Tajemnica Nawiedzonego Lasu

Bardzo ciekawa książka, wciągająca, lekka i szybko się czyta, polecam

Bardzo ciekawa książka, wciągająca, lekka i szybko się czyta, polecam

Pokaż mimo to

"Tajemnica diabelskiego kręgu"
to seria książek Anny Kańtoch.
Obecnie seria liczy 3 tomy,
które trzeba czytać w takiej kolejności:
1. "Tajemnica diabelskiego kręgu",
2. "Tajemnica nawiedzonego lasu",
3. "Tajemnica godziny trzynastej".


Te powieści łączą fantastykę, magię, grozę,
przygody, niebezpieczeństwa i dedukcję,
a przeznaczone są dla młodzieży.

Główną bohaterką cyklu jest niezwykle inteligentna 13-letnia Nina.
We wszystkich tomach towarzyszą jej poznani już na początku
nastoletni Tamara, Jacek i Hubert.

Rzecz dzieje się w powojennej Polsce,
do której pewnego dnia przyleciały anioły.
Anioły ukrywają się przed komunistami w domach dobrych ludzi.

Tam, gdzie są anioły, są też diabły / bestie / upiory.
Wszystko zależy od lokalnych warunków lub lokalnych artystów.


Pierwszy tom jest mroczny i straszny!
Trzynaścioro dzieci przyjeżdża na wakacje do klasztoru.
Spotykają tam anioła, opiekunkę oraz dwoje pracowników.
Dzieje się coś dziwnego. Dwóch chłopców znika.
Z dnia na dzień atmosfera się zagęszcza!
Gdzie czai się niebezpieczeństwo?

Drugi tom nie pozwala na oddech!
Akcja rozpędza się już od pierwszej strony.
Komuniści zgromadzili dzieci w opuszczonym instytucie.
Gonią je do wielogodzinnej pracy, urządzają przesłuchania.
Czy zdarzenia z poprzedniego tomu jakoś się z tym wiążą?
Wszyscy się boją. Niektóre dzieci wyjeżdżają.
Chodzą straszne plotki.

Tom trzeci jest zupełnie inny od poprzednich.
Jest spokojniej. Nie widać bezpośredniego zagrożenia.
Narracja prowadzona jest w dwóch czasach:
teraźniejszym i z niedalekiej przeszłości.
Ani teraz, ani wtedy nastolatkowie nie wiedzą, o co chodzi.
Teraz Nina i Jacek są zupełnie sami w opustoszałym górskim ośnieżonym miasteczku.
Wcześniej byli w tym samym miejscu, ale byli z nimi Tamara i Hubert, a miasteczko tętniło życiem.
Coś się jednak szykowało, a kulminację wyznaczono na trzynastą 26 lutego.
Nina z pomocą przyjaciół próbuje dociec, co to takiego.



Wszyscy bohaterowie nieco zmieniają się z każdym tomem.
Rozwijają swoje zdolności, dojrzewają, zacieśniają więzi.


Każdy kolejny tom cyklu podobał mi się bardziej!
Trzeci tom sugeruje ciąg dalszy.
Czekam z wielką ciekawością :-)


https://bajdocja.blogspot.com/2020/11/tajemnica-diabelskiego-kregu.html

"Tajemnica diabelskiego kręgu"
to seria książek Anny Kańtoch.
Obecnie seria liczy 3 tomy,
które trzeba czytać w takiej kolejności:
1. "Tajemnica diabelskiego kręgu",
2. "Tajemnica nawiedzonego lasu",
3. "Tajemnica godziny trzynastej".


Te powieści łączą fantastykę, magię, grozę,
przygody, niebezpieczeństwa i dedukcję,
a przeznaczone są dla młodzieży.

Główną bohaterką...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra kontynuacja przygód Niny i mrocznych aniołów.

Bardzo dobra kontynuacja przygód Niny i mrocznych aniołów.

Pokaż mimo to

Ot ciekawostka, opinia po trzech latach, bo przy okazji trzeciej części cyklu zaskoczyłam się brakiem komentarza do drugiej. Książkę mam, ale nie będę się posiłkować. Będzie węzłowato.

