Sara Rodriguez w tragiczny sposób przekonała się ,do czego może prowadzić chorobliwa zazdrość .
Richard Namey, dwudziestoszescioletni narkoman i damski bokser ,groził swojej poprzedniej dziewczynie bronią,ale ta zdołała mu uciec. Sarah nie miał już tyle szczęścia. Ona i jej ukochany Matt zostali zaatakowani przez Nameya- Sarah zginęła na miejscu ,Matt został sparaliżowany.
Prawdziwa historia opisana przez autora jest historia wstrząsająca. Każda taka śmierć nią jest. Fabuła książki ukazuje heroiczną walkę ,początkowo wymiaru sprawiedliwości(ujęciu przestępcy),prokuratora(starania by oskarżony został za morderstwo z premedytacją- aby nie został uznany za chwilowo niepoczytalnego),oraz ławy przysięgłych.
Książka ponadto ukazuje historię osób w niej przedstawionych w trzech kontekstach. Pokrzywdzonych i ich rodzin oraz samego oskarżonego . Bardzo ciekawy komentarz psychologów, rzucający światło na motyw. Poznajemy historię wszystkich umieszczonych postaci od narodzin po dzień tragicznego zdarzenia.
Uważam że warto się zapoznać z tą książką ,gdyż zło w każdym miejscu jest takie samo,bez względu na kraj w którym żyjemy.q

Sara Rodriguez w tragiczny sposób przekonała się ,do czego może prowadzić chorobliwa zazdrość .
Richard Namey, dwudziestoszescioletni narkoman i damski bokser ,groził swojej poprzedniej dziewczynie bronią,ale ta zdołała mu uciec. Sarah nie miał już tyle szczęścia. Ona i jej ukochany Matt zostali zaatakowani przez Nameya- Sarah zginęła na miejscu ,Matt został...

Gdy chorobliwa zazdrość i chęć dominacji bierze górę u naszego partnera, znajdujemy się w poważnym niebezpieczeństwie. Jak od niego uciec? I czy w ogóle da się schronić przed tymi, którzy za wszelką cenę chcą nas dopaść i skrzywdzić?

Cztery historie

“Skoro nie mogę cię mieć…” wzbudziła we mnie prawdziwe przerażenie. Choć mam świadomość, że zazdrość, mściwość i chęć mordu regularnie nas otaczają (a my zwykle o tym nie wiemy),to zupełnie inaczej zaczęłam na to spoglądać z perspektywy czytelniczki. Zostałam zaproszona do tego, by poznać życie bohaterów powieści od ich najmłodszych lat. Słyszałam ich śmiech i płacz. Dowiedziałam się, kogo się bali i co wprawiało ich w prawdziwą radość. Podążałam śladem ich pierwszych dojrzałych decyzji i razem z nimi uciekałam przed konsekwencjami. Czułam miłość, przyspieszone bicie serca i paraliżujący strach. Uważam, że konstrukcja powieści doskonale wprowadza nas w życie każdego z kluczowych bohaterów. Poznajemy cztery historie, które wzajemnie na siebie wpływają, a w końcu łączą się w jedno.

Oparta na faktach

Don Lasseter napisał serię książek opowiadających o autentycznych zbrodniach. Choć bardzo bym chciała, by zapisane przez niego karty przedstawiały jedynie fikcje, to jest odwrotnie. Opisana historia zdarzyła się naprawdę, a jej bohaterowie rzeczywiście kochali, cierpieli, krzywdzili, uciekali i zostali skrzywdzeni. Poza głównym wątkiem opowiadającym o morderstwie podążamy także śladami młodych charakterów, które dopiero co się kształtowały. Ze zgrozą dowiadywałam się o dzieciństwie prokuratora, którego matka regularnie raniła. To zadziwiające, jak podli potrafią być ludzie. I choć nie zamordowała własnego syna, popełniła wiele błędów, które zaważyły na całym życiu mężczyzny. Pozostaje więc zastanowić się, ilu bezwzględnych krzywdzicieli znajdziemy w te książce. Okazuje się, że wielu z nich nosi maski naszych rodziców…

