Ciekawy pomysł jest tylko pretekstem do filozoficznych rozważań o człowieku, społeczeństwie, kulturze, religii, i czasie, które są właściwym bohaterem dzieła, natomiast to, co powinno być rdzeniem powieści - fabuła - jest szczątkowa, i stanowi zaledwie, zbudowane z niedopasowanej mozaiki, tło.

Ciekawy pomysł jest tylko pretekstem do filozoficznych rozważań o człowieku, społeczeństwie, kulturze, religii, i czasie, które są właściwym bohaterem dzieła, natomiast to, co powinno być rdzeniem powieści - fabuła - jest szczątkowa, i stanowi zaledwie, zbudowane z niedopasowanej mozaiki, tło.

Powieść wybitnego rumuńskiego religioznawcy i kulturoznawcy - Mircei Eliade. Zdaniem tłumacza to jego „kryptobiografia fantastyczna”. Dominic Matei, 70-letni profesor łaciny z prowincjonalnego miasta Piatra Neamt, zostaje w Bukareszcie porażony piorunem. Zamiast przypłacić to wydarzenie śmiercią bądź kalectwem zaczyna ku ogólnemu zaskoczeniu … regenerować się fizycznie i umysłowo. Fascynuje to nie tylko lekarzy, ale i polityków, a skoro rzecz rozgrywa się w Europie przed wybuchem II wojny światowej to oczywiście w sprawę wkracza ... gestapo, zainteresowane taką formą „regeneracji” organizmów ludzkich. Oczywiście Matei i jego rumuńscy lekarze nie chcą, by ich fascynujacy pacjent uczestniczył w tego typu eksperymentach, ułatwiając mu ucieczkę.
Tymczasem bohater zdobywa bez trudu i od razu wiedzę i umiejętności, których nie miał do chwili wypadku. Co więcej udaje mu się odnaleźć także to co w młodości utracił stawiając na naukę (wątek romansowy).
Eliade daje Dominicowi Matei swoje zainteresowania naukowe oraz zapewne swoje przemyślenia w tym zakresie. I chociażby dlatego warto przeczytać powieść, bowiem można w ten sposób zapoznać się z małym fragmentem spuścizny rumuńskiego myśliciela, nie czytając jego opasłych dzieł naukowych.
Przy okazji możemy śledzić wątki kryminalny i romansowy oraz podziwiać zdjęcia z ekranizacji powieści, której dokonał Francis Ford Coppola. Wystąpili w niej m.in. Tim Roth jako Dominic Matei, Bruno Ganz, jako profesor Stanciulescu oraz Alexandra Maria Lara, jako główna postać żeńska. Zachęcam do zapoznania się z obydwoma dziełami, ale z książką najpierw.

Powieść wybitnego rumuńskiego religioznawcy i kulturoznawcy - Mircei Eliade. Zdaniem tłumacza to jego „kryptobiografia fantastyczna”. Dominic Matei, 70-letni profesor łaciny z prowincjonalnego miasta Piatra Neamt, zostaje w Bukareszcie porażony piorunem. Zamiast przypłacić to wydarzenie śmiercią bądź kalectwem zaczyna ku ogólnemu zaskoczeniu … regenerować się fizycznie i...

Nie przeczytałam całości książki, bo zainteresował mnie film F.F.Coppoli i straciłam ciekawość fabuły.
Mam wrażenie, że historia, którą opisał Eliade, jest marzeniem wielu antropologów, językoznawców itp. profesji: dotrzeć do źródła, prapoczątku, dowiedzieć się, jak to było i co przodkowie na temat języka i kultury mają nam do przekazania.
Film przy tym bardzo liryczny i symboliczny: o nieśmiertelności, wartości miłości w życiu człowieka, nierozerwalnych pragnieniach poznawczych i emocjonalnych, a także "poszukiwaniu straconego czasu"...

Nie przeczytałam całości książki, bo zainteresował mnie film F.F.Coppoli i straciłam ciekawość fabuły.
Mam wrażenie, że historia, którą opisał Eliade, jest marzeniem wielu antropologów, językoznawców itp. profesji: dotrzeć do źródła, prapoczątku, dowiedzieć się, jak to było i co przodkowie na temat języka i kultury mają nam do przekazania.
Film przy tym bardzo liryczny i...

„Młodość stulatka” to niewielkich rozmiarów powieść wybitnego rumuńskiego intelektualisty Mircei Eliadego. Fabuła utwory jest dość prosta. Siedemdziesięcioletni profesor liceum zostaje trafiony przez piorun w wieczór Wielkanocny. Ciężko ranny, poparzony mężczyzna trafia do szpitala, gdzie - wbrew wszelkiej logice - z dnia na dzień dochodzi do siebie. Dominik Matei doświadcza fantastycznej przemiany i staje się mutantem, człowiekiem posthistorycznym. Ciało bohatera młodnieje, a on sam zyskuje wyjątkową sprawność intelektualną.

