Rebelia

Stworzenie takiej postaci jak Bellamy to mistrzostwo. Nie da się przeczytać tej książki i go nie pokochać <3

Stworzenie takiej postaci jak Bellamy to mistrzostwo. Nie da się przeczytać tej książki i go nie pokochać <3

Pokaż mimo to

Podczas czytania książki nie mogłam odegnać porównania do najnowszego sezonu Lucyfera - wiecie, tego, który został nakręcony przez Netflix. Że jest kompletnie wyrwany z kontekstu i nie pasuje do całej reszty. Jest przez to inny, ale niekoniecznie lepszy. I właśnie taka jest dla mnie czwarta część Misji 100 - niepotrzebna, wyrwana z kontekstu, odstająca od reszty. Ja nie mam wrażenia, że otrzymuję kontynuację dobrze już znanej historii - to jest zupełnie nowa historia oparta na motywach znanych z pierwszych trzech części. Które z powodzeniem mogłyby stać się zgrabną, zamkniętą trylogia. Ale nie, trzeba dodać czwarty tomu. Kuć żelazo póki gorące.

http://kasikowykurz.blogspot.com/2019/07/kompletnie-niepotrzebna-ksiazka-kass.html

Podczas czytania książki nie mogłam odegnać porównania do najnowszego sezonu Lucyfera - wiecie, tego, który został nakręcony przez Netflix. Że jest kompletnie wyrwany z kontekstu i nie pasuje do całej reszty. Jest przez to inny, ale niekoniecznie lepszy. I właśnie taka jest dla mnie czwarta część Misji 100 - niepotrzebna, wyrwana z kontekstu, odstająca od reszty. Ja nie mam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Seria rozczarowująca nie ma "fajerwerków" i świetnych akcji za jakie pokochaliśmy serial.
W ostatnim tomie w końcu coś się dzieje ale oczywiście w ostatnich działach.. A utorka łaskawie nam to fajnie opisała a nie poucinała jak w poprzednich częściach więc propsy chociaż za chęci zrobienia efektownego zakończenia.
Jeśli komuś brakuje w serialu BELLARKE to niech sięga po książkę miziają się prawie w każdej zmiance o nich.
Jakie mam przemyślenia? Jakim trzeba być zajebistym scenarzystą, żeby z takiej słabej historii zrobić hicior na ekranie? POKŁONY I OKLASKI z mojej strony a Pani Kass Morgan niestety podziękuję bo to jak wyżynała najlepsze wątki z historii to się chyba nie dzieje. Szkoda kasy, nie wierzyłam ocenom, musiałam sprawdzić, żałuję.

Seria rozczarowująca nie ma "fajerwerków" i świetnych akcji za jakie pokochaliśmy serial.
W ostatnim tomie w końcu coś się dzieje ale oczywiście w ostatnich działach.. A utorka łaskawie nam to fajnie opisała a nie poucinała jak w poprzednich częściach więc propsy chociaż za chęci zrobienia efektownego zakończenia.
Jeśli komuś brakuje w serialu BELLARKE to niech sięga po...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Kiedy wreszcie zrozumiesz? To, że kogoś kochamy, nie daje nam moralnego prawa, by postępować bezsensownie. Wszyscy się boimy. Wszyscy cierpimy. Ale musimy być racjonalni."

O tym, że książka i serial raczej niewiele mają ze sobą wspólnego – oprócz bohaterów i jakichś pomniejszych rzeczy, niemniej jednak lubię wracać do historii, którą przekazuje nam Kass Morgan, może dlatego są takie rozbieżności, bo to adaptacja i twórcy serialu naprawdę bardzo dużo zmienili.



Znani nam wcześniej bohaterowie zaczynają się powili aklimatyzować w nowo powstającej osadzie, którą sami współtworzą wraz z Ziemianami. Jednak sielskie momenty dobiegają końca, gdy niespodziewanie zostali zaatakowani przez obcych – jedni zostali przez nich porwani, jeszcze inni zabici, a reszta musiała szybko się pozbierać i przygotować na nowo do zimy. Standardowo zacznę od Clarke, która w tym tomie nieco mnie drażniła, bo to inteligentna i niezależna młoda kobieta, a tu… No cóż tutaj jakby zaczęła we wszystko wątpić, przez co, według mnie stała się podatna na nawet najbardziej absurdalne pomysły. Bellamy był też jakiś przygaszony – nie miał tej iskry, która sprawiała, że jego postać była harda, charyzmatyczna i po prostu ciężko było go nie lubić, a tu niestety wydaje się wręcz mdły i przyćmiony. Wydaje mi się, że ten tom pod względem bohaterów zdaje się być najgorszy, jestem szczerze zawiedziona, bo to co lubiłam w tej serii najbardziej, ten tom jakby przekreśla. Pojawia się tu również wątek homoseksualny i to wcale nie w tym miejscu, w którym (po obejrzeniu serialu) można by się było spodziewać.



