Całkiem smakowita powieść z tak zwanej epoki. Bardzo przypadła mi do gustu, więc zabieram się za kolejne części. Jest tu kilkoro bohaterów, wątek każdego z nich jest ciekawy i wciągający. Dodatkowy element poznawczy to tło historyczne i obyczajowe.
Piękne stroje, nienaganne maniery i sporo blichtru, a jednocześnie zbliżającą się I wojna światowa oraz zapowiedź zmian społecznych - to wszystko można tu znaleźć. Jak dla mnie, to bardzo wartościowa lektura i nie rozumiem tych skrajnie niskich ocen. Książka na pewno nie spodoba się wielbicielkom romansów w typie "ona piękna mdleje w ramionach księcia na białym koniu", ponieważ będzie dla nich zbyt ambitna:)

Całkiem smakowita powieść z tak zwanej epoki. Bardzo przypadła mi do gustu, więc zabieram się za kolejne części. Jest tu kilkoro bohaterów, wątek każdego z nich jest ciekawy i wciągający. Dodatkowy element poznawczy to tło historyczne i obyczajowe.
Piękne stroje, nienaganne maniery i sporo blichtru, a jednocześnie zbliżającą się I wojna światowa oraz zapowiedź zmian...

Przyjemna lektura na leniwe popołudnie. Polecam

Przyjemna lektura na leniwe popołudnie. Polecam

Cała trylogia to ciekawe spojrzenie na okres przemian, które dotknęły społeczeństwo wraz z wojną. Czas, w którym każdemu trudno odnaleźć się w nowej epoce- z perspektywy angielskiej szlachty tkwiącej od wieków w jakimś "inny wymiarze". Dobrze napisana, plastycznym językiem. Niezwykła obserwacja totalnej metamorfozy głównych bohaterów, czasów w których żyli i obowiązujacych społeczeństwo konwenansów.

Cała trylogia to ciekawe spojrzenie na okres przemian, które dotknęły społeczeństwo wraz z wojną. Czas, w którym każdemu trudno odnaleźć się w nowej epoce- z perspektywy angielskiej szlachty tkwiącej od wieków w jakimś "inny wymiarze". Dobrze napisana, plastycznym językiem. Niezwykła obserwacja totalnej metamorfozy głównych bohaterów, czasów w których żyli i obowiązujacych...

Książka o niczym, wszystko mamy opisane w nocie wydawniczej, oczekiwałam emocji, dostałam opis wydarzeń krok po kroku.

Książka o niczym, wszystko mamy opisane w nocie wydawniczej, oczekiwałam emocji, dostałam opis wydarzeń krok po kroku.

Nie wiem, czego się spodziewałam. Może tego, że wydarzy się cokolwiek interesującego...
Ale nie, ostatecznie wyszło ckliwie i sentymentalnie, bohaterowie wycięci z szablonu, do bólu egzaltowani i nieautentyczni. Każdy, kto ośmieli się wystąpić przeciwko tradycji i pozycji, jaką narzuca mu społeczeństwo, szybko dostaje po łapkach i wycofuje się z podkulonym ogonem. Powieść ku pokrzepieniu serc dla tych, którzy hołdują patriarchatowi i świętości więzów rodzinnych. Łez i odpuszczenia win co niemiara...
To wszystko już było, ale w lepszych wydaniach, więc te powieść odrzucam z niesmakiem.

Nie wiem, czego się spodziewałam. Może tego, że wydarzy się cokolwiek interesującego...
Ale nie, ostatecznie wyszło ckliwie i sentymentalnie, bohaterowie wycięci z szablonu, do bólu egzaltowani i nieautentyczni. Każdy, kto ośmieli się wystąpić przeciwko tradycji i pozycji, jaką narzuca mu społeczeństwo, szybko dostaje po łapkach i wycofuje się z podkulonym ogonem. Powieść...

