"Jesteśmy jak kamienne bloki, z których rzeźbiarz wydobywa sylwetki ludzi. Uderzenia jego dłuta, które tak bardzo nas bolą, są tym, co nas udoskonala. Cierpienie istniejące na tym świecie nie jest brakiem miłości Boga do nas; jest ono tą właśnie miłością w akcji."

W nocie od Autorki, zamieszczonej na końcu powieści czytamy: "Znęcanie się nad dziećmi to niszczycielska siła. Wije się cicho jak wąż i głośno maszeruje; szepcze i wrzeszczy. Sprawia, że serca ofiar słabną lub twardnieją, ale nigdy nie pozostawia ich w nienaruszonym stanie."
Tak, ta powieść jest o traumatycznym dzieciństwie, o psychicznym i fizycznym znęcaniu się i upokarzaniu, o jego negatywnych skutkach, które mają prawo odcisnąć się na przyszłym życiu. O obawach, czy my sami nie mamy zaszczepionego genu zła, czy potrafimy zaufać innym, że nas nie skrzywdzą, czy sami umiemy dać im szczęście, bez obaw, że kiedyś też obudzi się w nas agresja, złość czy okrucieństwo.

Z tymi wszystkimi obawami, z tym ciągłym strachem i podświadomie postawionymi barierami Schelby mierzyła się przez wiele długich lat, a także później, kiedy - jak jej się wydawało - los ewidentnie zadrwił z niej. Bo oto okazało się, że ostatnią wolą jej ojca, który przed laty porzucił ją i jej brata Trey'a oraz ich matkę, było powierzenie jej opieki nad czteroletnią przyrodnią siostrą - Schaylą, o której nikt nie wiedział, a którą niejako w spadku odziedziczyć miała wraz z majątkiem ojca, mieszkaniem i kabrioletem Chevrolet Impla 64. Chcąc uciec od bolesnej przeszłości Schelby postanawia wyjechać wraz z dziewczynką do Niemiec, gdzie podejmuje pracę nauczycielki i stara się ułożyć życie od nowa. Jak potoczą się losy kobiety i powierzonej jej opiece siostry nie wyjawię, aby nie odbierać czytelnikom przyjemności czytania.

Tytuł powieści jest znamienny, bo nie o zwykłe miejsca chodzi, ale o "popękane miejsca" naszej duszy, blizny, które tam powstały wskutek przemocy ze strony bliskich, które nie są w stanie tak łatwo się zagoić, które rzutują na całą przyszłość, całe dorosłe życie, które wymagają długotrwałego leczenia. A najlepszym lekarstwem jest miłość, wsparcie i zrozumienie ze strony innych. Czyta się bardzo dobrze, choć niekiedy miałam wrażenie lekkiego "przegadania". Mimo tych zastrzeżeń - serdecznie polecam.

"Jesteśmy jak kamienne bloki, z których rzeźbiarz wydobywa sylwetki ludzi. Uderzenia jego dłuta, które tak bardzo nas bolą, są tym, co nas udoskonala. Cierpienie istniejące na tym świecie nie jest brakiem miłości Boga do nas; jest ono tą właśnie miłością w akcji."

W nocie od Autorki, zamieszczonej na końcu powieści czytamy: "Znęcanie się nad dziećmi to niszczycielska siła....

Życie stawia nas czasami w sytuacjach w których absolutnie nie chcielibyśmy się znaleźć...I chociaż bronimy się, i tak wywiera na nas wpływ...a czasami nawet okazuje się..."że co nas nie zabije, to nas wzmocni" i że wyjście ze strefy komfortu dodaje życiu nieprawdopodobnego smaku...

Życie stawia nas czasami w sytuacjach w których absolutnie nie chcielibyśmy się znaleźć...I chociaż bronimy się, i tak wywiera na nas wpływ...a czasami nawet okazuje się..."że co nas nie zabije, to nas wzmocni" i że wyjście ze strefy komfortu dodaje życiu nieprawdopodobnego smaku...

