6,5/10
Aleksander Ostrowski to współcześnie dość zapomniany klasyk literatury rosyjskiej, twórca współczesnych dramatów obyczajowych przywodzących na myśl wielkiego Ibsena. "Burza" uchodzi za najbardziej znany (choć niekoniecznie najlepszy) utwór Ostrowskiego.

Jego tematem jest przeciwstawienie prawdziwych, szczerych i wzniosłych uczuć ze sztywnymi zasadami znieczulonego społeczeństwa. Nadwołżańskie miasteczko, a właściwie jego burżuazyjne elity, reprezentowane są tu przez postać porywczego i chciwego kupca Dikoja oraz apodyktyczną dla syna wdowę Kabanowę. W zasadzie jest to dość zwyczajny dramat, ale przyjemnie napisany, w charakterystycznym stylu rosyjskich autorów. Fabuła jest daleka od porywającej, właściwie to zbiór zgrabnie wykorzystanych i połączonych ze sobą klisz typowych dla XIX-wiecznego teatru, ale całkiem niezła (nawet jeśli banalna) problematyka i klimat małomiasteczkowej Rosji to wystarczająco wynagradza.

Jeśli wspomniana kliszowość jest stałym elementem twórczości Ostrowskiego, to by wyjaśniało, dlaczego nie jest wymieniany jednym tchem z innymi klasykami literatury rosyjskiej. Zobaczymy, jak wyglądają jego inne dramaty.

6,5/10
Aleksander Ostrowski to współcześnie dość zapomniany klasyk literatury rosyjskiej, twórca współczesnych dramatów obyczajowych przywodzących na myśl wielkiego Ibsena. "Burza" uchodzi za najbardziej znany (choć niekoniecznie najlepszy) utwór Ostrowskiego.

Jego tematem jest przeciwstawienie prawdziwych, szczerych i wzniosłych uczuć ze sztywnymi zasadami znieczulonego...

Nieznany szerszej publice dramat Ostrowskiego, zachwycił mnie swoim kunsztem; doskonale skonstruowana sytuacja narastania napięcia, które niczym elektryzujące powietrze zbiera się nad naszymi głowami. Słowa i gromy przeplatają się ze sobą w dramacie o bierności i zamknięciu w zakłamanej, hermetycznej społeczności.

Nieznany szerszej publice dramat Ostrowskiego, zachwycił mnie swoim kunsztem; doskonale skonstruowana sytuacja narastania napięcia, które niczym elektryzujące powietrze zbiera się nad naszymi głowami. Słowa i gromy przeplatają się ze sobą w dramacie o bierności i zamknięciu w zakłamanej, hermetycznej społeczności.

Klasyka rosyjskiego dramatu.

Klasyka rosyjskiego dramatu.

Dramat powstały w 1859 roku i gdzieś w tamtym czasie toczy się jego akcja. Jej miejsce to mieścina na wysokim brzegu Wołgi. Główny bohater: drobnomieszczaństwo. Czy autor celowo zderza brzeg wysoki, widok szeroki i umysły ograniczone? Niewątpliwie. Dzięki temu widzimy drobnomieszczaństwo do kwadratu, na maksa, w ramki oprawione, aż włos się na głowie jeży. W takim środowisku toczy się wątek miłosny, po rosyjsku, na wariata, bezumny, romantyczność bez trzymanki. Czy autor podchodzi do tematu z powagą, czy chłoszcze zajadle? Nie, autor jest godnym prekursorem Bułhakowa, autor kpi sobie, maluje scenki barwne, smaczków różnych dodaje. Z umiarem, bo carska cenzura z dowcipu nie słynęła, ale umiejętnie. Umiejętnie.

Dramat powstały w 1859 roku i gdzieś w tamtym czasie toczy się jego akcja. Jej miejsce to mieścina na wysokim brzegu Wołgi. Główny bohater: drobnomieszczaństwo. Czy autor celowo zderza brzeg wysoki, widok szeroki i umysły ograniczone? Niewątpliwie. Dzięki temu widzimy drobnomieszczaństwo do kwadratu, na maksa, w ramki oprawione, aż włos się na głowie jeży. W takim...

Świetny i wciągający dramat. Ukazuje prawdziwe położenie kobiet rosyjskich, uciśnionych, zniewolonych, posłusznych, nie mających swojego zdania. Pokazuje on historię nieszczęśliwej miłości, która kończy się tragicznie, bo w tych czasach nie ma szans na przetrwanie. Spotyka się z pogardą społeczeństwa, wyśmianiem i szykanami. Nieważne czy kobieta jest szczęśliwa czy nie w swoim małżeństwie, ważne są przyjęte reguły i zdanie ludzi. Coś jak nasze "a co ludzie powiedzą?!". Przykre było życie kobiet rosyjskich, a i teraz są kobiety, które podzielają ich los. Mężczyźni mają nad nimi całkowitą władzę, a one siedzą w domach, zamknięte pod kluczem. Okropna jest postać matki Kabanowej, ohh, jak znienawidziłam tę kobietę! Za to jej syn, Tihon, okazał się naprawdę dobrym człowiekiem, gdyby nie wpływ matki na jego zachowanie... Tragiczna historia miłosna, pokazująca obyczaje panujące w Rosji XIX wieku, położenie kobiet i władzę ludzi majętnych. Dramat z elementami komedii, zdecydowanie godny przeczytania, jak dla mnie - bardzo emocjonujący.

Świetny i wciągający dramat. Ukazuje prawdziwe położenie kobiet rosyjskich, uciśnionych, zniewolonych, posłusznych, nie mających swojego zdania. Pokazuje on historię nieszczęśliwej miłości, która kończy się tragicznie, bo w tych czasach nie ma szans na przetrwanie. Spotyka się z pogardą społeczeństwa, wyśmianiem i szykanami. Nieważne czy kobieta jest szczęśliwa czy nie w...

Nie wgłębiając się w analizy historii i postaci, to dramat bardzo wciągający, wydawałoby się lekka historia miłosna, ale jak niesamowicie obnażająca życie ówczesnych Rosjan, a przede wszystkim pozycję zamężnych kobiet.
Dzięki niej można poznać obyczaje jakie wtedy panowały.

Nie wgłębiając się w analizy historii i postaci, to dramat bardzo wciągający, wydawałoby się lekka historia miłosna, ale jak niesamowicie obnażająca życie ówczesnych Rosjan, a przede wszystkim pozycję zamężnych kobiet.
Dzięki niej można poznać obyczaje jakie wtedy panowały.