Ech, te wyższe sfery, kierujące się własną moralnością i zamiatające pod dywan, ile się da! Romanse na boku, równoległe rodziny, uwiedzione służące... A potem jakaś biżuteria albo Monte Carlo w ramach przeprosin za nieślubne dziecko. I posprzątane.

Cavendishowie z początku wyglądali mi w tym temacie na niezłe szuje. Spójrzmy tylko. Posiadłość pośród wrzosowisk, z hordą służących. Dochodowe przędzalnie. Majątek zbudowany na harówce i nędzy prostych ludzi. A dla jaśniepaństwa problem numero uno to odpowiednia suknia dla córki na debiut towarzyski. I żeby syn (lekkomyślny niczym Tomaszek z "Nocy i dni") nie wplątał się w żadną kabałę. Co swoją drogą i tak robi.

Początki znajomości z Cavendishami są więc niełatwe. Ale odkąd zaczynają przypominać więźniów swoich tytułów i siedzib rodowych, robi się arcyciekawie👌 I okazuje się, że dadzą się lubić!
Dla kontrastu temu towarzystwu dorzucony został pewien prostolinijny Amerykanin, który (jak sam mówi) wpada w ten świat, niczym Alicja w króliczą norę. I ze mną było podobnie :D Zaczęłam czytać i tyle mnie widziano. Nie mogłam się oderwać, wprost zżerała mnie ciekawość, co się jeszcze wydarzy i jak bohaterowie rozwiążą swoje nawarstwiające się problemy. A te rodzinne, choć poważne, nie są jeszcze najgorsze, ponieważ do drzwi puka już kolejna katastrofa, i to znacznie większego kalibru - zaczyna się bowiem wojna.

W tej świetnej powieści obyczajowej z historycznym tłem pojawiają się różne ciekawostki i nawiązania; autorka starała się wiernie odtworzyć epokę. Co również ciekawe, nie skupiła się tylko na Cavendishach. Perypetie bohaterów spośród służby (i oni sami) są tu równie ważne.

Wspaniale mi się tę powieść czytało. To świetnie, po kobiecemu, z wyczuciem odmalowany obraz kryzysu moralnego w arystokratycznej rodzinie i ostatnich podrygów belle epoque. Przy lekturze nasuwa się też dość ponury wniosek. Ładnie ta era wygląda na retro pocztówkach i w książkach. Lecz, mimo już pewnego poluźnienia obyczajowego i nadciągających zmian, były to jednak trudne czasy, zwłaszcza dla kobiet, które właściwie nie miały wtedy prawa głosu.

Ech, te wyższe sfery, kierujące się własną moralnością i zamiatające pod dywan, ile się da! Romanse na boku, równoległe rodziny, uwiedzione służące... A potem jakaś biżuteria albo Monte Carlo w ramach przeprosin za nieślubne dziecko. I posprzątane.

Cavendishowie z początku wyglądali mi w tym temacie na niezłe szuje. Spójrzmy tylko. Posiadłość pośród wrzosowisk, z hordą...

Bardzo nudna książka, a każdy ciekawszy wątek porzucany niedługo po jego wprowadzeniu. Takie czytadło dla zabicia czasu, które ani nie rozerwie, ani nie wciągnie (przynajmniej mnie),ani nie nauczy. Do Downton Abbey nawet nie ma co porównywać :)

Bardzo nudna książka, a każdy ciekawszy wątek porzucany niedługo po jego wprowadzeniu. Takie czytadło dla zabicia czasu, które ani nie rozerwie, ani nie wciągnie (przynajmniej mnie),ani nie nauczy. Do Downton Abbey nawet nie ma co porównywać :)

I co by tu mądrego napisać? Nie mam pomysłu.

Książka z tłem historycznym, co lubię. Interesujące postacie, przynajmniej z początku. Zapowiadała się genialnie.
A potem było już tylko słabiej...

Nierówna bardzo. Jakby pisało ją kilka różnych osób.
Przeczytałam nie bez przyjemności, ale mam opory przed drugą częścią. Boję się, że będzie już tylko źle...

