Jego Wysokość Longin
- Kategoria:
- literatura dziecięca
- Cykl:
- Longin (tom 1)
- Wydawnictwo:
- Znak emotikon
- Data wydania:
- 2014-11-05
- Data 1. wyd. pol.:
- 2014-11-05
- Liczba stron:
- 120
- Czas czytania
- 2 godz. 0 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788324029617
- Tagi:
- literatura polska
Longin mieszka w kuchni (bo jego pokój to właściwie kawałek kuchni, w której tata wydzielił dla niego miejsce), uwielbia bawić się resorakami (nawet nie mówcie, że nie wiecie, co to jest!), a jego marzeniem jest nowiutkie Atari (no dobra, tu podpowiedź: to ma joystick i można na tym grać w gry). Nie lubi zabawy w chowanego, bo zawsze jakoś wystaje – a to głowa, a to ręce, a to nogi. A poza tym zawsze wpakuje się w jakieś tarapaty (ale słowo, wcale nie specjalnie!). Na pewno byście się dogadali!
Longin, co z ciebie wyrośnie?! Już wiadomo. Marcin Prokop, czyli jak dorastałem w PRL-u.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Książki autora
Podobne książki
Oficjalne recenzje
Longin, Longin, co z ciebie wyrośnie!
Nie jest łatwo być oryginalnym, oj nie. Jego wysokość Longin nie ma łatwego życia, bo przeszkadza mu w tym jego wzrost. Szczególnie podczas różnych zabaw (na przykład w chowanego), kiedy to ponadwymiarowe kończyny potrafią zdradzić nawet najbardziej zakamuflowaną kryjówkę, uporczywie wystając tu i ówdzie. Ów Longin dziś jest dorosły i wyrósł (trochę niewdzięczne słowo) na znanego dziennikarza, o którym jego koleżanka Dorota Wellman mówi, że podobno najprzystojniejszy w branży.
Pod ksywką Longin ukrywa się Marcin Prokop, który napisał książkę skierowaną do młodszych czytelników, zupełnie inną niż ta, która powstała w duecie z Szymonem Hołownią. „Jego wysokość Longin” to zbiór historii z dzieciństwa prowadzącego program „Dzień dobry TVN”, ale równie dobrze mogłaby to być powieść o wielu z nas, dzieciach urodzonych w latach 70. w kraju nad Wisłą. Zadedykował ją córce Zosi, dla której te czasy to raczej odległa prehistoria.
Myślę, że napisał ją też po trosze dla nas, dorosłych pamiętających dzieciństwo w Peerelu, którego absurdy dziś śmieszą, wywołują zdziwienie, a dla nas są to po prostu zjawiska sentymentalne. I rzeczywiście nie brak w książce Marcina Prokopa rzeczy kultowych, jak Pewex (miejsce pielgrzymek wszystkich spragnionych pięknych rzeczy za dewizy) czy oranżada w proszku i z saturatora, są niesamowicie ciepłe i nie do zdarcia buty Relaksy, występuje owiany mroczną sławą generał w ciemnych okularach. I rzeczywistość, która przefiltrowana przez dzieciństwo wcale tak głośno nie skrzeczy. Choć może budzić niedowierzanie, bo jakim cudem można wydzielić w kuchni za lodówką pokój dla dwóch osób?! Ano, okazuje się, że można, nawet rower można samemu zmontować, jeśli nie posiada się środków, ale w zamian dysponuje się nieograniczoną wyobraźnią.
Główny bohater ma głowę pełną pomysłów i jest biegły w wymyślaniu kreatywnych zabaw, zwłaszcza z udziałem młodszego brata zwanego Bracholem. Ma swoje chłopięce tajemnice i marzenia, za najlepszą zabawkę uważa resoraki i próbuje po kryjomu dobrać się do tatowego Atari. Boi się tego, co czai się w mroku strychu i jest bezpośredni. „Jego wysokość Longin” to ciepła i pełna humoru powieść z gatunku tych, gdzie zawsze znajdzie się jakiś łobuz, jakiś Gruby, który trzęsie podwórkiem i którego się wszyscy boją, czy poczciwiec ustawicznie pakujący się w tarapaty. Brzmi znajomo? Pewnie znacie to z własnego podwórka.
