Moja druga styczność z twórczością Agathy Christie i jak w poprzednim przypadku bardzo trafiona. Akcja dzieje się na wykopaliskach archeologicznych na terenie dawnej Mezopotamii. Czytając czułem wszechobecną suchość, gorąc i piasek wszędzie mimo, że siedziałem we własnym pokoju. Autorka wiedziała jak wpływać na bodźce czytelnika. Mordercą oczywiście jest ktoś kogo się nie podejrzewa. A opis samego morderstwa jest wyjątkowo brutalny jak na poczciwą Agathę. Polecam miłośnikom suchych i ciepłych klimatów. ship: Emmott x Coleman

Moja druga styczność z twórczością Agathy Christie i jak w poprzednim przypadku bardzo trafiona. Akcja dzieje się na wykopaliskach archeologicznych na terenie dawnej Mezopotamii. Czytając czułem wszechobecną suchość, gorąc i piasek wszędzie mimo, że siedziałem we własnym pokoju. Autorka wiedziała jak wpływać na bodźce czytelnika. Mordercą oczywiście jest ktoś kogo się nie...

Kolejny wciągający kryminał Mistrzyni. Nic dodać, nic ująć. Historia dosyć wciągająca, jak zawsze, pełna ciekawych spostrzeżeń dotyczących ludzi i ich zachowań. A jednak, tak samo jak teatralny w swoim zachowaniu jest sam Poirot, tak i cała powieść ma w sobie coś ze scenicznego przedstawienia. Pozostawieni na raczej zamkniętej przestrzeni budynków ekspedycji, bohaterowie pojawiają się, wypowiadają swoje kwestie i znikają, nie pozwalając się czytelnikowi polubić czy też znielubić. Jednakże ta pewna sztuczność nie przeszkadza w delektowaniu się interesującą zagadką i jej niezwykłym rozwiązaniem. A Poirot to zawsze <3 , choć nie potrafię go już sobie inaczej wyobrażać niż z twarzą Davida Sucheta.

Kolejny wciągający kryminał Mistrzyni. Nic dodać, nic ująć. Historia dosyć wciągająca, jak zawsze, pełna ciekawych spostrzeżeń dotyczących ludzi i ich zachowań. A jednak, tak samo jak teatralny w swoim zachowaniu jest sam Poirot, tak i cała powieść ma w sobie coś ze scenicznego przedstawienia. Pozostawieni na raczej zamkniętej przestrzeni budynków ekspedycji, bohaterowie...

"Morderstwo w Mezopotamii" jest książką wciągającą, trudno temu zaprzeczyć. Niemniej, podczas lektury wielokrotnie odczuwałem brak bardzo specyficznego "czegoś". Niedobór owego "pierwiastka" sprawił, że publikację przeczytałem dość szybko. Zrezygnowałem nawet z samodzielnego wskazywania mordercy, o próbach polubienia/znienawidzenia bohaterów nie wspominając. Narracja prowadzona przez siostrę Leatheran średnio mi się podobała i to prawdopodobnie z jej powodu wrażenia po lekturze pozostają u mnie bardzo mieszane.

"Morderstwo w Mezopotamii" jest książką wciągającą, trudno temu zaprzeczyć. Niemniej, podczas lektury wielokrotnie odczuwałem brak bardzo specyficznego "czegoś". Niedobór owego "pierwiastka" sprawił, że publikację przeczytałem dość szybko. Zrezygnowałem nawet z samodzielnego wskazywania mordercy, o próbach polubienia/znienawidzenia bohaterów nie wspominając. Narracja...

