O rany to jest tak słaba książka,że aż momentami zabawna. Ostrzegam tylko dla ludzi o specyficznym rodzaju humoru. Sprawia przy tym wrażenie jakby wrzucono w nią tłumaczenia z google translate.

O rany to jest tak słaba książka,że aż momentami zabawna. Ostrzegam tylko dla ludzi o specyficznym rodzaju humoru. Sprawia przy tym wrażenie jakby wrzucono w nią tłumaczenia z google translate.

No cóż...może wbrew innym opiniom...nie mogłam się oderwać od książki ☺ Czyta się lekko...dla relaksu..w końcu po to są książki...czyż nie? 😊 Mam tylko jedno pytanie do autorki....kim są przyjaciele Subaru??? Nic o nich nie wiadomo,poza tym,że mają JAKIEŚ zdolności ☺ Poza tym....czekam na ciąg dalszy ☺

No cóż...może wbrew innym opiniom...nie mogłam się oderwać od książki ☺ Czyta się lekko...dla relaksu..w końcu po to są książki...czyż nie? 😊 Mam tylko jedno pytanie do autorki....kim są przyjaciele Subaru??? Nic o nich nie wiadomo,poza tym,że mają JAKIEŚ zdolności ☺ Poza tym....czekam na ciąg dalszy ☺

Po tą książkę sięgnęłam zupełnie przez przypadek nie wiedząc o czym jest i nie czytając opinii po prostu zaczęłam czytać. I cóż na początku nawet mi się podobała zaintrygowała mnie znajomość Liny i Sabaru chciałam wiedzieć jak się rozwinie ich znajomość i cóż rozwinęła się szybko bardzo szybko...potem wszedł wątek kryminalny to pomyślałam, że super coś się będzie działo ciekawego i czytałam z zapartym tchem spodziewałam się raczej, że Sabaru jest jakimś tajnym agentem i że akcja będzie się rozwijać w stronę wątku kryminalnego ale niestety...nastąpił wątek paranormalny i tu zaczęło robić się słabo nawet bardzo słabo... Lubię czasem przeczytać książkę z motywem paranormalnym, ale powiem szczerze mało jest autorów którzy potrafią wpleść w fabułę wątki paranormalne w sposób ciekawy i intrygujący. Uważam, że gdyby autorka bardziej się skupiła na relacjach bohaterów i radzeniu sobie z chorobą Liny jako partnerzy, a także pociągnęła wątek kryminalny, gdzie Lina znajduje w sobie odwagę by walczyć przy boku Sabaru to byłaby dużo lepsza historia.

Po tą książkę sięgnęłam zupełnie przez przypadek nie wiedząc o czym jest i nie czytając opinii po prostu zaczęłam czytać. I cóż na początku nawet mi się podobała zaintrygowała mnie znajomość Liny i Sabaru chciałam wiedzieć jak się rozwinie ich znajomość i cóż rozwinęła się szybko bardzo szybko...potem wszedł wątek kryminalny to pomyślałam, że super coś się będzie działo...

Pamiętam, że akurat ta książka zapoczątkowała moją przygodę z twórczością Karoliny.
I chociaż gatunek ten nie należy do moich ulubionych to jednak "Odnaleziona odwagę" przeczytałam z prawdziwą przyjemnością. Wciągająca, lekka, intrygująca. To tylko kilka jej zalet.

Pamiętam, że akurat ta książka zapoczątkowała moją przygodę z twórczością Karoliny.
I chociaż gatunek ten nie należy do moich ulubionych to jednak "Odnaleziona odwagę" przeczytałam z prawdziwą przyjemnością. Wciągająca, lekka, intrygująca. To tylko kilka jej zalet.

Próbowałam ją przeczytać, ale jest tak kiepsko napisana...te dialogi...tak mnie to męczyło, iż szybko przerwałam o.O Co kto woli, ale czytając tyle książek stwierdzam, iż ta jest jedną z najgorszych jakie miałam w swoich łapkach.

Próbowałam ją przeczytać, ale jest tak kiepsko napisana...te dialogi...tak mnie to męczyło, iż szybko przerwałam o.O Co kto woli, ale czytając tyle książek stwierdzam, iż ta jest jedną z najgorszych jakie miałam w swoich łapkach.

Na wstępie mówię, że jestem rozczarowana. przez narrację miałam ochotę zakończyć książkę w połowie.
Historia, wątki czy motyw wydawały mi się banalne i nie zbyt oryginalne.
Wszystko to powtarza się w książkach tego typu i myślałam, że coś się zmieni. Rozczarowaniem był moment, gdy bohaterowie zostali zaatakowani. Myślałam, że autorka rozwinie to wydarzenie, a nie zakończy je tylko odszukaniem sprawcy bez dramatycznych wydarzeń.
Książka banalna, momentami denna i nudna.

