💛 💛 💛 💛 💛 💛 💛

💛 💛 💛 💛 💛 💛 💛

Zapominanie zdarza się każdemu z nas. Ratujemy się wtedy notatkami w kalendarzu lub przypomnieniami w telefonie, aby nie ominąć wizyty u dentysty lub czyichś urodzin. Ale co jeśli nagle nie moglibyśmy przypomnieć sobie drogi do domu lub imion najbliższych nam ludzi? Co jeśli z naszej świadomości zaczęłyby nam umykać podstawowe fakty?
Choroba Alzheimera dotyka najczęściej osoby w podeszłym wieku, zdarza się jednak, że atakuje ludzi młodszych. Przypadek ten stał się tematem poruszającej powieści Rowan Coleman.
Claire ma nieco ponad czterdzieści lat, ma szczęśliwą rodzinę i pracę, którą lubi. Choroba, mająca podłoże genetyczne atakuje ją szybko i przebiegle wykrada jej dotychczasowe życie. Sposobem kobiety na zachowanie najważniejszych wspomnień staje się pisanie pamiątkowej księgi. Jednak nie jest ona jedyną autorką tych zapisów. Claire pragnie by znalazły się tam wspomnienia wszystkich członków rodziny.
Powieść „Słowa pamięci” przedstawia chorobę Claire z perspektywy jej samej, ale także z punktu widzenia wszystkich kochających ją osób. Jest to przede wszystkim książka o rodzinie, wsparciu i miłości, o poświęceniu dla drugiego człowieka. I niestety o bezsilności, stracie i pożegnaniu.

Zapominanie zdarza się każdemu z nas. Ratujemy się wtedy notatkami w kalendarzu lub przypomnieniami w telefonie, aby nie ominąć wizyty u dentysty lub czyichś urodzin. Ale co jeśli nagle nie moglibyśmy przypomnieć sobie drogi do domu lub imion najbliższych nam ludzi? Co jeśli z naszej świadomości zaczęłyby nam umykać podstawowe fakty?
Choroba Alzheimera dotyka najczęściej...

Bardzo dobra powieść ukazująca czterdziestoletnią kobietę, matkę, żonę, córkę zmagającą się z chorobą Alzheimera.
To historia zmagania się z chorobą, wzlotów, upadków, cierpień opowiedziana z kilku perspektyw: bohaterki Clair, jaj starszej córki, jej matki oraz męża. Powieść bardzo emocjonująca, zmuszająca do refleksji, przemyśleń na temat ulotności życia, życia z człowiekiem uwięzionym we własnym ciele.
Jest to też opowieść o pięknych relacjach na poziomie matka - córka i bezwarunkowej miłości. Polecam!!!

Bardzo dobra powieść ukazująca czterdziestoletnią kobietę, matkę, żonę, córkę zmagającą się z chorobą Alzheimera.
To historia zmagania się z chorobą, wzlotów, upadków, cierpień opowiedziana z kilku perspektyw: bohaterki Clair, jaj starszej córki, jej matki oraz męża. Powieść bardzo emocjonująca, zmuszająca do refleksji, przemyśleń na temat ulotności życia, życia z...

Piękna,wzruszająca ,pełna uczuć i emocji.
Opowiada o strasznej chorobie jakim jest Alzheimer,ale nie tylko skupia się na samej chorej lecz pokazuje również zachowania i uczucia bliskich.
Niestety ,tak to już jest w życiu ,że jak zachoruje ktoś nam bliski,to dotyczy to wszystkich członków rodziny i każdy musi nauczyć się z tym żyć.
Wiadomo ,może to i nie jest "Motyl" Genovy ,ale czytało się na prawdę bardzo dobrze.

Piękna,wzruszająca ,pełna uczuć i emocji.
Opowiada o strasznej chorobie jakim jest Alzheimer,ale nie tylko skupia się na samej chorej lecz pokazuje również zachowania i uczucia bliskich.
Niestety ,tak to już jest w życiu ,że jak zachoruje ktoś nam bliski,to dotyczy to wszystkich członków rodziny i każdy musi nauczyć się z tym żyć.
Wiadomo ,może to i nie jest "Motyl" Genovy...

