Imię i nazwisko autora nie sugerują rosyjskiego pochodzenia... Gdybym wcześniej sprawdziła kim był Albert Manfred, to zastanowiłabym się, czy sięgać po jego publikację. No ale trudno, przeczytałam.

Książkę rozpoczyna życiorys Jana Jakuba Roussea'u. Pod względem objętości jest najkrótszy. Jego tekst liczy niecałe 80 stron.

Rozdział drugi (o Mirabeau) ma 175 stron. Ogromna część tekstu została poświęcona jego życiu rodzinnemu (relacje z rodzicami) i kobietom. Ciężko połapać się w tych bardziej lub mniej przelotnych relacjach... Po przebrnięciu wątków miłosnych jest mowa o poglądach oraz działalności politycznej Mirabeau.

O ile w biografii Rousseau i Mirabeau nie ma tak ordynarnej marksistowskiej propagandy, to życiorys Robespierre'a jest tym przesiąknięty. Oczywiście Manfred Wielokrotne odwołuje się do Marksa i Lenina. Nie próbuje nawet ukrywać swojego nastawienia. Mówi wprost, że jest historykiem-marksistą. Natomiast Robespierre'a określa mianem ''najwybitniejszego przedstawiciela heroicznej epoki rewolucji''.
Zatrważająca jest próba wybielania jakobinów i usprawiedliwianie krwawego terroru. W skrócie Manfred pisze, że to wszelkiej maści kontrrewolucjoniści są odpowiedzialni za stosowanie terroru (bo mieli go użyć jako pierwsi),a nie jakobini - oni zostali tylko ''zmuszeni'' do odpowiadania tym samym. Ogólnie utopia stałaby się rzeczywistością, gdyby nie te hordy przeciwników. Ludwik XVI i dwór królewski, rojaliści, żyrondyści, burżuazja, chłopskie masy posiadające, hebertyści, dantoniści... Oczywiście najskuteczniejszym sposobem ujarzmiania wszelkiej opozycji była w owym czasie gilotyna. Oprócz wymienionych wrogów wewnętrznych byli rzecz jasna wrogowie zewnętrzni. Jak tylko rewolucjoniści rozprawili się z jednym przeciwnikiem i już prawie osiągnęli wymarzony, utopijny cel, to nie wiadomo skąd pojawiał się kolejny wróg. I tak w kółko... Kontrrewolucjoniści, gilotyna, cel rewolucji prawie osiągnięty, kolejni kontrrewolucjoniści, gilotyna, cel prawie osiągnięty, gdyby jednak nie kolejni przeciwnicy, których trzeba zlikwidować. Od września 1793r. terror rewolucyjny obejmował także spekulantów, łapówkarzy i osoby niestosujące się do dekretu o maksimum. Oczywiście Robespierre (co ważne, początkowo żądał w Zgromadzeniu Narodowym zniesienia kary śmierci!) postrzegał krwawy terror jako środek tymczasowy i narzędzie do osiągnięcia ''wiecznie zielonego, przekrzykującego się z odgłosami natury, opartego na prawach naturalnych świata równości i sprawiedliwości, świata szczęścia.''
Chyba od razu nasuwa się porównanie tejże historii z historią komunizmu...

Imię i nazwisko autora nie sugerują rosyjskiego pochodzenia... Gdybym wcześniej sprawdziła kim był Albert Manfred, to zastanowiłabym się, czy sięgać po jego publikację. No ale trudno, przeczytałam.

Książkę rozpoczyna życiorys Jana Jakuba Roussea'u. Pod względem objętości jest najkrótszy. Jego tekst liczy niecałe 80 stron.

Rozdział drugi (o Mirabeau) ma 175 stron....

Bardzo dobra biografia Mirabeau nie rekompensuje słabej ostatniej części o Robbespierre. Zamiast skupiać się na biografii, autor roztacza podsyconą ideologią wizję bohatera. Niepotrzebne nawiązania do Babeuf'a, w kwestii samego Maksymiliana książka nie przekazuje nic nowego.