Anachroniczne - najlepsza według mnie część cyklu.
Nina okrzepła w swojej Inteligencji Wybrańca, ale nadal ma dość wad, żeby dużo się wokół niej działo. Parę razy się ośmiesza i popełnia kilka fatalnych błędów, które zagrażają życiu jej i jej bliskich. Dominuje atmosfera nieustannego zagrożenia, która jednoczy głównych bohaterów - jako członków zespołu i jako przyjaciół, którzy się wspierają. Jest mrocznie, a ludzie, których magiczną supermocą jest działanie w imieniu komunistycznego prawa nie są mniej niebezpieczni od demonicznych istot, które opanowały tytułowy las. Nina jest osaczona i można się poważnie zastanawiać, czy w słodko-gorzkim finale nie dominuje jednak gorycz.

Ot ciekawostka, opinia po trzech latach, bo przy okazji trzeciej części cyklu zaskoczyłam się brakiem komentarza do drugiej. Książkę mam, ale nie będę się posiłkować. Będzie węzłowato.

Anachroniczne - najlepsza według mnie część cyklu.
Nina okrzepła w swojej Inteligencji Wybrańca, ale nadal ma dość wad, żeby dużo się wokół niej działo. Parę razy się ośmiesza i popełnia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna część przygód Niny zdecydowanie zachwyca, a nawet bardziej niż pierwsza część!
Nina wyraźnie się zmieniła, ale na lepsze chociaż widać, że nie jest bez wad. Bliżej poznaliśmy też Jacka, Tamare i Huberta, dzięki temu całą czwórkę zdecydowanie można określić mianem "Dream team". Każdy z nich ma swoje wady i zalety, ale razem się uzupełniają. Postać Lisa jest chyba tą do której mam strasznie ambiwalenty stosunek, mimo to nie potrafię go całkowicie znienawidzić.
Nie mogę się doczekać aż chwyce za kolejną część i nie ukrywam, że mam nadzieję, że między dwójką bohaterów narodzi się jakieś uczucie.

Kolejna część przygód Niny zdecydowanie zachwyca, a nawet bardziej niż pierwsza część!
Nina wyraźnie się zmieniła, ale na lepsze chociaż widać, że nie jest bez wad. Bliżej poznaliśmy też Jacka, Tamare i Huberta, dzięki temu całą czwórkę zdecydowanie można określić mianem "Dream team". Każdy z nich ma swoje wady i zalety, ale razem się uzupełniają. Postać Lisa jest chyba tą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z cyklami bywa tak, że o ile pierwszy tom bywa świetny, to kontynuacje czasami rozczarowują. Dlatego z pewną obawą sięgnęłam po drugi tom przygód Niny Pankiewicz, bo pierwsza część bardzo mi się podobała. I tu zaskoczenie bo druga część jest nawet lepsza. Nina wraz z przyjaciółmi trafia do tajemniczego obozu prowadzonego przez komunistów. Dzieci związane z miejscami nawiedzonymi przez anioły poddawane są tu dziwnym przesłuchaniom. Czy ma to związek z opuszczoną wsią w środku lasu? Co przyjaciele ukrywają przed sobą? I czego chcą komuniści? Jest mroczniej i tak jakby bardziej klaustrofobicznie. Czyta się szybko, nie ma dłużyzn, akcja płynie wartko, a zakończenie zaskakuje. Teraz boję się sięgnąć po trzecią część żeby mi się dobre wrażenie nie zatarło.

