W swojej biografii proroka islamu autor wychodząc z tradycyjnych założeń (nawrócenie Mahometa było szczere, jego wizje nie były udawane ani nie stanowiły przynajmniej pierwotnie oszustwa) krytycznie dekonstruuje wszystko co wiemy o Mahomecie w duchu laickiego sceptycyzmu.
Czy Mahomet był mistykiem w rodzaju św. Teresy czy może cierpiał na chorobę umysłową (epilepsję) już się nie dowiemy, na podstawie skąpego materiału źródłowego i co oczywiste Koranu autor "odczarowuje" życie Proroka.
Z kart książki wyłania się obraz sprawnego i ambitnego polityka, którego słabością jest seks i władza, nie bojącego się działać nieomal po gangstersku. Miejscami lektura działań pierwszych muzułmanów przypomina opis sekty, którą w gruncie rzeczy była a miejscami gangsterskie porachunki.
Jest to biografia w ścisłym tego słowa znaczeniu. Centralną osią narracji jest działalność religijno-polityczna Mahometa, opowieść otwiera opis sytuacji polityczno-społecznej Arabii przed jego narodzinami, zamyka jego śmierć.
Narracja z rzadka schodzi na świat wokół Mekki i Medyny, opis jest zwarty, bez niepotrzebnych dygresji.
Jakkolwiek dzieło jest już leciwe i prawdopodobnie nieaktualne to czyta się bardzo prędko i przyjemnie.
W natłoku imion (i kolejnych żon proroka) można się odnaleźć właśnie dzięki temu, że po drodze nie zbaczamy na tematy poboczne.

W swojej biografii proroka islamu autor wychodząc z tradycyjnych założeń (nawrócenie Mahometa było szczere, jego wizje nie były udawane ani nie stanowiły przynajmniej pierwotnie oszustwa) krytycznie dekonstruuje wszystko co wiemy o Mahomecie w duchu laickiego sceptycyzmu.
Czy Mahomet był mistykiem w rodzaju św. Teresy czy może cierpiał na chorobę umysłową (epilepsję) już...

Leciwa to książka ( pierwsze wydanie francuskie - 1961) jednak wiele więcej o Mahomecie napisać się już nie da - nowych źródeł nie będzie, jak pisze w posłowiu Jerzy Danecki. Pozycja do dziś obłożona w kilku krajach muzułmańskich zakazem rozpowszechniania. Autor, w sumie zawodowy historyk, sumiennie odsuwa apologetykę na rzecz źródeł przynajmniej prawdopodobnie wiarygodnych i kreśli przy okazji obraz społeczny Arabii VI i VII wieku Wbrew niektórym, wcześniejszym interpretacjom wyraża przekonanie o szczerości objawień Mahometa ( zwłaszcza we wczesnym okresie) jednak nie umyka jego krytycznej ocenie zmiana Głosu z Niebios w późniejszym, medyneńskim okresie, kiedy to Głos okazywał się coraz bardziej przychylny zamiarom tak politycznym jak osobistym proroka ( historia z Aiszą, casus sekretarza Ibn Sada). Jak najbardziej warto !

Leciwa to książka ( pierwsze wydanie francuskie - 1961) jednak wiele więcej o Mahomecie napisać się już nie da - nowych źródeł nie będzie, jak pisze w posłowiu Jerzy Danecki. Pozycja do dziś obłożona w kilku krajach muzułmańskich zakazem rozpowszechniania. Autor, w sumie zawodowy historyk, sumiennie odsuwa apologetykę na rzecz źródeł przynajmniej prawdopodobnie wiarygodnych...

Zanim przystąpi się do lektury należy wiedzieć, że o życiu Mahometa krąży więcej legend niż mamy wiedzy, bo z punktu widzenia historycznego nie ma prawie wcale źródeł dotyczących jego życia. Ta wiedza pozwoli nie rozczarować się książką, która tak naprawdę jest historią powstania Islamu, co prawda nierozerwalnie związaną z osobą i życiem Mahometa, ale jednak... Zawiłość opisanych powiązań politycznych, mnogość egzotycznych imion sprawia, że lektura łatwa nie jest. Ale też nie do końca pozwala wyrobić sobie opinię o samym Islamie, mimo, że autor chwilami do obiektywnych nie należy. Denerwować mogą niektóre tezy, które uważa za udowodnione tylko dlatego, że pasują do założeń, które przyjmuje stawiając je. Nie mniej jednak można się zapoznać z nikłym obrazem człowieka, który podobnie jak w ikonografii, tak też w literaturze występuje z zasłoniętą twarzą.

