Lee Goldberg

Treść "Skoku" jako scenariusz filmu zapewne wypadłby dobrze, natomiast jako powieść lekkiego gatunku (komedia sensacyjna) potrzebuje czegoś więcej niż chwytliwych dialogów. Przede wszystkim postać agentki FBI jest pozbawiona cech, które nadały by jej albo zdecydowanej "lekkości" albo pazura, bo w obecnym wydaniu Kate O'Hara jest na rozdrożu i ilekroć dochodzi do głosu (a jest postacią wiodącą w książce) myślałam sobie: "chciałaby, a boi się". To znaczy bohaterka niczego i nikogo fizycznie nie boi się. Tak została wykreowana, iż tworzy przeciwieństwo wiecznie wplątującej się w nieciekawe historie Stephanie Plum. Tylko, że założenia autorki o stworzeniu nowej superwoman sprawdziły się w zrealizowanym projekcie może gdzieś w pięćdziesięciu procentach. Od początku da się zauważyć, iż barwniejszy kostium przywdziewa w "Skoku" Nicolas Fox, gdzie już na same jego riposty uśmiechamy się odprężeni i z tym większą przyjemnością czytamy o kolejnych jego wyczynach zanim ten podejmie współpracę z zespołem FBI. Niestety, to co dobre w postaci Foxa przygasza sposób bycia O'Hary i całą witalność oraz pasję zdominuje drętwota i dziecinny foch powierzchownie silnej bohaterki. Więcej naturalności i komizmu ma w sobie zwyczajna, mniej zaradna Plum, niż wyszkolona i uzbrojona O'Hara. W zasadzie, w tej czy poprzedniej serii, Janet Evanovich wszystko jest jasne, obie bohaterki obierają tę samą strategię względem mężczyzny partnerujących ich wyczynom - będziemy gonić króliczka, bo on mi się podoba, ale dotknąć się nie dam. Mam świadomość, jaki schemat rządzi tego typu książkami, ale ów obraz rzeczy jest na tyle trywialny i przemielony był tyle razy, iż w końcu ma się nadzieję, że trafi się na odmienny motyw. I dodajmy kolejny schematyczny element, czyli damsko-męskie relacje - nawet jeśli najczęściej w domyśle, przy niewielkim udziale żartobliwych sugestii - przysłaniają tutaj w dużym stopniu inne wydarzenia. Jednak przede wszystkim nie kupuję postaci Kate. A co za tym idzie, szkoda mi czasu na dalsze rewelacje duetu, który raczej niczym nie zaskoczy, bo nie sądzę, by nagle osobowość agentki miała przepoczwarzyć się w kogoś innego. Tak bywa, że gdy zawodzi jedno ogniwo sypie się cała fabuła.