Polecam. Bardzo dobra książka. Świetna autobiografia, bardzo dobrze napisana. Inspirująca. Powinna być lekturą już w szkole podstawowej lub najpóźniej średniej.

Polecam. Bardzo dobra książka. Świetna autobiografia, bardzo dobrze napisana. Inspirująca. Powinna być lekturą już w szkole podstawowej lub najpóźniej średniej.

Ben carson pokazuje,jak wytrwałością, zaangażowaniem i zawierzeniem Bogu można osiągnąć wydawałoby się nieosiągalne. Pochodził z biednej murzyńskiej godziny, ojciec opuścił mamę i dwóch synków, a nawet trafił do więzienia za bigamię.
Właściwie młody chłopak nie miał szans na dostanie się do dobrego koledżu, czy studiowaniu medycyny w jednym z najlepszych ośrodków naukowych.
Wzorem hartu ducha, niezłomności i godności była dla niego matka. To ona postawiła się szkolnym włądzom, gdy syna Curtisa chciano przenieść do zawodówki. Dzięki mądremu wsparciu matki obaj synowie uwierzyli w siebie i ufali, że osiągną wszystko. myślę, że postawa tej pochodzącej z wielodzietnej rodziny niewykształconej kobiety najbardziej mi zaimponowała. Uczy wszystkich rodziców jak mądrze wspierać dzieci, jak budować w nich poczucie własnej wartości. A to osoba, która w wieku 13 lat związała się z dorosłym mężczyzną, by uciec z patologicznej rodziny i zaliczyła tylko trzy klasy podstawówki.
Gdy przenieśli się do Bostonu, szkoła podstawowa miała wysoki poziom, ale była zdominowana przez białych. Gdy okazało się, jak wielkie mają braki np z matematyki, dopingowała Bena tak skutecznie, że pojął nie tylko tabliczkę mnożenia, ale i znacząco poprawiał inne oceny.
Ben Carson opowiada o swojej przemianie z małego agresora, grożącego nożem, w pilnego ucznia. Opisuje wielu utalentowanych lekarzy, którzy go ukształtowali. Mimo rewelacyjnych wyników na polu neurochirurgii, ta medyczna sława pozostała osobą skromną, z dużym dystansem do siebie, pokładająca ufnośc w Bogu. To jego zespól podjął się pierwszego w historii rozdzielenia bliźniaków syjamskich połączonych główami i główną żyłą.
z sukcesem wycinał też duze obszary lewej półkuli u małych dzieci, co np usunęło krwiaki lub napady padaczkowe. Jego relacja to fascynująca podróż po zakamarkach ludzkiego mózgu. U dzieci zachwyca jego plastyczność, bo liczne ośrodki mogą przejmować funkcje wycinanych fragmentów. Inspirująca i niesamowita opowieść o odnalezieniu własnego powołania, o pokonywaniu ograniczeń i przeszkód, dokonywaniu wyborów i świadomym zarządzaniu własną karierą. Empatia i ogromny szacunek do małych pacjentów- nasi lekarze z pewnością wiele się by mogli od niego nauczyć.

Ben carson pokazuje,jak wytrwałością, zaangażowaniem i zawierzeniem Bogu można osiągnąć wydawałoby się nieosiągalne. Pochodził z biednej murzyńskiej godziny, ojciec opuścił mamę i dwóch synków, a nawet trafił do więzienia za bigamię.
Właściwie młody chłopak nie miał szans na dostanie się do dobrego koledżu, czy studiowaniu medycyny w jednym z najlepszych ośrodków...