Na wstępie mówię, że jestem rozczarowana. przez narrację miałam ochotę zakończyć książkę w połowie.
Historia, wątki czy motyw wydawały mi się banalne i nie zbyt oryginalne.
Wszystko to powtarza się w książkach tego typu i myślałam, że coś się zmieni. Rozczarowaniem był moment, gdy bohaterowie zostali zaatakowani. Myślałam, że autorka rozwinie to wydarzenie, a nie zakończy ...

Przeczytałam, nie żałuję, ale to wszystko. Książka miła do czytania, pomysł fajny ale jak dla mnie nie rozwinięty i trochę zmarnowany. Pojawia się dreszczyk niebezpieczeństwa (Tak, nareszcie!),trzeba się ukryć i tyle, oni są ukryci, bezpieczni, a niebezpieczeństwo znika... i tak parę razy, dreszczyk, porwanie, a nie spoko, to tylko tatuś chciał pogadać -.-
Początek bardzo obiecujący, a potem? Potem to się czyta z nadzieją na więcej, nadzieją która powoli umiera...
Mimo to polecam, książkę na prawdę przyjemnie się przeczytało, bardzo szybko. Jak ktoś się nudzi i nie ma nic innego o poczytania, to zapraszam.

Przeczytałam, nie żałuję, ale to wszystko. Książka miła do czytania, pomysł fajny ale jak dla mnie nie rozwinięty i trochę zmarnowany. Pojawia się dreszczyk niebezpieczeństwa (Tak, nareszcie!),trzeba się ukryć i tyle, oni są ukryci, bezpieczni, a niebezpieczeństwo znika... i tak parę razy, dreszczyk, porwanie, a nie spoko, to tylko tatuś chciał pogadać -.-
Początek...

Cała książka to jeden wielki miszmasz. Czego tu w niej nie było. Akcja rozgrywa się hmm błyskawicznie? Ale gdy psychicznie chora bohaterka okazuje się być "magiczna" to już dla mnie trochę przesada. Imiona bohaterów prześmieszne, co rusz gadające zwierzaki. Ehh szkoda słów

Cała książka to jeden wielki miszmasz. Czego tu w niej nie było. Akcja rozgrywa się hmm błyskawicznie? Ale gdy psychicznie chora bohaterka okazuje się być "magiczna" to już dla mnie trochę przesada. Imiona bohaterów prześmieszne, co rusz gadające zwierzaki. Ehh szkoda słów

Oceny dobre, myślę będzie dobre. Czytam... Ludzie, jakim cudem to uzbierało aż tyle gwiazdek?! To było tak słabe, że aż dziwiłam się samej sobie, że ciągnę to dalej. Bohaterka, Lina... Rozumiem, że chora. Ja wszystko rozumiem. Ale 26-letnia kobieta, która wbrew pozorom kreowana jest na osobę całkowicie normalną, zachowuje się jak dziesięciolatka? I nagle cudownym sposobem po poznaniu Subaru (co za imię wgl?!) staje się pewną siebie kobietą, której nie straszne wojaże łóżkowe i inne dziwne sytuacje, kiedy dopiero co załamywała się śmiercią psa na tyle bardzo by trafić do szpitala psychiatrycznego.
Subaru... Pan Niewolnik, który miłość od pierwszego wejrzenia uznaje za punkt honoru. Cieple kluchy udające wielkiego twardziela.
Złe, złe, złe.... Nie polecam nawet w najmniejszym procencie.

Oceny dobre, myślę będzie dobre. Czytam... Ludzie, jakim cudem to uzbierało aż tyle gwiazdek?! To było tak słabe, że aż dziwiłam się samej sobie, że ciągnę to dalej. Bohaterka, Lina... Rozumiem, że chora. Ja wszystko rozumiem. Ale 26-letnia kobieta, która wbrew pozorom kreowana jest na osobę całkowicie normalną, zachowuje się jak dziesięciolatka? I nagle cudownym sposobem...

Od jakiegoś czasu nosiłam się z chęcią przeczytania lekkiej, zabawnej, romantycznej książki. Najlepiej w stylu i duchu paranormal romance, który mógłby być wytchnieniem po ciężkiej, szarpiącej emocje i nerwy lekturze, jakie dotąd wybierałam. Zdecydowałam się na "Odnalezioną odwagę" Dragony Rock gdyż lubię sięgać po rodzimych autorów, a nie przypominam sobie bym poznała jakiegoś w tym konkretnym gatunku :)

Główną bohaterką książki jest dwudziestosześcioletnia schizofreniczka Lina Kusakabe. Dziewczyna ma bardzo niską samoocenę i poczucie własnej wartości.
Kiedy umiera Xena, ukochany pies, Lina trafia do szpitala psychiatrycznego w stanie załamania i bezdennej rozpaczy. Tam poznaje Subaru Soldat, psychologa kryminalnego, który jako pierwszy dostrzega w niej zwyczajną dziewczynę. Jego zainteresowanie pozwala jej na pierwsze, nieśmiałe próby zaakceptowania swojej choroby, swoich niedoskonałości i uwierzenia w siebie. Pomiędzy nimi rodzi się uczucie, silne, gwałtowne, namiętne i wychodzą na jaw tajemnice, które zmącą umysł Liny i nie będzie pewna czy to wytwór jej wyobraźni czy trudna do zdefiniowania rzeczywistość.

