musisz przeczytać

musisz przeczytać

Wspaniała, chwytająca za serce opowieść kobiety, która stanęła przed trudną decyzją-urodzić czy usunąć dziecko, które w wyniku wady genetycznej i braku możliwości jakiegokolwiek leczenia z góry skazane jest na śmierć. Piękne w tej opowieści jest to, że ta trudna sytuacja nie staje się tematem tabu, a wręcz przeciwnie, nienarodzona dziewczynka juz staje się nierozerwalną częścią rodziny. Książka porusza wiele kwestii związanych z trudnym tematem, jakim jest strata dziecka min. osoba ojca, zwykle trochę pomijana w takiej sytuacji. W historii tej bardzo ważną rolę odgrywa wiara. Bóg jest ostoją i podporą dla rodziców jak i dla pozostałych dzieci, a w modlitwie i zawierzeniu Bogu rodzina odnajduje spokój- to niesamowite :) Dla wielu ludzi książka ta może stać się balsamem na złamane-utratą dziecka- serce.

Wspaniała, chwytająca za serce opowieść kobiety, która stanęła przed trudną decyzją-urodzić czy usunąć dziecko, które w wyniku wady genetycznej i braku możliwości jakiegokolwiek leczenia z góry skazane jest na śmierć. Piękne w tej opowieści jest to, że ta trudna sytuacja nie staje się tematem tabu, a wręcz przeciwnie, nienarodzona dziewczynka juz staje się...

"Zawstydzić silnych. Wyzwanie nienarodzonego życia" to prawdziwa historia autorki Sarah Williams. Wszystko zaczyna się pięknie. Stał się cud, modlitwy kobiety oraz jej rodziny spełniły się - Sarah zaszła w ciążę. Podczas jednego z badań USG dowiedziała się, że córka nie przeżyje porodu, ponieważ jest chora. Lekarze doradzali jej aborcję, również dla jej własnego zdrowia.

Bardzo ciężko jest recenzować taką książkę. Nie chodzi w niej o wartką fabułę, ciekawe postacie czy zaskakujące zakończenie. Nie ważny jest styl autorki czy szata graficzna książki. Ważna jest treść, którą Sarah chce przekazać. A czy można oceniać tak ciężką i przykrą historię, tak intymną? Wydaje mi się, że jest to niemożliwe.

Nie życzę nikomu takiego momentu w życiu, gdy przyjdzie zmierzyć się z decyzją o aborcji. Raczej nikt nie jest gotowy na taką chwilę, na każdego spadłoby to jak grom z jasnego nieba. W chwili pełnej radości i nadziei, wszystko nagle zostaje odwrócone do góry nogami.

Sarah i jej mąż Paul zrezygnowali z aborcji i postanowili donosić ciążę. Piszę postanowili donosić, ponieważ dla obojga był to trudny czas. Chociaż to Sarah nosiła w sobie dziecko, Paul równie mocno przeżywał ten okres, wspierał żonę cały czas i z całych sił. Podobnie jak rodzina i przyjaciele, którzy łączyli się z nimi modlitwą, dobrą myślą. Dla wielu osób ich decyzja była niezrozumiała, w końcu wiedzieli, że dziecko nie przeżyje porodu, urodzi się martwe. Mimo to, głosili swoje zdanie i śmiało stawiali czoła wszystkim przeszkodom. Nie było łatwo, przez wzgląd na kłopoty zdrowotne Sarah oraz psychikę całej rodziny. Ale w życiu nigdy nie jest łatwo.

"Zawstydzić silnych" to wzruszająca historia rodziny wystawionej na ciężką próbę, próbę wiary. Williamsowie często czuli się porzuceni przez Boga, nie wiedzieli jaki jest cel ich cierpień, ale ufali Bogu i to jemu zawierzyli swój los. Sarah nie kryła swoich chwil zwątpienia, ale odnajdywała siłę w Piśmie Świętym i modlitwie. Czuła miłość, która otaczała ją ze strony rodziny i przyjaciół. Poczuła również więź z ukochaną córką, którą nosiła w sobie, oraz więź z Bogiem. Nie jestem nawet w stanie wyobrazić sobie, co musiała czuć ta rodzina. Jestem jednak pod wrażeniem ich siły, a także dojrzałości córek Sarah. Jestem pod wrażeniem tego, jak bardzo można wierzyć i jaką moc można czerpać z modlitwy. Książka wzbudza emocje, porusza temat, który w Polsce jest raczej tabu, ukazuje krzywdzące prawa, a także daje do myślenia.

Recenzja pochodzi z mojego bloga:
http://licencja-na-czytanie.blogspot.com

"Zawstydzić silnych. Wyzwanie nienarodzonego życia" to prawdziwa historia autorki Sarah Williams. Wszystko zaczyna się pięknie. Stał się cud, modlitwy kobiety oraz jej rodziny spełniły się - Sarah zaszła w ciążę. Podczas jednego z badań USG dowiedziała się, że córka nie przeżyje porodu, ponieważ jest chora. Lekarze doradzali jej aborcję, również dla jej własnego...