Po przeczytaniu miałam mieszane uczucia, a teraz, gdy piszę tę recenzję to są jeszcze bardziej mieszane, pogmatwane i inne tego tego typu podobne odczucia, które zmierzają w raczej niezbyt przyjemnym kierunku. Kass Morgan wcześniej tworzyła bardziej spójne powieści – tu historia w miarę też się trzyma całości, co nie zmienia faktu, że czuję ogromny chaos tej powieści nawet po przeczytaniu, co w sumie trochę działa na niekorzyść całokształtu. Oczywiście podtrzymuję swoje twierdzenie o stylu autorki, który jest lekki i dosyć przyjemny dla czytelnika, język nie powala trudnością, na a opisy są dosyć oszczędne. Co do bohaterów to w sumie już sporo na ten temat powiedziałam, aczkolwiek czuję potrzebę dopowiedzenia – główne postacie, które zdobywały uwielbienie swoimi charakterami, charyzmą i nieprzeniknionym uporem tu totalnie utracili swoją jakże porządną iskrę pozostawiając po sobie lekki niesmak i złość.



"Dotknij jej jeszcze raz, a twoja morda będzie wyglądać jak ta żaba."



Fabularnie nie jest źle, przyznam, że atak obcych okazał się być dobrym pomysłem, jednak wykorzystanym niewystarczająco, no i troszkę niechlujnie. Mam wrażenie, że autorka troszkę zachłysnęła się popytem na swoje książki, no i przykro mi to stwierdzić, ale serial okazał się o wiele lepszy od pierwowzoru. Okładka w sumie szału nie robi, ot urywek plakatu z serialu w dodatku wygląda jak ten z 1 sezonu serialu, bo widać tu kogoś istotnego, ale i jedno sezonowego. Uwielbiam filmowe/serialowe okładki, aczkolwiek w tym wypadku bym sobie darowała.



Reasumując, gdybym czytała od nowa tę serię to z całą pewnością moja ocena by drastycznie zmalała, dostrzegam teraz wiele niedociągnięć i niestety oprócz ukochanego shipu Bellarke to książki są lekkim niewypałem, wolałabym przeczytać książki na podstawie serialu, aniżeli tak jak jest teraz. Nie była zła, to lekka i krótka książka, którą można łyknąć naraz i być tak raczej średnio zadowolonym. Sięgnę po kontynuację chociażby z czystej ciekawości, bo mam zamiar zobaczyć jak rozwinie się motyw z Bellarke, którego w serialu oczywiście brakuje. No cóż, nic więcej z siebie na jej temat nie wyduszę, szału nie ma, da się przeczytać, ale ważne żeby nie oczekiwać zbyt wiele.





Pozdrawiam, Sara ❤

"Kiedy wreszcie zrozumiesz? To, że kogoś kochamy, nie daje nam moralnego prawa, by postępować bezsensownie. Wszyscy się boimy. Wszyscy cierpimy. Ale musimy być racjonalni."

O tym, że książka i serial raczej niewiele mają ze sobą wspólnego – oprócz bohaterów i jakichś pomniejszych rzeczy, niemniej jednak lubię wracać do historii, którą przekazuje nam Kass Morgan, może...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie przebrnęłam do końca. No nie mogłam. Coś mnie od tej książki odrzuca. [angielska wersja]

Nie przebrnęłam do końca. No nie mogłam. Coś mnie od tej książki odrzuca. [angielska wersja]