"Jej życie od dawna było nudne i puste. Ludzie przychodzili i odchodzili, najczęściej zostawiając w jej sercu rany lub pustkę po swym odejściu (...) Czy jej przeznaczeniem było tułanie się po świecie samotnie, bez bratniej duszy, przyjaciół, kogoś bliskiego, z kim mogłaby porozmawiać o byle czym."

W mniemaniu Liny to choroba zepchnęła ją na margines życia, oddaliła od ludzi, pozbawiła kontaktów z rówieśnikami, wpędziła w kompleksy. Ale to nie schizofrenia, a niedojrzałość ludzka, brak akceptacji, nietolerancja, niekompetentność nauczycieli i dorosłych w jej otoczeniu wyrządziły wiele złego i zakorzeniły w umyśle dziewczyny poczucie osamotnienia, pustki, niepewności, nieśmiałości. Była przekonana, że nie zasługuje na samodzielność, na zainteresowanie ani na miłość. Kiedy poznaje Subaru z początku nie dowierza w jego przyjaźń i rodzące się uczucie. Na każdym kroku podważa jego zamiary i po każdym emocjonalnym obnażeniu coraz głębiej chowa się w skorupie, pancerzu, który tworzyła latami. Jednak nieustępliwość, cierpliwość, determinacja i erotyczny magnetyzm pociąga Linę jak nic dotąd i w końcu pozwala sobie na nieskrępowaną bliskość.

Jak wspomniałam wcześniej "Odnaleziona odwaga" jest romansem paranormalnym. Jednak zarys magicznych zdolności dopiero się kształtuje. Bo, jak mam powody sądzić, książka ta jest dopiero początkiem większej serii. Zdradzę jedynie, że Dragona Rock odcięła się od mocno eksploatowanego tematu wampirów, demonów, aniołów a postawiła na białą magię i pełnowymiarowe porozumienie ze światem zwierzęcym. Miłośnicy czworonogów doskonale odnajdą się w lekturze i będą przytakiwać niezwykłemu związkowi, jaki może się narodzić pomiędzy pupilem a człowiekiem.

Spodziewałam się, że "Odnaleziona odwaga" będzie lekkim, spokojnym, młodzieżowym romansem. Dlatego sceny erotyczne bardzo mnie zaskoczyły, ale nie zniesmaczyły, czy odrzuciły. Skala uczuć Subaru i Liny osiągnęła temperaturę wrzenia i utrzymuje swój stan na stałym poziomie pobudzenia, zmysłowości, żądzy, spełnienia. Związek tych dwojga jest mieszanką wybuchową z odpalonym lontem. Nie jest pewne jak się zachowają, o co posprzeczają i jak pogodzą. Oboje cechuje dominujący charakter i żadne z nich nie chce odpuścić w spornych momentach.

Dragona Rock jest debiutantką i nie wszystko wyszło jej tak, by z miejsca zachwycić czytelnika i rzucić go na kolana. Dialogi są zabawne, treść dynamiczna jednak nie zawsze brzmiąca wiarygodnie. Zmieniłabym także kilka wyrazów i fraz by dodać im lekkości i nie dopuścić do powtórzeń. Zastanawia mnie także dlaczego bohaterowie noszą obcobrzmiące imiona. Czy nie prościej było użyć polskich odpowiedników? Łatwiej byłoby je odmieniać i zdrabniać... Podobało mi się natomiast, że autorka niemal zrezygnowała z opisów, które by się dłużyły, znudziły, spowolniły akcję czy nie wnosiły do powieści nic świeżego i odkrywczego. Fabułę tworzą plusy i minusy, które nie odebrały mi ciekawości poznania dalszych losów Liny i Subaru.

"Odnaleziona odwaga" to smaczny romans paranormalny z nutą erotyzmu. Ale mnie urzekła przemiana dziewczyny w obliczu miłości, która wyzwala z kompleksów, pozwala uwierzyć w siebie i daje milion powodów by być szczęśliwym.



http://aleksandrowemysli.blogspot.com/2015/01/paranormal-romance-po-polsku-czyli.html

Od jakiegoś czasu nosiłam się z chęcią przeczytania lekkiej, zabawnej, romantycznej książki. Najlepiej w stylu i duchu paranormal romance, który mógłby być wytchnieniem po ciężkiej, szarpiącej emocje i nerwy lekturze, jakie dotąd wybierałam. Zdecydowałam się na "Odnalezioną odwagę" Dragony Rock gdyż lubię sięgać po rodzimych autorów, a nie przypominam sobie bym poznała...