Zapowiadało się ciekawiej, bo sam pomysł zabawny i rysunki też. Trochę się zawiodłem, ale pewnie trudno dogodzić każdemu. Dziecko w miarę zadowolone.

Zapowiadało się ciekawiej, bo sam pomysł zabawny i rysunki też. Trochę się zawiodłem, ale pewnie trudno dogodzić każdemu. Dziecko w miarę zadowolone.

"Był sobie pewnego razu wilczek, który wszystkiego się bał. [...] Dla WILKA to okropnie kłopotliwa sytuacja..."
Pewien czas temu recenzowałam książkę "O wilku, który chciał zmienić kolor", którą kupiłam dla córki na stoisku Adamada na Nadmorskim plenerze czytelniczym w Gdyni. Lenka była zachwycona, prawie zaczytała "Wilka.." i zna go już chyba na pamięć ;) Dlatego z radością podjęłam współpracę z Wydawnictwem Adamada. W jej ramach otrzymałam między innymi kolejne pozycje z przygodami Wilka.
Tym razem tytułowy bohater musi się zmierzyć ze swoimi lękami. No jak to możliwe, żeby groźny wilk bał się wszystkiego? Nawet własnego cienia! Przecież to nie przystoi leśnej bestii, by bała się wejść między drzewa i chowała się pod łóżkiem.

Rodzice Wilka postanawiają posłać syna w świat, by dojrzał i przestał się bać. I choć przychodzi mu to z trudem, z pomocą napotkanych stworzeń pomału zyskuje pewność siebie. A by uratować jedno z nich dokonuje naprawdę niezwykłego aktu odwagi i stawia czoło myśliwemu!

Podróż Wilka zaprowadziła go do niezwykłego Dalekiego Lasu, gdzie wśród innych wyjątkowych postaci odnalazł swoich przyjaciół. Bo nie każdy musi być groźny, silny i odważny. Najważniejsze to być sobą i mieć wsparcie w innych.

"O wilku, który bał się własnego cienia" to świetna pozycja nie tylko dla dzieci borykających się z niedostatkami odwagi. To też piękna pozycja ucząca tolerancji i akceptacji. Wilk jest przesympatyczną postacią – nie irytuje, nie jest też cukierkowy. Za to jest bardzo pozytywny i nienachalnie moralizatorski.

Ilustracje przyciągają wzrok, ale nie dominują. Całość jest zabawna i zgrabna. To książeczka, którą można czytać przed snem, w podróży czy w ramach relaksu. Idealna dla dzieci od 4 lat wzwyż.

"Był sobie pewnego razu wilczek, który wszystkiego się bał. [...] Dla WILKA to okropnie kłopotliwa sytuacja..."
Pewien czas temu recenzowałam książkę "O wilku, który chciał zmienić kolor", którą kupiłam dla córki na stoisku Adamada na Nadmorskim plenerze czytelniczym w Gdyni. Lenka była zachwycona, prawie zaczytała "Wilka.." i zna go już chyba na pamięć ;) Dlatego z...

http://www.polskanapiechote.waw.pl/do-poduszki

Bajkowe wilki nie cieszą się dobrą reputacją. Wilk obdarzony łagodnym charakterem to rzadkość, a taki, który trzęsie się z strachu, to już prawdziwy unikat. A jednak trafił się taki wilczek, i w dodatku został bohaterem zabawnej książeczki: „O Wilku, który bał się własnego cienia”. „Jaki z niego bohater?” – z pogardą prychnęły inne wilki. „Toż to zakała wilczego rodu!”.

Faktycznie. Rodzina wilczka nie miała się z czego cieszyć, bo to wstyd po prostu. Przerażony siedział w domu, nawet na grzyby do lasu nie chodził, nie mówiąc już o polowaniu na grubego zwierza. Tak dłużej być nie mogło. Rodzice postanowili wysłać go w świat. Niech ciamajda wzmocni charakter i stanie się wilkiem z prawdziwego zdarzenia. Wilczek ruszył więc w drogę.

Jakie czekały go przygody? Wszystkich nie zdradzę. Powiem tylko, że dokonał wielkiego czynu. Uratował małe leśne zwierzątko, na które pułapkę zastawił podły myśliwy. Wprawdzie dygotał ze strachu, a zadanie miał ułatwione, bo myśliwego na widok – jakby nie było – wilka opuściła odwaga, ale nie bądźmy drobiazgowi. Został prawdziwym bohaterem i kropka.

„O Wilku, który bał się własnego cienia” to urocza książeczka o pokonywaniu lęku. Nie tak łatwo się go pozbyć. Żeby nabrać pewności siebie, potrzeba czasu, wielu życiowych doświadczeń… i przyjaciół. A tych nikt, kto siedzi zamknięty w czterech ścianach, nie pozna. Niech więc strachliwe dzieci wezmą przykład z wilczka i wyjdą z domu. Czekają na nie koledzy, przygody i wielkie czyny!