Pokaż mimo to

Pierwsze co sobie pomyślałam, kiedy zaczęłam pisać opinię to "prawdziwy koktajl emocjonalny" ;-) Niestety nie w moim wykonaniu, a w wykonaniu głównych bohaterów...
Gdyby podczas czytania towarzyszyły mi różne emocje - raz wzruszenie, raz smuteczek, czy radość - byłoby wszystko super. Tutaj jednak to Clarke, Bellamy, Wells i Glass zachowywali się jakby im baaardzo szalały hormony - może taki był zamysł autorki, ale mnie to irytowało. W jednym rozdziale się kłócą, później godzą, a w następnym znowu kłócą - są sprzeczni sami ze sobą. I to drażni. Bardzo.
Z dużo bardziej pozytywnych cech tej części - jest tu zdecydowanie więcej akcji - ciekawej akcji, pomysłowej i wciągającej. Wreszcie w rozdziałach nie ma wspomnień, więc czytelnik cały czas w tej akcji pozostaje, a ona trwa. Same rozdziały są dzięki temu też trochę krótsze, co znowu powoduje, że czyta się je szybko i sprawnie^^

Pierwsze co sobie pomyślałam, kiedy zaczęłam pisać opinię to "prawdziwy koktajl emocjonalny" ;-) Niestety nie w moim wykonaniu, a w wykonaniu głównych bohaterów...
Gdyby podczas czytania towarzyszyły mi różne emocje - raz wzruszenie, raz smuteczek, czy radość - byłoby wszystko super. Tutaj jednak to Clarke, Bellamy, Wells i Glass zachowywali się jakby im baaardzo szalały...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

mocne 7/10 bardzo fajna lekka książka na długie wieczoru do przeczytania na raz

mocne 7/10 bardzo fajna lekka książka na długie wieczoru do przeczytania na raz

Pokaż mimo to

Dobiegłam do końca wydanej serii cyklu 100, Kass Morgan stworzyła ciekawą fabułę, bohaterów, którzy dali początek serialowi, za który zamierzam się zabrać w niedalekiej przyszłości, w końcu mogę to zrobić, nie będę miała zaburzonego osądu książki. W poprzednich recenzjach opisałam wiele swoich odczuć, co mi się podobało, czego brakowało, co mogłoby być nieco lepsze. Brałam kolejne części i płynęłam przez nie z ciekawości, sympatii do Clarke, stały się pewnego rodzaju nieodłącznym elementem spędzanego wolnego czasu. Zauważyłam, że między wydaniem trzeciego, a czwartego tomu książki minęły dwa lata, fani książki musieli się nieźle naczekać, aby powrócić na spotkanie ze swoimi ulubieńcami. Całe szczęście czas oczekiwania mnie ominął, jestem świeżo po lekturze, więc mogę Wam, co nieco opowiedzieć.

"Matki są mądre [...] Troszczą się o innych, a w zamian za ten dar sama też otrzymują dar. Matki mają związek z glebą, z powietrzem, czerpią ze źródła intuicji w sposób jedyny w swoim rodzaju. [...] Matki są także silne. Nie uginają się pod kaprysami swoich dzieci. Wychowują je, by wyrosły na jak najlepszych ludzi".

Wszystko zaczęło się od wojny nuklearnej, która wyniszczyła Ziemię, ludzkość chcąc ocaleć przeniosła się na stacje kosmiczną jednak z czasem zasoby zaczęły się kurczyć. Władze zdecydowały, aby setkę młodocianych przestępców zesłać na Ziemię w celu ekspedycyjnym. W tym czasie na stacji nie działo się dobrze, despotyzm wzrastał, zaczynało brakować powietrza, władze postanowiły odciąć ponad połowę ludzkości skazując ich na „konieczne poświęcenie”. Ostatecznie statki kosmiczne na powrót wylądowały na rodzimej planecie, od tego czasu mija miesiąc, wszystko uległo zmianie. W dalszym ciągu ludzkość walczy o przetrwanie, próbując się osiedlić i rozpocząć nowe życie pośród tego, co pozostało. Nowa władza stara się wybierać rozwiązania odpowiednie do zaistniałej sytuacji, wszystko wydaje się zaczynać układać jednak okazuje się, że Ziemia wcale nie jest wyludniona. Podczas przygotowań do wspólnego biesiadowania ocaleli koloniści zostają zaatakowani przez jakieś agresywne plemię, które nie tylko zabiera surowce, zabija wielu z nich, ale także porywa obozowiczów. Dostrzegamy tutja pewnego rodzaju nawiązanie do motywu sekt, ponieważ plemię, które zaatakowało bohaterów nazywa siebie Opiekunami i Matkami Ziemi. Ich rolą jest chronić planetę przed tymi, którzy nie wpasują się w wyznawany kult.

"Myśl z przed chwili wydała mu się teraz śmieszna. Z nieba padała tylko woda. Nie było czegoś takiego jak czyste konto. Na tym polegała tajemnica - człowiek musi nosić, brzemię swoich postępków na zawsze, bez względu na koszty."