Z cyklami bywa tak, że o ile pierwszy tom bywa świetny, to kontynuacje czasami rozczarowują. Dlatego z pewną obawą sięgnęłam po drugi tom przygód Niny Pankiewicz, bo pierwsza część bardzo mi się podobała. I tu zaskoczenie bo druga część jest nawet lepsza. Nina wraz z przyjaciółmi trafia do tajemniczego obozu prowadzonego przez komunistów. Dzieci związane z miejscami...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Myślałam, że pierwszy tom był rewelacyjny, ale ten jest lepsze lepszy! Aż się dziwię, dlaczego ta książka jest tak mało popularna, bo historia jest naprawdę niebanalna.
Tak jak w poprzedniej części, wciągnęłam się już na samym początku i do ostatniej strony była zaskakująca, co bardzo mi się podobało. Poza tym chyba po raz pierwszy czytam taki kryminał, w którym nie mogę domyślić się zakończenia. Oczywiście pokochałam w jakimś stopniu każdego z bohaterów i nawet nie chcę myśleć o tym, że jeszcze jeden tom i będzie to koniec historii.
Z całego serca polecam, bo nie pamiętam, kiedy tak dobrze bawiłam się czytając jakąkolwiek książkę.

Myślałam, że pierwszy tom był rewelacyjny, ale ten jest lepsze lepszy! Aż się dziwię, dlaczego ta książka jest tak mało popularna, bo historia jest naprawdę niebanalna.
Tak jak w poprzedniej części, wciągnęłam się już na samym początku i do ostatniej strony była zaskakująca, co bardzo mi się podobało. Poza tym chyba po raz pierwszy czytam taki kryminał, w którym nie mogę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

https://wiewiorkawokularach.blogspot.com/2019/08/tajemniczy-oboz-to-dopiero-poczatek.html

