Jak zostałem geniuszem pamięci. O sztuce i technice zapamiętywania

Nie jest to książka, po której przeczytaniu zostaniesz mistrzem w zapamiętywaniu. Autor bardziej opisuje swoją historię oraz historię osób, które w jakiś sposób wyróżniały się swoją pamięcią. Mówi o technikach, ale ich nie wyjaśnia, nie pokazuje krok po kroku jak daną technikę zastosować. Książka jest bardziej wprowadzeniem w świat mnemonistów, niż podręcznikiem jak stosować mnemotechniki.

Nie jest to książka, po której przeczytaniu zostaniesz mistrzem w zapamiętywaniu. Autor bardziej opisuje swoją historię oraz historię osób, które w jakiś sposób wyróżniały się swoją pamięcią. Mówi o technikach, ale ich nie wyjaśnia, nie pokazuje krok po kroku jak daną technikę zastosować. Książka jest bardziej wprowadzeniem w świat mnemonistów, niż podręcznikiem jak...

...

...

Dobry wstęp od popularnonaukowej strony dotyczący tematu zapamiętywania i pamięci. Książkę czyta się jak artykuł. Autor przedstawia swoją historię jak także badania i przypadki medyczne, które mówią nam wiele o pamięci.
Po lekturze na pewno będziecie otrzaskani w temacie pamięci i mnemotechnik ale bez specjalnego wgłębienia się w same techniki. Z perspektywy bardzo przydatna lektura i dobra jako wprowadzenie w temat ;)

Dobry wstęp od popularnonaukowej strony dotyczący tematu zapamiętywania i pamięci. Książkę czyta się jak artykuł. Autor przedstawia swoją historię jak także badania i przypadki medyczne, które mówią nam wiele o pamięci.
Po lekturze na pewno będziecie otrzaskani w temacie pamięci i mnemotechnik ale bez specjalnego wgłębienia się w same techniki. Z perspektywy bardzo...

Książka ta nie jest poradnikiem jak poprawić swoją pamięć. Dla mnie jest za to czymś więcej, czymś ważniejszym. Jest dobrą motywacją do wysiłku by poprawić swoją pamięć mimo tego, że nie jest to niezbędne.
Książka to opowieść przedstawiająca rok z życia autora urozmaicona faktami nt. pamięci, mózgu, ciekawych przypadków a przede wszystkim środowiska mnemonistów. Nadanie fabuły poprawia przystępność faktów i technik opisanych w "Tańcu z Einsteinem".
Dla mnie książka była lekka i przyjemna. Być może dlatego, że mam już za sobą kilka cięższych pozycji związanych z działaniem mózgu m.in. noblistów D. Kahnemana, D. Golemana czy D. Brooksa.
W mojej ocenie polskie tłumaczenie nijak się ma do oryginalnego tytułu "Moonwalking with Einstein, The art and science of remembering everything". Autor w moim mniemaniu z pewnością nie uważa się za geniusza pamięci. Zrzucam jednak wybór tytułu przez polskie wydawnictwo na karb zabiegów marketingowych.

Podsumowując bardzo polecam książkę dla osób, które chcą poznać i poprawić działanie swojej pamięci oraz poznać wyjątkowy świat mnemonistów. Są oni owładnięci chęcią poznania sposobu działania ludzkiego mózgu, przywrócenia większej rangi pamięci - podstawy naszej kreatywności i rozwoju intelektualnego. Autor oraz inni mnemoniści podkreślają również kulturowe i ubogacające skutki pracy nad własnym mózgiem. W celu podparcia tej ostatniej tezy mocnymi argumentami zapraszam Cię drogi czytelniku do lektury tej inspirującej pozycji :)

Książka ta nie jest poradnikiem jak poprawić swoją pamięć. Dla mnie jest za to czymś więcej, czymś ważniejszym. Jest dobrą motywacją do wysiłku by poprawić swoją pamięć mimo tego, że nie jest to niezbędne.
Książka to opowieść przedstawiająca rok z życia autora urozmaicona faktami nt. pamięci, mózgu, ciekawych przypadków a przede wszystkim środowiska mnemonistów. Nadanie...

Książka nawet lekko napisana. Za dużo jednak w niej specjalistycznych opisów.

Książka nawet lekko napisana. Za dużo jednak w niej specjalistycznych opisów.

Pięknie motywuje do zajęcia się mnemotechnikami, niesamowicie wciąga i świetnie się czyta. Do tego kończy się niegłupim morałem.

Pięknie motywuje do zajęcia się mnemotechnikami, niesamowicie wciąga i świetnie się czyta. Do tego kończy się niegłupim morałem.

