Krótka historia opisana na zaledwie kilkudziesięciu stronach zawiera w sobie dużą dawkę emocji. Choć historii podobnej do przeżyć głównego bohatera nie przeżyło wiele osób, to podobne odczucia do tych skrywanych w jego sercu towarzyszyły niejednej osobie. Przemiana bohatera daje nadzieję i ukazuje sens życia. Choć historia nie jest oczywista, a być może nawet rzadko spotykana w życiu to z pewnością skłania do refleksji i napełnia nadzieją. Warto przeczytać.

Krótka historia opisana na zaledwie kilkudziesięciu stronach zawiera w sobie dużą dawkę emocji. Choć historii podobnej do przeżyć głównego bohatera nie przeżyło wiele osób, to podobne odczucia do tych skrywanych w jego sercu towarzyszyły niejednej osobie. Przemiana bohatera daje nadzieję i ukazuje sens życia. Choć historia nie jest oczywista, a być może nawet rzadko...

Książka pełna bólu, mówiąca o znoszeniu przykrości i upokorzeń zadawanych przez osoby najbliższe, te, które przez swoją bliskość potrafią ranić najboleśniej. Jest to też opowieść o tym, jak w sytuacji kryzysu psychicznego ukojenie może przynieść wiara, i o tym, jak nagle wiara ta potrafi się ujawnić w życiu.
Nie jest to książka łatwa w odbiorze, ale czas poświęcony na tę krótką opowieść z pewnością nie będzie czasem straconym.

Książka pełna bólu, mówiąca o znoszeniu przykrości i upokorzeń zadawanych przez osoby najbliższe, te, które przez swoją bliskość potrafią ranić najboleśniej. Jest to też opowieść o tym, jak w sytuacji kryzysu psychicznego ukojenie może przynieść wiara, i o tym, jak nagle wiara ta potrafi się ujawnić w życiu.
Nie jest to książka łatwa w odbiorze, ale czas poświęcony na tę...

Niniejsza historia – Matka. Opowieść o cudzie – to literacki debiut Sylvain Clémenta, który na co dzień jest profesorem filozofii, mężem i ojcem trójki dzieci. Bohater tej opowieści, Paul, targany jest przez sprzeczne uczucia. Poznajemy jego gniew, przygnębienie, nienawiść, a w końcu miłość. I pragnienie, by jednak wybaczyć, by na nowo zacząć żyć.”*

„Miłość jest
mocna jak śmierć.
Miłość jest mocna.

Miłość jest ogniem,
płomieniem Boga.
Miłość jest ogniem.
Miłość jest ogniem,
nic jej nigdy nie zgasi.
Miłość jest ogniem
Miłość jest mocna,
nic jej nigdy nie pokona.
Miłość jest mocna.” **

Te słowa tej piosenki towarzyszą bohaterowi, gdy jest już pewien tego czego pragnie od życia, godzi się na swój ostateczny los oraz ostatecznie godzi się na pilnowanie i dbanie o matkę do ostatnich dni jej życia. Ale zanim to nastąpi, będzie się buntował, w myślach wypominał wszystkim, że przez nich został tym kim jest. Lecz jedna kłótnia,jedna noc i spotkanie „Człowieka z krzyża”, sprawia że Paul zmienia się i postanawia dalej stąpać obraną wcześniej drogą.

A co ja sądzę o tej książce? Z technicznego punktu widzenia, można napisać, iż książkę czyta się bardzo szybko: łatwy przystępny język oraz mała ilość stron bo tylko 96 stron. Wszystko to powoduje, iż książkę można przeczytać nawet w godzinę. Ja trochę dłużej czytałam, bo akurat zawsze mi coś przerywało czytanie albo czytałam inną książkę.

