autor, historyk, ma w sobie tyle bezczelności co sam bohater: dość jednoznacznie ocenia fakty czy postaci historyczne, ale dzięki temu to się czyta:)

wielka biografia z wielka historia w tle: rewolucja francuska, Napoleon, sprawa abolicjonizmu

A czy wiedzieliście, że pomidory trafiły do Włoch dopiero w XVI w wraz z Hiszpanami (podbijającymi Neapol),którzy je przywieźli z Ameryk PŁD? Pomodoro nie jest włoskie???? Już nic nie jest pewne na tym świecie

autor, historyk, ma w sobie tyle bezczelności co sam bohater: dość jednoznacznie ocenia fakty czy postaci historyczne, ale dzięki temu to się czyta:)

wielka biografia z wielka historia w tle: rewolucja francuska, Napoleon, sprawa abolicjonizmu

A czy wiedzieliście, że pomidory trafiły do Włoch dopiero w XVI w wraz z Hiszpanami (podbijającymi Neapol),którzy je przywieźli...

Książka przeznaczona dla miłośników twórczości Aleksandra Dumasa Ojca i jego syna.

Powieść ''Hrabia Monte Christo" przeczytałam niezliczoną ilość razy, tym bardziej się ucieszyłam, gdy na regale w bibliotece dostrzegałam tę pozycję.

Senior był nietuzinkową postacią, pierwowzorem Edmunda Dantesa o równie interesującym życiorysie. Potomek czarnoskórej niewolnicy piął się po szczeblach kariery w armii. Odznaczał się licznymi przymiotami: honorowy, lojalny, uczciwy.

Trzeba wiedzieć, że Dumas Ojciec wsławił się w oddziałach cesarza Francuzów Napoleona Bonaparte: przysłużył się w zdobyciu Malty i pomógł zdławić rebelię w Kairze w 1798 roku.

Dzięki tej książce otrzymujemy solidną porcję z: historii Francji, panowania Napoleona, Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Ale też o zwyczajach, etykiecie.

Książka przeznaczona dla miłośników twórczości Aleksandra Dumasa Ojca i jego syna.

Powieść ''Hrabia Monte Christo" przeczytałam niezliczoną ilość razy, tym bardziej się ucieszyłam, gdy na regale w bibliotece dostrzegałam tę pozycję.

Senior był nietuzinkową postacią, pierwowzorem Edmunda Dantesa o równie interesującym życiorysie. Potomek czarnoskórej niewolnicy piął się po...

Grzebanie na półkach antykwariatu stanowi moją ulubioną część wypadu na miasto. W końcu niska cena zachęca do eksperymentów. Niestety dość często wychodzę na tym jak Zabłocki na mydle, ale to mnie nie zniechęca i ciągle „żyję na krawędzi”.

„Czarny hrabia” jest biografią ojca Aleksandra Dumasa i niestety nie najlepszą. Napisana jest jak każda książka historyczna/biograficzna, czyli autor snuje historię. Problemem jest to, że poświęcono zdecydowanie za dużo miejsca na rzeczy mało istotne. Przez pierwsze 120 stron nie ma praktycznie nic o bohaterze owej książki. Autor tak mocno skupił się na opisywaniu dziejów rodziny, a w szczególności realiów, że zapomniał, o czym pisze. Nie zrozumcie mnie źle, są to rzeczy ważne, ale nie na tyle by poświęcać na nie ponad ćwierć książki.

Kolejnym problemem jest pewien dziwny podtekst tej książki. Autor tak bardzo egzaltuje bardziej znane osoby o czarnym kolorze skóry, że czasami zastanawiałem się czy przypadkiem nie ma jakiejś ukrytej fantazji seksualnej. Co prawda mogę być jedynym, który to odebrał, ale takie są moje odczucia.

Co do reszty, jest to poprawny opis człowieka, który wiódł ciekawe życie i stanowił podstawy dla hrabiego Monte Christo. Jest on wykonany dobrze, aczkolwiek czasami miałem wrażenie, że została mi przedstawiona pewna propaganda, z domieszką fikcyjnych faktów. Nie zrozumcie mnie źle, ja ich nie podważam, miałem tylko takie odczucie, które mogło wyniknąć z problemu, który przedstawiłem wyżej.

Czy polecam tą książkę? Jeśli mam być szery to nie bardzo. Raczej wątpię by ludzi interesowała mało znana postać ojca Dumasa. No może z wyjątkiem fanów jego prozy. W dodatku irytujące błędy, jak autor zajmujący się czymś innym i piejący peany nad czarnoskórymi postaciami historycznymi mogą zniechęcić do książki.