Cudowne ręce i cudowna książka.
Poniekąd znałam doktora z filmu o tym tytule ale czytając dopiero zaznajamiałam się z tak wybitnym neurochirurgiem. Droga jaka przebył nacechowana jest wielkim trudem pracy umysłowej i fizycznej.Wspaniałe wymagające i motywujące wychowanie matki przyczyniło się do efektu końcowego. A wszystko oświeca Bóg.Ben postawił go na pierwszym miejscu w swoim życiu i cuda są widoczne,wręcz namacalne.Jestem zauroczona książką i zachęcam do czytania.
P.S.
Mózg i jego tajemnice zaciekawiają mnie a dr.Carson motywuje do zagłębienia się w przepastny temat.

Cudowne ręce i cudowna książka.
Poniekąd znałam doktora z filmu o tym tytule ale czytając dopiero zaznajamiałam się z tak wybitnym neurochirurgiem. Droga jaka przebył nacechowana jest wielkim trudem pracy umysłowej i fizycznej.Wspaniałe wymagające i motywujące wychowanie matki przyczyniło się do efektu końcowego. A wszystko oświeca Bóg.Ben postawił go na pierwszym miejscu...

Książka dobra, temu nie można zaprzeczyć. Napisana plastycznym i spójnym językiem.
Poza tym, że ogólnie motywuje do wiary w swoje możliwości, do ciężkiej pracy i chęci poznania Boga to mam jedno ale. Pierwsza część dotyczy kolejnych wydarzeń i szkół kończonych przez Bena. No dobrze, tylko ileż można czytać, że cokolwiek by on nie zrobił to wszystko mu się udawało? Tak, oczywiście, jest dwa czy trzy razy wspomniane, że trochę w szkole/na uczelni mu nie szło, bo koledzy, rozrywki lub nieumiejętność studiowania. Tak mówiłam - tylko wspomniane. Po czym następują lwie opisy jak to dalej nie był najlepszy, najcudowniejszy, najzdolniejszy. Nie mam kompleksu niższość i naprawdę podziwiam, że taka osoba jak Pan Carson dotarła na sam szczyt praktycznie z dwa. Jest dla mnie niesamowitym, jak wiele czasu można spędzać, ucząc się, by mieć tak rozległą i poniekąd wszechstronną wiedzę.Jednakże, uważam, że książka jest zbytnio nastawiona na sukcesy, to czyni ją dla mnie mniej realistyczną i trochę mniej ludzką.

Książka dobra, temu nie można zaprzeczyć. Napisana plastycznym i spójnym językiem.
Poza tym, że ogólnie motywuje do wiary w swoje możliwości, do ciężkiej pracy i chęci poznania Boga to mam jedno ale. Pierwsza część dotyczy kolejnych wydarzeń i szkół kończonych przez Bena. No dobrze, tylko ileż można czytać, że cokolwiek by on nie zrobił to wszystko mu się udawało? Tak,...

"Są książki, które wciągają od razu.
Są książki, które wciągają po czasie.
Są książki, które nie wciągają - z różnych powodów.
Książka "Cudowne ręce" w mojej opinii należy do książek tej drugiej kategorii, czyli "wciąga po czasie".
Nie chcę opowiadać Wam całej książki, bo nie o to mi chodzi - to, żeby była jasność, bo różnie bywa.
Początek zaczyna się początkiem - przedstawione zostają Nam młodzieńcze lata Bena, jego sytuacja rodzinna, plany, marzenia i rzeczywistość.
O ile początek mnie zainteresował to później odczuwałam "książkowy postój" - tak dziwnie sobie to nazwę.
Mam na myśli to, że niby coś się działo, niby autorka opowiadała o dalszych losach głównego bohatera, ale odczuwałam...właściwie nic nie odczuwałam. Czytałam tylko po to, aby przeczytać i dobrnąć do kolejnych stron, rozdziałów, które mogły by zwiastować coś lepszego.
Kolejne rozdziały rzeczywiście okazały się tą lepszą stroną książki.
Czytając ją pewnie nawet nie pomyślała bym, że teraz napiszę Wam, że była to fascynująca historia. (...)" - wpis z mojego bloga, na którym w jednym z postów podzieliłam się moimi spostrzeżeniami po przeczytaniu książki "Cudowne ręce", zapraszam na bloga -> thsummerbody.blogspot.com
Link do recenzji,tutaj -> http://thsummerbody.blogspot.com/2016/03/think-big-cudowne-rece.html