Oprócz barwnych przygód dostajemy obraz rzeczywistości, która często ocierała się o absurdy. Ten ustrój nie był przyjazny, nie był nawet do zniesienia. Ale Prokop go nie gloryfikuje, on po prostu opisuje przygody chłopaka dorastającego w dziwnych czasach. By podróż w czasie była bardziej wiarygodna, autor używa języka charakterystycznego dla ówczesnych nastolatków, który – choć już raczej nie używany - nie razi, bardziej wywołuje uśmiech na twarzy. Zrobił to w takim trochę mikołajkowym stylu, dowcipnie i z dystansem do siebie. I choć mogłoby się zdawać, że na ten temat napisano już prawie wszystko, że to niby rzeczy banalne i znane, ale doprawione poczuciem humoru i wsparte talentem gawędziarskim po prostu dobrze się czyta. Wielu z nas ma takie wspomnienia, dobre mimo wszystko, bo dzieciństwo to najważniejszy okres w życiu i lubimy, gdy jest idylliczne.
Marcin Prokop ma lekkie pióro, dobrze go się słucha na ekranie i czyta również z przyjemnością. Charakterystyczne ilustracje Joanny Rusinek świetnie oddają klimat książki, są nakreślone nieco karykaturalną kreską, a przez to zabawne. Dziennikarz pisał książkę z zamiarem dostarczenia uciechy dzieciom oraz ich rodzicom i myślę, że plan ten udało się zrealizować w stu procentach. Swoją drogą ciekawe, czy mała Zosia wda się w tatę? Jeśli tak, to czeka go powtórka z rozrywki, tyle że z zamianą ról.
Magdalena Świtała
Oceny
Cytaty
Nie, życie nie jest sprawiedliwe, ale trzeba sobie z nim jakoś radzić. Gruby radzi sobie świetnie, przynajmniej tata tak twierdzi. Mama zaws...
RozwińNasze podwòrko było całkiem spore.
OPINIE i DYSKUSJE
Kiedy dowiedziałem się, że Marcin Prokop popełnił książkę dla dzieci byłem jej bardzo ciekawy i w sumie, pomimo iż nie jest ona dziełem wybitnym, nie zawiodłem się.
Jest to książka dla dzieci, ale jestem przekonany, że również dorosły czytelnik będzie odczuwał przyjemność z jej lektury. Najmłodszych zapoznaje z odległymi z ich perspektywy, czasami PRL-u, dla dorosłych z kolei jest swego rodzaju - wehikułem czasu, kapsułą wspomnień w pigułce.
Prokop pisze ją bardzo prostym językiem, który mi osobiście nasuwał na myśl skojarzenia ze słynnym Mikołajkiem.
Jest to ciekawa propozycja dla młodego czytelnika, który dopiero zaczyna swoją przygodę z czytaniem, wzbogacona o piękne, często bardzo dosłowne ilustracje, które pozwalają jeszcze bardziej utożsamić się z Longinem.
Kiedy dowiedziałem się, że Marcin Prokop popełnił książkę dla dzieci byłem jej bardzo ciekawy i w sumie, pomimo iż nie jest ona dziełem wybitnym, nie zawiodłem się.
więcej Pokaż mimo toJest to książka dla dzieci, ale jestem przekonany, że również dorosły czytelnik będzie odczuwał przyjemność z jej lektury. Najmłodszych zapoznaje z odległymi z ich perspektywy, czasami PRL-u, dla dorosłych z...
Cała książka jest napisana z humorem, dzięki czemu fantastycznie się ją czyta, a dla osoby, której dzieciństwo otarło się o PRL będzie ciekawą powtórką z rozrywki :). Moim zdaniem jest to lekka, łatwa i przyjemna lektura, idealna do poczytania przy kawie, w podróży czy przed snem.
Recenzja: http://mamao.pl/wysokosc-longin-wspomnienia-dziecinstwa/
Cała książka jest napisana z humorem, dzięki czemu fantastycznie się ją czyta, a dla osoby, której dzieciństwo otarło się o PRL będzie ciekawą powtórką z rozrywki :). Moim zdaniem jest to lekka, łatwa i przyjemna lektura, idealna do poczytania przy kawie, w podróży czy przed snem.