Grzebanie na półkach antykwariatu stanowi moją ulubioną część wypadu na miasto. W końcu niska cena zachęca do eksperymentów. Niestety dość często wychodzę na tym jak Zabłocki na mydle, ale to mnie nie zniechęca i ciągle „żyję na krawędzi”.

„Czarny hrabia” jest biografią ojca Aleksandra Dumasa i niestety nie najlepszą. Napisana jest jak każda książka...

Nie ukrywam, że od dawna mam lekkiego hopla na tle książek Aleksandra Dumasa. Zawdzięczam go koleżance, która w prezencie na dziewiąte (!) urodziny sprezentowała mi Trzech muszkieterów. Dzięki temu nie zawahałam się ani chwili, kiedy kilka lat później w bibliotece szkolnej wpadł mi w oko Hrabia Monte Christo. Oba te dzieła znacząco wpłynęły na mój gust – oraz, nie ma co ukrywać, na moją reputację wśród znajomych, bo na pytanie „Książka dzieciństwa?” mało kto odpowiada „Trzej muszkieterowie” – i od tamtej pory bardzo chętnie oglądam i czytam wszystko, co ma z tymi lekturami jakikolwiek związek. Na Czarnego hrabiego, historię życia ojca Aleksandra Dumasa, natrafiłam zupełnym przypadkiem, ale jest to kolejna książka, którą bardzo sobie cenię.

Alex Dumas – ojciec mojego ukochanego pisarza – był postacią naprawdę niezwykłą. Stanowił pierwowzór hrabiego Monte Christo i nie dziwi mnie to, biorąc pod uwagę, jak barwne było jego życie. Syn czarnej niewolnicy, którego umiejętności zaprowadziły go bardzo wysoko we francuskiej armii. Uczciwy, lojalny, pyskaty i gwałtowny, pojedynkował się na wszystko, co można było utrzymać w ręce, doskonale jeździł konno i odznaczał się wielką siłą. Historia właściwie o nim zapomniała, a nie powinna była. To dzięki jego pomocy Napoleon zdobył Maltę oraz Egipt i stłumił bunt w Kairze w 1798 roku – to zawdzięcza wyłącznie Dumasowi.

Biografie kojarzą się z opisem czyjegoś życia od urodzenia aż do śmierci – i większość rzeczywiście tak wygląda, co nie zawsze znaczy, że są nudne (ten, kto czytał jakąkolwiek biografię napisaną przez Mariusza Urbanka, wie, że mogą być błyskotliwe mimo tradycyjnego, szkolnego podejścia). Czarnemu hrabiemu jednak daleko do tej tradycyjnej formy. Choć przygody bohatera są fascynujące, to jego życiorys stanowi może jakieś 10–15% treści tej biografii. Pozostałą część książki wypełnia bowiem tło historyczne, nie mniej zajmujące niż sama postać generała. Reiss opowiada o rewolucyjnej Francji i nie jest to podręcznikowa relacja składająca się z suchych faktów. To ciekawie przedstawiony opis tamtejszego życia i kultury, często uzupełniony różnymi złośliwymi uwagami autora. Moją ulubioną anegdotą jest chyba ta dotycząca Ludwika XVI, który stwierdził, że we Francji przestało mu się podobać i postanowił dać nogę, ale nie przewidział, że nadgorliwy karczmarz porówna go z wizerunkiem na monecie i wezwie straż. W rezultacie dziennikarze natrząsali się z niego jeszcze długo: biedny król był tak żarłoczny, że bez posiłku nie dojechał nawet do granicy państwa...

Tom Reiss spędził dziesięć lat, zbierając materiał do tej książki, i to nie tylko czytając kroniki, listy, dzienniki i zapiski, lecz też podróżując śladami generała. Opowiada, jak wyglądały miejsca, które odwiedził. Przytacza tylko niezbędne fragmenty – na przykład w miejscach, gdzie nie można ustalić jednej wersji wydarzeń, cytuje oficjalne dokumenty, listy Dumasa lub urywki pamiętników jego syna. Wszechstronność przygotowanych źródeł wyłazi z tej książki każdą stroną i zwala z nóg: sama bibliografia zajmuje dobre dwadzieścia stron. Pracowitość autora nagrodzono zresztą Pulitzerem, moim zdaniem zasłużonym. Czyta się to na zmianę jak bajkę lub jak podręcznik do historii. Do tego bardzo dobry podręcznik.