Po świetnej pierwszej części serii o Ninie Pankowicz, którą recenzowałam tutaj, całkiem szybko sięgnęłam po drugi tom. I zawiesiłam mu poprzeczkę całkiem wysoko, chociaż nie da się ukryć, że trochę bałam się tzw. klątwy drugiego tomu. Na szczęście Anna Kańtoch mnie nie zawiodła i drugi tom serii o przygodach inteligentnej nastolatki okazał się równie dobry, jak pierwszy.
Nina po wakacjach spędzonych w klasztorze w Markotach próbuje wrócić do normalnego życia. Wciąż jednak obawia się, że któregoś dnia w jej drzwiach staną przedstawiciele Służby Bezpieczeństwa i ją aresztują. W końcu dziewczynka znała dwa anioły i posiada moc. Moc, nad którą nie panuje i która uwielbia dawać o sobie znać w najmniej potrzebnych momentach. Tak się dzieje, gdy zostaje zamknięta w ciasnej komórce przez dwóch rozrabiaków w szkole, w trakcie apelu i w trakcie wizyty dwóch dziwnych funkcjonariuszy, Lisa i Sowy. Zostaje potem zabrana wraz z młodszym chłopcem przez tę dwójkę do tajemniczego obozu, zwanego instytutem Tottenwald, położonego w środku lasu i zapełnionego już przez inne dzieci, które otrzymują tam swoje kody. Na szczęście w środku spotyka nie tylko wrogów, ale też dawnych znajomych: Tamarę, Huberta i Jacka, których poznała w Markotach. Dzieciaki są zabierane na przesłuchania, niektóre z nich nie wracają, a po lesie rozprzestrzenia się groźna mgła, z której wyłaniają się potwory...
Rzadko w seriach się zdarza, żeby drugi tom był lepszy niż pierwszy. A tutaj miałam właśnie takie wrażenie. Anna Kańtoch to moja mistrzyni w budowaniu atmosfery niepokoju i dusznego klimatu PRLu. Czytając Tajemnicę nawiedzonego lasu nie tyle się bałam, ile nękało mnie cały czas przeczucie, że coś się wydarzy, a wszystko, co się tam dzieje, ma jakieś drugie dno. Ten klimat dziwności i strachu przed nieznanym tylko podsycał moją ciekawość. To właśnie dlatego czytało mi się tę książkę tak szybko, strony niemal pochłaniałam i przewracałam je z prędkością światła. Niewątpliwym plusem jest to, że autorka już na samym początku przypomina nam o wydarzeniach z Markotów. Dzięki czemu nawet osoby, które dawno temu czytały pierwszy tom serii, szybko przypomną sobie, o czym właściwie mówią bohaterowie i myśli Nina.
Początek historii to pozorny spokój przed burzą. Nie dajcie się jednak zwieść temu uczuciu, bo szybko autorka wrzuca nas w wir zdarzeń, począwszy od pojawienia się tajemniczych funkcjonariuszy, jakimi są Sowa i Lis, przez wywózkę do dziwnego obozu, aż po rozwiązanie całej tajemnicy. Odniosłam wrażenie, że autorka przemyślała fabułę jeszcze dokładniej niż w pierwszym tomie i stworzyła ją dużo bardziej skomplikowaną, a na pewno splotła w niej więcej wątków, niż w Tajemnicy Diabelskiego Kręgu. Swoją drogą obóz, w którym została osadzona Nina z resztką dzieci, kojarzył mi się cały czas z obozem koncentracyjnym w Oświęcimiu – strzeżony przez żołnierzy, dzieci miały tam swoje kody, pracowały... Nie wiem, czy taki był zamysł autorki, ale aż się wzdrygnęłam przy takiej koncepcji.
Dodatkowym wątkiem, podkreślającym dziwność całej sytuacji, jest zagadka chaty węglarza, którą opowiada dzieciom sierżant Lis. Namawia on cały czas Ninę na rozwiązanie tej sprawy – zabójstwa dwójki dorosłych, gdy w domu wraz z nimi był tylko mały chłopiec. Wszystko wskazuje na to, że to właśnie syn zamordował rodziców, ale czy tak było naprawdę? Dla Lisa jest to sprawa osobista z pewnego względu, ale cała ta zagadka sprawia, że człowiek ma aż gęsią skórkę, czytając powieść. W dodatku, kiedy Nina z przyjaciółmi znajdują chatę węglarza, trafiają do dziwnej wioski – czystej, jakby cały czas ktoś tam mieszkał, a jednocześnie opuszczonej przez wszystkich. Ponadto jest w niej kościół, pęknięty na pół od szczytu po same fundamenty, co wzbudza tylko ciekawość dzieciaków, ale też ich strach i niepokój.
Tajemnica nawiedzonego lasu to naprawdę bardzo dobra powieść młodzieżowa, przy której będą się równie dobrze bawić starsi czytelnicy. Dużo się dzieje od samego początku, mamy więcej pytań i zagadek niż odpowiedzi, dzięki czemu nasza ciekawość jest cały czas podsycana i jesteśmy trzymani przez wszystkie strony w niepewności. Zakończenie podtrzymuje tę nutkę niepewności i pozostawia nas w zawieszeniu przed lekturą trzeciego tomu. Na szczęście, już na mnie ten ostatni tom czeka i wprost nie mogę się doczekać chwili, gdy usiądę do czytania.

https://wiewiorkawokularach.blogspot.com/2019/08/tajemniczy-oboz-to-dopiero-poczatek.html

Po świetnej pierwszej części serii o Ninie Pankowicz, którą recenzowałam tutaj, całkiem szybko sięgnęłam po drugi tom. I zawiesiłam mu poprzeczkę całkiem wysoko, chociaż nie da się ukryć, że trochę bałam się tzw. klątwy drugiego tomu. Na szczęście Anna Kańtoch mnie nie zawiodła i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Odkąd przeczytałam pierwszy tom serii, czyli Tajemnicę Diabelskiego Kręgu minęły prawie trzy miesiące. Dziś chciałabym podzielić się z Wami moimi wrażeniami po lekturze tomu drugiego, który wzbudził we mnie sporo emocji. Jednak od początku.

Oczywiście, główną bohaterką jest Nina. Dziewczynka bardzo bystra, która fascynuje się zagadkami i chce być jak Sherlock Holmes. Choć podziwiam jej zawziętość w rozwiązywaniu różnych zagadek, to czasami denerwuje mnie jej upór. Podejrzewam jednak, że takie powinny być cechy dobrego detektywa. W tej książce dziewczynka jest, mam wrażenie bardziej taka, "ogarnięta", choć i tak w pewnych momentach zdarzają jej się dość dziecinne zachowania. No ale nie mogę oczekiwać od niej zmiany o sto osiemdziesiąt stopni w ciągu dwóch miesięcy, bo to jest chyba niemożliwe.