Uwielbiam niemal każdy kryminał Agathy Christie, ale te umieszczone w egzotycznej scenerii wręcz kocham. Morderstwo popełnione na wykopaliskach archeologicznych stałoby się nie lada wyzwaniem...gdyby nie fakt, że podjął się go sam Herkules Poirot.
To jedna z moich ulubionych książek Christie, która przeczytałam już kilka razy i do której na pewno będę jeszcze wracać :)

Uwielbiam niemal każdy kryminał Agathy Christie, ale te umieszczone w egzotycznej scenerii wręcz kocham. Morderstwo popełnione na wykopaliskach archeologicznych stałoby się nie lada wyzwaniem...gdyby nie fakt, że podjął się go sam Herkules Poirot.
To jedna z moich ulubionych książek Christie, która przeczytałam już kilka razy i do której na pewno będę jeszcze wracać :)

Poirot tym razem odwiedzi wykopaliska starożytnych fantów, ale zamiast odgrzebywania starych kości zajmie się rozwiązaniem sprawy morderstwa bardzo współczesnego. Tak współczesnego, że trup jeszcze dobrze nie ostygnie, a nasz dzielny mały Belg będzie już na tropie.

Narratorką opowieści będzie pielęgniarka, panna Leatheran, zatrudniona do dbania o dobre samopoczucie żony kierownika całej wyprawy. Nie pójdzie jej to zbyt dobrze, bo ani się obejrzymy, a pani Leidner zginie od ciosu w głowę, co moim zdaniem wykluczy jej dobre samopoczucie na zawsze.

Rozwiązanie zagadki jak zazwyczaj u Christie, mnie się podobało. Zmiana klimatu na cieplejszy może i dobrze zrobi szarym komórkom szanownego detektywa, ale ja bardzo tęsknię za klimatem starych domostw i podłych testamentów, które prowokują trucicieli i innych morderców wszelakiej maści. Mezopotamia trochę rozmija się z moim uwielbieniem dla zimna :)

Poirot tym razem odwiedzi wykopaliska starożytnych fantów, ale zamiast odgrzebywania starych kości zajmie się rozwiązaniem sprawy morderstwa bardzo współczesnego. Tak współczesnego, że trup jeszcze dobrze nie ostygnie, a nasz dzielny mały Belg będzie już na tropie.

Narratorką opowieści będzie pielęgniarka, panna Leatheran, zatrudniona do dbania o dobre samopoczucie żony...

Ciężko jest oceniać mi ‘klasyki’, jako, że dobre są same w sobie (w końcu, inaczej nie zostałyby za klasykę uznane) i gdyby poszukać, okazałoby się, że napisane o nich zostało już wszystko, co powinno być. Ale mimo, że książka którą na dziś wybrałam, mianowicie Morderstwo w Mezopotamii Agaty Christie do takiej grupy bez wątpienia się zalicza, nie jest w tej chwili wyjątkowo populara, więc chyba mogę o niej kilka słów napisać, nie nudząc Was przy tym.
Akcja tego kryminału ma miejsce niedaleko rzeki Tygrys, w czasach współczesnych autorce, czyli mniej-więcej w latach 30. XX wieku. Narratorka, panna Leatheran, jest dość typową pielęgniarką: inteligentną, ale prostolinijną i bardzo dokładną. Zostaje poproszona o opiekę nad żoną dość znanego archeologa, która zdaje się być trochę nerwowa i czymś przestraszona. Dość szybko okazuje się, że na miejscu wykopalisk nic nie jest do końca takie, jakie być powinno i do akcji musi wkroczyć znany detektyw, Herkules Poirot.
Zacznę może od samego stylu autorki, bo jest on tu dość ważny. Przede wszystkim narracja jest pierwszoosobowa, w czasie przeszłym, co nie zawsze mi odpowiada, ale w tym przypadku było dobrym wyborem - Christie świetnie wczuła się w rolę pielęgniarki: kobiety wykształconej, aczkolwiek używającej często potocznych, prostych stwierdzeń. Dzięki temu mimo, że książka ma już swoje lata jest na prawdę lekka i przyjemna. Nie musimy zastanawiać się zbyt długo, co oznaczają jakieś trudne archaizmy. Być może jest to zasługa tłumacza, ale jako, że nie mam raczej zamiaru sięgać po orginał, nie jestem w stanie tego sprawdzić.
Jeśli chodzi o bohaterów, mamy ich całkiem sporo, jak na stosunkowo krótką książkę, ale są dobrze scharakteryzowani. Każdy jest specyficzny, każdy ma wady i zalety, dzięki czemu nie mylą się i nie mieszają. Bez problemu możemy wybrać tych, których lubimy, aczkolwiek przez wcześniej przeze mnie wspomnianą narracje nie będzie to obiektywna ocena: w końcu patrzymy na świat oczami panny Leatheran, która, choć może jest stosunkowo obiektywna, ma jednak swoje zdanie na temat każdego ze spotkanych ludzi i zwykle się z nami dzieli.
Muszę przyznać, że kryminały, choć lubię, dość często pod względem fabuły trochę mnie nudzą: zawsze mamy ten sam schemat, który powtarza się w kółko, i w kółko... Niezależnie od tego, po jakiego autora sięgniemy. Ten nie jest wyjątkiem, mimo to cała akcja jest napisana bardzo fajnie i choć, jak zwykle, w przypadku kryminałów nie odczuwałam jakiś nadzwyczajnych emocji w trakcie czytania przyjemnie śledziło mi się losy bohaterów, mimo, że gdy teraz o tym myślę, mogłabym się do samej końcówki trochę przyczepić. Ale nie będę tutaj o tym tutaj pisać, jako, że od razu zmuszona byłabym zdradzić samo zakończenie, a w przypadku tego typu powieści byłaby to nikczemna zbrodnia.
Jest to druga powieść Christie, po którą sięgnęłam i poprzedniej nie wspominam najlepiej. Ta jednak rzuciła mi na tą autorkę nieco jaśniejsze światełko. Myślę, że na prawdę warto po nią sięgnąć: rozrywka na kilka chwil jest gwarantowana, szczególnie, że jak wspominałam wcześniej, styl jest na prawdę bardzo przystępny i każdy, niezależnie od tego jakie książki lubi, powinien się w świecie przedstawionym odnaleźć.