Tę książkę bez chwili wahania polecę każdemu historiomaniakowi. Bycie fanem Dumasów nie jest wymagane, by wciągnąć się w tę historię – to inne przedstawienie losów Francji, niż znamy ze szkoły. Nie czytamy, że Rewolucja Francuska rozpoczęła się 1789 roku i trwała dziesięć lat, tylko poznajemy kulisy rządów Napoleona, nastroje w armii czy zasady nią rządzące, jaki wpływ na Napoleona miał Dumas… Tego nie uczą na żadnej lekcji.

http://filologika.pl/ksiazki/czarny-hrabia-recenzja-tom-reiss/

Nie ukrywam, że od dawna mam lekkiego hopla na tle książek Aleksandra Dumasa. Zawdzięczam go koleżance, która w prezencie na dziewiąte (!) urodziny sprezentowała mi Trzech muszkieterów. Dzięki temu nie zawahałam się ani chwili, kiedy kilka lat później w bibliotece szkolnej wpadł mi w oko Hrabia Monte Christo. Oba te dzieła znacząco wpłynęły na mój gust – oraz, nie ma co...

Dawno już nie czytałam tak dobrej biografii (szczerze mówiąc, nie wiem, czy kiedykolwiek taką czytałam). Autor serwuje nam ogromną ilość szczegółów na temat francuskich kolonii, francuskiej rewolucji oraz kampanii Napoleona. I nie są to tylko suche fakty dotyczące dat, nazwisk i stopni wojskowych. Czytając tę książkę poznajemy również ówczesne obyczaje, sposób myślenia i zmiany społeczne związane z rewolucją. Nic dziwnego, tak bywa w większości biografii. Dlaczego ta jest wyjątkowa? Bo czyta się ją jak powieść przygodową. Po pierwsze dlatego, że bohater miał naprawdę ciekawe życie (jak żywcem wyjęty z jakiegoś eposu),po drugie dzięki umiejętnościom autora, który potrafił budować napięcie. Nigdy bym nie pomyślała, że tak mnie wciągnie biografia francuskiego generała!

Dawno już nie czytałam tak dobrej biografii (szczerze mówiąc, nie wiem, czy kiedykolwiek taką czytałam). Autor serwuje nam ogromną ilość szczegółów na temat francuskich kolonii, francuskiej rewolucji oraz kampanii Napoleona. I nie są to tylko suche fakty dotyczące dat, nazwisk i stopni wojskowych. Czytając tę książkę poznajemy również ówczesne obyczaje, sposób myślenia i...

W podróż do przeszłości zaprasza Tom Reiss – amerykański pisarz, dziennikarz i historyk. Droga wiedzie przez Saint Domingue, Paryż i Villers–Cotterets (miejsce narodzin słynnego pisarza),Alpy, cieszącą się niechlubną sławą Wandeę, Italię, Egipt i neapolitańskie więzienie. Reiss nie omija także mniej uczęszczanych szlaków – tych prowadzących do bibliotek, archiwów, muzeów (w jednym organizuje nawet włamanie do sejfu). To w nich znajduje korespondencję, akta policyjne i sądowe oraz nieliczne wycinki prasowe, które to materiały pozwalają mu odnaleźć człowieka, utopionego w morzu Wielkiej Historii.

Genialna biografia Tomasza Aleksandra Dumasa, którego życiorys dostarczył inspiracji do stworzenia postaci Hrabiego Monte Christo i trzech muszkieterów. Generała armii francuskiej, syn markiza de Pailleterie i czarnoskórej niewolnicy Cessette Dumas, ojciec pisarza Aleksandra Dumasa.

W podparyskiej miejscowości, w której urodził się Aleksander Dumas, zmarła nagle kustoszka lokalnego muzeum, pozostawiając po sobie zamknięty sejf z niedokończoną powieścią – pierwszą powieścią słynnego pisarza. To do niej dociera Tom Reiss, aby ukazać czytelnikom historię zapomnianego bohatera – prawdziwego hrabiego Monte Christo, ojca pisarza.

Aleksander Tomasz Dumas, sławny w swoich czasach generał republikańskiej i napoleońskiej Francji, nieustraszony żołnierz zdolny do bezprzykładnych pokazów dzielności, a jednak napiętnowany z powodu czarnego koloru skóry, w jesieni życia pozbawiony złudzeń przez imperium francuskie, któremu służył.