Wyobraź sobie, że zapominasz jak się nazywasz, ile masz lat i gdzie się znajdujesz.
Nie możesz wrócić do domu, bo nie pamiętasz drogi.
Umykają ci imiona twoich bliskich. Każdego dnia jest cię coraz mniej.
Claire była szczęśliwą żoną i matką, do czasu aż zdiagnozowano u niej nieuleczalną chorobę Alzheimera. Kobieta wie, że nie zostało jej wiele czasu, spisuje swoje wszystkie myśli w księdze wspomnień, zanim w jej umyśle zostanie czarna dziura.

SŁOWA PAMIĘCI to historia trzech kobiet, które muszą zmierzyć się z chorobą bliskiej im osoby. Caitlin, starsza córka bohaterki, która ma swoje własne problemy i w wieku 20 lat musi się zachować doroślej niż jej rówieśnicy. Matka Claire, która jest ramieniem do wypłakania, opiekunem, a także kiedy trzeba złym policjantem. Claire, która odkrywa, że każdego dnia traci siebie i nie może tego zmienić.

Powieść jest wzruszająca i smutna, poprzeplatana wspomnieniami z dawnych czasów z obecnymi wydarzeniami.
Pisarka skrupulatnie opisuje przebieg bezlitosnej choroby, jakie sieje spustoszenie w życiu nie tylko chorej, ale i rodziny.
My ludzie małostkowi przejmujemy się głupstwami, a tym co ważne nie zawracamy sobie głowy i tak jest w przypadku zdrowia. Dopiero kiedy nam go brakuje zaczynamy doceniać to, co mieliśmy wcześniej.
Z chorobą nikt nie wygra, bez względu jak ktoś mocno walczy.
Rowan Coleman w tej powieści opisała taką bitwę z wiatrakami, wiedząc, że koniec nie będzie nigdy zadowalający.

Wyobraź sobie, że zapominasz jak się nazywasz, ile masz lat i gdzie się znajdujesz.
Nie możesz wrócić do domu, bo nie pamiętasz drogi.
Umykają ci imiona twoich bliskich. Każdego dnia jest cię coraz mniej.
Claire była szczęśliwą żoną i matką, do czasu aż zdiagnozowano u niej nieuleczalną chorobę Alzheimera. Kobieta wie, że nie zostało jej wiele czasu, spisuje swoje...

"Słowa pamięci" to kolejna w klubie "Kobiety to czytają" powieść o walce z chorobą i utracie kontroli nad własnym życiem. Rowan Coleman w bardzo poruszający sposób przedstawiła schematy działania Alzheimera. W piękny sposób opisała emocje i uczucia targające bohaterami oraz ich wzajemne relacje.Piękna powieść dotykająca duszy i wywołująca całą masę emocji. Pojawiły się łzy wzruszenia, ale również... śmiech. Może trudno w to uwierzyć, ale ta powieść jest niezwykle pokrzepiająca! To jedna z tych książek, która chwyta za serce swoją wrażliwością, przenikliwością i subtelnością autorki. Nie ma większego dramatu niż postępująca choroba osoby, którą kochamy, a Coleman tę tak trudną i skomplikowaną rzeczywistość opisała z niezwykłą prostotą i lekkością.POLECAM.

"Słowa pamięci" to kolejna w klubie "Kobiety to czytają" powieść o walce z chorobą i utracie kontroli nad własnym życiem. Rowan Coleman w bardzo poruszający sposób przedstawiła schematy działania Alzheimera. W piękny sposób opisała emocje i uczucia targające bohaterami oraz ich wzajemne relacje.Piękna powieść dotykająca duszy i wywołująca całą masę emocji. Pojawiły się łzy...