Bardzo dobra biografia Mirabeau nie rekompensuje słabej ostatniej części o Robbespierre. Zamiast skupiać się na biografii, autor roztacza podsyconą ideologią wizję bohatera. Niepotrzebne nawiązania do Babeuf'a, w kwestii samego Maksymiliana książka nie przekazuje nic nowego.

Tak jak już było wspomniane w innych komentarzach, książka do momentu życiorysu Robespierra na prawdę dobra, napisana w ciekawy, niezanudzający sposób, przypominający wręcz momentami opowiadanie. Niestety rozdział poświęcony temu ostatniemu rzeczywiście jest przepełniony duchem marksizmu i często nieobiektywnym uwielbieniem Robespierra przez autora prze co często dochodzi do różnych dwuznaczności czy hipokryzji.

Tak jak już było wspomniane w innych komentarzach, książka do momentu życiorysu Robespierra na prawdę dobra, napisana w ciekawy, niezanudzający sposób, przypominający wręcz momentami opowiadanie. Niestety rozdział poświęcony temu ostatniemu rzeczywiście jest przepełniony duchem marksizmu i często nieobiektywnym uwielbieniem Robespierra przez autora prze co często dochodzi...

bardzo udana biografia młodego Rousseau.
rewelacyjna biografia Mirabeau.
bełkotliwa i natrętnie doktrynerska biografia Robespierre'a wypełnia drugą połowę książki. Rozumiem autor był radzieckim uczonym, ale przepaść jakościowa pogłębia jedynie nieprzyjemne doznania.

bardzo udana biografia młodego Rousseau.
rewelacyjna biografia Mirabeau.
bełkotliwa i natrętnie doktrynerska biografia Robespierre'a wypełnia drugą połowę książki. Rozumiem autor był radzieckim uczonym, ale przepaść jakościowa pogłębia jedynie nieprzyjemne doznania.

Warte uwagi jako ciekawostka, ale nie jako źródło wiedzy, bo autor nie ukrywa, że jest marksistą i ideologia nieraz przysłania mu trzeźwy osąd wydarzeń. Napisane nawet sprawnie, ale jednak należy traktować z dystansem.

Warte uwagi jako ciekawostka, ale nie jako źródło wiedzy, bo autor nie ukrywa, że jest marksistą i ideologia nieraz przysłania mu trzeźwy osąd wydarzeń. Napisane nawet sprawnie, ale jednak należy traktować z dystansem.

Bardzo interesujące życiorysy napisane w bardzo ciekawy sposób. Poprzez historię życia trzech wymienionych bohaterów autor przedstawia nam historię Wielkiej Rewolucji Francuskiej szukając jej genezy, a kończąc na gilotynie, która zakończyła życie wielkiego rewolucjonisty Maksymiliana Robespierre'a. Dzięki tej książce można dowiedzieć się o szczegółach terroru jakobinów, który w książkach szczególnie tych szkolnych, jest charakteryzowany najczęściej raptem kilkoma zdaniami i nie pozwala zrozumieć głębszego oblicza przeszłych wydarzeń końca XVIII wieku.

Bardzo interesujące życiorysy napisane w bardzo ciekawy sposób. Poprzez historię życia trzech wymienionych bohaterów autor przedstawia nam historię Wielkiej Rewolucji Francuskiej szukając jej genezy, a kończąc na gilotynie, która zakończyła życie wielkiego rewolucjonisty Maksymiliana Robespierre'a. Dzięki tej książce można dowiedzieć się o szczegółach terroru jakobinów,...

Wielka szkoda. Autor zdaje się mieć znakomite pióro i to mogłaby być świetna pozycja. Niestety, przekarmiono go ideololo.

Wielka szkoda. Autor zdaje się mieć znakomite pióro i to mogłaby być świetna pozycja. Niestety, przekarmiono go ideololo.