Źródło: By Philippe Lallemand - http://perso.club-internet.fr/stuvocal/chat_botte.html, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=115105
Francuski baśniopisarz epoki baroku. Urodzony w Paryżu w bogatej, arystokratycznej rodzinie. Uczęszczał do najlepszych szkół w kraju. Zanim rozpoczął karierę w służbach rządowych, studiował prawo. Współtworzył Akademię Nauk oraz uczestniczył w odbudowie Akademii Plastycznej. Brat Charlesa, Claude, był architektem, lekarzem i fizykiem, członkiem francuskiej Akademii Nauk. Zasłynął przede wszystkim jako autor zbioru baśni i powiastek dla dzieci Bajki Babci Gąski (1697),zawierającego powszechnie znane, oparte na motywach ludowych utwory.
Morał stąd płynie – proszę słuchać,
urocze, wdzięczne me dziewuszki –
że obcych ludzi pogaduszki
należy puszczać mimo ucha.
[„Mały Czerwony ...
Morał stąd płynie – proszę słuchać,
urocze, wdzięczne me dziewuszki –
że obcych ludzi pogaduszki
należy puszczać mimo ucha.
[„Mały Czerwony Kapturek”].
Jeśli chcecie uczyć dzieci, że patologiczne zachowania są w porządku, to czym prędzej kupujcie tę książkę. Moja ulubiona baśń jest o Gryzeldzie, która przez lata znosi przemoc męża, w tym odebranie dziecka, tylko po to, by na końcu on jej łaskawie wybaczył i uznał, że jednak to dobra i cierpliwa kobieta jest. I żyli długo i szczęśliwie. Nie rozumiem, jak w XXI w Polsce, można drukować jeszcze takie rzeczy. Klasyka, klasyką, ale pewne granice są.
Kolejna z 1000000 adaptacji baśni Perraulta. Mam wątpliwości, czy potrzebna, bo na polu pogodnych i złagodzonych przeróbek niezmiennie wygrywa Hanna Januszewska, od której zresztą Jolanta Sztuczyńska - autorka tej konkretnej adaptacji - sporo zaczerpnęła. Dla dzieci sympatyczne, ale jeśli ktoś chce się dowiedzieć, co tak naprawdę było w XVII-wiecznych baśniach francuskich - bezużyteczne.