Można z tego było upichcić niesamowite danie, niestety gdzieś po drodze ktoś zeżarł cichaczem główne składniki i klimat siadł.

I co by tu mądrego napisać? Nie mam pomysłu.

Książka z tłem historycznym, co lubię. Interesujące postacie, przynajmniej z początku. Zapowiadała się genialnie.
A potem było już tylko słabiej...

Nierówna bardzo. Jakby pisało ją kilka różnych osób.
Przeczytałam nie bez przyjemności, ale mam opory przed drugą częścią. Boję się, że będzie już tylko źle...

Można z tego...

Książkę Elizabeth Cooke "Tajemnice Rutherford Park" uważam za bardzo dobrą ale mimo wszystko trochę się na niej zawiodłam. Po opisie z tyłu książki spodziewałam się usłanej intrygami i sekretami historię przedwojennej rodziny arystokratycznej. To co dostałam to piękna i melancholijna napisana z dbałością o szczegóły powieść. Świetnie pokazuje realia tamtych czasów i spojrzenie na wydarzenia w kraju z perspektywy różnych grup społecznych.
Od siebie dodam, że seria pomogła mi zrozumieć dlaczego już w pierwszych miesiącach wojny do armii zgłosiło się tyle ochotników. Zawsze fascynowało mnie co pcha niedoświadczonych ludzi do takich decyzji. Cały przed i po wojenny chaos warsztatowo lśni. Nie polecałabym osobom, które nie lubią historii tej pozycji, ponieważ łatwo znudzą się lekturą.
Daję 7 gwiazdek i polecam!

Książkę Elizabeth Cooke "Tajemnice Rutherford Park" uważam za bardzo dobrą ale mimo wszystko trochę się na niej zawiodłam. Po opisie z tyłu książki spodziewałam się usłanej intrygami i sekretami historię przedwojennej rodziny arystokratycznej. To co dostałam to piękna i melancholijna napisana z dbałością o szczegóły powieść. Świetnie pokazuje realia tamtych czasów i...

Do przeczytania zachęciło mnie porównanie do "Downton Abbey". Anglia, rok 1913, Wigilia Bożego Narodzenia. W rezydencji rodziny Cavendishow trwają przygotowania do uroczystej kolacji. Jedna ze służących ukrywa swoją ciążę. Państwo również ma swoje problemy. Pani domu Octavia jest przytłoczona konwenansami. Martwi się też o swoją najstarszą córkę Luizę, która wiosną przyszłego roku ma być przedstawiona na dworze królewskim w Londynie. Od tego jak wypadnie, zależy czy znajdzie sobie męża z odpowiednią pozycją. Zmartwień przysparza też najstarszy syn Harry, dziedzic tytułu i majątku. Chłopak jest niesforny i jest kobieciarzem. Porównania do "Downton Abbey" są daleko idące. To tak jakby porównywać ocean z kałużą. Bohaterowie są "papierowi" i sztampowi. Denerwujące są postacie kobiece, szczególnie Octavia taka mimoza, która nie wie czego chce. Z góry można przewidzieć zakończenie. Rzecz jasna szczęśliwe, jak w tanich romansach. Kolejne części nie zachwycają. Ciągle jest wałkowany temat I wojny światowej. Początek XX wieku to były ciekawe czasy. Stary porządek ścierał się z nowymi ideałami. Tu tego nie widzimy. Wygrywa tradycja i stary wiktoriański porządek. Seria ta nie wnosi nic nowego i odkrywczego odnośnie tej epoki.

Do przeczytania zachęciło mnie porównanie do "Downton Abbey". Anglia, rok 1913, Wigilia Bożego Narodzenia. W rezydencji rodziny Cavendishow trwają przygotowania do uroczystej kolacji. Jedna ze służących ukrywa swoją ciążę. Państwo również ma swoje problemy. Pani domu Octavia jest przytłoczona konwenansami. Martwi się też o swoją najstarszą córkę Luizę, która wiosną...