Cykl z całą pewnością jest dedykowany młodzieży, świadczy o nim styl pisania autorki, prostość przekazu oraz okrojenie pewnych elementów, które ja osobiście bym rozwinęła. Młodzież lubi wszystko na już, szybko, gwałtownie i ciekawie. Chociaż nie zaliczam się do tej grupy wiekowej, mimo wszystko spędziłam z nią miło czas, dałam się wciągnąć Morgan, w jej intrygę, złapałam bakcyla ciekawości, postapokaliptycznego społeczeństwa, które próbowało rozpocząć na nowo zasiedlenie na planecie, którą uprzednio zniszczyli, tak, że nie nadawała się do życia. Książka jest utrzymana w poprzednim stylu i na podobnym poziomie, mało emocji i głębi w kreacji bohaterów. Rozgrywa się akcja ratunkowa porwanych obozowiczów, która wychodzi słabo przez konflikty między Clark i Bellamy’m, które w takim nadmiarze są niepotrzebne. „Rebelia” nie jest złą książką, jednak cykl 100 nie jest dla każdego, jeśli macie duże wymagania od powieści osadzonej w klimacie si-fi, możecie poczuć się rozczarowani.

Dobiegłam do końca wydanej serii cyklu 100, Kass Morgan stworzyła ciekawą fabułę, bohaterów, którzy dali początek serialowi, za który zamierzam się zabrać w niedalekiej przyszłości, w końcu mogę to zrobić, nie będę miała zaburzonego osądu książki. W poprzednich recenzjach opisałam wiele swoich odczuć, co mi się podobało, czego brakowało, co mogłoby być nieco lepsze. Brałam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdzie serial The 100 dorastał coraz bardziej z każdym sezonem, tak książki The 100 cały czas prezentują mniej więcej ten sam poziom. To lekkie czytadło, które nie serwuje niczego odkrywczego, nie doszukujcie się też przesadnej głębi w postaciach, ale czytanie go bynajmniej nie boli (i nie wkurza tak jak część 3).
Wątek sekty jest całkiem ciekawy, nie ma ciągłego gadania o uczuciach, i od początku do końca coś się dzieje, przez co książkę dosłownie można skończyć w 1 dzień (szczególnie, że jest krótka). W końcu też Glass wydawała się kimś więcej, niż tylko bezużytecznym dodatkiem do fabuły. Na minus wypada za to stworzony na siłę konflikt między Bellamym i Clarke (który potem został za łatwo rozwiązany, przez co pojawia się pytanie: po co to w ogóle było?) oraz ogólne niewykorzystanie potencjału jaki tkwił w tej części. Fabuła miała zadatki na coś porządnego, ale potraktowano wszystko bardzo prosto, rozwiązując problemy za szybko i po łebkach.
Jeśli jednak miałabym podsumować całą serię, powiedziałabym, że tom 2 oraz właśnie Rebelia, to najlepsze odsłony książkowej serii "100".

Gdzie serial The 100 dorastał coraz bardziej z każdym sezonem, tak książki The 100 cały czas prezentują mniej więcej ten sam poziom. To lekkie czytadło, które nie serwuje niczego odkrywczego, nie doszukujcie się też przesadnej głębi w postaciach, ale czytanie go bynajmniej nie boli (i nie wkurza tak jak część 3).
Wątek sekty jest całkiem ciekawy, nie ma ciągłego gadania o...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

O dziwno książka spodobała mi się bardziej niż poprzednie części. O ile wprowadzony wątek "sekty", że się tak wyrażę, nadał tej opowieści smaczku, to sądzę, że nie został wykorzystany do końca jego potencjał. Wciąż moim zdaniem niewiele się działo, a mogło być o wiele ciekawiej. Nawet Glass, której przez poprzednie części nie lubiłam, jakoś dało się znosić. Jeśli autorka będzie pisała dalej to pewnie sięgnę po następną część, uważam jednak, że seria spokojnie mogłaby zostać skończona.

O dziwno książka spodobała mi się bardziej niż poprzednie części. O ile wprowadzony wątek "sekty", że się tak wyrażę, nadał tej opowieści smaczku, to sądzę, że nie został wykorzystany do końca jego potencjał. Wciąż moim zdaniem niewiele się działo, a mogło być o wiele ciekawiej. Nawet Glass, której przez poprzednie części nie lubiłam, jakoś dało się znosić. Jeśli autorka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to