Dworek Longbourn
- Kategoria:
- powieść historyczna
- Tytuł oryginału:
- Longbourn
- Wydawnictwo:
- Czwarta Strona
- Data wydania:
- 2014-09-24
- Data 1. wyd. pol.:
- 2014-09-24
- Data 1. wydania:
- 2013-10-08
- Liczba stron:
- 384
- Czas czytania
- 6 godz. 24 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788371779756
- Tłumacz:
- Agnieszka Brodzik
Książka, którą pokochali wielbiciele Jane Austen i serialu Downton Abbey. Pięknie osadzona w realiach XIX-wiecznej Anglii opowieść o sile marzeń i łamaniu konwenansów.
Zapraszamy do dworku Longbourn na spotkanie z Elizabeth, Jane, panem Darcym. Postaci znane z kart "Dumy i uprzedzenia" są jednak tylko tłem dla nowej historii. Głównymi bohaterami są tutaj władcza, aczkolwiek wyrozumiała gospodyni – pani Hill, chodząca z głową w chmurach pokojówka Sara oraz tajemniczy służący James, którego pojawienie się w Longbourn diametralnie zmienia życie dziewczyny. Czy na przeszkodzie rodzącego się uczucia staną tylko duma, uprzedzenie i status społeczny?
Książka Jo Baker to pełna pasji i niespodziewanych zwrotów akcji opowieść, będąca swoistym rewersem kultowej powieści Jane Austen. W świecie pod schodami Bennetów jest ciekawie i wywrotowo, nie ma sfery tabu, a dowcipne dialogi oraz plastyczne opisy przyrody dodają smaku lekturze książki.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Kuchennymi schodami do Bennetów
Powieści Jane Austen należą do klasycznych utworów literatury światowej. Największą popularność wśród czytelników oraz najwidoczniejszy wpływ na inne dzieła zdobyła „Duma i uprzedzenie” – moim zdaniem z punktu widzenia stylu wcale nie najwspanialszy z utworów pisarki, choć na pewno jeden z najbardziej optymistycznych. Mimo iż mogę wskazać cechy tej powieści, które stały się później wyznacznikiem dobrze napisanej powieści społeczno-obyczajowej czy romansu i wymienić kilka utworów nią zainspirowanych przyznaję, że do niedawna nie zdawałam sobie sprawy, że istnieje cały dział książek czerpiących z wątków biograficznych Austen oraz jej niemal wszystkich powieści. W istocie można by nimi bez problemu zapełnić nie tylko kilka półek, ale i cały regał, a nawet kilka: znajdziemy tam zarówno powieści obyczajowe, biograficzne, dla młodzieży czy horrory, jak i poradniki, biografie, wybrane listy pisarki czy powieści epistolarne lub stylizowane na pamiętniki Jane Austen, ale także kalendarze czy czyste dzienniki z zamieszczonymi cytatami z książek autorki. Jeśli dodać do tego ekranizacje powieści (wierne oryginałom oraz przeniesione we współczesne realia),gadżety czy festiwal Jane Austen - doroczny zjazd miłośników pisarki, odzianych w ubrania stylizowane na stroje z epoki, odbywający się w Bath (którego to miasta pisarka, nota bene, nienawidziła) to otrzymujemy całą prężną dziedzinę przemysłu. Dla jasności skoncentrujemy się tu tylko na powieściach obyczajowych - najbardziej znane kontynuacje to trzynaście powieści, z których w Polsce ukazały się: „Zarozumiałość” Julii Barrett, „Pemberley” (1993) oraz „Niedobrana para” (1994) Emmy Tennant oraz „Emancypacja Mary Bennett” (2009) Colleen McCullough. Rekordzistką w tworzeniu książek inspirowanych powieścią Jane Austen pozostaje bez wątpienia Abigail Reynolds – autorka siedmiu wariacji na temat „Dumy i uprzedzenia”, rozgrywających się w czasach angielskiej regencji. Cały ten potok powieściowy możemy podzielić na kilka grup: kontynuacje (wątek postaci głównych lub drugoplanowych),powieści, których akcja rozgrywa się przed okresem opisanym w oryginale oraz książki obejmujące ten sam czas akcji, ale przedstawionej z punktu widzenia innego bohatera (pana Darcy’ego, jednej z młodszych sióstr Bennett itd.),utwory, których akcja rozgrywa się współcześnie i znać w fabule nawiązania do „Dumy i uprzedzenia”, a bohaterki przeżywają podobne perturbacje uczuciowe, jak Elizabeth Bennett. Nie brak także pomysłów nowatorskich i żenujących: do tych pierwszych wypada zaliczyć nowelę graficzną, do drugich – zawstydzająco słaby i pasożytujący na oryginalnym tekście Austen horror „Duma i uprzedzenie i zombi”.
