itp. Nic więcej nie napiszę. Zakończenie daje do refleksji i rożnej interpretacji. Nie jest dla mnie kryminał tylko nieujarzmione jestestwo ludzkich żądz, anormatywny thriller.

🗝Chattam to autor nietuzinkowy. Kreuje świat psychiki jako podły, o nikczemnych ludzkich instynktach. Autor wchodzi w najpodlejsze zakamarki ludzkiej psychiki. Książka idealna na film.
Chapeau bas.

🗝Pierre to młody, cyniczny mężczyzna, który planuje zacząć życie od zera. Pierre ucieka od stałych relacji zamieniając je na miłostki na jedną noc. Pewnego dnia poznaje Ophélie, która zawróci mu w głowie. Po ich pierwszym spotkaniu dojdzie do serii morderstw z kręgu jego znajomych z pracy oraz z życia prywatnego. Kim jest tajemnicza Ophèlie?

🗝Sen Śmiertelników to książka...

Nie, nie i jeszcze raz nie. Ta książka w ogóle do mnie nie przemawia. Głównego bohatera wręcz nienawidziłam za jego postawę wobec innych. Tak antypatycznego typa dawno nie widziałam. Jeśli mogę tak to powiedzieć. Czy można to nazwać kryminałem? W sumie tak, bo trup jest. A nawet kilka. Ale ten psychologiczny bełkot... Bardzo ciężka lektura.

Nie, nie i jeszcze raz nie. Ta książka w ogóle do mnie nie przemawia. Głównego bohatera wręcz nienawidziłam za jego postawę wobec innych. Tak antypatycznego typa dawno nie widziałam. Jeśli mogę tak to powiedzieć. Czy można to nazwać kryminałem? W sumie tak, bo trup jest. A nawet kilka. Ale ten psychologiczny bełkot... Bardzo ciężka lektura.

Pomimo tego,że intryga nie było wybitnie skomplikowana ani zaskakująca,książka zapadła mi w pamięć. Miłym zaskoczeniem były przemyślenia głównego bohatera. Trochę mniej gore,a więcej filozofii. Zdecydowanie na plus.

Pomimo tego,że intryga nie było wybitnie skomplikowana ani zaskakująca,książka zapadła mi w pamięć. Miłym zaskoczeniem były przemyślenia głównego bohatera. Trochę mniej gore,a więcej filozofii. Zdecydowanie na plus.

Nie jest to typowy Chattam.
Owszem, jak to u niego, jest ostro. Zbrodnie, namiętności, fabuła ocieka wszelakimi płynami fizjologicznymi, a erotyzm przekracza już chyba granicę poza którą jest już literacką pornografią.

Tym razem jednak Chattamowi zebrało się na psychologizowanie i dokonuje on wiwisekcji bohatera powieści. Śledzimy jego drogę od depresji do "normalności". Książka w dużej mierze opiera się na monologach wewnętrznych, a te - jak to monologi wewnętrzne - bywają rozwlekłe i nużące. Jako facet po przejściach - mogę zgodzić się z wieloma refleksjami bohatera na temat relacji damsko - męskich, ale taka ich kondensacja w literaturze spod znaku kryminału jest już lekko, a nawet ciężko, niestrawna.


O ile pod względem formy całość obiektywnie wypada nadspodziewanie dobrze (historia się zazębia, czytelnik odkrywając konwencję - chwyta nić i podążą za nią wzdłuż ścian labiryntu),o tyle - fabuła jest dość przeciętna i nudnawa, a to zarzut, jakiego nie mogłem postawić Autorowi podczas lektury jego innych książek.

Dobrze, że wysłuchałem tej książki w formie audiobooka zamiast nabyć ją w formie papierowej - dzięki temu zaoszczędziłem nieco miejsca na półce.

Nie jest to typowy Chattam.
Owszem, jak to u niego, jest ostro. Zbrodnie, namiętności, fabuła ocieka wszelakimi płynami fizjologicznymi, a erotyzm przekracza już chyba granicę poza którą jest już literacką pornografią.

Tym razem jednak Chattamowi zebrało się na psychologizowanie i dokonuje on wiwisekcji bohatera powieści. Śledzimy jego drogę od depresji do...