Ciąża to dla wielu kobiet czas magiczny, często opisywany jako metafizyczne przeżycie i nawiązanie specyficznych i nierozerwalnych więzi z własnym dzieckiem. Najczęściej jest to szczęśliwy i radosny okres przeplatany strachem, obawą przed nieznanym i niecierpliwym oczekiwaniem. Ciąża to również czas wyciszenia, większej dbałości o swe ciało i ducha, folgowanie zachciankom, wysłuchiwania pozytywnych komentarzy i przyjmowania gratulacji. Większość mam nie zapomina również w codziennej modlitwie poprosić o szczęśliwe rozwiązanie i zdrowie dla swojego dzidziusia.
Jednak ciąża nie zawsze przebiega książkowo, bez komplikacji. Czasem przynosi rozpacz, ból i świadomość, że własne ciało nas zdradziło, że zamiast cudu narodzin przynosi śmierć.

Sarah Williams jest profesorem nadzwyczajnym Historii Kościoła w Regent College w Vancouver w Kanadzie. Do niedawna była nauczycielem akademickim w Lincoln College w Oksfordzie. Uwielbia swoją pracę ze studentami. Sarah jest również żoną i matką dwóch dziewczynek, Hannah i Emilii. Zakosztowała uroków macierzyństwa i chciała obdarzyć swoją miłością jeszcze jedno dziecko. Chociaż lekarze odradzali jej kolejną ciążę ze względu na problemy z kręgosłupem to... marzenia wygrały ze zdrowym rozsądkiem.
Na początku ciąża przebiegała książkowo. Sarah skarżyła się jedynie na nudności, które trwały nieprzerwanie kilkanaście tygodni powoli wycieńczając organizm. Mimo to radość była ogromna a czas dłużył się w oczekiwaniu na nowego członka rodziny. Do czasu. Rutynowe badanie USG w dwudziestym tygodniu ciąży ujawnia bardzo groźną i śmiertelną wadę płodu- Dysplazja śmiertelna, śmiertelne zniekształcenie szkieletu, która odbierze życie dziecku w trakcie lub tuż po porodzie. Z medycznego punktu widzenia aborcja jest najrozsądniejszym wyjściem z tej sytuacji. Sarah i jej mąż stanęli przed decyzją, która na zawsze zmieni ich życie.

Rodzina Wiliamsów jest wierząca i praktykująca, swoje życie powierzyli Bogu. Nie odklepują pacieży, nie chodzą do kościoła, bo tak trzeba. To nie jest ślepa wiara, zapatrzenie, zacietrzewienie. Za to ich szanuję. Mają zasady, ale nie trzymają ich się kurczowo ale z rozmysłem planują swoje kroki. Diagnoza lekarzy jest dla nich szokiem. Stoją przed trudną decyzją dla katolika, dla człowieka, dla rodzica.
Jak można wybierać między aborcją a przyzwoleniem na nieuniknioną śmierć własnego dziecka? Czy to w ogóle jest wybór?
Człowiek ma tendencję do negowania zasłyszanych złych wiadomości. Zawsze w jego głowie rodzą się pytania: A może lekarze się pomylili? Może jeszcze wszystko będzie dobrze? Może nastąpi cud?
Takie same myśli nachodziły Sarah, czyniąc w jej głowie mętlik i utrudniały jeszcze bardziej podjęcie tak trudnej decyzji.

"Zawstydzić silnych" to autobiograficzna, bardzo emocjonalna i wzruszająca książka. Ukazuje najtrudniejsze i najbardziej dramatyczne wydarzenie w życiu rodziny Wiliamsów. Razem z nimi kolejno przeżywamy szok, ból, rozpacz, niedowierzanie, zaprzeczenie w końcu podjęcie decyzji. Z Paulem i Sarah szukamy wskazówek jak dalej żyć w cieniu rodzinnej tragedii. Jakie wspomnienia zachować, o czym koniecznie zapomnieć. Sarah i Paul to bardzo świadomi i dojrzali ludzie. Choć nie spodziewali się wad rozwojowych u swojego dziecka, nie obwiniają się nawzajem, nie zacinają w rozpaczy, w gniewie ale działają. Próbują jak najwięcej dowiedzieć się o chorobie swojego dziecka, zbierają materiały, opinie, zadają trudne i niewygodne pytania i nie boją się opowiadać o tym co ich dręczy. Chcą być gotowi na wszelkie scenariusze, chca być dobrze przygotowani przed tragicznym finałem.

