Dalsze losy i przygody Jamesa, ulicznego muzyka oraz jego kota Boba. W tej części książka nawiązuje do niektórych fragmentów z poprzedniej części, ale również dowiadujemy się jeszcze więcej o Bobie i jego upodobaniach.
Chociaż niektóre wątki mnie nieco nużyły, historię o Jamesie i Bobie nadal mnie poruszały i wydobywały głęboko z mojego wnętrza małe łezki.
Kolejna przepiękna historia, gorąco polecam ❤️✨

Dalsze losy i przygody Jamesa, ulicznego muzyka oraz jego kota Boba. W tej części książka nawiązuje do niektórych fragmentów z poprzedniej części, ale również dowiadujemy się jeszcze więcej o Bobie i jego upodobaniach.
Chociaż niektóre wątki mnie nieco nużyły, historię o Jamesie i Bobie nadal mnie poruszały i wydobywały głęboko z mojego wnętrza małe łezki.
Kolejna...

Najpierw obejrzałam filmy, po filmach uznałam ze pominę część 1 i od razu przeczytam 2. Spokojnie można tak zrobić (nie czuje żebym nie wiedziała o co chodzi),ale z drugiej strony książka jest na tyle krzepiąca, że chyba warto przeczytać też pierwszą.
Fantastycznie się książkę czyta, jest słodko-gorzka. Z jednej strony ciemne strony bezdomności i biedy, z drugiej pokazanie jak wiele może zmienić miłość… w tym przypadku miłość do kota.

Najpierw obejrzałam filmy, po filmach uznałam ze pominę część 1 i od razu przeczytam 2. Spokojnie można tak zrobić (nie czuje żebym nie wiedziała o co chodzi),ale z drugiej strony książka jest na tyle krzepiąca, że chyba warto przeczytać też pierwszą.
Fantastycznie się książkę czyta, jest słodko-gorzka. Z jednej strony ciemne strony bezdomności i biedy, z drugiej...

To sympatyczna, czasami wzruszająca kontynuacja opowieści o wspólnym życiu kota i człowieka, o wzlotach i upadkach wynikających z dorywczej pracy, o budowaniu wzajemnej relacji i o tym co lubi robić Bob. A co lubi? Głaskanie i kontakt z ludźmi, chowanie się w kartonie, spanie w ciepłym miejscu i dostawanie jedzenia na czas.

Właściciele kotów znajdą tu wiele historii znanych ze swojego życia i mogą się utożsamiać z bohaterami. Osobom bez doświadczeń wspólnego życia z kotem treść może się wydać banalna i o niczym.

To sympatyczna, czasami wzruszająca kontynuacja opowieści o wspólnym życiu kota i człowieka, o wzlotach i upadkach wynikających z dorywczej pracy, o budowaniu wzajemnej relacji i o tym co lubi robić Bob. A co lubi? Głaskanie i kontakt z ludźmi, chowanie się w kartonie, spanie w ciepłym miejscu i dostawanie jedzenia na czas.

Właściciele kotów znajdą tu wiele historii...

Dobra kontynuacja, która zaciekawiła mnie na tyle, że planuję skusić się na następny tom (a może tomy, nie wiem ile jest wszystkich).

Przypomina, że to KOT wybiera swojego człowieka, a nie na odwrót.

Jaka szkoda, że Bob w roku ubiegłym już odszedł z tego świata. Teraz zostały po nim głównie opowieści z książek i filmiki na yt oraz zdjęcia czy artykuły.

Dobra kontynuacja, która zaciekawiła mnie na tyle, że planuję skusić się na następny tom (a może tomy, nie wiem ile jest wszystkich).

Przypomina, że to KOT wybiera swojego człowieka, a nie na odwrót.

Jaka szkoda, że Bob w roku ubiegłym już odszedł z tego świata. Teraz zostały po nim głównie opowieści z książek i filmiki na yt oraz zdjęcia czy artykuły.