...."Jesteśmy jak kamienne bloki, z których rzeźbiarz wydobywa sylwetki ludzi. Uderzenia jego dłuta, które tak bardzo nas bolą, są tym, co nas udoskonala. Cierpienie istniejące na tym świecie nie jest brakiem miłości Boga do nas; jest ono tą właśnie miłością w akcji. Albowiem, wierzcie mi, ten świat, który wydaje się nam tak namacalny, nie jest niczym więcej, jak cienistą doliną. Prawdziwe życie jeszcze się nie zaczęło"....
Książka godna polecenia.

...."Jesteśmy jak kamienne bloki, z których rzeźbiarz wydobywa sylwetki ludzi. Uderzenia jego dłuta, które tak bardzo nas bolą, są tym, co nas udoskonala. Cierpienie istniejące na tym świecie nie jest brakiem miłości Boga do nas; jest ono tą właśnie miłością w akcji. Albowiem, wierzcie mi, ten świat, który wydaje się nam tak namacalny, nie jest niczym więcej, jak cienistą...

Trochę ciężka książka, biorąc pod uwagę życie głównej bohaterki, ale jednocześnie jest to ciekawa historia i na pewno warto przeczytać do końca ;)

Trochę ciężka książka, biorąc pod uwagę życie głównej bohaterki, ale jednocześnie jest to ciekawa historia i na pewno warto przeczytać do końca ;)

Piękna i wzruszająca historia, tak realnie napisana że wdziera się w zakamarki duszy i umysłu zmuszając do myślenia...

Piękna i wzruszająca historia, tak realnie napisana że wdziera się w zakamarki duszy i umysłu zmuszając do myślenia...

"Słyszałam już wcześniej, że w najbardziej przełomowych chwilach życia czas staje w miejscu" (str 59)
Jest to historia dysfunkcyjnej rodziny ze skłonnościami do przemocy,
i obawie,że złe geny rodziców mogą przejść na potomstwo. Akty przemocy pozostają w ofiarach przez całe życie, prowadząc niejednokrotnie do negatywnych zachowań i rezygnacji z walki o wartość życia.Jak dzieci będące jej ofiarami potrafią wyostrzyć swoje zmysły, zachowanie
w celu stworzenia bariery ochronnej.O silnych związkach rodzeństwa stawiających wspólnie czoła swojemu prześladowcy.Prawdziwej przyjaźni pozwalającej przetrwać trudne chwile. O wyzwaniach, które trzeba podejmować, by pokonać strach, frustrację i załamanie.
O odpowiedzialności macierzyńskiej, dla której trzeba zmienić całe dotychczasowe życie. O wyobcowaniu w nowym kraju, codziennych problemach, trudnościach adaptacyjnych. O różnych stanach emocjonalnych.

"Słyszałam już wcześniej, że w najbardziej przełomowych chwilach życia czas staje w miejscu" (str 59)
Jest to historia dysfunkcyjnej rodziny ze skłonnościami do przemocy,
i obawie,że złe geny rodziców mogą przejść na potomstwo. Akty przemocy pozostają w ofiarach przez całe życie, prowadząc niejednokrotnie do negatywnych zachowań i rezygnacji z walki o wartość życia.Jak...

„Popękane miejsca” Michele Phoenix to idealna lektura na jesienne dni. Kubek gorącej, aromatycznej herbaty, puszysty kocyk, nastrojowe, dobre światło, książka w rękach – i mamy pełnię czytelniczego szczęścia, któremu niestraszny wiatr i deszcz za oknem.
W takiej właśnie atmosferze czytałam tę powieść, ale sądzę, że można ją poznawać w każdych warunkach, gdyż akcja wciąga od pierwszych stron.

