Więzień Labiryntu

„Więzień labiryntu” to książka, w której jest mnóstwo tajemnic i zagadek, dlatego tak bardzo wciąga. Przyjemnie się ją czytało. Po przeczytaniu od razu poszłam po drugi tom.

James Dashner ciekawie wykreował losy bohaterów, pokazał ich relacje i zachowanie oraz osobowości. Osobiście jednak nie polubiłam trójki głównych bohaterów, tj. Theresy, Thomasa i Albiego. Irytowali mnie swoim głupim albo niemiłym postępowaniem.

Podobało mi się to, że autor w książce nie używa wulgaryzmów. Wprowadza za to w przypadku jednej z grup labiryntu, tj. streferów pewien rodzaj slangu. To pokazuje, jak bardzo są oni przywiązani do swojej polany i do przyjaciół, nawet jeśli sobie docinają.

Książkę oceniam super. Jednak, według mnie, nie zasługuje ona na 10 gwiazdek. Po pierwsze zachowanie głównego bohatera Thomasa jest w większości przypadków bardzo denerwujące. Nie da się go polubić. Po drugie, jeden wątek dotyczący Gally’ego nie został dokończony. Gally w pewnym momencie zniknął z strefy, potem się nagle pojawił, przekazał info, którą nie wiadomo skąd miał, a później dał się „tak jakby zabić”?

W każdym razie książkę polecam każdemu. Ja szybko się wciągnęłam i szybko przeczytałam chociaż na końcówce się trochę zawiodłam (pomimo tego, że wiedziałam, że będzie podobna do filmu).
„Więzień labiryntu” jako książkę polecam bardziej od filmu.

„Więzień labiryntu” to książka, w której jest mnóstwo tajemnic i zagadek, dlatego tak bardzo wciąga. Przyjemnie się ją czytało. Po przeczytaniu od razu poszłam po drugi tom.

James Dashner ciekawie wykreował losy bohaterów, pokazał ich relacje i zachowanie oraz osobowości. Osobiście jednak nie polubiłam trójki głównych bohaterów, tj. Theresy, Thomasa i Albiego. Irytowali...

Przyznam, ze staram się najpierw czytać książkę, dopiero później obejrzeć film na jej podstawie. W tym przypadku było jednak na odwrót. Ekranizację pierwszej części oglądałam jeszcze jako nastolatka. Ostatnio naszła mnie ochota na odświeżenie sobie tej historii i zabrałam się za przeczytanie całej trylogii.

Więzień labiryntu to wciągająca powieść dystopijna, opowiadająca historię Thomasa, który budzi się w tajemniczej windzie, nie pamiętając niczego poza swoim imieniem. Gdy drzwi windy się otwierają, trafia do Strefy - otwartej przestrzeni otoczonej gigantycznymi murami, w której przebywa grupa nastoletnich chłopców. Razem próbują rozwikłać zagadkę Labiryntu, pełnego niebezpieczeństw i przerażających stworzeń.

Dashner świetnie wykreował atmosferę tajemnicy i niepewności, a jego świat pełen szczegółów, zdecydowanie przyciąga uwagę. Choć początek książki może wydawać się nieco powolny, warto przez niego przebrnąć, gdyż akcja szybko nabiera tempa.

Jednym z największych plusów książki są sami bohaterowie, którzy mimo bardzo młodego wieku muszą wykazać się odwagą i dojrzałością. Ciężko wybrać mi ulubioną postać, każdy bohater w jakiś sposób mnie zaintrygował. Uważam, że Dashner wspaniale ukazał relacje pomiędzy nimi, ich współprace, to jaką społeczność stworzyli w obliczu strachu i zagrożenia.

Stwierdzić muszę, że styl pisania autora jest trochę specyficzny. Autor wprowadził unikalny slang, którym posługują się mieszkańcy Strefy. Dla niektórych może być to irytujące, jednak mnie to przekonało i uważam, że dodało ''uroku'' całej historii.

Zakończenie książki przynosi wiele odpowiedzi, ale również rodzi nowe pytania, zachęcając do sięgnięcia po dalsze tomy. Pierwszą część jak najbardziej polecam i zabieram się za dalsze czytanie :)

Przyznam, ze staram się najpierw czytać książkę, dopiero później obejrzeć film na jej podstawie. W tym przypadku było jednak na odwrót. Ekranizację pierwszej części oglądałam jeszcze jako nastolatka. Ostatnio naszła mnie ochota na odświeżenie sobie tej historii i zabrałam się za przeczytanie całej trylogii.

Więzień labiryntu to wciągająca powieść dystopijna, opowiadająca...

