Jest to książka obyczajowa, bez wybitnie szybkiej akcji czy skomplikowanych wątków. Ale zaczarowała mnie już od pierwszej strony i nie mogłam się od niej oderwać. Dosłownie płynęłam przez strony, czując na sobie promienie włoskiego słońca, a w ustach smak dojrzałych pomarańczy. Piękna spisana historia kobiet pewnej rodziny, pełna miłości i życiowych mądrości. Spędziłam z nią kilka bardzo przyjemnych wieczorów.

Jest to książka obyczajowa, bez wybitnie szybkiej akcji czy skomplikowanych wątków. Ale zaczarowała mnie już od pierwszej strony i nie mogłam się od niej oderwać. Dosłownie płynęłam przez strony, czując na sobie promienie włoskiego słońca, a w ustach smak dojrzałych pomarańczy. Piękna spisana historia kobiet pewnej rodziny, pełna miłości i życiowych mądrości. Spędziłam z...

Zapach włoskiego lata



"Ogród oleandrów" to historia rodziny Diamante, która rozpoczyna się od czasów dzieciństwa głównej bohaterki. Jest to nie tyle opowieść o niej samej, Diamante skupia się przede wszystkim na życiu codziennym w swoim domu, w dużej mierze biorąc pod lupę swoją mamę Anitę, czy też zwaną przez ludzi, Margialę. Dziewczynka opisuje nam swój dom oraz obowiązki, które wykonuje wraz ze swoją rodzicielką oraz starszymi siostrami. Chociaż ma starszego brata (a w późniejszej części powieści, pojawia się też najmłodszy członek rodziny),Diamante przede wszystkim przedstawia czytelnikom swoje siostry oraz swoją szanowaną matkę.
Czytając "Ogród oleandrów" czuje się ciepło lata, pachnące kwiatami pola oraz przyprawy dochodzące z kuchni. Jest to przyjemna i lekka powieść, którą docenia się jeszcze bardziej zważywszy na to, że jest oparta na faktach. Główna bohaterka mierzy się ze śmiercią bliskich ludzi, z dorastaniem, z surową i wymagającą matką, z trudnościami, które spotykają kobiety, miłością, chorobą. Diamante na końcu powieści zaczyna rozumieć trudny i apodyktyczny charakter Margiali. Dorosła już kobieta zdaje sobie też sprawę, że musi wreszcie zawalczyć o swoje życie i szczęście oraz przestać odwracać się za siebie i żyć przeszłością. Prawdopodobnie śmierć Margiali to punkt zwrotny w życiu Diamante, która wreszcie czuje, że może żyć jak chce i nikt nie będzie kręcił nosem na jej decyzje.
Książkę czyta się przyjemnie. Chętnie poznawałam dalsze losy tej włoskiej rodziny i pozwoliłam się wciągnąć bohaterce do jej świata. W dodatku powieść porusza życiowe kwestie, z którymi w końcu każdy z nas się kiedyś tam zmierzy. Ponadto dowiadujemy się z jakimi trudnościami musiały zmagać się kobiety w tamtych latach oraz jak wyglądało ich codzienne życie, które nie zawsze było kolorowe oraz takie, jakie by sobie życzyły. Ciepła historia ze szczęśliwym zakończeniem pachnąca oleandrami.

Zapach włoskiego lata



"Ogród oleandrów" to historia rodziny Diamante, która rozpoczyna się od czasów dzieciństwa głównej bohaterki. Jest to nie tyle opowieść o niej samej, Diamante skupia się przede wszystkim na życiu codziennym w swoim domu, w dużej mierze biorąc pod lupę swoją mamę Anitę, czy też zwaną przez ludzi, Margialę. Dziewczynka opisuje nam swój dom oraz...

Baardzo mało znana w Polsce książka, po której sięgnęłam dzięki poleceniu jednej z mojej ulubionych blogerek (wbrew pozorom, wcale nie książkowej). Historia apulijskiej rodziny ukazana na przełomie prawie pięćdziesięciu lat. "Ogród oleandrów" to bardzo kobieca powieść tocząca się w przepięknych, choć odczarowanych Włoszech. Za jej największy plus uważam to, że ukazuje wielką historię z małej perspektywy. Choć czas akcji obejmuje zarówno okres faszyzmu Mussoliniego,wojny, jak powojennych przemian społecznych, nie spotkamy tu wielkich postaci historycznych czy ogromnych dramatów. Wszystko to pojawia się za pomocą opowieści o życiu zupełnie zwyczajnych, prostych kobiet-analfabetek, których życie powinno redukować się do kuchni i kościoła. Na kartach "Ogrodu oleandrów" odnaleźć możemy także silne wątki feministyczne - pomimo że niewykształcone, bohaterki (bo to na kobietach opiera się powieść Rosy Ventrelli) są bardzo silne, zmagają się z ogromnymi problemami, a także uczą się rozumieć i realizować same siebie. "Ogród oleandrów" to bardzo przejmująca opowieść o słodko-gorzkim życiu, które nawet w tak rajskim miejscu, jakim jest Puglia, jest trudne i smutne, ale trzeba je takim zaakceptować. Kolejną zaletą książki jest przecudowny wprost język - bardzo plastyczne opisy krajobrazów, cudowne opisy dań - dzięki tej książce możemy się poczuć, jakbyśmy znajdowali się w okolicach Bari i korzystali z ich dobrodziejstw!