Pokaż mimo toRecenzja: http://mamao.pl/wysokosc-longin-wspomnienia-dziecinstwa/
Dla mnie jako osoby z pokolenia Marcina Prokopa książka jest rewelacyjna, jednak dla mojej córki tekst nie był już tak czytelny. Obecnie młodzież spędza inaczej czas niż w naszym dzieciństwie my spędzaliśmy. Sporo sytuacji musiałam tłumaczyć lub "podopowiadać". Także dla mnie po prostu bomba bo fajnie jest powspominać stare, dobre czasy ale dla dzieci? - mieszane uczucia.
Mimo wszystko polecam (rodzicom) bo mamy tutaj sporą dawkę humoru.
Dla mnie jako osoby z pokolenia Marcina Prokopa książka jest rewelacyjna, jednak dla mojej córki tekst nie był już tak czytelny. Obecnie młodzież spędza inaczej czas niż w naszym dzieciństwie my spędzaliśmy. Sporo sytuacji musiałam tłumaczyć lub "podopowiadać". Także dla mnie po prostu bomba bo fajnie jest powspominać stare, dobre czasy ale dla dzieci? - mieszane...
więcej Pokaż mimo toOt, krótka historyjka o dzieciństwie Marcina Prokopa.
Pytanie - do kogo skierowana?
Jeśli dla dorosłych, to dziwi trochę forma z ilustracjami i że nie jest zbyt obszerna, pomija się w niej cięższe tematy (jak na przykład dlaczego zniknął brat ojca i co się z nim później działo). Jest też zwyczajnie za krótka (do przeczytania w jeden krótki wieczór), urywa się nagle, a z pewnością mogłoby znaleźć się w niej więcej treści.
Jeśli dla dzieci, to i tak nie zrozumieją one co się dzieje - pewex, gra w kapsle czy kolejki do sklepu to abstrakcja dla dzisiejszych dzieci, nie będą wiedziały o co chodzi, a rodzica czeka trudne zadanie mozolnego tłumaczenia co i jak i dlaczego.
Generalnie bardzo trudno jest jednoznacznie ocenić tę pozycję - krótka, wysoka cena za mało treści. Jeśli ktoś lubi p. Marcina Prokopa, to może przeczytać, ale i tak dużo odkrywczych rzeczy się nie dowie. Ot, dzieciństwo chłopca w czasach PRL.
Ot, krótka historyjka o dzieciństwie Marcina Prokopa.
więcej Pokaż mimo toPytanie - do kogo skierowana?
Jeśli dla dorosłych, to dziwi trochę forma z ilustracjami i że nie jest zbyt obszerna, pomija się w niej cięższe tematy (jak na przykład dlaczego zniknął brat ojca i co się z nim później działo). Jest też zwyczajnie za krótka (do przeczytania w jeden krótki wieczór), urywa się nagle, a z...
Świetna historia o nastolatku nadmiernie wybujałym. Dla dzieci i dla dorosłych.
Świetna historia o nastolatku nadmiernie wybujałym. Dla dzieci i dla dorosłych.
Pokaż mimo toNajprościej (i najkrócej) by było, gdybym napisała, że
książka Marcina Prokopa pt. "Jego wysokość Longin"
jest o tym samym, co
książka Górnickiej-Boratyńskiej "Zielone pomarańcze, czyli PRL dla dzieci".
Ale nie byłaby to cała prawda, ani nawet kawałek prawdy ;-p
"Zielone pomarańcze..." opowiadają o życiu w PRL-u, a "Jego wysokość Longin" o przygodach!
Tak, tak, Longin ma przygody w PRL-u!
Realia PRL-u są tu zaledwie tłem opowieści o normalnym życiu przeciętnego jedenastolatka.
No, może nie całkiem przeciętnego, bo Longin jest wyjątkowo wysoki*.
W dodatku roznosi go energia ;-)
Ale poza tym wszystko w normie, jak u innych nastolatków: podwórkowo-szkolna paczka, szalone pomysły,
niechęć do młodszego brata, psoty i ukrywanie ich skutków, pierwsze damsko-męskie zauroczenia.
A poza tym wszystko w normie, jak u innych PRL-owskich dzieci (i dorosłych): ciasnota mieszkaniowa, kolejki,
"rzucanie" towarów do sklepów, sterty papieru toaletowego (na zapas), szafka w brzydkim kolorze (bo taką
dało się kupić), niemożność wyjazdu za granicę, ale też wakacje u dziadków na wsi, blok czekoladowy,
zabawy na podwórku, gra w kapsle, koledzy.
A, właśnie, czy niewidzialny kolega mieści się w normie?