Zanim przystąpi się do lektury należy wiedzieć, że o życiu Mahometa krąży więcej legend niż mamy wiedzy, bo z punktu widzenia historycznego nie ma prawie wcale źródeł dotyczących jego życia. Ta wiedza pozwoli nie rozczarować się książką, która tak naprawdę jest historią powstania Islamu, co prawda nierozerwalnie związaną z osobą i życiem Mahometa, ale jednak... Zawiłość...

W czasach kiedy islam jest modny, a dzieci na placu zabaw krzyczą allah akbar, wypadałoby się dowiedzieć kim był Muhammad, i co wpłyneło że stał się jedną z ważnijszych postaci na świecie, ta książka właśnie przybliża jego postać i życie które prowadził, polecam !

W czasach kiedy islam jest modny, a dzieci na placu zabaw krzyczą allah akbar, wypadałoby się dowiedzieć kim był Muhammad, i co wpłyneło że stał się jedną z ważnijszych postaci na świecie, ta książka właśnie przybliża jego postać i życie które prowadził, polecam !

Jeśli miano by ułożyć listę ludzi najpotężniejszych, tj. takich którzy wywarli największy wpływ na dzieje ludzkości, to Mahomet z pewnością znalazłby się w czołówce takiego zestawienia. Zarazem jest on osobą tajemniczą, niezwykle ciężką do opisu i oceny ze względu na małą ilość źródeł i wątpliwość wielu tych, które posiadamy.

Maxime Rodinson podjął się więc niezwykle trudnego zadania przedstawienia profesjonalnej biografii twórcy islamu, postaci zagadkowej i skomplikowanej. Profesjonalizm autora jest widoczny na każdym kroku, do wszelkich źródeł i informacji podchodzi z adekwatnym do nich dystansem. Autor, mimo że marksista, nie próbuje ani idealizować ani powielać czarnej legendy Proroka.

Czemu więc taka ocena? Niektóre fragmenty książki są nużące, a nawał niepotrzebnych, nic nie mówiących czytelnikowi, nazw wydaję się zbędny. Choć, może to nie wina autora, który tak czy inaczej zasługuje na wielką pochwałę. W sumie nie ma się co dziwić, skoro książkę poleca wybitny islamista, Janusz Danecki.

Jeśli miano by ułożyć listę ludzi najpotężniejszych, tj. takich którzy wywarli największy wpływ na dzieje ludzkości, to Mahomet z pewnością znalazłby się w czołówce takiego zestawienia. Zarazem jest on osobą tajemniczą, niezwykle ciężką do opisu i oceny ze względu na małą ilość źródeł i wątpliwość wielu tych, które posiadamy.

Maxime Rodinson podjął się więc niezwykle...

Może gdyby nie islamscy fanatycy, to nie sięgnąłbym po biografię Mahometa, ale krew się polała. Książka bardzo szczegółowo omawia życie i działalność proroka (oddzielić legendy zawarte w hadisach od historycznych faktów to w tym przypadku prawdziwe pole minowe),a autor krytycznie podchodzi do źródeł. Na końcu książki sam przedstawia swoje zdanie na temat proroka i jego objawień, za co książka póki co nie została publicznie spalona czy potępiona. Ponieważ ostatnio w mediach przetoczyła się dyskusja o tej postaci istotne jest, aby zapoznać się z faktami z jego życia i nie brnąć w absurdalne tezy. Mam na myśli zwłaszcza kwestię karykatur w "Szarliebdo", gdzie prorok był przedstawiany jako człowiek z poczuciem humoru i dystansem do siebie, kontestujący jednocześnie niezbyt inteligentnych wyznawców religii, którą objawił. Autor tej biografii opisuje jakie Mahomet miał rzeczywiste podejście do krytyki swojej osoby przez podróżnych komediantów, naigrywających się z niego (więcej nic nie napisze, ale można się domyślić ☠ ). Jakby rysownicy z tej gazety wiedzieli o tym, to może nie przyjęli by tej błędnej tezy i nie nadawali karykaturom proroka bezsensownych, uwspółcześnionych znaczeń. Były one po prostu jak kulą w płot, a chybiona satyra rozmijająca się z kontekstem nie jest po prostu śmieszna.

Może gdyby nie islamscy fanatycy, to nie sięgnąłbym po biografię Mahometa, ale krew się polała. Książka bardzo szczegółowo omawia życie i działalność proroka (oddzielić legendy zawarte w hadisach od historycznych faktów to w tym przypadku prawdziwe pole minowe),a autor krytycznie podchodzi do źródeł. Na końcu książki sam przedstawia swoje zdanie na temat proroka i jego...