65/52/2021

65/52/2021

Zmęczyłam. Ciezka,nijaka,nudna.

Zmęczyłam. Ciezka,nijaka,nudna.

Super książka! Mocna, trudna, lecz ważna, bo opowiada o zmaganiach Szostakowicza z jego 7 Symfonią Leningradzką w czasie oblężenia Leningradu. Siła muzyki tkwi w uporze i odwadze nawet mimo wojennej zawieruchy

Super książka! Mocna, trudna, lecz ważna, bo opowiada o zmaganiach Szostakowicza z jego 7 Symfonią Leningradzką w czasie oblężenia Leningradu. Siła muzyki tkwi w uporze i odwadze nawet mimo wojennej zawieruchy

Zawiodłam się, książka w zasadzie nijaka. Historia mogłaby być ciekawa gdyby została bardziej rozwinięta, opisana ze szczegółami.

Zawiodłam się, książka w zasadzie nijaka. Historia mogłaby być ciekawa gdyby została bardziej rozwinięta, opisana ze szczegółami.

Dałam się zwieść. Okładce, opisowi, opiniom. Już od dawna książki do czytania wybieram wg innego klucza, ale od czasu do czasu daję się skusić czynnikom spoza klucza i najczęściej wtedy funduję sobie to, co po lekturze „Dyrygenta”. Irytację, zniechęcenie, złość na siebie…

Fabuła z potencjałem. Oblężony Leningrad, muzyka Szostakowicza, ludzie, którymi kolejny raz bawi się Historia. Mogło być pięknie, wzruszająco, refleksyjnie. Ale nie było.

Po niedawnej „Drodze donikąd” J. Mackiewicza, której akcja działa się w tej części Europy i w tym samym czasie co „Dyrygent”, forma, język, sposób przedstawienia tła historyczno-obyczajowego, konstrukcja bohaterów - wszystko to sprawia, że bestseller nowozelandzkiej pisarki wypadł jak opowieść średniorozgarniętego maturzysty. „Pretensjonalnie” i „ topornie”, żeby użyć określeń z książkowej recenzji wykonania dzieła Prokofiewa. Płytko. Po łebkach. Byle jak. Mogła być perełka, a wyszedł, niestety, tylko bestseller. Jeszcze raz utwierdziłam się w przekonaniu, że tylko naprawdę wielcy mogą tworzyć utwory obce im czasowo i kulturowo, bez uszczerbku dla wiarygodności dzieła.

Bo o tę wiarygodność, a raczej o całkowity jej brak, czułam do autorki największy żal.

Leningrad w czasie poprzedzającym wojnę z Niemcami Sarah Quigley opisuje tak, że cały czas miałam wrażenie, że przeniesienie akcji do Leningradu miało miejsce w ostatniej chwili, że pierwotnie akcja miała się dziać w Paryżu czy Londynie. W ogóle nie czuć tu atmosfery bolszewickiego terroru, porewolucyjnej biedy i "porewolucyjnego odwrócenia świata". Książka sprawia wrażenie, że przygotowanie autorki do tematu wykroczyło niewiele poza źródła wikipediowe (oprócz zagadnień muzycznych: tu, i tylko tu, miałam poczucie, że autorka wie, o czym pisze). Położyła całkowicie realia życia w sowieckim Leningradzie, psychologię postaci, nastrój. Elementarz i podręcznik uniwersytecki – tak wypada „Dyrygent” w zestawieniu z „Drogą donikąd”.

Dałam się zwieść. Okładce, opisowi, opiniom. Już od dawna książki do czytania wybieram wg innego klucza, ale od czasu do czasu daję się skusić czynnikom spoza klucza i najczęściej wtedy funduję sobie to, co po lekturze „Dyrygenta”. Irytację, zniechęcenie, złość na siebie…

Fabuła z potencjałem. Oblężony Leningrad, muzyka Szostakowicza, ludzie, którymi kolejny raz bawi się...