Ciężko jest oceniać mi ‘klasyki’, jako, że dobre są same w sobie (w końcu, inaczej nie zostałyby za klasykę uznane) i gdyby poszukać, okazałoby się, że napisane o nich zostało już wszystko, co powinno być. Ale mimo, że książka którą na dziś wybrałam, mianowicie Morderstwo w Mezopotamii Agaty Christie do takiej grupy bez wątpienia się zalicza, nie jest w tej chwili...

Kolejne spotkanie z Agathą Christie uznaję za zaliczone pozytywnie. Oczywiście nie mogło też zabraknąć słynnego detektywa który jak zwykle rozwiązuje trudną zagadkę morderstwa, aczkolwiek w jego wykonaniu wydaje się to takie proste. Oczywiście polecam.

Kolejne spotkanie z Agathą Christie uznaję za zaliczone pozytywnie. Oczywiście nie mogło też zabraknąć słynnego detektywa który jak zwykle rozwiązuje trudną zagadkę morderstwa, aczkolwiek w jego wykonaniu wydaje się to takie proste. Oczywiście polecam.

czytałam tą książkę lata temu ale pamiętam, że zagadka była zacna i nawet wywołała we mnie lekki dreszczyk,

czytałam tą książkę lata temu ale pamiętam, że zagadka była zacna i nawet wywołała we mnie lekki dreszczyk,

Agata Christi pokazała różne motywy zbrodni. Ta zbrodnia jest z miłości i pokazuje jakie te uczucie jest silne i do czego chora miłość potrafi doprowadzić.

Agata Christi pokazała różne motywy zbrodni. Ta zbrodnia jest z miłości i pokazuje jakie te uczucie jest silne i do czego chora miłość potrafi doprowadzić.

Bardzo ciekawy kryminał- taka klasyka w wydaniu autorki, tylko w innej niż zawsze, ciekawej scenerii. Chociaż mam wrażenie, że dla kogoś, kto często zagląda do powieści Agathy Christie zakończenie może być bardzo przewidywalne.

Bardzo ciekawy kryminał- taka klasyka w wydaniu autorki, tylko w innej niż zawsze, ciekawej scenerii. Chociaż mam wrażenie, że dla kogoś, kto często zagląda do powieści Agathy Christie zakończenie może być bardzo przewidywalne.