Baardzo mało znana w Polsce książka, po której sięgnęłam dzięki poleceniu jednej z mojej ulubionych blogerek (wbrew pozorom, wcale nie książkowej). Historia apulijskiej rodziny ukazana na przełomie prawie pięćdziesięciu lat. "Ogród oleandrów" to bardzo kobieca powieść tocząca się w przepięknych, choć odczarowanych Włoszech. Za jej największy plus uważam to, że ukazuje...

Niestety książka nie ma zbyt wiele wspólnego z jej opisem.
To ponura i przygnębiająca opowieść, a raczej przemyślenia, głównej bohaterki. Nie tam żadnej tajemniczości ani uroku, tylko smutek, wstrętny charakter jędzowatej matki i okropne zakończenie.
Książka nie daje żadnej nadziei, wręcz przygnębia i wkurza. Okładka przyjemna i wiele obiecująca ale treść szara i ponura.

Niestety książka nie ma zbyt wiele wspólnego z jej opisem.
To ponura i przygnębiająca opowieść, a raczej przemyślenia, głównej bohaterki. Nie tam żadnej tajemniczości ani uroku, tylko smutek, wstrętny charakter jędzowatej matki i okropne zakończenie.
Książka nie daje żadnej nadziei, wręcz przygnębia i wkurza. Okładka przyjemna i wiele obiecująca ale treść szara i ponura.

Wydawca opisał książkę jako lekkie, łatwe i przyjemnie czytadło o losach kobiet, pełne włoskich krajobrazów i smakowitych aromatów. Tymczasem to raczej powieść o trudnej relacji matki z córką (a właściwie dziećmi). Diamante, będąca w ciągłej oscylacji, pomiędzy nienawiścią i miłością do matki, zaczyna dostrzegać, jak bardzo z wiekiem staje się do niej podobna.
Byłby z tego wspaniały film, wyczuwam nutę Almodovara, i jakieś znaczące nominacje za rolę Margiali.

Wydawca opisał książkę jako lekkie, łatwe i przyjemnie czytadło o losach kobiet, pełne włoskich krajobrazów i smakowitych aromatów. Tymczasem to raczej powieść o trudnej relacji matki z córką (a właściwie dziećmi). Diamante, będąca w ciągłej oscylacji, pomiędzy nienawiścią i miłością do matki, zaczyna dostrzegać, jak bardzo z wiekiem staje się do niej podobna.
Byłby z tego...

Na początku myślałam, że książka będzie nudna, ale z czasem akcja potoczyła się swoim torem.
Pomysł, by opisać dzieje rodziny był strzałem w dziesiątkę.

Cztery kobiety i cztery historie... podobne, ale różne zarazem... I życie, które sprawiło, że podjęły takie a nie inne decyzje...

Margiala - matka trzech córek. Po tragedii, która ją spotkała zamyka się w sobie, dyrygując córkami. Godzi się z faktem, że nic w życiu już jej nie spotka. Lubi mieć wrażenie, że ma wszystko pod kontrolą.
Rosetta - najstarsza córka Margiali. Jako pierwsza wychodzi za mąż, oczywiście wbrew swojej woli. Nie kocha swojego męża i nie jest z nim szczęśliwa. Ma charakter podobny do matki.Ma syna Vincenza.
Cornelia - druga córka Margiali. Jako druga wychodzi za mąż z miłości. Ma córkę, której później organizuje ślub. Jest najwrażliwszą z sióstr. Boi się matki.
Diamante - najmłodsza z sióstr. Buntowniczka, chce żyć według własnych reguł i zasad. Często spiera się z matką. Nie lubi mężczyzn, ale wszystko się zmienia, gdy poznaje Antoniego.

Podoba mi się to, że charaktery postaci są widoczne. Nie doszukujemy się i nie zastanawiamy jaka jest dana postać. Poza tym historia jest realna co sprawia, że bardziej się w nią wczuwamy i utożsamiamy z bohaterami/ bohaterkami.

Nigdy wcześniej nie miałam styczności z twórczością autorki. Ale jak to mówią "Lepiej późno niż wcale".

Ja polecam książkę. Nie jest taka banalna jak się nam wydaje...

Na początku myślałam, że książka będzie nudna, ale z czasem akcja potoczyła się swoim torem.
Pomysł, by opisać dzieje rodziny był strzałem w dziesiątkę.

Cztery kobiety i cztery historie... podobne, ale różne zarazem... I życie, które sprawiło, że podjęły takie a nie inne decyzje...

Margiala - matka trzech córek. Po tragedii, która ją spotkała zamyka się w sobie,...

Bułgaria 2016

Bułgaria 2016

Saga rodzinna opowiadająca historię czterech kobiet-Matki i jej trzech córek.Książkę czyta się lekko i z wielką przyjemnością.Powieść pełna włoskich klimatów i smaków.Polecam.

Saga rodzinna opowiadająca historię czterech kobiet-Matki i jej trzech córek.Książkę czyta się lekko i z wielką przyjemnością.Powieść pełna włoskich klimatów i smaków.Polecam.

Minie przypadła do gustu dziwnie się ją czyta nie raz nie wiedziałam czy to dzieciństwo wspomina czy to już teraźniejszość. Ale każdy lubi co innego mi teściowa poleciła.

Minie przypadła do gustu dziwnie się ją czyta nie raz nie wiedziałam czy to dzieciństwo wspomina czy to już teraźniejszość. Ale każdy lubi co innego mi teściowa poleciła.

Książka z włoskim klimatem i kuchnią. Historia 4 kobiet przeplata się z wydarzeniami historycznymi.

Książka z włoskim klimatem i kuchnią. Historia 4 kobiet przeplata się z wydarzeniami historycznymi.