Książka ta opowiada o naszych słabościach, chwilach zwątpienia, jak ciężki los mogą sprawić sobie najbliższe osoby. Zazdrość towarzyszy przez większość życia Paula. Jest głównie zazdrosny o swojego starszego brata, ale również nienawidził go, ponieważ czuł, że on odpowiedzialny jest za dalsze losy swojego młodszego brata. Nie potrafił przeciwstawić się swoim rodzicom tak jak starszy brat, nie potrafił nic zrobić ze swoim życiem, które poświęcił swoim rodzicom. A rodzice potrafili „zabić” go kilkoma zdaniami.
Potem opieka nad starą, schorowaną matką, która nie widziała w nim opiekuna w ciężkiej doli, ale osobę, która ją drażniła i potrafiła zabić jego wolę życia nawet w najdrobniejszych gestach. Syn czuje coraz większą nienawiść do matki, oczekuje tylko jej śmierci by w końcu się od niej uwolnić. Po kolejnej kłótni nie wytrzymuje i postanawia zostawić matkę i więcej nic dla niej nie zrobić. Lecz jedno wydarzenie sprawia, że syn powraca – powraca odmieniony. Powraca mimo iż matka nie będzie potrafiła dostrzec zmiany zachowania syna.Czy matka zmieni postępowanie, zachowanie wobec swojego syna? To już musicie sami przeczytać.

Ale jeszcze zanim o tym napiszę, chciałabym Was zapytać, czy zastanawialiście się nad tym jak traktujecie swoich najbliższych, osoby dalsze? Czy nie jest tak, że lepiej szanujemy kogoś obcego niż bliższego, bo tamten osiągnął tyle, a ten tylko się obija, nie ma ambicji i nic nie robi ze swoim życiem. Zastanówcie się czy czasem nie ranicie drugiej osoby (czasem nieświadomie, bo wydaje się Wam, że tak będzie lepiej dla niego) tylko dlatego, że uważacie go za nic nie wartego i może przez te słowa w końcu coś zmieni w swoim życiu? Ale efekt przynosi odwrotny rezultat, słowa, które miały taką osobę zachęcić do działania, to sprawiają, że osoba wierzy w nie, czuje się nieudacznikiem, nic nie potrafi, jemu się nic nie należy, bo jest ofermą. Lepiej siedzieć i nic nie robić, bo w końcu i tak wszyscy powiedzą, że źle to zrobiłem/-am. Taką moc mają właśnie słowa i o tym jest m.in. ta książka, którą jak najbardziej polecam, i w której możecie zobaczyć mechanizm jak bliskie osoby potrafią „zabić” nawet małym nic nie znaczącym gestem, ale dla tych osób będzie to znak, że jest się do niczego.

Książkę jak najbardziej polecam.

http://swiatwidzianyksiazkami.blog.pl/

Niniejsza historia – Matka. Opowieść o cudzie – to literacki debiut Sylvain Clémenta, który na co dzień jest profesorem filozofii, mężem i ojcem trójki dzieci. Bohater tej opowieści, Paul, targany jest przez sprzeczne uczucia. Poznajemy jego gniew, przygnębienie, nienawiść, a w końcu miłość. I pragnienie, by jednak wybaczyć, by na nowo zacząć żyć.”*

„Miłość jest
mocna jak...

