Ciarki przechodzą. Klasyczny horror że zmutowanymi szczurami jako bohaterowie tej powieści . Zdecydowanie lepsza od pierwszej części . Widać , że autor się rozwijał po swoim debiucie . Szczury wracają po czterech latach , jeszcze bardziej krwiożercze i agresywne . Krew się leje , trup się ściele. I tyle chcesz się bać tych gryzoni , przeczytaj .

Ciarki przechodzą. Klasyczny horror że zmutowanymi szczurami jako bohaterowie tej powieści . Zdecydowanie lepsza od pierwszej części . Widać , że autor się rozwijał po swoim debiucie . Szczury wracają po czterech latach , jeszcze bardziej krwiożercze i agresywne . Krew się leje , trup się ściele. I tyle chcesz się bać tych gryzoni , przeczytaj .

Kilka szczurów przetrwało masakrę w Londynie i ukryło się w Lesie Epping. Tam przez 4 lata zbierały siły i przystąpiły do kolejnego ataku. Po wielu pożartych, w końcu udaje się powstrzymać gryzonie. Na konie kilka znów ucieka.
Książka dalej napisana lekko, łatwo i szybko się czyta, ale poza zmianą scenerii właściwie niczym nie różni się od pierwszej części, a takie proste powielanie schematu nuży. Właściwie nie żałuję, że trzecia część nie została przetłumaczona.

Kilka szczurów przetrwało masakrę w Londynie i ukryło się w Lesie Epping. Tam przez 4 lata zbierały siły i przystąpiły do kolejnego ataku. Po wielu pożartych, w końcu udaje się powstrzymać gryzonie. Na konie kilka znów ucieka.
Książka dalej napisana lekko, łatwo i szybko się czyta, ale poza zmianą scenerii właściwie niczym nie różni się od pierwszej części, a takie proste...

Animal horror, ale lepszy od pierwszej części, bo tu dostajemy też sporo ludzkiej brzydoty - nie w znaczeniu estetycznym, ale charektorologicznym.

Animal horror, ale lepszy od pierwszej części, bo tu dostajemy też sporo ludzkiej brzydoty - nie w znaczeniu estetycznym, ale charektorologicznym.