Powieść obyczajowa, przy której chyba nie da się nie płakać. Claire choruje na Alzcheimera, mieszka z mężem, dziećmi i matką, na której barki spadł większość obowiązków. Claire zachowuje się coraz mniej racjonalnie, nie pamięta słów, robi niebezpieczne rzeczy, wychodzi na mróz w piżamie. Męża zaczyna traktować jak wroga, wygania go z łóżka, a czasem i z domu. A ten mężczyzna tak bardzo ją kocha....
Podczas jednej ze swoich "ucieczek" Claire poznaje mężczyznę (nie pamiętam imienia) i staje się on jej coraz bliższy. Widują się często, razem chodzą do kawiarni, dużo rozmawiają. Przy nim czuje, że jeszcze nie jest z nia tak źle.
Na koniec książki czeka Was ogromna niespodzianka, ja zalewałam się łzami i naprawdę nie domyśliłam się zakończenia.

Powieść obyczajowa, przy której chyba nie da się nie płakać. Claire choruje na Alzcheimera, mieszka z mężem, dziećmi i matką, na której barki spadł większość obowiązków. Claire zachowuje się coraz mniej racjonalnie, nie pamięta słów, robi niebezpieczne rzeczy, wychodzi na mróz w piżamie. Męża zaczyna traktować jak wroga, wygania go z łóżka, a czasem i z domu. A ten...

Ciekawa, taka inna, nie zapomniana. Interesujące spojrzenie na osobę chorującą na alzheimera. Co czuje taka osoba, jak bardzo jej umysł błądzi i w końcu jak jeszcze bardziej chce pamiętać. Historia spisana w pamiętniku, by nie zapomnieć. A w to wszystko wpleciona została miłość, ta jedyna na całe życie. Historia wzruszająca i głęboka.

Ciekawa, taka inna, nie zapomniana. Interesujące spojrzenie na osobę chorującą na alzheimera. Co czuje taka osoba, jak bardzo jej umysł błądzi i w końcu jak jeszcze bardziej chce pamiętać. Historia spisana w pamiętniku, by nie zapomnieć. A w to wszystko wpleciona została miłość, ta jedyna na całe życie. Historia wzruszająca i głęboka.

Ciekawe ujęcie choroby, jej wpływu na życie, jej odkrywania i wydobywania się na powierzchnię choć na ułamek chwili. Nie jest to pozycja smutna czy refleksyjna. Nie umniejsza to jednak jej walorów. Być może właśnie oswojenie choroby daje wyzwolenie, spokój pozwalający odbić się od szaleństwa? Łatwo popaść w permamentny stres i wpaść do czeluści rozpaczy i gniewu. Można też poddać się torowi jaki wyznacza choroba, być i otoczyć bezpieczeństwem i prawdziwą uwagą chorego. To wielka sztuka. W mojej ocenie czytanie takich pozycji uwrażliwia nas na nowo, sklania do refleksji. Oby tylko pozostało w sferze ducha i nas nie doświadczało.

Ciekawe ujęcie choroby, jej wpływu na życie, jej odkrywania i wydobywania się na powierzchnię choć na ułamek chwili. Nie jest to pozycja smutna czy refleksyjna. Nie umniejsza to jednak jej walorów. Być może właśnie oswojenie choroby daje wyzwolenie, spokój pozwalający odbić się od szaleństwa? Łatwo popaść w permamentny stres i wpaść do czeluści rozpaczy i gniewu. Można też...

Książka, która porusza i daje do myślenia. Czytając ją, z każdą stroną czułam coraz większą wdzięczność za to, co mam. Alzheimer... To z nim musi staczać swą beznadziejną walkę główna bohaterka - Claire. Polecam.

Książka, która porusza i daje do myślenia. Czytając ją, z każdą stroną czułam coraz większą wdzięczność za to, co mam. Alzheimer... To z nim musi staczać swą beznadziejną walkę główna bohaterka - Claire. Polecam.