Ta książka powinna być lekturą obowiązkową na wydziałach prawa -i to najlepiej już na pierwszym roku. Dzisiaj nikt tak jak autor ksiązki nie pisze, nie mówi i nie myśli o prawie, a w szczególności prawie karnym. Mieczysław Szerer był prawnikiem z bogatą i wieloletnią praktyką - przez II wojną światową praktykował jako adwokat - obrońca w sprawach politycznych i kryminalnych, po wojnie był przez wiele lat sędzią Sądu Najwyższego. Sądzenie i stanowienie prawa uważał za wkład w kulturę zbiorowości. Był zwolennikiem tezy, że sprawiedliwa kara nie powinna wykreślać przestępcy ze społeczeństwa, ale skreślać go - po ustalonym czasie- z rejestru skazanych. Pisał, że "przestępstwa są podobne do siebie, przestępcy są zindywidualizowani". Już pół wieku temu przestrzegał przed niezdrową ekscytacją mediów tematami drastycznymi, sprzeciwiał się tendencyjności mediów i próbom nacisku przez prasę na sądy; ostrzegał przez nieskutecznością kary, która odbywa się w demoralizujących warunkach, pisał o mieszaniu funkcji sędziego i psychiatry, godności człowieka w każdych okolicznościach - także oskarżonego czy skazanego. Wspaniały zbiór refleksji na temat prawa, w tym najlepszym tego słowa znaczeniu, tego prawa które miało swoje korzenie w myśli Monteskiusza, Woltera i Beccarii. Łza się w oku kręci, na myśl że to już tylko historia

Ta książka powinna być lekturą obowiązkową na wydziałach prawa -i to najlepiej już na pierwszym roku. Dzisiaj nikt tak jak autor ksiązki nie pisze, nie mówi i nie myśli o prawie, a w szczególności prawie karnym. Mieczysław Szerer był prawnikiem z bogatą i wieloletnią praktyką - przez II wojną światową praktykował jako adwokat - obrońca w sprawach politycznych i...