W tym gąszczu nawiązań i rozwiązań fabularnych znalazły się książki dobre, przeciętne, bulwersujące i po prostu słabe. Najbardziej jednak zadziwiającą i świetnie napisaną okaże się zapewne być dla wielu (także dla piszącej te słowa) dzieło Jo Baker, którego nowatorski koncept zasadza się na przedstawieniu wydarzeń opisanych przez Austen oczyma tych, którzy byli bardzo blisko, choć niewidoczni i pomijani – służby państwa Bennetów. To dzięki nim – gospodyni, jej mężowi kamerdynerowi, dwóm pokojówkom i lokajowi – mamy możliwość przekonać ile ciężkiej pracy kilku osób kosztowało lekkie życie panien Bennet i ich rodziców. Książka, świetnie napisana i pełna sugestywnych opisów nie tylko ciężkiej, fizycznej pracy, ale i spychanych gdzieś na później emocji i uczuć, absorbuje czytelnika tak, że ledwie zauważa rozgrywające się gdzieś tam w tle milowe wydarzenia w życiu panienek Jane i Elizabeth i ich rodziny. Autorka opisała każdy szczegół codziennej pracy domowej z pietyzmem i uwagą, dzięki czemu nie tylko poznajemy fizjologiczny wymiar egzystencji ludzi lepiej urodzonych, ale też przestajemy żałować „biednych” dziewcząt z niewielkim posagiem. Oto bowiem pisarka roztacza przed nami obraz życia służby wypełnionego niemal w całości pracą aż do śmierci - przez wszystkie dni w roku, od bladego świtu do późnego wieczora - w porównaniu z którym życie kobiety niezamożnej, wydanej za starego wdowca czy uciążliwego wikarego albo spędzone w oszczędnej samotności wydaje się być raczej odpoczynkiem.
W powieści otrzymujemy także szerszą perspektywę spojrzenia na epokę – akcja rozgrywa się nie tylko w Longbourn, Meryton, Londynie czy w Kencie, ale narrator zabiera nas w podróż po targanej konfliktami zbrojnymi Europie. Poznajemy dzięki temu kolejny aspekt życia ludzi bez tytułów – tułaczkę, biedę, szukanie jakiegokolwiek zajęcia. Poza ciężką pracą fizyczną (jeśli ją mieli) ich codziennością był głód i śmierć. Ich życie, nierozerwalnie związane z naturą, wydawało się nie mieć żadnej wartości, oczywiście z punktu widzenia ich pracodawców i ludzi wyżej urodzonych, ponieważ było zastępowalne – innym służącym, innym żołnierzem. Służący rekrutowali się bowiem z rodzin, które wcześniej były na służbie, miejscowej ludności, spośród nieślubnych dzieci panów, oddanych i wychowanych na wsi oraz sierot przygarniętych z przytułku – a w żadnej z tych grup nie brakowało chętnych do pracy. Szersze spojrzenie obejmuje także skrzętnie przemilczane w eleganckich powieściach Austen wstydliwe tajemnice – całej rodziny, pana Benneta, który nie jest postacią tak jednoznaczną, jak by się mogło wydawać, czy wreszcie samych służących. Ciekawym zabiegiem jest uczynienie z Wickhama łącznika między dwiema sferami – starając się przypodobać jednej i drugiej jednocześnie obiema pogardza, a w zamian każda z nich go w ostateczności odrzuca, uznając nie tylko za łajdaka, ale też za kogoś obcego, nie swojego.
Interesujące jest także obserwowanie rozmaitych postaw gospodarzy wobec służących: własnych i cudzych: od całkowitego ignorowania i traktowania jak sprzęty domowe (pan Darcy),lekceważenia praw i ich osobistego życia (pułkownik Forster),przez próby pochlebstwa czy przekupstwa (Wickham) a także uciążliwą sympatię, która przysparza dodatkowej pracy (Lydia),po życzliwość (Jane, Elizabeth) a nawet zażyłość i traktowanie służącej jak powiernicy i pocieszycielki (pani Bennet). Na ironię zakrawa też fakt, że czasem służących – wciąż zapracowanych i z deficytem czasu wolnego nawet dla siebie – zatrzymywano na krótką pogawędkę czy po poradę. Jest to tym zabawniejsze, że pytania stawiane w takich sytuacjach – o potrzebie wydania obiadu, przyjeździe gości, podróży itp. – z góry wykluczały szczerą odpowiedź. Pytający oczekiwał najczęściej potwierdzenia słuszności swego pomysłu czy zamiaru, co dla służby równało się dodatkowej ciężkiej pracy. Na tym większe uznanie zasługuje zatem ich takt, uprzejmość i wyczucie w udzielanych odpowiedziach – co nie zawsze można było powiedzieć o ich państwu, którym służyli.
