"Obie jesteśmy nastolatkami (...). Kapryśność, humory, pożądliwość, dzikość, chojractwo".
Tak samo jak negatywna jest opinia autorki o nastolatkach, tak negatywna jest moja o tej książce.
Postacie bez charakteru, brak umiejętności budowania napięcia i konsekwentnej fabuły, niespójnośći, styl pisania w momentach dziecinny.
Sięgnęłam po tę serię ponieważ przemawiała do mnie dystopijna wizja przyszłości z ideą klonowania, ale niestety potencjał serii został zmarnowany totalnie.
4 gwiazdki za lekkość czytania i że książka była krótka.

"Obie jesteśmy nastolatkami (...). Kapryśność, humory, pożądliwość, dzikość, chojractwo".
Tak samo jak negatywna jest opinia autorki o nastolatkach, tak negatywna jest moja o tej książce.
Postacie bez charakteru, brak umiejętności budowania napięcia i konsekwentnej fabuły, niespójnośći, styl pisania w momentach dziecinny.
Sięgnęłam po tę serię ponieważ przemawiała do mnie...

Bardzo ciekawa fabuła, tak samo jak w części pierwszej. Lekki zamęt wprowadziły różnice w tłumaczeniu nazw własnych miejsc i organizacji w książce. Poza tym przyjemnie się czytało, kontynuacja historii nie była jakoś specjalnie naciągana. Lekka lektura na wolne wieczory.

Bardzo ciekawa fabuła, tak samo jak w części pierwszej. Lekki zamęt wprowadziły różnice w tłumaczeniu nazw własnych miejsc i organizacji w książce. Poza tym przyjemnie się czytało, kontynuacja historii nie była jakoś specjalnie naciągana. Lekka lektura na wolne wieczory.

Książka "Beta nowe pokolenie" to druga część losów Elizji i Zary - klona i człowieka. Elizja przeszła przez prawdziwe piekło, ale udało jej się uciec do Dziczy, tam też nie jest jej łatwo ponieważ okazuje się, że nosi pod swoim sercem nowe życie. Czy to możliwe? Zara i Elizja z wyglądu takie same a z charakteru różne, jednak mają wspólny cel: pragną walczyć o wolność razem z innymi klonami. Czy im to się uda? Przekonajcie się sami.
"Beta nowe pokolenie" jest ciekawą lekturą, moim zdaniem jest lepsza niż pierwsza część. Akcja rozwija się szybko, wizja przyszłości jaka ma nastąpić nadal zaciekawia. Lekturę czyta się szybko i przyjemnie. Pisarka ma lekki styl, wykonanie dobre.

Książka "Beta nowe pokolenie" to druga część losów Elizji i Zary - klona i człowieka. Elizja przeszła przez prawdziwe piekło, ale udało jej się uciec do Dziczy, tam też nie jest jej łatwo ponieważ okazuje się, że nosi pod swoim sercem nowe życie. Czy to możliwe? Zara i Elizja z wyglądu takie same a z charakteru różne, jednak mają wspólny cel: pragną walczyć o wolność razem...

Czy mi się podobała pewnie tak bo przeczytałam jednak wiem że to książka dla nastolatków jak dla mnie dużo tam roztrzasania i te postacie takie jałowe wyprute z życia mechaniczne tak bardzo iż daremne trud by wczuć się w dana osobę mimo to z braku laku i kit dobry

Czy mi się podobała pewnie tak bo przeczytałam jednak wiem że to książka dla nastolatków jak dla mnie dużo tam roztrzasania i te postacie takie jałowe wyprute z życia mechaniczne tak bardzo iż daremne trud by wczuć się w dana osobę mimo to z braku laku i kit dobry

"Beta - nowe pokolenie" jest kontynuacją cyklu o losach klonów uświadamiających sobie, że są czymś więcej niż bezdusznymi sługami ludzi. Druga część opowiada historię Zhary i Elizji próbujących przeżyć rewolucję na wyspie zamieszkiwanej przez największych bogaczy świata, który jest po klimatycznych katastrofach. Zharę i Elizję łączy nietypowa więź - Elizja jest sklonowana z Zhary, co jest pierwszym takim przypadkiem w historii. Ponadto spoiwem tej znajomości jest osoba Alexandra - ukochanego Zhary będącego partnerem Elizji. To w skrócie oferuje nam Rachel Cohn.

Książka jest formalnie podzielona na dwie części związane z miejscem akcji, jednak prawdziwym wyznacznikiem strukturalnym jest podział narracji na główne bohaterki. Każdy rozdział jest przypisany wyłącznie jednej postaci. Nie jest to regularny system naprzemienny, ale wprost jesteśmy informowani o tym, z czyją subiektywną narracją mamy do czynienia. Jest to interesujący zabieg, bowiem możemy dogłębnie poznać wiodące bohaterki, co pozwala nam się wczuć w tę opowieść.

