Bardzo dobrze czytająca się powieść, brutalna tyle ile trzeba. Bez większych udziwnień i widać, że autor przeczytał co napisał i poprawiał co nieco, w dzisiejszych czasach nie jest częstą czynnością.

Bardzo dobrze czytająca się powieść, brutalna tyle ile trzeba. Bez większych udziwnień i widać, że autor przeczytał co napisał i poprawiał co nieco, w dzisiejszych czasach nie jest częstą czynnością.

Jedna z najlepszych części przygód niezrównanego Fandorina, nie mogłam się oderwać.

Jedna z najlepszych części przygód niezrównanego Fandorina, nie mogłam się oderwać.

O tym jak Erast Pietrowicz łotrzyka Sieńkę na ludzi wyprowadzał. Akunin jaki jest wszyscy jego czytelnicy wiedzą i dalej się nie zmienił. Powieść z historii moskiewskiej dintojry przełomu wieków dziewiętnastego i dwudziestego. Sporo ciekawych obserwacji dotyczących zwyczajów i organizacji życia półświatka. Sieńka i Śmierć bohaterowie, dotychczas nie występujący u Akunina bardzo ubarwili ograne już trochę historie. Polecam nie tylko zwolennikom Łotra - gruzińskiego japonisty

O tym jak Erast Pietrowicz łotrzyka Sieńkę na ludzi wyprowadzał. Akunin jaki jest wszyscy jego czytelnicy wiedzą i dalej się nie zmienił. Powieść z historii moskiewskiej dintojry przełomu wieków dziewiętnastego i dwudziestego. Sporo ciekawych obserwacji dotyczących zwyczajów i organizacji życia półświatka. Sieńka i Śmierć bohaterowie, dotychczas nie występujący u Akunina...

Zdecydowanie za mało samego Fandorina, który pojawia się tylko kilka razy, ale powieść świetna.

Zdecydowanie za mało samego Fandorina, który pojawia się tylko kilka razy, ale powieść świetna.

Pierwszorzędna zabawa i wielka przyjemność w słuchaniu. Dzięki interpretacji Artura Żmijewskiego książka dużo zyskuje.
Akunin ( ten pseudonim oznacza w języku japońskim Łotra) jest jednym z najbardziej popularnych autorów w Rosji. Jak sam mówi, że Rosja zrobiła dużo złego na świecie, ale dała odrobinę dobrego. Ta odrobina dobrego to literatura XIX wieku, pisarze tacy jak Tołstoj, Dostojewski. Dlatego też on swoje powieści pisze w konwencji powieści XIX wieku. Pisze dla szerokiej publiczności, ale nie rezygnuje z ambicji literackich i żeby pisanie sprawiało przyjemność.
„Kochanek śmierci” jest dziesiątym tomem przygód z Erastem Fandorinem, jednak tym razem główną postacią jest Sieńka Skorik, nastoletni ulicznik. Sierota z dobrego domu, który uciekł od despotycznego wuja i staje się jednym z wielu dzieci żyjących na ulicy. Marzy mu się lepsze życie, może jako członek bandy, może jako odkrywca skarbu, a może jeszcze inaczej i jeszcze miłość do ogólnie podziwianej femme fatale świata przestępczego – Śmierci. Ponieważ jest powiązany z paroma śmieciami w Moskwie jego los związuje się z Fadorinem, który pragnie wyjaśnić te morderstwa. Jednak to z nim, przemierzamy świat moskiewskich zaułków, noclegowni, dzięki niemu poznajemy wszystkich bohaterów i jego oczyma oglądamy poczynania Fadorina i jego przyjaciela Namelessa. Sieńkę trudno nie polubić. Razem z nim przeżywamy nie tylko dramaty, ale wiele scen humorystycznych, trudno się przy nich nie uśmiechać. W większej części jest to powieść łotrzykowska, ze wspaniale omalowanymi postaciami światka przestępczego Moskwy. Ciekawe jest też obserwowanie oczami Sieńki dwóch znanych nam bohaterów: Namelessa i Fandorina, czasami trudno powstrzymać się od śmiechu. Po wkroczeniu do akcji Fadorina rozpoczyna się rozwikłanie zagadki tych morderstw. Książka zawiera wszystko co można oczekiwać od dobrego kryminału: zawrotną akcję, zbrodnie, tajemnicę, skarb, morderstwa, miłość, ciekawe postacie, a przede wszystkim dedukcję . To wszystko jest okraszone wspaniałym humorem, nie tylko słownym, ale tez sytuacyjnym. Jednak najważniejsze jest kto zabił tych ludzi i dlaczego? Także co wyniknie ze spotkania Sieńki z Erastem?
Dawno tak dobrze nie bawiłam się słuchając książki. Polecam ją wszystkim lubiącym dobrą, inteligentną zabawę, nie tylko miłośnikom kryminałów.