Od początku orientujemy się, że życie głównej bohaterki nie było usłane różami. Shelby to młoda kobieta pragnąca uciec od bolesnych wspomnień z dzieciństwa, które kojarzy się jej niezmiennie z brutalnym ojcem. Jego cień prześladuje ją nawet po latach, gdy wydawać by się mogło, że z uporem godnym podziwu poukładała sobie życie. Niespodziewany „spadek”, jaki zostawia jej po śmieci znienawidzony ojciec, burzy nagle ten racjonalny porządek, sprawiając, że bohaterka staje przed wielkim wyzwaniem.
W wewnętrznych zmaganiach pomaga jej brat, z którym wiąże ją głęboka przyjaźń i piętno zmarnowanego dzieciństwa. Na horyzoncie pojawia się też nowa przyjacielska dusza pod postacią przystojnego kolegi po fachu. Jednak relacje ze Scottem szybko komplikują się bardziej, niż można by przypuszczać.

„Popękane miejsca czyta się jednym tchem, poznając na zmianę teraźniejszość i przeszłość Shelby. O wydarzeniach sprzed lat opowiada ona sama i ta pierwszoosobowa relacja sprawia, że czytelnik bardzo identyfikuje się z bohaterką, nawiązując z nią szczególną więź emocjonalną.
Interesujące są codzienne perypetie bohaterów, ich trudne wybory, dylematy, bolesne wspomnienia, relacje z innymi ludźmi. Na uwagę na pewno zasługują opisy przeżyć wewnętrznych oraz dialogi, w których nie ma miejsca na banał i sztampę.
To wzruszająca i dająca do myślenia lektura, obok której nie da się przejść obojętnie. Polecam szczerze!

„Popękane miejsca” Michele Phoenix to idealna lektura na jesienne dni. Kubek gorącej, aromatycznej herbaty, puszysty kocyk, nastrojowe, dobre światło, książka w rękach – i mamy pełnię czytelniczego szczęścia, któremu niestraszny wiatr i deszcz za oknem.
W takiej właśnie atmosferze czytałam tę powieść, ale sądzę, że można ją poznawać w każdych warunkach, gdyż akcja wciąga...

Shelby jako dziecko była ofiarą przemocy domowej, była bita, maltretowana przez ojca, znęcał się psychicznie i fizycznie nad nią...przeżyła piekło w swoim domu.
Życie Shelby nie było kolorowe, wspaniałe zaznała cierpień i okrucieństwa w dzieciństwie i dużo złego.
Shelby jest nauczycielką w Niemczech, uczy dzieci...dostaje opiekę nad małą czteroletnią dziewczynką Shaylą, staje się dla niej opiekunem prawnym jej życie wywraca się do góry nogami.
Musi się zaopiekować i zadbać o dziecko stworzyć jej dom, dać miłość..opiekę.
Książka bardzo prawdziwa, życiowa wzruszyłam się przy niej, poruszająca historia rozdzierająca serce.
Wstrząsnęła mną ta książka, poruszyła bardzo opowiedziana na prawdziwych wydarzeniach z życia wzięte!!!!

Shelby jako dziecko była ofiarą przemocy domowej, była bita, maltretowana przez ojca, znęcał się psychicznie i fizycznie nad nią...przeżyła piekło w swoim domu.
Życie Shelby nie było kolorowe, wspaniałe zaznała cierpień i okrucieństwa w dzieciństwie i dużo złego.
Shelby jest nauczycielką w Niemczech, uczy dzieci...dostaje opiekę nad małą czteroletnią dziewczynką Shaylą,...

Przyjemna lektura, choć główna bohaterka jest tak zamknięta na doświadczanie życia, że aż wydaje mi się to niemożliwe. Trudno było się z nią utożsamić, ale powieść bardzo interesująca i wciągająca.

Przyjemna lektura, choć główna bohaterka jest tak zamknięta na doświadczanie życia, że aż wydaje mi się to niemożliwe. Trudno było się z nią utożsamić, ale powieść bardzo interesująca i wciągająca.

Wzruszająca historia kobiety, która dowiaduje się, że po śmierci ojca ma zostać prawną opiekunką jego córki, o której istnieniu kobieta nie miała pojęcia.
Historia rodzącej się miłości do dziecka i nie tylko.

Wzruszająca historia kobiety, która dowiaduje się, że po śmierci ojca ma zostać prawną opiekunką jego córki, o której istnieniu kobieta nie miała pojęcia.
Historia rodzącej się miłości do dziecka i nie tylko.