To już druga część przygód ulicznego grajka Jamesa i jego przesympatycznego rudego kota Boba.
Nie będzie pewnie dla Was odkryciem gdy powiem, że przy lekturze bawiłam się świetnie.

Idzie jesień. Dni są coraz krótsze, a wieczory długie. Wielu właśnie wtedy lubi usiąść na kanapie czy w fotelu, przykryć się ciepłym kocykiem, obok postawić herbatę z cytryną i wziąć do ręki książkę, która utuli, ukoi i sprawi, że świat stanie się piękniejszy a problemy odejdą gdzieś daleko.
Według mnie taką pozycją jest „Świat według Boba” autorstwa Jamesa Bowena. Tym, którzy zapomnieli albo nie czytali mojej poprzedniej recenzji przypomnę, że ta historia nie jest wymyślona. To się stało naprawdę. Zarówno wspomniany już James, jak i Bob istnieją! Choć w sumie to kot istnieje, ale już wy innym wymiarze. Otóż, ostatnio dowiedziałam się na jednej z grup czytelniczych na FB, że miauczący przyjaciel grajka jest już za tęczowym mostem. Odszedł przeżywszy czternaście lat.

Zżyłam się niesamowicie z tym słodkim mruczkiem i jego panem. Z przyjemnością śledziłam kolejne perypetie tej dwójki. Uwielbiałam czytać opisy, jak zachowuje się mruczek, co robi. Znakomicie też czytało mi się o tym w jaki sposób i czym Bob lubi się bawić. I tak prawdę mówiąc, to bardzo chętnie nauczyłabym tych wszystkich zabaw mojego Dyzia. Tylko czy on zechciałby się ich nauczyć, nie wiem. Przecież kocich futrzaczków nie można zmuszać do niczego. To są niezależne istoty.

W książce nie brakowało także wzruszających momentów. Należą do nich choćby opisy wcześniejszego życia Jamesa, który był człowiekiem bezdomnym, a do tego narkomanem. Mężczyzna szczerze i zupełnie otwarcie opisuje, jak żyło mu się dawniej, zanim poznał swojego towarzysza – Boba. To jest opowieść pozbawiona cenzury. James niejednokrotnie pisze o tym, że ludzie potrafią być bardzo okrutni względem osób, które nie mają własnego domu, nie mają gdzie się podziać. Dzieli się też doświadczeniami i wnioskami, jak wygląda powrót bezdomnego narkomana do normalności. Niestety, nie wygląda to kolorowo i z tym musiał zmierzyć się nasz autor, a wraz z nim kociak. Czy udało im się rozpocząć razem normalne życie? Czy i jak James zaczął zarabiać swoje pieniądze na utrzymanie siebie i pupila. Nie zdradzę, ale za to gorąco Was zachęcam do zapoznania się z książką „Świat według Boba”. Warto!!!
Z czystym sumieniem polecam tę lekturę!

To już druga część przygód ulicznego grajka Jamesa i jego przesympatycznego rudego kota Boba.
Nie będzie pewnie dla Was odkryciem gdy powiem, że przy lekturze bawiłam się świetnie.

Idzie jesień. Dni są coraz krótsze, a wieczory długie. Wielu właśnie wtedy lubi usiąść na kanapie czy w fotelu, przykryć się ciepłym kocykiem, obok postawić herbatę z cytryną i wziąć do ręki...

Fajna książka. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Szybko się czyta. Polecam

Kontynuacja opowiesci zaczetej w ksiazce "Kot Bob i ja". Takie kopiuj-wklej. Nic nowego sie nie dowiedzialem. Moze ludzie potrzebuja tego typu historii, zeby uwierzyc w lepszy los. Mnie jedynie zmeczylo czytanie o tym samym po raz drugi. Jedyne co nieodmiennie zachwyca to wspanialy rudy kocur.

