Proza Herty Müller chodziła za mną od dłuższego czasu. Zaintrygowany pozytywnymi opiniami na temat „Nizin” autorstwa wspomnianej noblistki, postanowiłem bliżej przyjrzeć się jej literackiej twórczości. Gdy pewnego dnia na sklepowej półce lokalnej księgarni zauważyłem skromny objętościowo „Głód i jedwab”, stwierdziłem, że nadszedł właściwy czas. Miałem rację, intuicja mnie nie zawiodła. Lektura załączonego zbioru esejów była skokiem na głęboką wodę, bo tematycznie i językowo proza Herty Müller do najłatwiejszych nie należy, lecz poruszana nią problematyka ma doniosłe znaczenie dla obecnego odbiorcy. „Głód i jedwab" przypomina o przywileju życia w czasach współczesnych, które znacznie odbiegają od realiów Zjednoczonych Niemiec, Jugosławii, czy wreszcie komunistycznej Rumunii z posępną twarzą Nicolae Ceaușescu oraz jego żony Eleny. W esejach zaakcentowano ich wrogi stosunek do aborcji, czego potwierdzeniem stała się polityka przymusowego przyrostu naturalnego w państwie nad Dunajem. Herta Müller, która objawia się czytelnikom jako zawieszona pomiędzy opresyjnymi rzeczywistościami, stawia celne pytania o przyczyny, sens, a nawet niezależność dyktatury od jej wodza. Nicolae Ceaușescu zdaje się cieszyć nieśmiertelnością, skoro zmiany geopolityczne lat dziewięćdziesiątych nie mają większego wpływu na mentalność rumuńskiego społeczeństwa. Upływ lat oraz międzynarodowe przeobrażenia nie pozbawiły esejów aktualności. W końcu starość, a tym samym zapomnienie nie grozi prawdzie, która w „Głodzie i jedwabiu” nie kole w oczy, lecz wyostrza spojrzenie.

Proza Herty Müller chodziła za mną od dłuższego czasu. Zaintrygowany pozytywnymi opiniami na temat „Nizin” autorstwa wspomnianej noblistki, postanowiłem bliżej przyjrzeć się jej literackiej twórczości. Gdy pewnego dnia na sklepowej półce lokalnej księgarni zauważyłem skromny objętościowo „Głód i jedwab”, stwierdziłem, że nadszedł właściwy czas. Miałem rację, intuicja mnie...

Zaskoczyła i zachwyciła mnie ta niepozorna książeczka. Autorka ma niezwykły dar obserwacji i chyba jeszcze większy do ujmowania tych obserwacji w piękne, a jednocześnie boleśnie trafne słowa. Każde zdanie w tej książce jest ważne. Eseje wymagają skupienia i refleksji. Niektóre akapity musiałam czytać po 2-3 razy, aby w pełni zrozumieć sposób myślenia autorki i to, co próbowała przekazać, i za każdym razem dosłownie spływało na mnie piękno, trafność i okrucieństwo jej słów. Na pewno sięgnę po więcej książek pani Müller.

Nie tylko opisy rzeczywistości i życia w dyktaturze są przerażające, ale również, a może przede wszystkim, aktualność tych tendencji w dzisiejszym świecie i dołujący wniosek, że ludzie się naprawdę nie zmieniają

Zaskoczyła i zachwyciła mnie ta niepozorna książeczka. Autorka ma niezwykły dar obserwacji i chyba jeszcze większy do ujmowania tych obserwacji w piękne, a jednocześnie boleśnie trafne słowa. Każde zdanie w tej książce jest ważne. Eseje wymagają skupienia i refleksji. Niektóre akapity musiałam czytać po 2-3 razy, aby w pełni zrozumieć sposób myślenia autorki i to, co...

