Warto czytać w wydaniu Biblioteki Narodowej razem z komentarzem, bo moim zdaniem bardzo celnie punktuje, co czyni ten dramat niezwykłym. To głęboka, fascynująca analiza psychiki człowieka – człowieka bardzo zwykłego, który nagle stanął w środku najważniejszych wydarzeń całej historii świata. Miał tylko dwie drogi, na niebotyczną górę i w dół do otchłani – a że nie miał siły być świętym, musiał zostać łotrem. Judasz z Kariothu jest tu postacią tragiczną, choć nie na sposób tragedii klasycznej, gdzie by być tragicznym, trzeba być wielkim. Człowiek zmiażdżony między absolutnym dobrem a złem tak przyziemnym i trywialnym, że aż śmiesznym, reprezentowanym przez krętaczy gotowych skazać na śmierć Boga, byle ustrzec swoich małych interesów. I to właśnie postać Judasza – ale także niektóre poboczne, jak jego żona Rachela – są największą siłą dramatu.

Warto czytać w wydaniu Biblioteki Narodowej razem z komentarzem, bo moim zdaniem bardzo celnie punktuje, co czyni ten dramat niezwykłym. To głęboka, fascynująca analiza psychiki człowieka – człowieka bardzo zwykłego, który nagle stanął w środku najważniejszych wydarzeń całej historii świata. Miał tylko dwie drogi, na niebotyczną górę i w dół do otchłani – a że nie miał siły...

Obecnie próby szukania nowych podejść do historii biblijnych, szukanie ludzkiej strony Jezusa czy bardziej niejednoznaczne podejście do jego oprawców, nie wydają się czymś niezwykłym. Mamy przecież ,,Mistrza i Małgorzatę" Bułhakowa, mamy ,,Moje ewangelie" Schmitta, ,,Judasza" Tosci Lee, mamy musical ,,Jesus Christ Superstar" z podkreśleniem roli Judasza i platoniczną miłością Marii Magdaleny do Jezusa. Mało kto jednak wie, że dużo wcześniej, przed I wojną światową, powstał polski dramat ,,Judasz z Kariothu", będący próbą odpowiedzenia na pytanie, dlaczego właściwie tytułowy bohater wydał Jezusa.

Judasz w wersji Rostoworowskiego jest byłym sklepikarzem, ambitnym handlarzem, który nie mógł znieść swojej niskiej pozycji społecznej i w działalności Jezusa widział szansę na ogromną rewolucję, a w rezultacie zmianę swojego statusu. W końcu jednak uświadamia sobie, że jego mistrz wcale nie chce zmieniać prawa ani z kimś walczyć, natomiast budzi coraz większe kontrowersje wśród skorumpowanych kapłanów. Judasz zaczyna wierzyć, że to on powinien zastąpić Jezusa, a całą sytuację z niepokojem obserwuje jego żona Rachel, która jest wierną uczennicą Chrystusa.

,,Judasz z Kariothu" jest sztuką psychologiczną, wchodzącą w głowę Judasza i próbującą odpowiedzieć na pytanie, co kierowało tym człowiekiem. Zaznacza jego melancholię, rozczarowanie życiem i swoją pozycją, poczucie niezrozumienia, a w rezultacie bunt przeciwko Jezusowi, a tak naprawdę bunt przeciwko życiu i Bogu. Judasz nie jest tu jednoznacznie złym zdrajcą (jak stwierdza opracowanie: gdyby tak było, nie miałby wyrzutów sumienia i by się nie zabił),widać jego skrupuły, początkową fascynację Jezusem, a także miłość i troskę o żonę, a jednocześnie autor całkowicie nie zdejmuje z niego win i zaznacza, że kierował się pychą i nie rozumiał prawdziwej wiary. Nie jest to tragedia tak nowatorska jak późniejsze dzieła, autor nie stara się zmieniać ducha religii, a wręcz sięga do ideałów wczesnego chrześcijaństwa, krytykując gromadzenie bogactw i zdobywanie wpływów w imię wiary. Bardzo pozytywne są postacie pozostałych apostołów, na czele z ojcowskim Piotrem i idealistycznym Janem, którzy najpierw próbują ocalić Judasza, a potem przeżywają żałobę po Jezusie. Z kolei żona głównego bohatera, Rachel, jest typową idealną postacią kobiecą, która próbuje nawrócić swojego męża i bezgranicznie wierzy w ideały, chociaż jeśli bardzo będziemy chcieli znaleźć w niej ,,mroczną stronę", można powiedzieć, że ostatecznie zachowała się mało miłosiernie, odwracając się od Judasza.

,,Judasz z Kariothu" nie jest łatwą sztuką, bo samą tematykę trudno uznać za lekką i przyjemną, a stylistyka i depresyjny młodopolski klimat też robią swoje. Trudno jej jednak odmówić mocy i wybitności.


,,Człowiecze serce któż rozsądzi?
Mało złych, wiele nieszczęśliwych."

Obecnie próby szukania nowych podejść do historii biblijnych, szukanie ludzkiej strony Jezusa czy bardziej niejednoznaczne podejście do jego oprawców, nie wydają się czymś niezwykłym. Mamy przecież ,,Mistrza i Małgorzatę" Bułhakowa, mamy ,,Moje ewangelie" Schmitta, ,,Judasza" Tosci Lee, mamy musical ,,Jesus Christ Superstar" z podkreśleniem roli Judasza i platoniczną...

Choć nie przepadam za tego typu dziełami, ten utwór mi się podobał.

Podziwiam autora za pomysłowość. Ja bym nie wpadła na to, a nawet nie
próbowałabym odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego właśnie tak postąpił
Judasz? Dlaczego zdradził? Czym się kierował?

Autor bardzo fajnie pokazał tu, że człowiek ciągle się zmienia,
a jego życiem bardzo często kierują siły potężniejsze niż jego.

Choć nie przepadam za tego typu dziełami, ten utwór mi się podobał.

Podziwiam autora za pomysłowość. Ja bym nie wpadła na to, a nawet nie
próbowałabym odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego właśnie tak postąpił
Judasz? Dlaczego zdradził? Czym się kierował?

Autor bardzo fajnie pokazał tu, że człowiek ciągle się zmienia,
a jego życiem bardzo często kierują siły potężniejsze...

Nic nadzwyczajnego. Szczerze powiedziawszy z większym zainteresowaniem czytałam opracowania tego dramatu, aniżeli jego oryginalny tekst.

Nic nadzwyczajnego. Szczerze powiedziawszy z większym zainteresowaniem czytałam opracowania tego dramatu, aniżeli jego oryginalny tekst.

Ocena w dużej mierze sentymentalna, ale zawartość rzeczywiście wybitna.
Przeczytana w czasach, gdy poglądy Autora były bardzo niepoprawne politycznie.

Ocena w dużej mierze sentymentalna, ale zawartość rzeczywiście wybitna.
Przeczytana w czasach, gdy poglądy Autora były bardzo niepoprawne politycznie.