Kontynuacja opowiesci zaczetej w ksiazce "Kot Bob i ja". Takie kopiuj-wklej. Nic nowego sie nie dowiedzialem. Moze ludzie potrzebuja tego typu historii, zeby uwierzyc w lepszy los. Mnie jedynie zmeczylo czytanie o tym samym po raz drugi. Jedyne co nieodmiennie zachwyca to wspanialy rudy kocur.

Była bardzo fajna. Nie ukrywam. Wolę 1 część, ale kontynuacja nie była gorsza. Trzymała poziom! Serdecznie polecam, aby zapoznać się z historią Boba no i Jamesa!

Była bardzo fajna. Nie ukrywam. Wolę 1 część, ale kontynuacja nie była gorsza. Trzymała poziom! Serdecznie polecam, aby zapoznać się z historią Boba no i Jamesa!

W nawale książek wszelakich zapomniałam o kontynuacji historii pięknego i jakże mądrego kota Boba.Nadrobiłam teraz słuchając audiobooka.Człowiek,którego wybrał Bob opowiada o ich życiu wylewnie i szczerze.Ujmująca prostolinijność potęguję moją sympatię do tej Pary Przyjaciół.Zawieranie takich znajomości to zaszczyt.

W nawale książek wszelakich zapomniałam o kontynuacji historii pięknego i jakże mądrego kota Boba.Nadrobiłam teraz słuchając audiobooka.Człowiek,którego wybrał Bob opowiada o ich życiu wylewnie i szczerze.Ujmująca prostolinijność potęguję moją sympatię do tej Pary Przyjaciół.Zawieranie takich znajomości to zaszczyt.

Kontynuacja poprzedniej części "Kot Bob i ja". Bardzo ciekawa i przyjemna książka. Opowiada o niezwykłej więzi pomiędzy rudym kocurem Bobem i ulicznym grajkiem, byłym narkomanem Jamesem. W tej część dowiemy się co dalej działo się z przemiłym kocurem oraz jego Panem. Zarówno jak i w pierwszej książce, pojawia się tu kilka ciekawostek o kotach (m.in. o kocie Oskarze, który potrafi przeczuwać śmierć, David Rosa napisał o nim nawet książkę, którą chcę przeczytać). Autor opowiada o wyjściu z nałogu i relacjonuje jak zwykły rudzielec zmienił jego świat. Narracja autora zmierza do tego jak doszło do napisania książki "Kot Bob i ja". Nie jest to proza górnolotnych lotów ale świetnie się ją czyta. Książka jest dowodem na to jak mocno zwierzęta potrafią zmienić ludzkie życie (wiem bo sam mam dwa koty, które są oczkiem w mojej głowie, na tyle że żona czasami jest o nie zazdrosna). Każdy powinien poznać tą historię, tym bardziej, że drugiego takiego chyba nie ma i nie będzie. Na koniec książki autor dzieli się bardzo ciekawą refleksją i stwierdza: "Zwierzęta żyją krócej niż ludzie i dlatego ma zamiar cieszyć się każdym dniem z Bobem. A gdy nadejdzie czas pożegnania, mój kot nadal będzie żył w książkach, które dzięki niemu napisałem". Bob zmarł 15 czerwca 2020... Został potrącony przez samochód pół mili od swojego domu, po tym jak wymknął się niepostrzeżenie z mieszkania swojego właściciela. Kierowca zapewne nawet nie zdawał sobie sprawy z tego, kogo potrącił.

Kontynuacja poprzedniej części "Kot Bob i ja". Bardzo ciekawa i przyjemna książka. Opowiada o niezwykłej więzi pomiędzy rudym kocurem Bobem i ulicznym grajkiem, byłym narkomanem Jamesem. W tej część dowiemy się co dalej działo się z przemiłym kocurem oraz jego Panem. Zarówno jak i w pierwszej książce, pojawia się tu kilka ciekawostek o kotach (m.in. o kocie Oskarze, który...