Wieś na skraju mitu i czasu, bez cech charakterystycznych, typowi mieszkańcy, dobrze znana wszystkim bieda, jednakowe obowiązki. Paul każdego ranka oporządza gospodarstwo, do południa pracuje przy naprawach dachów, a potem spieszy do domu, by zająć się umierającą na gruźlicę matką. Życie jak każde inne, trzeba je akceptować. Jednak w mężczyźnie od lat wyrasta pod skórą nienawiść do świata, w którym musi trwać. Zostawia konającą matkę i wychodzi z domu...
Idąc przed siebie, szybko traci orientację. W drodze, na której się znalazł nie jest jednak ważny cel, ale sama możliwość pokonywania przestrzeni. Podróż oczyszcza, prowokuje wspomnienia, pozwala z perspektywy spojrzeć na swoje życie. Tak i tym razem, Paula atakuje przeszłość, która zadecydowała o tym, kim jest obecnie. W niej będzie szukał usprawiedliwienia dla swojego statusu nieudacznika, którym się czuję i za którego ma go otoczenie. Analizując życiowe tragedie i rozczarowania, śmierci, rozstania, konieczność rezygnacji z marzeń i poświęcenia się obowiązkom, które wykonuje wbrew sobie, dochodzi do granicy wytrzymałości. Jedno jest pewne, przekroczenie jej wywoła nieuchronne zmiany, bo droga, na której się znalazł jest jedną z tych, które niszczą lub oczyszczają.
Clément w krótkiej i treściwej formie przedstawia wewnętrzny portret człowieka, postawionego pomiędzy poczuciem obowiązku a nieustępliwą walką o jednostkową wolność. Rekonstruując jego przeszłość, szuka w niej przyczyn obecnego kryzysu i poczucia beznadziejności. Punktem zapalnym okazuje się relacja z chorą matką. Niełatwa, oparta na konieczności i poczuciu winy, wzajemnej niezgodzie i niewystarczającej akceptacji. W tle czai się śmierć. Ukazana bez cienia idealizacji, budowana na powolnym konaniu, osadzająca się zapachem na przedmiotach. W jej obliczu koniecznym wydaje się pojednanie. Jednak tylko tytułowy cud może sprawić, że będzie ono możliwe pomimo zadawanego każdym słowem wzajemnego cierpienia.
„Matka” to katalog ludzkich emocji w każdym stadium życia. Od naiwności, zakochania, pasji, przez rozpacz, rozczarowanie, gniew i nienawiść do oczyszczającej miłości, która musi stać się myślą przewodnią istnienia, by to nabrało sensu i stało się rzeczywiste. Uczucia kreowane między zdarzeniami, a monologiem wewnętrznym, pomimo indywidualizmu są ukazane w całym swym uniwersalizmie. Historia Paula, nieoryginalna, zdarzająca się codziennie za progiem nieznanego domu, jest w istocie losami każdego człowieka, który musi mierzyć się z koniecznością ponad pragnieniem.
Opowieść Clémenta ma pełnoprawne znamiona przypowieści, którą można odczytywać w zależności od potrzeb i kompetencji czytelniczych. Urzeka stylem i nienachalnym, choć wymownym przesłaniem. Nawiązując do najprostszych (najtrudniejszych) wartości: miłosierdzia i miłości, jest lekcją wybaczania i wyzbywania się egoizmu.

Wieś na skraju mitu i czasu, bez cech charakterystycznych, typowi mieszkańcy, dobrze znana wszystkim bieda, jednakowe obowiązki. Paul każdego ranka oporządza gospodarstwo, do południa pracuje przy naprawach dachów, a potem spieszy do domu, by zająć się umierającą na gruźlicę matką. Życie jak każde inne, trzeba je akceptować. Jednak w mężczyźnie od lat wyrasta pod skórą...

Opowieść ta oddaje całe sedno walki rozgrywającej się w ludzkim sercu: od nienawiści, beznadziejności, do wolności i miłości, która daje pokój serca i zwycięża wszelkie zło. Pokazuje, jak rzucenie się na głęboką wodę nieznanego dotąd przebaczenia, całkowicie zmienia odbiór rzeczywistości, pozwala ją zaakceptować i pokochać. A miłość daje radość, której nie da się pomieścić w sobie i która promieniuje na zewnątrz.
Tę książkę mógł napisać tylko ktoś, kto sam tego doświadczył.

Opowieść ta oddaje całe sedno walki rozgrywającej się w ludzkim sercu: od nienawiści, beznadziejności, do wolności i miłości, która daje pokój serca i zwycięża wszelkie zło. Pokazuje, jak rzucenie się na głęboką wodę nieznanego dotąd przebaczenia, całkowicie zmienia odbiór rzeczywistości, pozwala ją zaakceptować i pokochać. A miłość daje radość, której nie da się pomieścić...