Moralne rozterki

Źle czułam się z myślą, że czytając o cudzej śmierci… dobrze się bawiłam. I nie chodzi tu o cudze cierpienie, ale sposób, w jaki książka została stworzona. Pisarz wykonał kawał dobrej roboty, która zaowocowała rzetelnymi, wartościowymi i szczegółowymi opisami. Wielość dat, nazwisk i miejsc nie przytłaczała mnie. Wręcz przeciwnie – czułam, że w moich dłoniach spoczywa doskonale opracowana powieść. I uważam, że ma ona dwa główne zadania. Pierwszym z nich jest przyjemność płynąca z samego czytania. Drugie zaś staje się przyczyną wielu przemyśleń dotyczących tego, co uważamy za właściwe, dobre, moralne lub obrzydliwe i odstręczające.

Zastanów się

Ciężko mi się czytało wypowiedzi najbliższych bohaterki, która zginęła. Opisy naprawdę świetnie oddawały emocje. Jednocześnie sama zastanawiałam się, do czego potrafią posunąć się ludzie. Każda historia jest inna i mimo świadomości ludzkiego bestialstwa za każdym razem czuję się… oszołomiona? Jak można podejść do kogoś i świadomie go zabić lub zranić? I jak można zdradzać własnego partnera przez wiele miesięcy i równocześnie udawać, że wszystko jest w porządku? Choć autor pokazał przede wszystkim cierpienie dziewczyny oraz jej rodziny, to warto zwrócić uwagę na fakt, że nic nigdy nie jest czarne lub białe. Nikt nie jest bez winy, a bawienie się cudzymi uczuciami i ich wykorzystywanie również nie jest w porządku.

Książka na wieczór

“Skoro nie mogę cię mieć…” to dobra lektura, którą warto przeczytać. Może otworzy nam ona oczy na relacje, jakie sami tworzymy z innymi ludźmi i pomoże nam w szybkiej ucieczce od wszystkich niestabilnych emocjonalnie osób. Trzeba jednak wiedzieć, że nie jest to przyjemna powieść, idealna do kawy i rozluźnienia się po męczącym tygodniu pracy.


Link do recenzji:
https://znakomita.com/2019/12/30/do-czego-zdolni-sa-ludzie-26-52-2019/

Gdy chorobliwa zazdrość i chęć dominacji bierze górę u naszego partnera, znajdujemy się w poważnym niebezpieczeństwie. Jak od niego uciec? I czy w ogóle da się schronić przed tymi, którzy za wszelką cenę chcą nas dopaść i skrzywdzić?

Cztery historie

“Skoro nie mogę cię mieć…” wzbudziła we mnie prawdziwe przerażenie. Choć mam świadomość, że zazdrość, mściwość i chęć mordu...

Jedyne co nie powstrzymało mnie przed odłożeniem tej książki, to ilość już przeczytanych stron.. Straszliwa wręcz przewidywalność, schematyczne myślenie prokuratora i obrońcy (zabójstwo z premedytacją vs. zabójstwo w afekcie- żadna nowwość),zeznania Namey'a którego urywane zdania doprowadzały mnie do szału. I werdykt wymiaru sprawiedliwości wypisany tłustym drukiem na okładce.. Długo się zastanawiałam po co autor opisuje historię życia prokuratora i jego rodziny, żeby zwiększyć objętość książki?
Zero zwrotów akcji, nuda, nuda, nuda. Oczywiście bardzo współczułam rodzinie Sary i Mattowi, ale licząc to jak często w Stanach dochodzi do zabójstw z użyciem broni palnej to nie jest to historia która wstrząśnie człowiekiem do tego stopnia że na długo ją zapamięta.

Jedyne co nie powstrzymało mnie przed odłożeniem tej książki, to ilość już przeczytanych stron.. Straszliwa wręcz przewidywalność, schematyczne myślenie prokuratora i obrońcy (zabójstwo z premedytacją vs. zabójstwo w afekcie- żadna nowwość),zeznania Namey'a którego urywane zdania doprowadzały mnie do szału. I werdykt wymiaru sprawiedliwości wypisany tłustym drukiem na...