POLSKIE WYDANIE pod tytułem "Jak zostałem geniuszem pamięci. O sztuce i technice zapamiętywania"
Joshua Foer (ur.1982) Wikipedia:
"In 2006, Foer won the U.S.A. Memory Championship, and set a new USA record in the "speed cards" event by memorizing a deck of 52 cards in 1 minute and 40 seconds. "Moonwalking with Einstein" describes Foer's journey as a paricipatory journalist to becoming a national champion mnemonist under the tutelage of British Grand Master of Memory Ed Cooke....."
Dwie refleksje mnie się nasuwają: pierwsza, że ja nawet w 1 godzinę i 40 minut pewnie bym nie zapamiętał kolejności kart w całej talii, a druga, że lepiej znam mniemanologię stosowaną Stanisławskiego niż mnemologię. A w ogóle interesuje nas mnemotechnika, a nie mnemologia. Znajduję w polskiej Wikipedii:
"Mnemonista, mnemonik - osoba obdarzona fenomenalną pamięcią lub potrafiąca biegle stosować mnemotechniki, czego efektem jest umiejętność zapamiętania w krótkim czasie niezwykle dużej ilości informacji.."
Nim przejdę do książki, chciałem podzielić się osobistą refleksją na temat różnic w podejściu do zdobywania wiedzy po dwóch stronach Atlantyku. W Polsce studiowanie polega na zdobyciu umiejętności szukania w literaturze fachowej i samodzielnego logicznego myślenia. Po amerykańskiej stronie uczą umiejętności n a t y c h m i a s t o w e g o udzielania odpowiedzi; nie ma czasu na myślenie, albo się wie albo nie. Na myślenie przyjdzie (albo nie) czas na dalszym etapie. Znam to z autopsji, bo różnica ta zmusiła mnie do wzmożonego wysiłku, gdy kończyłem Seneca College w wieku 52 lat. I w tym amerykańskim systemie zdolność zapamiętywania odgrywa nieporównywalnie większą rolę niż w Polsce. Po tym osobistym doświadczeniu byłem w stanie uwierzyć w autentyczność rewelacyjnie szybkich odpowiedzi w teleturnieju z wszechstronnej wiedzy - „Jeopardy”. Mało to, nauczyłem się odpowiadać równie szybko. Dodam, że sztuce zapamiętywania skutecznie służy też stosowanie skrótów różnego rodzaju, jak np. HOMES na pięć największych amerykańskich jezior.
Mnemotechniki opisane w książce są niezwykle interesujące, zmuszają jednak do dwóch ogólnych uwag: po pierwsze sprawność lepszego zapamiętywania osiąga się pracowitością i wytrwałością w żmudnych ćwiczeniach, czyli krotko mówiąc niezbędna jest rutyna czy angielski experience, a po drugie wydaje mnie się, że skórka niewarta wyprawki, gdyż praktyczne korzyści płynące z mnemotechniki są niewspółmierne z nakładem pracy w to włożonym.
Foer ma zdolność ciekawego i przystępnego przekazywania swojego doświadczenia, a nas, Polaków ujmuje już na pierwszych stronach porównując „siłę” Pudziana z Stephenem Hawkingiem. Autor snuje opowieść głównie o swojej drodze do zdobycia mistrzostwa, wzbogacając ją licznymi anegdotami.
Z zaciekawieniem i zadowoleniem przeczytałem historię tego geniusza i z pełnym przekonaniem Państwu ją polecam, jednak różnica wieku i doświadczeń skłania mnie do przedstawienia mojego stanowiska w tej materii. Po pierwsze - nie boleję, jak autor, że nie pamiętam treści przeczytanej książki, ba, nie pamiętam autora, ani tytułu. Bo to mnie niepotrzebne; ważne jest tylko co we mnie pozostało po lekturze, na ile książka wzbogaciła moją osobowość. Po drugie - w siedemdziesiątym czwartym roku życia stwierdzam, że nigdy w życiu nie odczułem potrzeby poszerzenia czy pogłębienia swojej pamięci, a dokładność „pi” = 3,14 zawsze mnie satysfakcjonowała.
Ale przeczytać warto!

POLSKIE WYDANIE pod tytułem "Jak zostałem geniuszem pamięci. O sztuce i technice zapamiętywania"
Joshua Foer (ur.1982) Wikipedia:
"In 2006, Foer won the U.S.A. Memory Championship, and set a new USA record in the "speed cards" event by memorizing a deck of 52 cards in 1 minute and 40 seconds. "Moonwalking with Einstein" describes Foer's journey as a paricipatory...