Sarah i Paul Wiliams udowadniają, że miłość to najmocniejsze, najsilniejsze i najtrwalsze uczucie jednocześnie nadające sens naszemu życiu. Przekonali się, że trwanie razem przynosi korzyści, których nie można zmierzyć, zważyć, podliczyć. Mała Cerian (bo takie nosi imię maleństwo) scala rodzinę bardzo mocno wzmacniając podłoże pod ich rodzinne korzenie. Paul jest dla mnie wzorem mężczyzny. Na każdym kroku wspierał swoją żonę, dogadzał, wyręczał, nosił na rękach. Ogromnie cierpiał, że nie może nawiązać więzi ze swoją umierającą córką, może jedynie dbać o dobro jej matki.
W książce było wiele momentów, w których łzy same płynęły z oczu. Jedna z nich na długo zostanie w mej pamięci a jest nią pożegnanie z Cerian całej rodziny a przede wszystkim przez siostry. Bardzo wzruszająca scena...

Strata dziecka w życiu płodowym lub tuż po porodzie to trauma nie tylko dla kobiety ale dla całej rodziny.
Trzeba być niesamowicie silnym i wierzyć w sens boskich wyroków by nie załamać się a w odpowiednim czasie znów być szczęśliwym czy na nowo powziąć starania o powiększenie rodziny.
Żałoba po poronieniu i po narodzeniu martwego dziecka jest w dalszym ciągu tematem tabu w naszym kraju. Nie rozmawiamy o tym przez co nie umiemy okazać współczucia, nie potrafimy zachować sie w takich sytuacjach.
Uważam, że takie książki powinny być wydawane i czytane aby oswoić społeczeństwo ze śmiercią dziecka.

Jeszcze kilka słów na zakończenie. Dzięki Sarze Wiliams miałam też okazję poznać procedury angielskiej służby zdrowia związanej z aborcją. Moim zdaniem każda kobieta powinna sama podejmować decyzję dotyczącą swojej rozrodczości i ani kościół ani państwo nie mogą narzucać jej własnych poglądów. Mimo to zaskoczyły i wstrząsnęły mnie dane podane w książce. "Ustawa o Embriologii i Sztucznym Zapłodnieniu z roku 1990 ograniczyła czas legalnej aborcji z powodu społecznych do 24 tygodni (poprzednio 28). Jednak w tej ustawie nie ma żadnych ograniczeń dotyczących aborcji z powodu wad płodu". Można jej dokonać do 38 tygodnia ciąży. Kiedy kobieta podejmie decyzje o aborcji, lekarz wstrzykuje odpowiedni płyn prosto w serce płodu...

Zostawię Was z tematem do głębokich przemyśleń...


Cytaty z książki:

1. "Czasami ciskałam gromy na Paula z powodu niesprawiedliwości faktu, że mężczyźni mogli się cieszyć najlepszymi momentami procesu prokreacji, ale udawało im się uniknąć wszelkich bolesnych konsekwencji."
2. "Nie miałam ochoty aby przeć- kto chciałby urodzić śmierć, a nie życie?"
3. "Macierzyństwo to fakt, ojcostwo to zaledwie hipoteza."
4. "Nie da się zastąpić jednego ludzkiego istnienia innym."



http://aleksandrowemysli.blogspot.com/2012/11/zawstydzic-silnych-sarah-williams.html

Ciąża to dla wielu kobiet czas magiczny, często opisywany jako metafizyczne przeżycie i nawiązanie specyficznych i nierozerwalnych więzi z własnym dzieckiem. Najczęściej jest to szczęśliwy i radosny okres przeplatany strachem, obawą przed nieznanym i niecierpliwym oczekiwaniem. Ciąża to również czas wyciszenia, większej dbałości o swe ciało i ducha, folgowanie zachciankom,...

Książka o niezwykłej sile, przemówiła do mnie całą mądrością, mocą i niezwykłością wydarzeń. Miłość jest tym, co nadaje wartość wszystkiemu, a wartość człowieka mierzy się jego gotowością do relacji z Bogiem, a nie przydatnością czy zdolnościami.
Bardzo głębokie świadectwo wiary, zaufania Bogu i tego, że to co słabe może być nauczycielem siły dla innych.

Książka o niezwykłej sile, przemówiła do mnie całą mądrością, mocą i niezwykłością wydarzeń. Miłość jest tym, co nadaje wartość wszystkiemu, a wartość człowieka mierzy się jego gotowością do relacji z Bogiem, a nie przydatnością czy zdolnościami.
Bardzo głębokie świadectwo wiary, zaufania Bogu i tego, że to co słabe może być nauczycielem siły dla innych.

Dała mi nadzieję. Pomogła zrozumieć sens cierpienia. Wskazała lepszą "rzeczywistość".

Dała mi nadzieję. Pomogła zrozumieć sens cierpienia. Wskazała lepszą "rzeczywistość".