Pierwszorzędna zabawa i wielka przyjemność w słuchaniu. Dzięki interpretacji Artura Żmijewskiego książka dużo zyskuje.
Akunin ( ten pseudonim oznacza w języku japońskim Łotra) jest jednym z najbardziej popularnych autorów w Rosji. Jak sam mówi, że Rosja zrobiła dużo złego na świecie, ale dała odrobinę dobrego. Ta odrobina dobrego to literatura XIX wieku, pisarze tacy jak...

Dobrze się czyta. Ciekawy język, parę cytatów:
"Pokładam ufność w Butsu, ale sam także uczynię, co będę mógł."
"Miej ufność w Bogu, a sam czyń co należy."
"Wszystkie one [kobiety] w istocie, mon cher, służą jedynie za materac. Kto jest brutalniejszy w obejściu, temu najszybciej ulegną."
"Zbaw mnie Boże od powolnego pełnego mąk i poniżającego konania."
Zapisałam sobie przypominajkę, żeby poczytać bajki Aleksandra Puszkina.

Dobrze się czyta. Ciekawy język, parę cytatów:
"Pokładam ufność w Butsu, ale sam także uczynię, co będę mógł."
"Miej ufność w Bogu, a sam czyń co należy."
"Wszystkie one [kobiety] w istocie, mon cher, służą jedynie za materac. Kto jest brutalniejszy w obejściu, temu najszybciej ulegną."
"Zbaw mnie Boże od powolnego pełnego mąk i poniżającego konania."
Zapisałam sobie...

Obok Koronacji i Radcy Stanu chyba najfajniejsza część cyklu

Obok Koronacji i Radcy Stanu chyba najfajniejsza część cyklu

Dużo lepsza niż "Kochanka Śmierci". Barwna opowieść z moskiewskiego świata przestępczego 1900 roku, przedstawiona z perspektywy sympatycznego złodziejaszka Sieńki. Kradnie on pewien przedmiot należący do Fandorina, co ma zupełnie nieoczekiwane konsekwencje. Poza tym: śledztwo w sprawie makabrycznych morderstw, kobieta fatalna i ukryty skarb. Sporo dynamicznej akcji, przebieranek i humoru.

Dużo lepsza niż "Kochanka Śmierci". Barwna opowieść z moskiewskiego świata przestępczego 1900 roku, przedstawiona z perspektywy sympatycznego złodziejaszka Sieńki. Kradnie on pewien przedmiot należący do Fandorina, co ma zupełnie nieoczekiwane konsekwencje. Poza tym: śledztwo w sprawie makabrycznych morderstw, kobieta fatalna i ukryty skarb. Sporo dynamicznej akcji,...

Po pierwsze, "Nameless" to słaby pseudonim. Akunina stać na wymyślenie czegoś lepszego.

Po drugie, brakuje mi dedukcji Fandorina. To, co mnie najbardziej pociągało w Eraście to sposób, w jaki obserwuje świat i wyciąga wnioski. Tutaj jest tego nmało, stąd rozczarowanie.

Po trzecie, postać Smierci nazbyt wydumana.

Jakoś tak mało mnie przekonują kolejne przygody Fandorina. Nie sposób oprzeć się wrażeniu, że sie Akuninowi pomysły skończyły, ale kredyty spłacać trzeba, więc odcinamy kupony. Szkoda.

Po pierwsze, "Nameless" to słaby pseudonim. Akunina stać na wymyślenie czegoś lepszego.

Po drugie, brakuje mi dedukcji Fandorina. To, co mnie najbardziej pociągało w Eraście to sposób, w jaki obserwuje świat i wyciąga wnioski. Tutaj jest tego nmało, stąd rozczarowanie.

Po trzecie, postać Smierci nazbyt wydumana.

Jakoś tak mało mnie przekonują kolejne przygody Fandorina....

Polecam, w kolejności:
1/. miłośnikom kryminałów - znajdą tu skomplikowaną intrygę, wielowątkową fabułę, pod dostatkiem zwrotów akcji, szybkie tempo, krew, miłość, ukryty skarb, trochę horroru i triumfującą dedukcję;
2/. miłośnikom Moskwy w 1900 roku, z jej podejrzanymi zaułkami i niebezpiecznymi dzielnicami, charakterystycznym kodeksem postępowania półświatka;
3/. wszystkim tym, co lubią analizować postawy bohaterów, obserwować ich przemianę i doszukiwać się motywacji i skrytych pragnień i kompleksów a znajdą całą plejadę interesujących postaci;
4/. i tym, którzy cenią humor delikatny i oryginalny w każdej wersji, ten słowny, sytuacyjny i samych postaci.
I każdemu umiejącemu czytać, jako świetną rozrywkę.

Polecam, w kolejności:
1/. miłośnikom kryminałów - znajdą tu skomplikowaną intrygę, wielowątkową fabułę, pod dostatkiem zwrotów akcji, szybkie tempo, krew, miłość, ukryty skarb, trochę horroru i triumfującą dedukcję;
2/. miłośnikom Moskwy w 1900 roku, z jej podejrzanymi zaułkami i niebezpiecznymi dzielnicami, charakterystycznym kodeksem postępowania półświatka;
3/. ...