Mimo tego, iż opowieści F.S. Fitzgeralda zebrano w całość, myślę, że warto byłoby rozbić je na poszczególne historie. Nie wszystkie spodobały mi się w równym stopniu, wyróżnić mogłam i te niesamowite, i te po prostu do przeczytania. Łączy je jednak jedna cecha - przyjemnie się je czyta.
Podczas lektury zdarzyło mi się parę razy uśmiechnąć ("Tył wielbłąda"),głębiej zamyślić ("Zasadzki szczęścia"),a nawet pochłonąć jedną z historii z maniacką ciekawością ("Ciekawy przypadek Beniamina Buttona").
Nie sposób nie docenić umiejętności Fitzgeralda polegającej na wplataniu, niby mimochodem, istotnych wartości, którymi człowiek mógłby/powinien kierować się w życiu. W moim odczuciu autor próbował dyskretnie i nienachalnie zwalczyć o dobrą stronę czytelnika, rozniecić w nim choć myśl o np. empatii, chęci niesienia pomocy innym, o miejscu miłości i kariery w hierarchii życiowej.
Czy bogactwo idzie w parze z poczuciem spełnienia? Czy warto wciągać się w szaleńczą pogoń za interesami, uzależniać swe życie od opinii innych? Czy za którąś z zaprzepaszczonych szans mogło kryć się prawdziwe szczęście? Czy warto czasem podjąć ryzyko?...
Jest to krótka, lecz nie pozbawiona wartości lektura idealna na jesienny wieczór. Krótko mówiąc - wpadłam w zasadzkę "Zasadzek szczęścia".

(Ciekawe, czy w innych egzemplarzach tego wydania też pojawił się taki błąd - w Spisie treści figurowało "O, ruda Czarodziejko", a na stronie, gdzie to opowiadanie się zaczyna, napisane było "O, ruda Czarodziejo!"?)

Mimo tego, iż opowieści F.S. Fitzgeralda zebrano w całość, myślę, że warto byłoby rozbić je na poszczególne historie. Nie wszystkie spodobały mi się w równym stopniu, wyróżnić mogłam i te niesamowite, i te po prostu do przeczytania. Łączy je jednak jedna cecha - przyjemnie się je czyta.
Podczas lektury zdarzyło mi się parę razy uśmiechnąć ("Tył wielbłąda"),głębiej zamyślić...