Zbiór esejów autorki, niczym luźne przemyślenia i obserwacje. Sięgnęłam po książkę, bo zaciekawił mnie tytuł i teraz kiedy wiem, co pisarka miała na myśli, ten głód i jedwab wybrzmiewa okrutnie. Nie byłam zaznajomiona z historią reżimu w Rumunii i chapeau bas, że zostało to opisane tutaj z ludzkiej strony. Jak żyli prości ludzie, jak bardzo w ich psychice został strach i niepokój. Jak sama autorka mimo przeprowadzki do Niemiec jest rozdarta między ojczyzną a krajem, który dał jej wolność. Niektóre z wiadomości bardzo szokujące i na pewno zostaną mi długo w pamięci.

Zbiór esejów autorki, niczym luźne przemyślenia i obserwacje. Sięgnęłam po książkę, bo zaciekawił mnie tytuł i teraz kiedy wiem, co pisarka miała na myśli, ten głód i jedwab wybrzmiewa okrutnie. Nie byłam zaznajomiona z historią reżimu w Rumunii i chapeau bas, że zostało to opisane tutaj z ludzkiej strony. Jak żyli prości ludzie, jak bardzo w ich psychice został strach i...

No dobra, to jedna z jej najlepszych książek chociaż baby tej nie znoszę to coś mnie do niej ciągnie jak jaki magnes

No dobra, to jedna z jej najlepszych książek chociaż baby tej nie znoszę to coś mnie do niej ciągnie jak jaki magnes

Ważny głos, dotyczący życia w kraju totalitarnym.

W zbiorze tym znajdują się eseje, zawierające refleksje autorki na temat życia w kraju pod dyktaturą Ceausescu oraz jej krytyczne wypowiedzi na temat wojen na Bałkanach w latach 90. XX wieku. Opisuje ona nie tylko biedę, zastraszenie i poniżenie ludzi - to wszystko znamy zresztą z własnego podwórka. Opisuje również przedmiotowe podejście do obywateli, którzy tak naprawdę potrzebni są dyktatorowi, żeby wiwatować na stadionach i machać flagami, ale poza tym mogliby w ogóle nie istnieć...

Straszna jest polityka, w której kobietom nie tylko zakazuje się (pod groźbą więzienia) aborcji, ale jeszcze przymusza do urodzenia minimum pięciorga dzieci - gdy brakuje mleka, mięsa, prądu, wszystkiego. Gdy dzieci trzeba urodzić tylko po to, by były, głodowały, chorowały i umierały. Albo uciekały się do przestępstw i trafiały do więzień. Straszna jest polityka, gdy lekarz jest głównym informatorem służb. Gdy milicja może okradać człowieka, poniżać i torturować w świetle majestatu prawa.

Straszne jest też to, że tak łatwo bagatelizować te wydarzenia, gdy się w nich bezpośrednio nie uczestniczy. Stąd zarzuty wobec zachodniego świata intelektualnego, który udawał, że nie widzi zła w rumuńskim reżimie. Że umniejszał je, trywializował, nie dowierzał w nie. Straszne jest wreszcie to, że ludzie po śmierci dyktatora nie potrafili się odnaleźć w nowej rzeczywistości, że odsuwali w niepamięć zbrodnie, biedę i wszelkie krzywdy, zastępując je tęsknotą i nostalgią za poprzednim ustrojem. Straszne tym bardziej, że prawdziwe...

Mocne są również wypowiedzi o zbrodniach, popełnianych na Cyganach. Na Serbach. Autorka odważnie mówi, co myśli na temat interwencji wojsk ONZ, która nie przyniosła niczego dobrego pogrążonym we wzajemnej nienawiści ludziom. Ale to nie jest pacyfistyczny manifest, to nie są puste słowa zaangażowanej artystki, która wykorzystuje swoją sławę, żeby zwrócić uwagę świata na sprawy, od których ten zwykle odwraca wzrok. To świadectwo osoby, na której reżim odcisnął swoje piętno, zmusił do ucieczki, pozbawił ojczyzny, nadając status wiecznego tułacza. Tym ważniejszy to głos.