Książka mi się podobała, ale zdecydowanie nie zasługuje na 10 gwiazdek. Po pierwsze, nie podobało mi się zakończenie akcji. Wiedziałam że to jest pierwsza część serii, jednak oczekiwałam przynajmniej zakończenia pierwszego tomu. Tak to po prostu musiałabym przeczytać drugą część, żeby się czegoś dowiedzieć, ale pierwsza mnie jakoś do tego nie zachęciła i w końcu i tak tego nie zrobiłam. Będzie to książka bardziej dla osób, które lubią serie. Drugim minusem był język, jakim posługiwali się bohaterowie. Może tylko dla mnie, ale wydawało mi się to odpychające - nie wiedziałam za bardzo, co mam myśleć o postaci która użyła jakiegoś z tych ala przekleńst (w innych książkach użycie mniejszego lub większego przekleństwa charakteryzuje danego bohatera). Książka ogólnie wydawała mi się nijaka, nie za bardzo wiem o co w niej chodziło, ale była też fragmentami dobrym przeżyciem. Ciężko mi ją komukolwiek polecić, ale przeczytanie czegoś takiego zawsze wydaje mi się jakimś doświadczeniem.

Książka mi się podobała, ale zdecydowanie nie zasługuje na 10 gwiazdek. Po pierwsze, nie podobało mi się zakończenie akcji. Wiedziałam że to jest pierwsza część serii, jednak oczekiwałam przynajmniej zakończenia pierwszego tomu. Tak to po prostu musiałabym przeczytać drugą część, żeby się czegoś dowiedzieć, ale pierwsza mnie jakoś do tego nie zachęciła i w końcu i tak tego...

I love it

I love it

To było świetne!!! Zarówno bohaterowie jak i cała stworzona fabuła zasługuje na 10 gwiazdek!!!

To było świetne!!! Zarówno bohaterowie jak i cała stworzona fabuła zasługuje na 10 gwiazdek!!!

dopiero przy rereadzie i zdałam sobie sprawę jak okropny jest Thomas. Typ ma problem do wszystkiego oczekuj, że wszystko się mu poda pod nos

dopiero przy rereadzie i zdałam sobie sprawę jak okropny jest Thomas. Typ ma problem do wszystkiego oczekuj, że wszystko się mu poda pod nos

Jedyne czego mi brakowało to napięcia w akcji. Takiego strachu, noi zakończenie było rozczarowujące

Jedyne czego mi brakowało to napięcia w akcji. Takiego strachu, noi zakończenie było rozczarowujące

Świetnie stworzony świat I bohaterowie. Wszystkie części przeczytalam jedna za drugą. Książki o wiele lepsze niż film.

Świetnie stworzony świat I bohaterowie. Wszystkie części przeczytalam jedna za drugą. Książki o wiele lepsze niż film.

Już dawno nie czytałam tak nierównej książki. Przez prawie połowę usypiałam i milion razy chciałam ją rzucić. Kiedy w końcu zaczęła mnie do siebie ciągnąć (po miesięcznej od niej przerwie) i zaczęłam się wkręcać, nagle skończyła się tak, że nadal nic nie wiem i nie podoba mi się to, bo wymusza na mnie czytanie kolejnego tomu a nie wiem czy mam na to ochotę.

Już dawno nie czytałam tak nierównej książki. Przez prawie połowę usypiałam i milion razy chciałam ją rzucić. Kiedy w końcu zaczęła mnie do siebie ciągnąć (po miesięcznej od niej przerwie) i zaczęłam się wkręcać, nagle skończyła się tak, że nadal nic nie wiem i nie podoba mi się to, bo wymusza na mnie czytanie kolejnego tomu a nie wiem czy mam na to ochotę.

Jest to książka science fiction, która od pierwszej strony oplata nas tajemnicą. I to jej najważniejsza cecha. Tajemnica ta oplata nas bowiem swoimi mackami niczym bluszcz oplatający mury. Wciąga w swą głębię i nie wypuszcza, aż do końca. Końca, po którym chcemy więcej.

Na szczęście kolejne tomy są na wyciągnięcie ręki.

Jest to dobrze skrojona powieść. Bohaterowie są fajnie dobrani i scharakteryzowani. Każdy odpowiednio odgrywa rolę, jaką powierzył mu autor.

Sama fabuła wydaje się być przewidywalna, ale tylko dla mocno wprawionych czytelników. Akcja toczy się dynamicznie i nie daje nam zbyt wiele czasu na oddech, który wstrzymujemy z wrażenia.

Dobrze ukazane są tu również relacje międzyludzkie jak i relacje z samym sobą. To książka, w której na pierwszy plan wychodzą odwaga, chęć przetrwania i siła więzi.

Zaczynając tę historię nie spodziewałam się, że pogrążę się w niej tak mocno i ukończę ją w dwa dni.

Teraz kusi mnie obejrzenie ekranizacji.

Książka powinna sprawdzić się u osób w każdym wieku, poszukujących dystopijnej wizji świata, pełnej wrażeń, działań i jednocześnie w lżejszym wydaniu.

Jest to książka science fiction, która od pierwszej strony oplata nas tajemnicą. I to jej najważniejsza cecha. Tajemnica ta oplata nas bowiem swoimi mackami niczym bluszcz oplatający mury. Wciąga w swą głębię i nie wypuszcza, aż do końca. Końca, po którym chcemy więcej.

Na szczęście kolejne tomy są na wyciągnięcie ręki.

Jest to dobrze skrojona powieść. Bohaterowie są...