Opowieść skupiającą się głównie na licznych wątkach uczuciowych. Odbieram to jako wadę, ponieważ przez ich ilość (prócz Alexandra w tej sferze przewijają się jeszcze Aidan i Tahir w różnych odstępach czasu) żaden z nich nie może się porządnie rozwinąć. Tym większa jest szkoda ze względu na ciekawe tło, za jakie należy uznać walkę klonów o opanowanie rajskiej wyspy Dominium. Wiemy o tym, co robią klony w ramach walki o wyzwolenie, jednak kolejne punkty tego wątku następują zbyt szybko, bez większego opisu. Moim zdaniem autorka za bardzo spłyciła temat.

Warstwa językowa wskazuje jasno do kogo kierowane jest dzieło - do osób nastoletnich. Dużo jest kolokwializmów, lecz wulgaryzmy można policzyć na palcach jednej ręki. Dialogi bohaterek z pozostałymi postaciami tylko potwierdzają moje wcześniejsze słowa. Starszy odbiorca może się zniechęcić, młodszy raczej będzie przekonany co do stylu.

"Beta - nowe pokolenie" jest lekturą przeciętną, choć na swój sposób przyjemną. Gdyby Rachel Cohn chciała, mogłaby napisać coś, co zasługiwałoby na zapamiętanie, jednak jest to co najwyżej przelotna książka, o której szybko się zapomni.

"Beta - nowe pokolenie" jest kontynuacją cyklu o losach klonów uświadamiających sobie, że są czymś więcej niż bezdusznymi sługami ludzi. Druga część opowiada historię Zhary i Elizji próbujących przeżyć rewolucję na wyspie zamieszkiwanej przez największych bogaczy świata, który jest po klimatycznych katastrofach. Zharę i Elizję łączy nietypowa więź - Elizja jest sklonowana z...

„Beta -nowe pokolenie” to ciąg dalszy historii sklonowanej dziewczyny na rajskiej wyspie, która stała się dla klonów piekłem na ziemi. Muszę przyznać, że ta część zdecydowanie bardziej mi się podobała, akcja jest bardziej dynamiczna i naprawdę dużo się tu dzieje. Najbardziej podobał mi się podział narracji na Betę i jej Pierwszą, zadziałało to na duży plus dla powieści. Książkę czytało mi się szybko, lekko i przyjemnie. W mojej ocenie „Nowe Pokolenie” przebiło o głowę swoją poprzedniczkę.

„Beta -nowe pokolenie” to ciąg dalszy historii sklonowanej dziewczyny na rajskiej wyspie, która stała się dla klonów piekłem na ziemi. Muszę przyznać, że ta część zdecydowanie bardziej mi się podobała, akcja jest bardziej dynamiczna i naprawdę dużo się tu dzieje. Najbardziej podobał mi się podział narracji na Betę i jej Pierwszą, zadziałało to na duży plus dla powieści....

https://www.youtube.com/watch?v=iI5ivSGLpxE

https://www.youtube.com/watch?v=iI5ivSGLpxE

http://burst--again.blogspot.com/2016/11/63-beta-nowe-pokolenie-rachel-cohn.html

http://burst--again.blogspot.com/2016/11/63-beta-nowe-pokolenie-rachel-cohn.html

Druga część serii Annex nie jest zbyt ciekawa. Pierwszej połowy właściwie mogłoby nie być, bo jest zupełnie nieistotna dla fabuły. W całej książce wszyscy bez przerwy mówią o Rebelii i o długotrwałych przygotowaniach do niej. Jednak kiedy już dochodzi do tego zapowiadanego buntu okazuje się, że tak naprawdę nie było o czym mówić. Wszystko przychodzi bohaterom niezwykle łatwo, nie napotykają na swojej drodze żadnych poważnych przeszkód.
Narracja również nie jest mocnym punktem tej powieści. Był moment, gdy narratorką mała być Zhara, a tak naprawdę była nią Elizja. Poza tym relacje między tymi dwiema bohaterkami zmieniają się jak w kalejdoskopie - od nienawiści do miłości.
Mam wrażenie, że autorka skupiła się nie na tym co trzeba, przez co ta część nie jest już tak ciekawa i świeża jak jej poprzedniczka.

Druga część serii Annex nie jest zbyt ciekawa. Pierwszej połowy właściwie mogłoby nie być, bo jest zupełnie nieistotna dla fabuły. W całej książce wszyscy bez przerwy mówią o Rebelii i o długotrwałych przygotowaniach do niej. Jednak kiedy już dochodzi do tego zapowiadanego buntu okazuje się, że tak naprawdę nie było o czym mówić. Wszystko przychodzi bohaterom niezwykle...

Niestety, ale książka mnie zawiodła, gdy historia zaczęła się ciągnąć w nieskończoność i skupiać na nudnych dialogach i długich, niepotrzebnych akcjach. A szkoda, bo pierwsza część nawet mi się spodobała.

Niestety, ale książka mnie zawiodła, gdy historia zaczęła się ciągnąć w nieskończoność i skupiać na nudnych dialogach i długich, niepotrzebnych akcjach. A szkoda, bo pierwsza część nawet mi się spodobała.