Dla miłośników / badaczy historii Rosji, takie publikacje są na wagę złota, ponieważ podobnych dzieł nie ma zbyt wiele. Historia cara pochodzącego z nieszlacheckiego rodu przybliży nam co nieco genezę nastania Wielkiej Smuty. Książka ma wartość historyczną godną uwagi.

Dla miłośników / badaczy historii Rosji, takie publikacje są na wagę złota, ponieważ podobnych dzieł nie ma zbyt wiele. Historia cara pochodzącego z nieszlacheckiego rodu przybliży nam co nieco genezę nastania Wielkiej Smuty. Książka ma wartość historyczną godną uwagi.

Borys Godunow musiał być osobą niezwykle obrotną i zdeterminowaną skoro zachował swoje życie w czasach, gdy był bliskim doradcą cara Iwana Groźnego. Barbarzyństwo i zezwierzęcenie jakie towarzyszyło rządom tego cara otworzyło drogę do najwyższej władzy mało popularnego i nisko urodzonego Godunowa. Car Iwan był „tak dobry”, że raczył śmiertelnie pobić swego syna sposobionego na kontynuatora dynastii, a jego ciężarną małżonkę potraktował kopniakami, w skutek czego matka i dziecko nie przeżyły tego bliskiego spotkania z carem Iwanem Groźnym. Te potworne zdarzenia z życia rodziny cesarskiej były zapowiedzią mało chwalebnego epizodu w historii Rosji tzw. Wielkiej Smuty.
Książka w mało ciekawy sposób przedstawia rozgrywki polityczne bojarstwa ruskiego ze stronnictwem Godunowa. Liczyłem też na większą dawkę informacji na temat tzw. Dymitriady, a co za tym idzie polskiego wątku w tym fragmencie historii Rosji. Zaskoczeniem było dla mnie, że car uzurpator Borys Godunow był w gruncie rzeczy reformatorem i pragmatycznym politykiem realizującym program budowy wielkiej Rosji. Jednak kraj umęczony i zmaltretowany „co najmniej ekscentrycznymi” rządami cara Iwa Groźnego musiał najpierw podleczyć kaca po tym ostatnim, zanim będzie gotowy do budowy wielkiego euroazjatyckiego imperium.

Borys Godunow musiał być osobą niezwykle obrotną i zdeterminowaną skoro zachował swoje życie w czasach, gdy był bliskim doradcą cara Iwana Groźnego. Barbarzyństwo i zezwierzęcenie jakie towarzyszyło rządom tego cara otworzyło drogę do najwyższej władzy mało popularnego i nisko urodzonego Godunowa. Car Iwan był „tak dobry”, że raczył śmiertelnie pobić swego syna sposobionego...

A wszystko zaczęło się od tego, że Iwanowi Groźnemu zabrakło zapasowych synów, później już wszystko poszło z górki.

Tak naprawdę to wcale mu ich nie zabrakło, po prostu w przypływie gniewu Groźny ukatrupił najlepszego kandydata na następcę tronu. Z pozostałej dwójki jeden był mało zdolny, a drugi niekoniecznie legalny. Ostatecznie carem został Fiodor, ten trochę mało obrotny, a Dymitr z matką trafił do Uglicza, gdzie prawdopodobnie zginął śmiercią tragiczną. W związku z tym bezdzietność Fiodora stanowiła dla Rosji nową tragedię, wraz z jego zgonem dynastia carów przestała istnieć.

"[...] Borys nie był carem z pochodzenia. Jak mógł w związku z tym pretendować do miana "Boga na ziemi"? Ociężały umysł chłopski nie od razu umiał znaleźć odpowiedź na tak trudne pytanie".

Ja również nigdy nie mogłam się przekonać do talentów Borysa Godunowa. Gdyby się tak głębiej zastanowić, to w tej urazie chyba bliżej mi do chłopa pańszczyźnianego z rosyjskiej roli, niż człowieka z wyższym wykształceniem. Widać człowiek ze wsi wyjdzie, ale wieś z człowieka nigdy ;)

Biografia Borysa Godunowa przybliży Wam z pewnością okres jego panowania, który pełen był burzliwych wydarzeń. Ciężko mi powiedzieć coś więcej na temat tej książki, gdyż nie mam za wiele porównania, Godunow nigdy mnie specjalnie nie interesował, więc nie sięgałam po inne książki na jego temat.

A wszystko zaczęło się od tego, że Iwanowi Groźnemu zabrakło zapasowych synów, później już wszystko poszło z górki.

Tak naprawdę to wcale mu ich nie zabrakło, po prostu w przypływie gniewu Groźny ukatrupił najlepszego kandydata na następcę tronu. Z pozostałej dwójki jeden był mało zdolny, a drugi niekoniecznie legalny. Ostatecznie carem został Fiodor, ten trochę mało...