Nie powiem, żeby czytało się to łatwo. Książka wymaga dużego skupienia, na pewno nie nadaje się na plażowe czytanie pod parasolem. Ale warto ją przeczytać. Warto dopuścić do siebie głosy innych ofiar, niż tylko hołubić własne męczeństwo i poświęcenie...

Ważny głos, dotyczący życia w kraju totalitarnym.

W zbiorze tym znajdują się eseje, zawierające refleksje autorki na temat życia w kraju pod dyktaturą Ceausescu oraz jej krytyczne wypowiedzi na temat wojen na Bałkanach w latach 90. XX wieku. Opisuje ona nie tylko biedę, zastraszenie i poniżenie ludzi - to wszystko znamy zresztą z własnego podwórka. Opisuje również...

Książka to zbiór esejów i wykładów noblistki, głównie z lat 90. Dla mnie najciekawsze były te odnoszące się do jej dzieciństwa i młodości w Rumunii w czasach Ceaușescu. Wydaje mi się, że aby docenić tę książkę, dobrze jest mieć nieco większą wiedzę o polityce i sytuacji Rumunii w latach 80. Czasami brakowało mi wiedzy i nie wszystko było jasne. Teraz mam jednak większą chęć do zgłębienia się w tę tematykę.

https://jedenakapit.blogspot.com/2018/06/glod-i-jedwab-herta-muller.html

Książka to zbiór esejów i wykładów noblistki, głównie z lat 90. Dla mnie najciekawsze były te odnoszące się do jej dzieciństwa i młodości w Rumunii w czasach Ceaușescu. Wydaje mi się, że aby docenić tę książkę, dobrze jest mieć nieco większą wiedzę o polityce i sytuacji Rumunii w latach 80. Czasami brakowało mi wiedzy i nie wszystko było jasne. Teraz mam jednak większą chęć...

Herta jak zwykle genialna - eseje sprzed 20 lat i niestety nadal aktualne....

Herta jak zwykle genialna - eseje sprzed 20 lat i niestety nadal aktualne....

Eseje Herty Muller językowo nie różnią się od fikcji jej autorstwa. Tyle samo w nich poezji, bólu i smutku. Teksty ze zbioru "Głód i jedwab" powstały ponad dwadzieścia lat temu ale wciąż są aktualne i to właśnie jest przerażające. Mimo to, w swoim okrucieństwie i brutalnej prawdzie są niezwykle piękne. Warto, zwłaszcza jeśli historia Rumunii nie jest Wam dobrze znana.

Eseje Herty Muller językowo nie różnią się od fikcji jej autorstwa. Tyle samo w nich poezji, bólu i smutku. Teksty ze zbioru "Głód i jedwab" powstały ponad dwadzieścia lat temu ale wciąż są aktualne i to właśnie jest przerażające. Mimo to, w swoim okrucieństwie i brutalnej prawdzie są niezwykle piękne. Warto, zwłaszcza jeśli historia Rumunii nie jest Wam dobrze znana.

Przemyślane eseje o Rumunii, o Niemczech, o dyktaturze, socjalizmie. O bólu, cierpieniu... i wpływie państwa na jednostkę, która najczęściej się nie liczy. Rumuńska ziemia przepełniona jest krwią, bólem i nieszczęściem.

Przemyślane eseje o Rumunii, o Niemczech, o dyktaturze, socjalizmie. O bólu, cierpieniu... i wpływie państwa na jednostkę, która najczęściej się nie liczy. Rumuńska ziemia przepełniona jest krwią, bólem i nieszczęściem.

Jak to możliwe, że ta książka oceniona jest w sumie tak nisko. Ona nie zostawia obojętnym. Człowiek wychodzi z niej tak jakby się przedzierał przez chaszcze malin. Słodko, a jednak mocno kaleczą.

Jak to możliwe, że ta książka oceniona jest w sumie tak nisko. Ona nie zostawia obojętnym. Człowiek wychodzi z niej tak jakby się przedzierał przez chaszcze malin. Słodko, a jednak mocno kaleczą.