Przeniosłam się w czasie w tej powieści autorstwa Sarah Quigley, wszystko dzieje się w 1941 roku gdy tytułowy dyrygent Karl Eliasberg radził sobie ciężko w czasach wojny, w oblężonym, zamarzniętym Leningradzie. Piękna okładka, uroczego, wspaniałego obrazka zimy dla mnie był fascynujący. Sam kompozytor miał w Polsce swoje polskie korzenie.
A autorka podczas własnej pracy nad tą powieścią skorzystała z wielu książek i artykułów na temat tego kompozytora, a również jego symfonii Leningradzkiej.
Historia bardzo przejmująca została ukazana jak z prawdziwego, wojennego horroru, są nutki czarnego humoru i wzruszające bardzo sceny.
W Leningradzie mieszkańcy wraz ze swoimi muzykami przeżywają najgorsze chwile, straszne te tragedie z oblężonego miasta. Cierpią, przechodzą męki, katusze, umierają z powodu głodu, zabójczego, okrutnego zimna, bombardowań.

Powieść stworzona w pięknym stylu, ponad to magiczna,wyjątkowa mnie wciągnęła szybko do czytania zanurzyłam się całkowicie w tę książkę.
Ma to coś w sobie takiego, że przyciąga uwagę, czyta się świetnie.
"Dyrygent" jest literaturą piękną,rewelacyjną i znakomitą poruszyła moje serce zaskoczyła, to bardzo interesująca książka.

Przeniosłam się w czasie w tej powieści autorstwa Sarah Quigley, wszystko dzieje się w 1941 roku gdy tytułowy dyrygent Karl Eliasberg radził sobie ciężko w czasach wojny, w oblężonym, zamarzniętym Leningradzie. Piękna okładka, uroczego, wspaniałego obrazka zimy dla mnie był fascynujący. Sam kompozytor miał w Polsce swoje polskie korzenie.
A autorka podczas własnej pracy nad...

Ależ ja się bałam tej książki.
Że to będzie gniot. Że nudne. Że trudne. Że te nazwiska będą mi się mylić itd.
Na szczęście "Dyrygent" okazał sie wielkim pozytywnym zaskoczeniem. Za co warto do niej looknąć? Przede wszystkim książka "zmusiła" mnie do zapoznania się z twórczością Szostakowicza i innych rosyjskich kompozytorów, a lubię jak książki stawiają mi wyzwania. Nie było żadnych wydumanych, niezrozumiałych opisów związanych z komponowaniem i dyrygowaniem. Autorka skupiła się na bohaterach a nie na akcji i to także duży plus ponieważ zrobiła to bardzo zgrabnie i bez przynudzania. Umiejętnie wpasowała fakty w fikcje literacką.
Od dziś, dzięki pani Quigley, Leningrad będzie mi się kojarzył przede wszystkim z muzyką klasyczną (i jej potęgą). To dobra książka. Nie wybitna ale warta uwagi :)

Ależ ja się bałam tej książki.
Że to będzie gniot. Że nudne. Że trudne. Że te nazwiska będą mi się mylić itd.
Na szczęście "Dyrygent" okazał sie wielkim pozytywnym zaskoczeniem. Za co warto do niej looknąć? Przede wszystkim książka "zmusiła" mnie do zapoznania się z twórczością Szostakowicza i innych rosyjskich kompozytorów, a lubię jak książki stawiają mi wyzwania. Nie...

Przepiękna książka.

Przepiękna książka.

Naprawdę nic nadzwyczajnego. Jak zwykle ładna okładka i barwny opis, ale treść książki "nie powala" - jest dużo innych ciekawszych książek, które warto polecić.

Naprawdę nic nadzwyczajnego. Jak zwykle ładna okładka i barwny opis, ale treść książki "nie powala" - jest dużo innych ciekawszych książek, które warto polecić.

Zaparło mi dech. Nie mogłam spać, tylko czytałam tę książkę. Znałam historię oblężonego miasta, ale "Dyrygentem" przeniosłam się w czasie. Przeciwnie niż autorzy niektórych wcześniejszych opinii, zżyłam się z bohaterami, przeżywałam ich dramaty. W pewnym stopniu dlatego, że muzyka jest mi bardzo bliska na co dzień i byłam zdumiona, że w tak katastrofalnych warunkach ktoś jeszcze grał i słuchał. Wartko napisana książka. Polecam!

Zaparło mi dech. Nie mogłam spać, tylko czytałam tę książkę. Znałam historię oblężonego miasta, ale "Dyrygentem" przeniosłam się w czasie. Przeciwnie niż autorzy niektórych wcześniejszych opinii, zżyłam się z bohaterami, przeżywałam ich dramaty. W pewnym stopniu dlatego, że muzyka jest mi bardzo bliska na co dzień i byłam zdumiona, że w tak katastrofalnych warunkach ktoś...