Tym razem dzieciaki lądują w dziwnym Instytucie, który znajduje się przy wschodniej granicy Polski. Dlaczego się tam znalazły? Władze chcą sprawdzić ich magiczne umiejętności oraz wyłowić nowego Wybrańca. Wszystko byłoby w sumie okej, gdyby nie fakt, że dzieci są tam wykorzystywane. Muszą gotować, sprzątać, naprawiać drobne uszkodzenia na zewnątrz (przypominam, że jest już jesień), a także zajmować się młodszymi dziećmi. Dla mnie wygląda to trochę tak, jakby władze zdecydowały, iż poprzez te czynności dzieciaki zarobią na swoje utrzymanie.

Po raz kolejny autorka wzbudziła we mnie masę emocji, a także wciągnęła bez reszty. Choć sam Instytut, w którym znajdowali się bohaterowie, nie był aż tak straszny, to las obok już jak najbardziej. Przyznaję się bez bicia, że Annie Kańtoch udało się mnie przerazić, co spotęgował fakt, że czytałam tę książkę wieczorem. Czy muszę dodawać tu coś jeszcze?

Cieszę się, że fabuła tej powieści nie opiera się głównie na bohaterach oraz ich perypetiach, ale że przedstawia również historię opuszczonej wioski oraz ich mieszkańców. Moim zdaniem był to wątek bardzo ciekawy i dzięki temu, ta książka tylko zyskała w moich oczach.

Gdyby ktoś zapytał się mnie, czy jest to książka dla dzieci- odpowiedziałabym, że nie. Choć główną bohaterką jest dziewczynka w wieku trzynastu lat, to jednak pojawiają się tutaj dość straszne fragmenty, w których nie brakuje upiorów, zaginięć, śmierci oraz krwi. Dlatego raczej nie zalecałabym tej pozycji dla młodszych czytelników. Jednak nie zamierzam tutaj nikogo ustawiać i mówić, co ma czytać, bo wychodzę z założenia, że każdy czyta, co chce.

Moim zdaniem Tajemnica Nawiedzonego Lasu jest jeszcze lepszą książką niż tom pierwszy. Pełno tu świetnej akcji, ciekawych bohaterów oraz książka wzbudza ogromne emocje: od strachu do smutku. Jeżeli poszukujecie dobrej powieści, która wzbudzi w Was ciekawość oraz przerażenie, to koniecznie sięgajcie po tę pozycję.

http://www.oksiazkachinietylko.pl/2019/08/443-tajemnica-nawiedzonego-lasu-anna.html

Odkąd przeczytałam pierwszy tom serii, czyli Tajemnicę Diabelskiego Kręgu minęły prawie trzy miesiące. Dziś chciałabym podzielić się z Wami moimi wrażeniami po lekturze tomu drugiego, który wzbudził we mnie sporo emocji. Jednak od początku.

Oczywiście, główną bohaterką jest Nina. Dziewczynka bardzo bystra, która fascynuje się zagadkami i chce być jak Sherlock Holmes. Choć...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza odsłona cyklu Tajemnica Diabelskiego Kręgu Anny Kańtoch to była niesamowita, nieco mroczna przygoda w fenomenalnym klimacie z odrobiną magii w tle. Dlatego też z wielką przyjemnością postanowiłam kontynuować przygody młodziutkiej Niny i dowiedzieć się, jaka jest ta Tajemnica Nawiedzonego Lasu. ;) :D

Instytut Totenwald pod wschodnią granicą.
Nina po szaleńczych i pełnych przygód wakacjach w Markotach wraca powoli do normalnego życia. Owszem, aby uniknąć rozpoznania, zmieniła nieco styl i obcięła włosy, ale tak poza tym wszystko inne wydaje się być po staremu. Do momentu, w którym jej szkołę odwiedzają sierżant Sowa i porucznik Lis. Zadają oni dzieciom niewygodne dla Niny pytania i cała heca kończy się dla niej „wycieczką” do Instytutu Totenwald.