Fabuła powieści nawiązuje do popularnej rumuńskiej baśni o poszukiwaniu wiecznej młodości i nieśmiertelności „Młodość bez starości i życie bez śmierci”. Utwór pod pewnymi względami przypominał mi również „Portretem Doriana Greya” Oscara Wilde’a. Wątki egzystencjalne stanowią ważny element fabuły powieści Eliadego, pojawia się w niej również kilka odniesień do biografii samego autora. Powieść jest zajmująca i czyta się ją naprawdę szybciutko.

„Młodość stulatka” to niewielkich rozmiarów powieść wybitnego rumuńskiego intelektualisty Mircei Eliadego. Fabuła utwory jest dość prosta. Siedemdziesięcioletni profesor liceum zostaje trafiony przez piorun w wieczór Wielkanocny. Ciężko ranny, poparzony mężczyzna trafia do szpitala, gdzie - wbrew wszelkiej logice - z dnia na dzień dochodzi do siebie. Dominik Matei...

Ambitna, świetnie napisana książka o życiowych sprzecznościach: starości i młodości, wiedzy i niewiedzy, sferze sacrum i profanum oraz wszystkim, co się z nimi łączy. Czytając ją, człowiek zastanawia się nad sensem istnienia.

Żałuję jedynie, że w polskim tłumaczeniu tytuł powieści został zniekształcony i pozbawiony znaczenia, jakie posiada w oryginale. "Młodość bez młodości" bezsprzecznie lepiej oddaje istotę tej książki.

Ambitna, świetnie napisana książka o życiowych sprzecznościach: starości i młodości, wiedzy i niewiedzy, sferze sacrum i profanum oraz wszystkim, co się z nimi łączy. Czytając ją, człowiek zastanawia się nad sensem istnienia.

Żałuję jedynie, że w polskim tłumaczeniu tytuł powieści został zniekształcony i pozbawiony znaczenia, jakie posiada w oryginale. "Młodość bez...

Fabuła ciekawa, ale dla mnie trochę za bardzo "porwana" - rozmowy urywające się w najciekawszym momencie, całe lata opisane w dwóch zdaniach, niedopowiedzenia. Mnie to trochę drażniło, może innym przypadnie do gustu.

Fabuła ciekawa, ale dla mnie trochę za bardzo "porwana" - rozmowy urywające się w najciekawszym momencie, całe lata opisane w dwóch zdaniach, niedopowiedzenia. Mnie to trochę drażniło, może innym przypadnie do gustu.

Przypadkowa książka... O przypadku :-)

Przypadkowa książka... O przypadku :-)

Czytelnik, który znał wcześniej Eliadego jako myśliciela i religioznawcę, może poczuć się zaskoczony tą pozycją. Książka wielkiego humanisty naszych czasów, słynnego ze świeżości i ostrości myśli, ma się okazać prozą... naiwną?

Naiwność bierze się, jak sądzę, ze szczerości uczuć i potrzebie powiedzenia wszystkiego co istotne, albo przynajmniej tego co najważniejsze. Autor zdaje się podzielać niespokojne ambicje głównego bohatera (co dziwić nie może, Dominik to przynajmniej w pewnej części postać o charakterze autobiograficznym) i na płaszczyźnie literackiej szkicuje mnóstwo wątków - jeden musi ustępować miejsca następnemu, a ten jeszcze następnemu, bo oto na horyzoncie rysuje się już kolejna myśl i kolejny wątek.

Ale to się przecież wybaczy. Nie ma tu naukowego zadęcia, jest za to humanistyczna szczerość - to nic, że czasem zbyt nagląca. Pewnym rozładowaniem są wątki z pogranicza fantastyki "futurystycznej", a tych - o dziwo - całkiem sporo.

Czytelnik, który znał wcześniej Eliadego jako myśliciela i religioznawcę, może poczuć się zaskoczony tą pozycją. Książka wielkiego humanisty naszych czasów, słynnego ze świeżości i ostrości myśli, ma się okazać prozą... naiwną?

Naiwność bierze się, jak sądzę, ze szczerości uczuć i potrzebie powiedzenia wszystkiego co istotne, albo przynajmniej tego co najważniejsze. Autor...

Autor sięga po znany i często wykorzystywany motyw, lecz przedstawia go w sposób oryginalny i wyważony. Oszczędna fabuła oraz marginalizacja uczuć sprawiły jednak, że powieść jest... nużąca.

Autor sięga po znany i często wykorzystywany motyw, lecz przedstawia go w sposób oryginalny i wyważony. Oszczędna fabuła oraz marginalizacja uczuć sprawiły jednak, że powieść jest... nużąca.

Przede wszystkim warto podkreślić, że nie jest to tylko ciekawa i niecodzienna powieść, ale pewnego rodzaju traktat filozoficzny o życiu, jego sensie, o przemijaniu i spedzaniu czasu.

Przede wszystkim warto podkreślić, że nie jest to tylko ciekawa i niecodzienna powieść, ale pewnego rodzaju traktat filozoficzny o życiu, jego sensie, o przemijaniu i spedzaniu czasu.