Tom Reiss ma dar ożywiania historycznego dramatu, co czyni tym razem z pomocą fragmentów nieukończonej powieści Alaksandra Dumasa. Wraz z nim śledzimy burzliwe życie bohatera, od kolonialnego Haiti, na którym się wychował, przez młodość w Paryżu, wybuch rewolucji francuskiej, walki nad Renem, bój o szwajcarski "szczyt świata”, heroiczne popisy podczas kampanii w Italii, wyprawę z Napoleonem do Egiptu, w końcu niewolę w Królestwie Neapolu - w której doświadczył dramatu podobnego do powieściowego hrabiego Monte Christo.

W podróż do przeszłości zaprasza Tom Reiss – amerykański pisarz, dziennikarz i historyk. Droga wiedzie przez Saint Domingue, Paryż i Villers–Cotterets (miejsce narodzin słynnego pisarza),Alpy, cieszącą się niechlubną sławą Wandeę, Italię, Egipt i neapolitańskie więzienie. Reiss nie omija także mniej uczęszczanych szlaków – tych prowadzących do bibliotek, archiwów, muzeów...

Znakomicie napisana książka o Dumasie, który wsławił się podczas bitew toczonych przez republikańską Francję, aby pod koniec życia z trudem wiązać koniec z końcem.

Biorąc pod uwagę historię niewolnictwa aż trudno uwierzyć, że Dumas, mający ciemny kolor skóry, osiągnął tytuł generała w republikańskiej Francji.

Dodatkowo autor bardzo ciekawie opisuje tło zdarzeń. Z ciekawostek można się np. dowiedzieć, że podczas bitew francuscy żołnierze stanowili większe zagrożenie dla swoich oficerów niż dla wroga i wielu z nich (oficerów) ginęło z rąk podwładnych, ponieważ ci mieli inne zdanie.

Znakomicie napisana książka o Dumasie, który wsławił się podczas bitew toczonych przez republikańską Francję, aby pod koniec życia z trudem wiązać koniec z końcem.

Biorąc pod uwagę historię niewolnictwa aż trudno uwierzyć, że Dumas, mający ciemny kolor skóry, osiągnął tytuł generała w republikańskiej Francji.

Dodatkowo autor bardzo ciekawie opisuje tło zdarzeń. Z...

Dzieje Francji w tamtym czasie to jeden z moich ulubionych okresów historii. Wszystkim, którzy jak ja, kochaja Francję Hrabiego Monte Christo, Muszkieterów; niezależnie od ich ilości;Królową Margot oraz owe Milady, Kardynałów et consortes: POLECAM. Dorzucę, na zachętę (wiem, że od pewnego czsu, od roku mniej więcej ten aspekt książki dla niektórych może miec znaczenie): piekne opisy Alp i terenów przyległych. Rafał Majka mocno je przybliżył ostatnio.

Dzieje Francji w tamtym czasie to jeden z moich ulubionych okresów historii. Wszystkim, którzy jak ja, kochaja Francję Hrabiego Monte Christo, Muszkieterów; niezależnie od ich ilości;Królową Margot oraz owe Milady, Kardynałów et consortes: POLECAM. Dorzucę, na zachętę (wiem, że od pewnego czsu, od roku mniej więcej ten aspekt książki dla niektórych może miec znaczenie):...

Bardzo przyzwoita biografia, osadzona w dobrze i szeroko omówionym kontekście historycznym. Jednakże, z jakiś niewytłumaczalnych dla mnie przyczyn nie ujęła mnie, co być może było wynikiem niezdolności mojego organizmu do jej przyswojenia w trakcie lektury (z przyczyn takich jak niestrawność, przemęczenie, Weltschmerz itp.). Dlatego, upatrując mój brak satysfakcji jedynie w przyczynach leżących po mojej stronie, polecam tę książkę, tym bardziej, że temat jest fascynujący.

Bardzo przyzwoita biografia, osadzona w dobrze i szeroko omówionym kontekście historycznym. Jednakże, z jakiś niewytłumaczalnych dla mnie przyczyn nie ujęła mnie, co być może było wynikiem niezdolności mojego organizmu do jej przyswojenia w trakcie lektury (z przyczyn takich jak niestrawność, przemęczenie, Weltschmerz itp.). Dlatego, upatrując mój brak satysfakcji jedynie w...

Narracja jak w książce dla dzieci, jak dla mnie naiwna, bez polotu

Narracja jak w książce dla dzieci, jak dla mnie naiwna, bez polotu