O wiele lepsze niż kiedyś pamiętałem, retrospekcje Vulkana na Nocturne były najlepszą częścią i całkowicie zapomniałem o części tajemniczego przybysza, który się tu pojawia( wiadomo o kogo chodzi, wielki EM).

Uwielbiałem interakcje XVIII Legionu z Ferrusem Manusem i jego X legionem, ale naprawdę chciałbym, aby Mortarion i Gwardia Śmierci mieli znacznie więcej czasu w historii, niestety XIV Legion nigdy nie miał tego w całej sadze Herezji Horusa, a wraz z końcem serii jest prawdziwy wstyd.

Dzika planeta 154, czyli Caldera, będzie miała rolę w Starej Ziemi, a Vulkan wciąż dotrzymuje swojej przysięgi, że będzie jej bronić 1500 lat później w serii Wojna Bestii, więc ta powieść jest obowiązkowa, jeśli jesteś fanem Salamandry i ich nieśmiertelnego Prymarchy, niestety zakończenie było naprawdę wymuszone.

W tej historii Kyme przedstawia Vulkana podczas Herezji Horusa. Ta historia jest powiązana z historią prymarchy Żelaznych Dłoni w „Prymarchach”, więc warto zobaczyć inną stronę wydarzeń, które mają miejsce w tej kolekcji. Sama historia jest pełna akcji, jak większość powieści 40 000, a Kyme naprawdę dobrze radzi sobie z rozległymi bitwami. Vulkan zachowuje się tak, jak tego oczekujesz, a jego podwładni są również traktowani z troską o kogoś, kto uwielbia pisać o legionie Salamander.

Pismo jest mocne, a fabuła dość napięta. Przepływ między wspomnieniami Vulkana a bitwą w teraźniejszości płynnie się miesza i jest bardzo mało zakłóceń, gdy historia przechodzi od jednej do drugiej. Również Eldarowie są dobrze traktowani, bardzo obcy, a ich prawdziwe motywy są zamglone do samego końca historii.

O wiele lepsze niż kiedyś pamiętałem, retrospekcje Vulkana na Nocturne były najlepszą częścią i całkowicie zapomniałem o części tajemniczego przybysza, który się tu pojawia( wiadomo o kogo chodzi, wielki EM).

Uwielbiałem interakcje XVIII Legionu z Ferrusem Manusem i jego X legionem, ale naprawdę chciałbym, aby Mortarion i Gwardia Śmierci mieli znacznie więcej czasu w...