Na koniec jeszcze ostrzeżenie – jeśli bezkrytycznie kochacie całą rodzinę Bennetów i nie chcecie tego zmieniać - rozważnie decydujcie się na lekturę tej książki. Ta doskonale napisana powieść może bowiem uszczknąć spory fragment waszej sympatii do prawie każdej postaci „Dumy i uprzedzenia”. Jednak jeśli fascynuje was Anglia w czasach regencji i lubicie znać detale dotyczące prawdziwego życia, także te widziane od kuchni – to trafiliście właśnie na idealną powieść. Interesującej lektury!
Jowita Marzec
Oceny
Książka na półkach
- 720
- 424
- 116
- 9
- 9
- 8
- 7
- 7
- 6
- 6
OPINIE i DYSKUSJE
Świetny pomysł na książkę, gorzej z jego realizacją. Autorka pieczołowicie odwzorowuje życie codzienne służby, natomiast gorzej wychodzi jej zbudowanie odpowiedniej atmosfery - opisy przeżyć wewnętrznych bohaterów, dialogi. Brakuje temu wszystkiemu głębi i pasji. Styl autorki jest co najwyżej poprawny, brakuje mu polotu.
Świetny pomysł na książkę, gorzej z jego realizacją. Autorka pieczołowicie odwzorowuje życie codzienne służby, natomiast gorzej wychodzi jej zbudowanie odpowiedniej atmosfery - opisy przeżyć wewnętrznych bohaterów, dialogi. Brakuje temu wszystkiemu głębi i pasji. Styl autorki jest co najwyżej poprawny, brakuje mu polotu.
Pokaż mimo toKsiążka dłuzyła mi się w pierwszej części, dopiero relacja Sary z Jamesem rozruszała fabułę. Od momentu ucieczki Jamesa nie mogłam się oderwać od książki i czytałam ją do 3 w nocy do końca.
Książka dłuzyła mi się w pierwszej części, dopiero relacja Sary z Jamesem rozruszała fabułę. Od momentu ucieczki Jamesa nie mogłam się oderwać od książki i czytałam ją do 3 w nocy do końca.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toTo nieszczególnie udana pozycja i to głównie dla fanów Jane Austen. Powieść Jo Baker jest szalenie brutalna, przy niektórych fragmentach aż ciężko się ją czyta. Niestety jest też szalenie płytka, nie ma tutaj głębszej psychologii. Styl pisania jest prościutki.
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2023/07/jo-baker-dworek-longbourn.html
To nieszczególnie udana pozycja i to głównie dla fanów Jane Austen. Powieść Jo Baker jest szalenie brutalna, przy niektórych fragmentach aż ciężko się ją czyta. Niestety jest też szalenie płytka, nie ma tutaj głębszej psychologii. Styl pisania jest prościutki.
Pokaż mimo tocałość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2023/07/jo-baker-dworek-longbourn.html
Nie dla osób, które lubią niewinność powieści Jane Austen.
Powieść pisana z punktu widzenia pokojówki. Bardzo ciekawe, np. to, jakich problemów przysporzył służbie niezapowiedziany przyjazd pana Collinsa. Tzn. niezapowiedziany, bo pan Bennet wiedział, nie powiedział. A tu nie tylko obiad przygotować, lecz i pokój gościnny oporządzić, żeby dobrze wypaść przed przyszłym właścicielem, by zostawił starą służbę.
Ciekawe, jako się rzekło. Ale gdy pokojówka myśli o służącym i... jak to ująć, nie obrażając dobrych obyczajów... sama się zaspokaja, powieść przestaje się nadawać do czytania.
Nie dla osób, które lubią niewinność powieści Jane Austen.
więcej Pokaż mimo toPowieść pisana z punktu widzenia pokojówki. Bardzo ciekawe, np. to, jakich problemów przysporzył służbie niezapowiedziany przyjazd pana Collinsa. Tzn. niezapowiedziany, bo pan Bennet wiedział, nie powiedział. A tu nie tylko obiad przygotować, lecz i pokój gościnny oporządzić, żeby dobrze wypaść przed przyszłym...
„Dworek Longbourn” kusił opisem na okładce, że „Duma i uprzedzenie to dopiero początek opowieści... Byłam strasznie podekscytowana początkiem i tłem historycznym, wykreowanym przez pisarkę. Pierwsze rozdziały pochłonęłam... a później? Nuda... Akcja się rozwlekła i brakowało mi tego stylu, który ujął mnie na samym początku. Realia XIX-wiecznej Anglii uwielbiam, jednak zbyt długie opisy... i wydarzenia, które nie do końca współgrały z planem powieści nieco mnie zmęczyły. Trochę szkoda, bo zapowiadało się świetnie. Może kolejnym razem trafię na coś ciekawszego 😉 A Ty czytałaś „Dworek...”? Może masz odmienne zdanie?