Chcielibyście zostać geniuszami pamięci? Najlepsi "zapamiętywacze" świata uważają, że każdy może tego dokonać, wystarczą chęci i trochę praktyki. Potwierdzam! Metody z tej książki wykorzystuję obecnie na co dzień, i mimo że mistrzynią jeszcze nie jestem, to moje oceny wyraźnie się poprawiły :) Zachęcam do lektury. Cała recenzja tutaj:
https://www.youtube.com/watch?v=AtBdVAFgoro

Chcielibyście zostać geniuszami pamięci? Najlepsi "zapamiętywacze" świata uważają, że każdy może tego dokonać, wystarczą chęci i trochę praktyki. Potwierdzam! Metody z tej książki wykorzystuję obecnie na co dzień, i mimo że mistrzynią jeszcze nie jestem, to moje oceny wyraźnie się poprawiły :) Zachęcam do lektury. Cała recenzja...

Uwielbiam ksiazki, ktore w przystepny sposob ukazuja mi fascynujace tematy, ktore z checia zglebie. Joshua opowiada o swojej dziennikarskiej przygodzie, w ktorej zglebia tajniki mnemonistow. Co najbardziej robi wrazenie, to fakt ze autor sam decyduje sie wziac udzial w wyzwaniu jakim jest wystartowanie za rok w mistrzostwach zapamietywania w USA... Jak to sie skonczylo? :) Zaskakujaco! Czytajac ta ksiazke poznalem Andersa Ericssona, ktory prowadzi badania nad eksperctwem. To wlasnie od tego faceta wyszla zasada 10.000h. Poznalem niesamowitego staruszka EP i wielu innych! A nawet, chociaz ksiazka nie jest poradnikiem, to tak czy inaczej miesiac po przeczytaniu nadal pamietam liste zakupow Eda (nauczyciela autora). Mysle, ze wroce do tej ksiazki :) Polecam!

Uwielbiam ksiazki, ktore w przystepny sposob ukazuja mi fascynujace tematy, ktore z checia zglebie. Joshua opowiada o swojej dziennikarskiej przygodzie, w ktorej zglebia tajniki mnemonistow. Co najbardziej robi wrazenie, to fakt ze autor sam decyduje sie wziac udzial w wyzwaniu jakim jest wystartowanie za rok w mistrzostwach zapamietywania w USA... Jak to sie skonczylo? :)...

W dzisiejszych czasach musimy mało pamiętać. W każdym kiosku możemy kupić karteczki samoprzylepne, które będą przypominać nam o wszystkim;o dentyście, zapłacie czynszu i zakupie szczypiorku na kolację, która odbędzie się o 19,00. Prawie wszyscy posiadamy kalendarze lub notatniki, które dzielnie towarzyszą nam przez cały dzień, niczym tarcza przeciw zapomnieniu niektórych ważnych faktów. Ustawiamy przypomnienia w telefonie i udajemy, że świetnie sobie radzimy w "wyścigu szczurów". Wiele osób nie wyobraża sobie życie bez właśnie takich pomocy. Osoby, które pamiętają wszystko i nie potrzebują dodatkowych gadżetów, są w naszym mniemaniu "nadludźmi". Ale jak przekonuje Joshua Foer, w każdym z nas drzemie potencjał "super pamięci".

Joshua Foer, dziennikarz, piszący m.in. do "National Geographic", "The New York Timesa" i "The Washington Post" przeprowadza na sobie eksperyment, który ma na celu poprawę jego pamięci. Z początku zabawa, przeradza się w ciężką pracę budowania pałaców myśli,tworzenia szyfrów i kodów.

Sama książka nie jest poradnikiem, a jedynie pierwszym krokiem do stania się mistrzem rozumu. Przedstawia drogę Joshua Foer, którą musiał przejść by móc wystartować w zawodach. W samej pozycji jest opisane kilka technik zapamiętywania, ale jak mówię - "Jak zostałem geniuszem pamięci" to zajawka, która dopiero może przerodzić się w coś więcej.

"Jak zostałem geniuszem pamięci" polecam wszystkim, których interesuje mózg i samodoskonalenie się.

Paulina

W dzisiejszych czasach musimy mało pamiętać. W każdym kiosku możemy kupić karteczki samoprzylepne, które będą przypominać nam o wszystkim;o dentyście, zapłacie czynszu i zakupie szczypiorku na kolację, która odbędzie się o 19,00. Prawie wszyscy posiadamy kalendarze lub notatniki, które dzielnie towarzyszą nam przez cały dzień, niczym tarcza przeciw zapomnieniu niektórych...