Tam na miejscu spotyka swoich przyjaciół z Markotów: Tamarę, Jacka, Huberta i Mariusza, a także inne dzieci, które podobnie jak ona miały styczność z magią aniołów.

Nina z grupką przyjaciół chce wymknąć się z niegościnnego, pełnego pracy i przesłuchań miejsca. Jednak sytuacja nie jest taka prosta, gdyż Instytut otacza gęsty las, w którym czają się upiory. Upiory i tajemnicza, opuszczona wioska węglarzy. Czy Nina i jej przyjaciele dowiedzą się, czego chcą od nich ubecy? No i czy uda im się uciec z Totenwaldu oraz rozwiązać zagadkę czerwonookich upiorów?

Rezolutne nastolatki.
Muszę przyznać, iż troszeczkę się obawiałam, że po pierwszym świetnym tomie nastąpi, notowana w wielu przypadkach, standardowa klapa. ;) Trochę w tym zasługa Zacofanego, który coś tam przebąkiwał o tym, że ten drugi tom taki słabszy i że sama zobaczę. ;)

Owszem, może poziom ekscytacji nie osiągał u mnie tych „szczytów”, jak w przypadku pierwszej odsłony cyklu. Niemniej jednak napięcie i tajemnice, które zaserwowała nam autorka dosłownie „w lesie”, były całkiem spore. Oczywiście nie mogę zapomnieć o dodatku w postaci wzrostu ciśnienia, które pojawiało się za każdym razem po wzmiance na temat tajemniczej „czerwonej kartki”. ;) Jednym słowem działo się i to całkiem sporo, a to wszystko w obrębie głównego, jak i pobocznego wątku, który notabene był dla mnie odrobinę ciekawszy.

Było nas…
Bohaterowie na czele z Niną, również pokazali się w tym „odcinku” z dobrej strony. Ich ilość w porównaniu do Markotów nieco stopniała, ale postacie (Nina, Tamara, Jacek i Hubert) świetnie dawały sobie radę. W mojej ocenie to zmniejszenie „pogłowia” wyszło książce na plus, bo nie rozwodziliśmy się nad wieloma osobami, umiejętnościami i zależnościami, a skupialiśmy się na celu i tych małych zależnościach i tajemnicach jakie miały poszczególne postacie.

Do tego bardzo spodobało mi się to, iż autorka położyła mocny nacisk na istotną rolę pracy grupowej, a nie na same umiejętności bohaterów. Bo jak wiadomo, razem jest raźniej, łatwiej i można osiągnąć więcej. ;)

Podsumowując. Tajemnica Nawiedzonego Lasu Anny Kańtoch „przykuwa” uwagę od pierwszej strony. Lekki język i styl powodują, że ciężko się od niej oderwać, bo chcemy wraz z Niną rozwiązywać tajemnice, które stają na jej drodze. Do tego wciąż mamy wrażenie, że już na następnej stronie wydarzy się coś, co będzie miało znaczący wpływ na fabułę. A do tego jest po prostu mrocznie, tajemniczo i klimatycznie.

Dlatego, jeżeli macie ochotę na fajną młodzieżową powieść grozy bez słodzenia, to Tajemnica Diabelskiego Kręgu i Tajemnica Nawiedzonego Lasu będą „strzałem w dziesiątkę”. :)

http://unserious.pl/2019/03/tajemnica-nawiedzonego-lasu/

Pierwsza odsłona cyklu Tajemnica Diabelskiego Kręgu Anny Kańtoch to była niesamowita, nieco mroczna przygoda w fenomenalnym klimacie z odrobiną magii w tle. Dlatego też z wielką przyjemnością postanowiłam kontynuować przygody młodziutkiej Niny i dowiedzieć się, jaka jest ta Tajemnica Nawiedzonego Lasu. ;) :D

Instytut Totenwald pod wschodnią granicą.
Nina po szaleńczych i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to