Towarzyszy Longinowi niemalże od początku książki. Śpi w jego łóżku, prowadzi z nim rozmowy,
nawet z nim podróżuje. Znika, gdy Longin zaczyna zwracać uwagę na... dziewczyny ;-)
Obie z córką przeczytałyśmy książkę z wielką przyjemnością. Prokop świetnie włada piórem. Z dużą swobodą
i poczuciem humoru opowiada o przygodach Longina. Podobno Longin to on sam, ale nie zdradza,
czy nie ma tu ani grama fikcji ;-)
A PRL-owskie realia nadają temu swoisty klimat. Dzieci potrafią się bawić w różnych miejscach i naprawdę
niewiele im trzeba do przeżywania przygód ;-)
Jednym zdaniem: "Jego wysokość Longin" to 160 stron fajnej** lektury,
okraszonej dowcipnymi rysunkami Joanny Rusinek.
* Cześć, jestem Longin. Co macie takie zdziwione miny? Pytał was ktoś, jak chcecie mieć na imię?
Albo wypełnialiście jakiś formularz z życzeniami dotyczącymi wzrostu, rodzeństwa i mieszkania?
(...)
zawsze byłem beznadziejny w te idiotyczne zabawy, którymi zatruwali życie w przedszkolu.
A teraz, drogie dzieci, bawimy się w chowanego. Jasne... Po co w ogóle miałem się chować?
I tak zawsze wystawała mi albo głowa (bo jestem za wysoki), albo nogi (bo są za długie),
albo ręce (z tego samego powodu).
(...)
ktoś powiedział ze zdumieniem: "Ależ on jest długi, jak jamnik mojej kuzynki!".
No i stąd się wziął ten Longin. Bo "long" to po angielsku "długi", rozumiecie?
https://bajdocja.blogspot.com/2017/01/longin-w-prl-u.html
Najprościej (i najkrócej) by było, gdybym napisała, że
więcej Pokaż mimo toksiążka Marcina Prokopa pt. "Jego wysokość Longin"
jest o tym samym, co
książka Górnickiej-Boratyńskiej "Zielone pomarańcze, czyli PRL dla dzieci".
Ale nie byłaby to cała prawda, ani nawet kawałek prawdy ;-p
"Zielone pomarańcze..." opowiadają o życiu w PRL-u, a "Jego wysokość Longin" o przygodach!
Tak, tak, Longin ma...
Sięgając po książkę nie wiedziałam czego się spodziewać. Otrzymałam ciekawy zbiór historyjek, napisany barwnym językiem. Prokop potrafi rozśmieszyć odbiorców nawet poprzez słowo pisane. Szkoda tylko, że tak krótko :).
Sięgając po książkę nie wiedziałam czego się spodziewać. Otrzymałam ciekawy zbiór historyjek, napisany barwnym językiem. Prokop potrafi rozśmieszyć odbiorców nawet poprzez słowo pisane. Szkoda tylko, że tak krótko :).
Pokaż mimo toPierwsza część przygód Longina w jego świecie, w Polsce jakiej obecne dzieci nie znają. Zaskakująca lekkość i język powoduje, że po książkę sięga się z przyjemnością. Odpowiednia dla dzieci już od edukacji wczesnoszkolnej.
Pierwsza część przygód Longina w jego świecie, w Polsce jakiej obecne dzieci nie znają. Zaskakująca lekkość i język powoduje, że po książkę sięga się z przyjemnością. Odpowiednia dla dzieci już od edukacji wczesnoszkolnej.
Pokaż mimo toMarcin Prokop zabiera nas w czasy swojego dzieciństwa.
Autor znany jako świetny dziennikarz, okazuje się też znakomitym opowiadaczem historii.
Dla dzieciaków ciekawa wycieczka w czasy PRLu , a dla tych co pamiętają podroż sentymentalna.
I jednak chyba nie było tak źle.
Marcin Prokop zabiera nas w czasy swojego dzieciństwa.
Pokaż mimo toAutor znany jako świetny dziennikarz, okazuje się też znakomitym opowiadaczem historii.
Dla dzieciaków ciekawa wycieczka w czasy PRLu , a dla tych co pamiętają podroż sentymentalna.
I jednak chyba nie było tak źle.
Śmieszna, fajna, chętnie przeczytam drugą część.
Śmieszna, fajna, chętnie przeczytam drugą część.
Pokaż mimo to