Cóż mogę rzec? Książki jedyne w swoim rodzaju, które pozwalają poznać system procesu sądowego i wyjaśnia dużo poszlakowych dowodów, by móc ująć morderce denatki. Opisuje także nie samą historię poszkodowanego, ofiary i mordercy, ale także 'zwyczajnego' prokuratora, który wyjaśnia Nam jak i pozostałym czytelnikom jak trudno jest doprowadzić do skazania winnego.

Cóż mogę rzec? Książki jedyne w swoim rodzaju, które pozwalają poznać system procesu sądowego i wyjaśnia dużo poszlakowych dowodów, by móc ująć morderce denatki. Opisuje także nie samą historię poszkodowanego, ofiary i mordercy, ale także 'zwyczajnego' prokuratora, który wyjaśnia Nam jak i pozostałym czytelnikom jak trudno jest doprowadzić do skazania winnego.

„Skoro nie mogę cię mieć...” – to co? – chciałoby się zapytać... Jeśli dodam do tego informację, że jest to tytuł książki z serii „Prawdziwe zbrodnie”, oraz jeśli przytoczę podtytuł „Szalona namiętność... Chorobliwa zazdrość... Zabójstwo z premedytacją...”, to tytułowe zdanie będzie można dokończyć na wiele sposobów. Jednak ci, którzy przekonali się jak dramatycznie może zakończyć się związek młodej kobiety (Sarah Rodriguez) z chorobliwie zazdrosnym mężczyzną (Rick Namey),pewnie wiele by dali, aby móc odwrócić los. Dwudziestoletnia dziewczyna i jej chłopak Matt Corbett padli ofiarą Nameya. Sarah zginęła na miejscu, a zdrowie Matt znacznie ucierpiało.

Czytelnik uczestniczy więc w dramacie rodzinnym, a później w przesłuchaniach mordercy i jego procesie. Szkoda tylko, że bezsensowne wyjaśnienia Nameya „nie wiedziałem, co robię. Nie myślałem, nie byłem sobą” nie przywrócą życia Sarze ani zdrowia Mattowi. Jeśli chodzi o sam proces, to niesamowicie wciągające są opisy przygotowań prokuratora do procesu, gromadzenie dowodów, współpraca ze śledczymi, przesłuchania świadków, czyli wszystko to, co prowadzi do poskładania układanki w jedną całość. Po długim procesie prokurator Dennis Conway przedstawia ławie przysięgłych ciąg wydarzeń. Do tego, że doszło do morderstwa, nietrudno było wszystkich przekonać. Jednak orzeczenie, czy Namey działał z premedytacją, czy było to zabójstwo w afekcie, było zasadniczą decyzją, jaką musieli podjąć ławnicy. Z niecierpliwością oczekiwałam na werdykt...

Don Lasseter jest autorem wielu książek zaliczanych do gatunku „t.c.” (true crime). Po przeczytaniu jedynej jak na razie książki zaliczanej do tego gatunku zastanawiam się, komu i czemu właściwie ma służyć tak wnikliwe opisanie śledztwa, procesu, itp. Niczego to przecież nie zmieni, a przynosi ból rodzinie, która jeszcze raz przeżywa tamte wydarzenia w trakcie rozmów z autorem. Owszem, ciekawe jest obserwowanie rozwoju śledztwa, ale czy to potrzebne? Sama nie wiem...

Dodam jeszcze parę słów o języku - niektóre sformułowania i sposób budowania zdań, drażniły mnie. Nie wiem, czy to wynika z tłumaczenia, ale trochę tu jest różnych niezręczności językowych... też ku przestrodze :-)

„Skoro nie mogę cię mieć...” – to co? – chciałoby się zapytać... Jeśli dodam do tego informację, że jest to tytuł książki z serii „Prawdziwe zbrodnie”, oraz jeśli przytoczę podtytuł „Szalona namiętność... Chorobliwa zazdrość... Zabójstwo z premedytacją...”, to tytułowe zdanie będzie można dokończyć na wiele sposobów. Jednak ci, którzy przekonali się jak dramatycznie może...