"Są książki, które wciągają od razu.
Są książki, które wciągają po czasie.
Są książki, które nie wciągają - z różnych powodów.
Książka "Cudowne ręce" w mojej opinii należy do książek tej drugiej kategorii, czyli "wciąga po czasie".
Nie chcę opowiadać Wam całej książki, bo nie o to mi chodzi - to, żeby była jasność, bo różnie bywa.
Początek zaczyna się początkiem -...

Możemy nauczyć się wiele od doktora Benjamina Carsona.

Możemy nauczyć się wiele od doktora Benjamina Carsona.

Ben nigdy się nie pomylił, zawsze podejmował słuszne decyzje, nawet cuda czynił. Niewątpliwie jest on wybitnym chirurgiem, ale styl książki jest dość irytujący.

Ben nigdy się nie pomylił, zawsze podejmował słuszne decyzje, nawet cuda czynił. Niewątpliwie jest on wybitnym chirurgiem, ale styl książki jest dość irytujący.

„Cudowne ręce” są opowieścią o trudnościach i ich przezwyciężaniu, o pozytywnym patrzeniu na świat i ciężkiej pracy, o Bogu i ludziach. Ben Carson jest skromny, ciepło pisze o ludziach, których znał i z którymi pracował, opisuje swoje doświadczenia i za każdym razem podkreśla, że nic by nie osiągnął, gdyby nie Bóg. Jego anegdoty czasami bawią, innym razem są wzruszające i zmuszają do refleksji, a „Cudowne ręce” jako całość są jednym wielkim motywatorem dla podładowania akumulatorów oraz jest dowodem na to, że ciężka praca potrafi zmienić człowieka na lepsze. Ben Carson jest optymistą i niewątpliwie pracoholikiem, ale jego książka stawia na nogi i pozwala patrzeć w przyszłość ze spokojem i zaufaniem.

„Cudowne ręce” są opowieścią o trudnościach i ich przezwyciężaniu, o pozytywnym patrzeniu na świat i ciężkiej pracy, o Bogu i ludziach. Ben Carson jest skromny, ciepło pisze o ludziach, których znał i z którymi pracował, opisuje swoje doświadczenia i za każdym razem podkreśla, że nic by nie osiągnął, gdyby nie Bóg. Jego anegdoty czasami bawią, innym razem są wzruszające i...

Chyba każdy z nas miał w życiu taki moment, że choć wszystkie znaki na niebie zwiastowały naszą porażkę to zdarzał się cud... Z niewyjaśnionych przyczyn udało nam się pokonać przeszkodę.. Książka ta jest świadectwem tego, jak Bóg może wyraźnie zadziałać w naszym życiu.

Chyba każdy z nas miał w życiu taki moment, że choć wszystkie znaki na niebie zwiastowały naszą porażkę to zdarzał się cud... Z niewyjaśnionych przyczyn udało nam się pokonać przeszkodę.. Książka ta jest świadectwem tego, jak Bóg może wyraźnie zadziałać w naszym życiu.

Oby takich ludzi było więcej, którzy dążą do doskonałości, samorealizacji, którzy szukają sfery życia zawodowego, w której się odnajduje bez zastanowienia, ale równocześnie pamiętają o innych.
Książka z przesłaniem,z rodzaju tych wpływających na samorealizację, kształtowaniu priorytetów życiowych.

Oby takich ludzi było więcej, którzy dążą do doskonałości, samorealizacji, którzy szukają sfery życia zawodowego, w której się odnajduje bez zastanowienia, ale równocześnie pamiętają o innych.
Książka z przesłaniem,z rodzaju tych wpływających na samorealizację, kształtowaniu priorytetów życiowych.