Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na samym początku autorka "zaplusowała" przedstawieniem jej definicji słów i rozumienia pojęć co dla mnie świadczy o świadomości i przywiązaniu do dyscypliny dyskusji jaką rozpoczyna. Dla ta dyscyplina jest warunkiem koniecznym produktywnej i przyjemnej dysputy.
Książka jest wciągająca, napisana przystępnym językiem i w prosty sposób opisuje poruszane zawiłości techniczno-społeczne. Autorka zgrabnie ukazuje paradoksy, skalę opisywanych procesów i zagrożenia z nimi związane. Daje do myślenia i ciągle podpiera się suchymi danymi, wydaje mi się, że w większości mało spaczonych.
Mocno przemawia do mnie też społeczny wydźwięk książki. Podkreślenie tego jak technologia zdegenerowała nasze mózgi poprzez ciągła presję by wszystko robić szybciej by nie marnować żadnej minuty, starać się ciągle produktywnie wykorzystywać czas. Ciągle staram się nauczyć zwolnić, odpocząć, nie myśleć o czasie.
Podobnie jest z obniżeniem możliwości naszego mózgu, który zrzuca z siebie obowiązek pamiętania o czymkolwiek (w tym również emocji) bo poprzez terminal, który nosimy w kieszeni i z którym nie rozstajemy się na krok wszelkie potrzebne nam informacje zapisujemy w postaci magnetycznego śladu gdzieś w przepastnej hali pełnej migających światełek i krążącego powietrza.
Kolejną rzeczą na którą zwróciła mi autorka uwagę jest rozróżnienie osamotnienia od samotności oraz waga roli tej drugiej w naszym życiu. Mnie czas sam na sam ze sobą, bez kontaktu z otoczeniem zawsze jest ożywczy i oczyszczający. Pozwala na poukładanie myśli i wymyślenie wielu mądrych rzeczy.
Zasmuciło mnie przekonanie Pani Natalii i tym, że przy "odpowiednio wczesnym i odpowiednio szerokim śledzeniu czynników zmian każde zdarzenie można przewidzieć". Autorka nie docenia tutaj złożoności naszej rzeczywistości i przecenia możliwości obserwacji czynników zmian. Nie jest możliwe odpowiednio szerokie i wczesne ich śledzenie. Przez co czarnych łabędzi nie da się wyeliminować.
Muszę przyznać, że jestem książkowym popularnonaukowym freeqiem. Jestem pod ogromnym wrażeniem konstrukcję książki, podejście autorki do istoty definicji, semantyki, znaczenia znaczeń, naukową skrupulatność i cechującą ponadprzeciętnie inteligentne i mądre osoby skromność, świadomość niewiedzy i niepewności informacji. Biorąc powyższe pod uwagę uważam, że jest ona jednym z najświatlejszych umysłów naszych czasów. Śmiało mogę ją postawić obok Kahnemana, Harrariego czy Taleba.
Przyłączam się też do wielu głosów wychwalających po pierwsze pracę włożoną w przypisy i ich wysoką jakość podnoszącą wartość książki i komfort czytania. Kolejną jest oczywiście lista polecanych przez p. Natalię pozycji. Nawiązując do Taleba mogę powiedzieć, że w mojej "nieprzeczytanej biblioteczce Umberta Eco", która mówi, o tym, że mocniejsze świadectwo o nas dają książki, które dopiero chcemy przeczytać (lub nigdy ich nie zdążymy przeczytać) na pewno dużą część zajmie "biblioteczka poleceń N. Hatalskiej".
Na pewno sięgnę po pozostałe pozycje autorki. Nie mogę się doczekać możliwości dyskusji w realu z Panią Natalią.

Na samym początku autorka "zaplusowała" przedstawieniem jej definicji słów i rozumienia pojęć co dla mnie świadczy o świadomości i przywiązaniu do dyscypliny dyskusji jaką rozpoczyna. Dla ta dyscyplina jest warunkiem koniecznym produktywnej i przyjemnej dysputy.
Książka jest wciągająca, napisana przystępnym językiem i w prosty sposób opisuje poruszane zawiłości...

Świetna opowieść o zmianach w życiu i zmieniających się potrzebach organizacji w trakcie jej budowania. Pokazuje szerokie spektrum trudnych decyzji i jak zwykle niedocenianą rolę przypadku. Na pewno może zmotywować do podążania za marzeniem zbudowania czegoś swojego ale i pokazująca ustępstwa na jakie trzeba pójść I potrzebę ewolucji osobistych celów.

Świetna opowieść o zmianach w życiu i zmieniających się potrzebach organizacji w trakcie jej budowania. Pokazuje szerokie spektrum trudnych decyzji i jak zwykle niedocenianą rolę przypadku. Na pewno może zmotywować do podążania za marzeniem zbudowania czegoś swojego ale i pokazująca ustępstwa na jakie trzeba pójść I potrzebę ewolucji osobistych celów.

Ta książka chyba najmniej mi się podobała z dotychczas przeczytanych książek Lema. Nie zmienia to jednak faktu, że kolejny raz celnie uderza w absurdy naszego życia. Zgrabnie uwypukla nasze przywary i skłonności do przesadnego komplikowania i zatracania się w tym. Pozycja ta nic nie straciła na aktualności, wydaje mi się dokładnym odzwierciedleniem współczesnego świata. Nasze życie w wielu aspektach skupia się na ogromie nieważnych rzeczy, wiele osób jak w Matriksie przeżywa swoje życie nieświadomie czcząc bóstwo kapitału.
Nie jest to jednak jedynym przekazem Lema ale to już każdy z nas może odkryć w każdym zakątku utworu. Oczywiście niezmiennie doceniam kunszt autora w opisie najprostszych przydarzających nam się prozaicznych rzeczy, codziennych myśli i po prostu życia. W każdej książce odkrywam opis pokazujący mi coś nowego z czego nie zdawałem sobie do tej pory sprawy.
Warto docenić również talent Łukasza Garlickiego jako lektora. Świetnie udało mu się wyróżnić bardzo wiele postaci samą tylko modulacją głosu.

Ta książka chyba najmniej mi się podobała z dotychczas przeczytanych książek Lema. Nie zmienia to jednak faktu, że kolejny raz celnie uderza w absurdy naszego życia. Zgrabnie uwypukla nasze przywary i skłonności do przesadnego komplikowania i zatracania się w tym. Pozycja ta nic nie straciła na aktualności, wydaje mi się dokładnym odzwierciedleniem współczesnego świata....