Bardzo interesująca autobiografia członka rodziny Breżniewów (formalnie, ale jednak). Warto zapoznawać się z opiniami ludzi z epoki, a szczególnie tymi, którzy partycypowali w danym systemie (tak, istnieje jeszcze coś takiego jak Archiwum Akt Nowych). Niestety powszechnym jest podejście typu "przeczytam opracowanie, bo reszta to komunistyczno-propagandziarskie śmiecie", a to skutkuje bardzo powierzchownym zaznajomieniem się z tematem tudzież epoką.

Zawsze należałam do osób otwartych na opracowania (w których nie brak stronniczości autorów) czy "wyznania" osobowych źródeł historycznych. Dopiero głębokie przeanalizowanie problemu z dosłownie każdej strony upoważnia człowieka do stawiania tez.

Sądzę, że pozycja książkowa warta uwagi, szybko się ją czyta, doskonale uzupełnia pogląd po przeczytaniu podręczników do historii XX wieku. Trzeba tylko sobie uświadomić, iż czytanie komunistów, w tym tych czołowych - nie szkodzi. Polecam studentom i hobbystom.

Bardzo interesująca autobiografia członka rodziny Breżniewów (formalnie, ale jednak). Warto zapoznawać się z opiniami ludzi z epoki, a szczególnie tymi, którzy partycypowali w danym systemie (tak, istnieje jeszcze coś takiego jak Archiwum Akt Nowych). Niestety powszechnym jest podejście typu "przeczytam opracowanie, bo reszta to komunistyczno-propagandziarskie...

urij Czurbanow daje czytelnikowi nieco inną wersję historii. Jest ona ciekawa, zaskakująca, pozbawiona wyrzutów. Autor zaprezentował odbiorcom przejażdżkę po wspomnieniach, z których rozlicza się pokazując nie tylko swoje, ale przede wszystkim błędy całego systemu. To, co bardzo podkreśla, to fakt, że był on ostatnim zięciem Breżniewa
http://historia.org.pl/2015/03/17/rosja-brezniewa-ziec-genseka-odkrywa-tajemnice-kremla-j-czurbanow-recenzja/

urij Czurbanow daje czytelnikowi nieco inną wersję historii. Jest ona ciekawa, zaskakująca, pozbawiona wyrzutów. Autor zaprezentował odbiorcom przejażdżkę po wspomnieniach, z których rozlicza się pokazując nie tylko swoje, ale przede wszystkim błędy całego systemu. To, co bardzo podkreśla, to fakt, że był on ostatnim zięciem...

Wspomnienia zięcia Leonida Breżniewa, męża jego córki Galiny, rażą jednostronnością i wybielaniem czasów ZSRR. Jako świadectwo historyczne rzecz jest mało wiarygodna, literacko słaba, poza tym napisana 25 lat temu mocno się zestarzała. Tylko dla amatorów.

Książka Czurbanowa to jedno z wielu wspomnień spisanych i wydawanych przez działaczy radzieckich na początku lat 90-tych, z reguły charakteryzowały się one niską wartością historyczną i marnym stylem. Omawiana rzecz nie jest wyjątkiem.

Zacznijmy od tytułu, polskie tłumaczenie sugeruje opracowanie historyczne, zaś oryginalny tytuł brzmi 'Moj tiest Leonid Breżniew' czyli 'Mój teść Leonid Breżniew' co wskazuje raczej na wspomnienia rodzinne, czym ta książka w istocie jest.

Kilka słow o życiu Czurbanowa. Gdy ożenił się z Galiną Breżniewą w 1971r., jego kariera nabrała rozpędu, ze zwykłego oficera szybko został generałem i wiceministrem MSW. W latach 80-tych, za Gorbaczowa, aresztowano go i posadzono pod zarzutem korupcji, zaś omawiane wspomnienia spisał w 1991 r w łagrze, czyli 25 lat temu; ich wartość historyczna i literacka jest niewielka. Na przykład pisze o swojej miłości do Galiny, nie wspomina zaś, że gdy ją poznał miał już żonę i dwoje dzieci, a sam został wybrany na zięcia przez Breżniewa, który chciał ukrócić burzliwe życie osobiste córki.

Autor wybiela Beżniewa, robiąc z niego prawdziwego męża stanu. Ale czasami mu się coś wymsknie, na przykład Leonid Ilijcz często grał ze swoją ochroną w domino, a że bardzo nie lubił przegrywać, to ochroniarze po cichu mu się podkładali; anegdotka mówi trochę o umysłowości i charakterze tego człowieka. Niemniej takich smaczków jest b.mało, autor za to poświęca dużo uwagi intrygom i tarciom w ówczesnym aparacie partyjnym i policyjnym, ale to rzeczy zwietrzałe, interesujące tylko dla amatorów. Sporo też pisze o swoim procesie o korupcję; oczywiście był niewinny, wrobiono go.

Wszystko to jakieś ckliwe, mdłe, skłamane, napisane drętwym stylem czyta się z trudem. Poza tym autor wygląda na bardzo mało wiarygodnego, pisze np. że w karierze nie pomogła mu żeniaczka, ale jego talenta, wolne żarty...

Książka jest niedbale zredagowana, wydawnictwo nie pokusiło się nawet o napisanie co działo się z autorem i z Galiną Breżniewą po 1991r. Po co Bellona wydaje takie książki? No cóż, mamy wolny rynek i zawsze się znajdą frajerzy (jak ja) którzy to kupią, ale nigdy więcej!

Wspomnienia zięcia Leonida Breżniewa, męża jego córki Galiny, rażą jednostronnością i wybielaniem czasów ZSRR. Jako świadectwo historyczne rzecz jest mało wiarygodna, literacko słaba, poza tym napisana 25 lat temu mocno się zestarzała. Tylko dla amatorów.

Książka Czurbanowa to jedno z wielu wspomnień spisanych i wydawanych przez działaczy radzieckich na początku lat...

Tylko dla zainteresowanych.Mało kogo dziś już obchodzi tamta epoka.Ciekawe ze względu na wiele smaczków opisujących genseka.

Tylko dla zainteresowanych.Mało kogo dziś już obchodzi tamta epoka.Ciekawe ze względu na wiele smaczków opisujących genseka.

Książka bardzo rozczarowuje. Mam wrażenie, że została napisana tylko po to by się wybielić. Liczyłam na dużo interesujących informacji z tamtej epoki. Jednak to co przeczytałam, to megalomańskie zapiski autora. Nie polecam.

Książka bardzo rozczarowuje. Mam wrażenie, że została napisana tylko po to by się wybielić. Liczyłam na dużo interesujących informacji z tamtej epoki. Jednak to co przeczytałam, to megalomańskie zapiski autora. Nie polecam.