„Dworek Longbourn” kusił opisem na okładce, że „Duma i uprzedzenie to dopiero początek opowieści... Byłam strasznie podekscytowana początkiem i tłem historycznym, wykreowanym przez pisarkę. Pierwsze rozdziały pochłonęłam... a później? Nuda... Akcja się rozwlekła i brakowało mi tego stylu, który ujął mnie na samym początku. Realia XIX-wiecznej Anglii uwielbiam, jednak zbyt...
więcej Pokaż mimo toJako fanka Jane Austen, a szczególnie Dumy i uprzedzenia, nie mogłam nie przeczytać tej powieści. Mimo, że liczyłam na większe spotkanie z bohaterami Dumy i uprzedzenia, nie zawiodłam się jednak tą powieścią. Ukazuje trudy służenia w XIX wieku, bo naprawdę nie zdajemy sobie sprawy jak trudna była służba innym ludziom, jak np. pranie bielizny, chodzenie po wodę do strudni, dźwiganie cięzkich przedmiotów. Liczyłam na większą dawkę humoru.
Jako fanka Jane Austen, a szczególnie Dumy i uprzedzenia, nie mogłam nie przeczytać tej powieści. Mimo, że liczyłam na większe spotkanie z bohaterami Dumy i uprzedzenia, nie zawiodłam się jednak tą powieścią. Ukazuje trudy służenia w XIX wieku, bo naprawdę nie zdajemy sobie sprawy jak trudna była służba innym ludziom, jak np. pranie bielizny, chodzenie po wodę do strudni,...
więcej Pokaż mimo to"Dworek Longbourn" to powieść rekomendowana jako historia, która zachwyci miłośników twórczości Jane Austen. To wariacja na temat tego, co działo się za kulisami jednej z najsłynniejszych historii miłosnych literatury angielskiej. Miłośników twórczości Jane Austen, oczekujących powtórki z 'Dumy i uprzedzenia', muszę jednak ostrzec, że mogą się rozczarować. Wystarczy jednak, że potraktujecie tę książkę, nie jako kontynuację powieści, lecz osobną historię, a gwarantuję, że podobnie jak ja, będziecie czerpać z jej lektury czystą przyjemność.
Dworek Longbourn jest szczery i niezwykle prawdziwy. Nie ukrywa nic przed czytelnikiem pod postacią kolorowych wstążek, romantycznych spacerów po wrzosowiskach czy tańców będących elementem zalotów. Wręcz przeciwnie! Jo Baker w swojej książce odkrywa przed czytelnikiem wszystkie szczegóły codziennego życia bohaterów, o których nie wspomniała Jane Austen. Począwszy od codziennych obowiązków służby, poprzez relacje między służącymi i pracodawcami, aż po tajniki higieny osobistej.
Fabuła "Longbourn" skupia się przede wszystkim na służbie państwa Bennett: gospodyni, kamerdynerze, dwóch pokojówkach i lokaju. Rodzina Bennetów i wydarzenia związane z przyjazdem do sąsiedztwa Bingleyów i Darcy'ego, stanowią jedynie tło. Równolegle z pojawieniem się nowych dzierżawców w Netherfield, do Longbourn przybywa nowy tajemniczy pracownik, który lekko namiesza w życiu służby. Okaże się, że pan Bennett również skrywa pewien sekret, którego nikt by się po nim nie spodziewał.
Podobnie jak w powieści Jane Austen, tu również mamy do czynienia z dumą i uprzedzeniem, które stają na drodze do szczęścia zakochanych. Wątek romantyczny w książce został opisany w bardzo ciekawy i miły w odbiorze sposób.
Przeczytałam tę książkę jednym tchem i niesamowicie mi się podobała.
Śmiało mogę polecić powieść miłośnikom 'Downton Abbey' oraz 'Upstairs, downstairs', którzy pokochali historie tego typu równie mocno jak ja.
"Dworek Longbourn" to powieść rekomendowana jako historia, która zachwyci miłośników twórczości Jane Austen. To wariacja na temat tego, co działo się za kulisami jednej z najsłynniejszych historii miłosnych literatury angielskiej. Miłośników twórczości Jane Austen, oczekujących powtórki z 'Dumy i uprzedzenia', muszę jednak ostrzec, że mogą się rozczarować. Wystarczy jednak,...
więcej Pokaż mimo tohttps://zielony-pokoik.blogspot.com/2019/03/kulturalnie-jo-baker-dworek-longbourn.html
https://zielony-pokoik.blogspot.com/2019/03/kulturalnie-jo-baker-dworek-longbourn.html
Pokaż mimo toBardzo miła baja, historyjka akurat na świąteczny leniwy czas. Sympatyczna i z happy endem.
Bardzo miła baja, historyjka akurat na świąteczny leniwy czas. Sympatyczna i z happy endem.
Pokaż mimo toFajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam
Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam
Pokaż mimo to