Wszystkie książeczki z serii „Przygody Wilka” („O Wilku, który trafił do Baśniowego Lasu”, „O Wilku, który obchodził urodziny”, „O Wilku, który chciał zmienić kolor”) nie tylko doskonale się czyta, ale też ogląda. Dowcipne, kolorowe ilustracje świetnie współgrają z tekstem. Ilustratorka znakomicie oddała całą gamę emocji targających Wilkiem i jego przyjaciółmi: strach, złość, smutek, radość, zdziwienie czy zakłopotanie. Ich miny i gesty wywołają uśmiech na buzi każdego malucha.

http://www.polskanapiechote.waw.pl/do-poduszki

Bajkowe wilki nie cieszą się dobrą reputacją. Wilk obdarzony łagodnym charakterem to rzadkość, a taki, który trzęsie się z strachu, to już prawdziwy unikat. A jednak trafił się taki wilczek, i w dodatku został bohaterem zabawnej książeczki: „O Wilku, który bał się własnego cienia”. „Jaki z niego bohater?” – z pogardą prychnęły...

Był sobie wilczek, który wszystkiego się bał nawet własnego cienia!! A jak sami wici dla wilka coś takiego no nie jest zbyt ciekawą sytuacją ale jak można pokonać swoje lęki i stać się odważnym? Rodzicie postanowili, że wilczek musi poznać świat i stawić czoła swoim lękom. I tak nasz wilczek wyruszył sam w drogę i tutaj zaczyna się jego wielka przygoda. na swojej drodze spotkał wielkiego niedźwiedzia, zajączka a także poznał nowych przyjaciół. I tym oto sposobem Wilk przybył do Dalekiego Lasu i od tego momentu czuł się już dobrze i więcej niczego się nie bał no dobra prawie niczego :).
Jest to historia, która uczy że nie wszystko jest takie straszne jak wygląda i pozory mogą mylić. Wystarczy jednak przyjrzeć się bliżej i okazuje się, że jest całkiem inaczej no i bardzo ważna rzecz jak się ma przyjaciół łatwiej pokonać lęki niż samemu.

Był sobie wilczek, który wszystkiego się bał nawet własnego cienia!! A jak sami wici dla wilka coś takiego no nie jest zbyt ciekawą sytuacją ale jak można pokonać swoje lęki i stać się odważnym? Rodzicie postanowili, że wilczek musi poznać świat i stawić czoła swoim lękom. I tak nasz wilczek wyruszył sam w drogę i tutaj zaczyna się jego wielka przygoda. na swojej drodze...

W pewnej wilczej rodzinie urodził się mały wilczek, jednak nie był on taki jak pozostałe wilki, gdyż bał się wszystkiego, nawet własnego cienia! Nie lubił mięsa, a polowania z rodzeństwem były dla niego koszmarem. W końcu rodzice postanowili wyprawić wilka w świat, aby nauczył się prawdziwego życia i pozbył się swoich lęków. Jednak nie było to takie proste, bo wszędzie czaiło się niebezpieczeństwo, a straszne cienie przemykały po lesie. Na szczęście nasz mały wilk miał dobre i chętne do pomocy serce, a spotkane na jego drodze zwierzęta okazywały się być przyjaźnie nastawione. Jakie zwierzęta spotkał wilk? Czy wyleczył się ze swoich lęków? Czy udało mu się z kimś zaprzyjaźnić? Ale tego dowiedzie się, kiedy sięgniecie po historię O Wilku, który bał się własnego cienia.

Książki z serii Przygody Wilka są przeznaczone dla dzieci od trzeciego roku życia, ale myślę, że mały wilk może stać się dobrym przyjacielem tych młodszych, ale i odrobinę starszych czytelników. Prosty tekst, duże litery, ale i wartka akcja mogą zachęcać przedszkolaki do samodzielnego czytania.

Historia o wilku jest pięknie opowiedziana, ale i doskonale namalowana. Ilustracje są bardzo urokliwe, ale i zabawne. Wilk, który zwykle kojarzy nam się z odwagą i niebezpieczeństwem, przedstawiony z wielkimi przerażonymi oczami i smutną miną budzi współczucie, ale także jest powodem do uśmiechu.

Przedszkolaki, które są pełne lęków czy odczuwają strach przed różnymi rzeczami lub zjawiskami, będą się mogły utożsamić z wilkiem. Myślę, że nauczą się z tej książki, że każdy ma prawo się bać, nawet ten, który wydaje się być wielki i silny. Lęk nie wyklucza odwagi i walki z przeciwnościami, które na nas czyhają.

Bardzo serdecznie polecam książkę "O Wilku, który bał się własnego cienia"
Katarzyna Kulawik www.ksiazkowelove.wordpress.com

W pewnej wilczej rodzinie urodził się mały wilczek, jednak nie był on taki jak pozostałe wilki, gdyż bał się wszystkiego, nawet własnego cienia! Nie lubił mięsa, a polowania z rodzeństwem były dla niego koszmarem. W końcu rodzice postanowili wyprawić wilka w świat, aby nauczył się prawdziwego życia i pozbył się swoich lęków. Jednak nie było to takie proste, bo wszędzie...

Ta opowieść powinna być zaznaczona jako pierwsza z serii, bo z niej dowiadujemy się, jak Wilk przybył do Dalekiego Lasu... a podroż jego była nieco strachliwa, ale i bardzo wesoła.

Ta opowieść powinna być zaznaczona jako pierwsza z serii, bo z niej dowiadujemy się, jak Wilk przybył do Dalekiego Lasu... a podroż jego była nieco strachliwa, ale i bardzo wesoła.