E-book

E-book

Istny fajerwerk pomysłów Vonneguta. Ostra satyra i spora porcja czarnego humoru - wszystko to osadzone w realiach sci-fi. W sumie powieść zachęca czytelnika do głębszej refleksji nad samym sensem życia ludzkiego.

Istny fajerwerk pomysłów Vonneguta. Ostra satyra i spora porcja czarnego humoru - wszystko to osadzone w realiach sci-fi. W sumie powieść zachęca czytelnika do głębszej refleksji nad samym sensem życia ludzkiego.

Jestem fanem Philipa K. Dicka i czulem ze Vonneguta nie polubie po obejrzeniu samej okladki i przeczytaniu opisu ksiazki. Po ukonczeniu Syren potwierdzilo sie tylko to co podpowiadala mi intuicja.

Historia opisana w ksiazce ciekawie sie rozpoczyna, daje nadzieje na jakies ciekawe rozwiniecie koncepcji czy czlowiek ma jakis wplyw na swoj los czy jest tylko jak pasażer w kolejce gorskiej do ktorej wsiada z chwila narodzin. Niestety wszytsko co najlepsze zostaje pokazane juz w samej zajawce, trailerze w streszczeniu fabuly i nic wiecej tam nie ma.
Nie ma zadnej metafizyki i ciekawych koncepcji, nie czulem polaczenia z autorem bo zwyczajnie przynudzal usilujac zbudowac napiecie przedluzal sztucznie lub zamrazal fabule. Zakonczenie to farsa. Postac syna glownego bohatera napisana chyba na zjezdzie po prochach. Kurt Vonnegut czesto tez usiluje zablysnac jakims wyszukanym slowem, czasem mialem ochote sprawdzic w google podczas czytania ale olalem bo stwierdzilem ze bez sensu bo jelsi ktos ma talent to potrafi tak opisac skomplikowane rzeczy zeby kazdy mogl zrozumiec.

Na youtubie ta ksiazka pojawia sie w top 10 ksiazek ktore kazdy inteligentny czlowiek powinien przeczytac. Nie zgadzam sie z ta pozycja. Biblia byla w tym zestawieniu i na pewno jest bardziej wartosciowa niz te depresyjne wypociny vonneguta.

Jestem fanem Philipa K. Dicka i czulem ze Vonneguta nie polubie po obejrzeniu samej okladki i przeczytaniu opisu ksiazki. Po ukonczeniu Syren potwierdzilo sie tylko to co podpowiadala mi intuicja.

Historia opisana w ksiazce ciekawie sie rozpoczyna, daje nadzieje na jakies ciekawe rozwiniecie koncepcji czy czlowiek ma jakis wplyw na swoj los czy jest tylko jak pasażer w...

Piękna książka, smutna i zabawna jednocześnie. Skłania do refleksji.

Piękna książka, smutna i zabawna jednocześnie. Skłania do refleksji.

Moja ulubiona książka Vonneguta

Moja ulubiona książka Vonneguta

Zjadliwe science fiction, jak zawsze duzo czarnego humoru

Zjadliwe science fiction, jak zawsze duzo czarnego humoru

Spodziewałam się, że nie będę nic rozumieć, ale bardzo pozytywnie się zaskoczyłam.

Spodziewałam się, że nie będę nic rozumieć, ale bardzo pozytywnie się zaskoczyłam.

Z mojego punktu widzenia Vonnegut to intelektualista, które niezwykle prostymi słowami opisuje różne idee i problemy, po czym pokazuje ich śmieszność przerysowując je daleko poza granice absurdu. Jest to zabawa wielce wesoła, ale jednocześnie wnioski, które przedstawia (i losy bohaterów) są potwornie smutne.

Sens życia? Zaawansowane cywilizacje z kosmosu? Egalitaryzm społeczny (czyż nie trwa właśnie teraz na zachodzie nawoływanie do wyrównania szans dla każdego? Toż to pieśń naszej teraźniejszości i być może przyszłości)? Wojny sprawiedliwe i słuszne? To są główne idee poruszone w tej książce.

Rozumiem, że nie każdy lubi ten jego specyficzny styl. Jeżeli ktoś lubi pisarstwo Vonneguta to tutaj się nie zawiedzie.

Z mojego punktu widzenia Vonnegut to intelektualista, które niezwykle prostymi słowami opisuje różne idee i problemy, po czym pokazuje ich śmieszność przerysowując je daleko poza granice absurdu. Jest to zabawa wielce wesoła, ale jednocześnie wnioski, które przedstawia (i losy bohaterów) są potwornie smutne.

Sens życia? Zaawansowane cywilizacje z kosmosu? Egalitaryzm...

"Tak długo trwało, zanim uświadomiliśmy sobie, że celem ludzkiego życia (...) jest darzenie miłością tego, kogo akurat ma się pod ręką."

Opowieść przedstawia podróż Malachiego Constanta przez życie. Poznajemy go na Ziemi i wyruszamy z nim w wędrówkę w kosmos. Będziemy próbowali dociec prawd filozoficznych, a to wszystko w otoczce z czystego science-fiction.

No i właśnie to niebagatelne połączenie skupiło moją uwagę. Mamy tytuł, który w zasadzie nic nam nie mówi, mamy dużo elementów fantastycznych takich jak nowoczesne wynalazki czy podróże kosmiczne i mamy czystą filozofię na temat tego, czy jesteśmy obdarzeni wolną wolą czy nasze życie zależy od kogoś innego. Myślę, że było to bardzo trafione połączenie, które współcześnie pokazuje nam rozterki ludzi z lat 50., finalnie pytając nawet o sam sens życia.

Sama historia również jest bardzo ciekawa. Zaczyna się niepozornie, po czym coraz bardziej się gmatwa, tak jakby jej celem było oderwać nas od rzeczywistości. Wraz z wylotem w kosmos, tracimy wszytko, co znamy, a narrator zaczyna manipulować naszą wyobraźnią starając się niejako wyprowadzić nas w pole. Z czasem jednak wszystko z powrotem nabiera sensu.

Bohaterowie są specyficzni. Mamy bogacza, ale również zamożne małżeństwo, w którym mężczyzna może przebywać na Ziemi zaledwie kilka minut. Potem pojawiają się jeszcze postaci, które zdają się mieć w sobie jakieś drugie dno, a dopiero pod koniec poznajemy bohatera, którego znaczenia nie dostrzegłam aż do finału - jakiż to był zwrot akcji!

Książka na pewno nie jest łatwa. To jedna z tych, nad którą trzeba trochę pomyśleć, znaleźć sens czytając między wierszami. To historia filozofii człowieka napisana 63 lata temu. Napisana w czasach kosmicznej gorączki. I mimo tego upływu czasu, czytelnik stawia sobie pytanie: czy rzeczywiście te lata mają jakiekolwiek znaczenie?

"Tak długo trwało, zanim uświadomiliśmy sobie, że celem ludzkiego życia (...) jest darzenie miłością tego, kogo akurat ma się pod ręką."

Opowieść przedstawia podróż Malachiego Constanta przez życie. Poznajemy go na Ziemi i wyruszamy z nim w wędrówkę w kosmos. Będziemy próbowali dociec prawd filozoficznych, a to wszystko w otoczce z czystego science-fiction.

No i właśnie...

Książka nie do końca przetrwała próbę czasu. Dwadzieścia lat temu była moją ulubioną powieścią Vonneguta, jednak teraz straciła większość swoich walorów.

Książka nie do końca przetrwała próbę czasu. Dwadzieścia lat temu była moją ulubioną powieścią Vonneguta, jednak teraz straciła większość swoich walorów.