Moja pierwsza książka tej autorki, ale już zamawiam następną. Trudno było się oderwać. Odprężająca i świetnie napisana. Gorąco polecam.

Moja pierwsza książka tej autorki, ale już zamawiam następną. Trudno było się oderwać. Odprężająca i świetnie napisana. Gorąco polecam.

Jestem zauroczona magiczną historią artystki pracującej ze szkłem i winiarza z pasją. Co połączyło tych dwoje? Złamane serce i niechęć do stałych związków. Co z tego wynikło? Przeczytaj koniecznie i się przekonaj!
Autorka kojarzyła mi się z romansami historycznymi, które też uwielbiam, ale ta seria jest inna - współczesna. Już sięgam po kolejną opowieść Zatoki Friday.

Jestem zauroczona magiczną historią artystki pracującej ze szkłem i winiarza z pasją. Co połączyło tych dwoje? Złamane serce i niechęć do stałych związków. Co z tego wynikło? Przeczytaj koniecznie i się przekonaj!
Autorka kojarzyła mi się z romansami historycznymi, które też uwielbiam, ale ta seria jest inna - współczesna. Już sięgam po kolejną opowieść Zatoki Friday.

Autorka nie ma talentu do pisania współczesnych romansów - w tej książce jej bohaterowie przypominają XIX-wiecznych hrabiów i hrabiny przebranych w dżinsy. Lisa Kleypas ewidentnie nie poradziła sobie z przejściem do współczesności.

Autorka nie ma talentu do pisania współczesnych romansów - w tej książce jej bohaterowie przypominają XIX-wiecznych hrabiów i hrabiny przebranych w dżinsy. Lisa Kleypas ewidentnie nie poradziła sobie z przejściem do współczesności.

Jestem zaskoczona, pozytywnie, historią Sama i Lucy. Kleypas ma lekkie pióro, dzięki czemu poznanie ich miłości było czystą przyjemnością.

Jestem zaskoczona, pozytywnie, historią Sama i Lucy. Kleypas ma lekkie pióro, dzięki czemu poznanie ich miłości było czystą przyjemnością.

Słońce na bezchmurnym niebie, zapach rozgrzanych gron z winnicy Sama i lekka bryza od morza - klimat książki jest bajeczny.
Każdy akapit wypełniony uczuciem.
Pomimo licznych mieszkańców wyspy, dominuje wątek Sama i Lucy, dwojga pasjonatów. On ma swoją plantację winogron, ona pracownię szkła, w której tworzy witraże.
Cechują ich nadprzyrodzone zdolności, ale jest to tak nikły wątek, że można go uznać za oniryczny dodatek.
Ich miłość jest wynikiem niezobowiązującej umowy, na mocy której, żadne się nie zaangażuje i nie powie kocham. W tym ich niekochaniu, dużą rolę odgrywa syndrom Sama, który jest DDA.
Lisa znowu czaruje słowami, faktury, zapachy, załamywanie świateł - wszystko to działa na zmysły.
Bardzo przyjemna historia, ale obniżam ocenę, bo jak na Lisę Kleypas, bohaterowie mieli za mało ikry. Wystarczająco, by książkę uznać za udaną, ale niedostatecznie jak dla kogoś, kto poznał temperament jej Harrego, Merripena czy Gentrego.

Nie obyło sie bez ciekawostek. Dowiedziałam sie jakim sposobem, pewien prosiak wywołał trzynastoletnia wojnę, zwaną "świńską".

Słońce na bezchmurnym niebie, zapach rozgrzanych gron z winnicy Sama i lekka bryza od morza - klimat książki jest bajeczny.
Każdy akapit wypełniony uczuciem.
Pomimo licznych mieszkańców wyspy, dominuje wątek Sama i Lucy, dwojga pasjonatów. On ma swoją plantację winogron, ona pracownię szkła, w której tworzy witraże.
Cechują ich nadprzyrodzone zdolności, ale jest to tak...

Świetna! Po prostu bomba literatury kobiecej! Historię czyta się tak naturalnie jakby się było obok. Zdecydowanie autorka powieści zasługuje na miano jedną z najlepszych autorek na świecie. Już nie mogę doczekać się kolejnej przeczytanej książki jej autorstwa.

Świetna! Po prostu bomba literatury kobiecej! Historię czyta się tak naturalnie jakby się było obok. Zdecydowanie autorka powieści zasługuje na miano jedną z najlepszych autorek na świecie. Już nie mogę doczekać się kolejnej przeczytanej książki jej autorstwa.

Fantastycznie odprężająca i doskonale napisana książka. Chętnie sięgnę po kontynuację.

Fantastycznie odprężająca i doskonale napisana książka. Chętnie sięgnę po kontynuację.

Znowu zaczęłam nie od tej części co trzeba. Gdy próbujemy być lepsi od innych, wygrana nie przynosi satysfakcji bo zaraz znajdujemy sobie coś innego w czym chcemy się wyróżniać. A udowadnianie cały czas czegoś męczy. Dobrze jest wiedzieć na co nas stać i cieszyć się z tego. Nie podróż do celu ale sama podróż jest radością.

Znowu zaczęłam nie od tej części co trzeba. Gdy próbujemy być lepsi od innych, wygrana nie przynosi satysfakcji bo zaraz znajdujemy sobie coś innego w czym chcemy się wyróżniać. A udowadnianie cały czas czegoś męczy. Dobrze jest wiedzieć na co nas stać i cieszyć się z tego. Nie podróż do celu ale sama podróż jest radością.

Ta książka to takie małe przyjemności: łatwa i przyjemna, dobrze napisana, żadnej traumy, idealna na poprawę humoru:)

Ta książka to takie małe przyjemności: łatwa i przyjemna, dobrze napisana, żadnej traumy, idealna na poprawę humoru:)

bardzo przyjemna lektura byłam zła na siebie, że tak szybko ją przeczytałam :)

bardzo przyjemna lektura byłam zła na siebie, że tak szybko ją przeczytałam :)