SZkoda, że dziś dzieci nie czytają takich książek

SZkoda, że dziś dzieci nie czytają takich książek

Baśnie Perraulta to oczywiście mistrzostwo świata, jeśli chodzi o połączenie pozornej prostoty i przewrotnego humoru, a "Bajki Babci Gąski" to najstarszy polski przekład całego zbioru, wydany po raz pierwszy w zamierzchłym 1961 roku. Chwała Januszewskiej za to, że go popełniła, nawet jeśli trochę jest w nim nieścisłości. Przede wszystkim "Ośla Skórka", którą napisał Perrault, była wierszowana, więc przekład Januszewskiej oparty jest na XVIII-wiecznej przeróbce, a nie na oryginalnym tekście baśniopisarza. Poza tym "Sprytną księżniczkę" napisała kuzynka Perraulta, Marie-Jeanne Lheritier de Villandon, i tylko wydawcy już od XVIII wieku namieszali z autorstwem. Niestety, kiedy polscy wydawcy się zorientowali, że "Sprytna księżniczka" nie jest Perraulta, to po prostu usunęli ją z niektórych wydań, zamiast zamieścić pod nazwiskiem faktycznej autorki. Ech.
Na szczęście w moim wydaniu z 1993 roku "Sprytna księżniczka" jest i mogła mnie oczarować w moich młodocianych latach pochwałą kobiecej inteligencji. Jak czytam to teraz, to się dziwię, że mi się podobało i cokolwiek rozumiałam, bo tekst jest dosyć rozwlekły i trudny, ale najwyraźniej dzieci w wieku przedszkolnym bywają mądrzejsze, niż się to dorosłym może wydawać.
Przekład Januszewskiej jest bardzo mięsisty. Czasem co prawda bardziej niż oryginał, ale ma to swój urok. W zalewie lepszych i gorszych adaptacji baśniowych to tłumaczenie jest niewątpliwie jedną z nielicznych perełek.

Baśnie Perraulta to oczywiście mistrzostwo świata, jeśli chodzi o połączenie pozornej prostoty i przewrotnego humoru, a "Bajki Babci Gąski" to najstarszy polski przekład całego zbioru, wydany po raz pierwszy w zamierzchłym 1961 roku. Chwała Januszewskiej za to, że go popełniła, nawet jeśli trochę jest w nim nieścisłości. Przede wszystkim "Ośla Skórka", którą napisał...

Note to myself:
upolować kiedyś z ilustracjami Gustave'a Doré'a. ;D

Note to myself:
upolować kiedyś z ilustracjami Gustave'a Doré'a. ;D

Kto zna nazwisko Charles Perrault? Hmm… O, jest. Jedna osoba w pierwszym rzędzie! A kto zna bajki o Czerwonym Kapturku i o Kopciuszku? O! Wszyscy!!!

Tak, pan Perrault, Francuz żyjący w XVII wieku jest ewenementem literackim, którego baśnie odniosły większy sukces (bo światowy, a ponad to stały się klasykami gatunku) niż nazwisko samego autora.
Perrault nie był jednak pomysłodawcą baśni, ponieważ zebrał i ujednolicił różne wersje ludowych historyjek, przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Co ciekawe, to na jego bajkach oparli się ponad sto lat później Bracia Grimm.

W dawnych czasach pisarze tworzyli bajki i baśnie jako wesołe, umoralniające, lekko lubieżne, czasem straszne utwory dla dorosłych. Do dziecięcych uszu docierały w wersjach okrojonych.
W przekładzie Hanny Januszewskiej możemy przeczytać jednak pełne wersje tłumaczone m.in. na podstawie pierwszego ich wydania z 1697 roku. Dzięki temu wiem, że „Sinobrodego” oraz drugiej połowy bajki o Paluszku i o Śpiącej królewnie nie przeczytałabym małemu dziecku! Toż to horrory.

Tłumaczenie pani Januszewskiej jest oceniane różnie. Do dziś znawcy tematu spierają się o to, czy Perrault miał na myśli kopciuszkowy bucik ze szkła czy z delikatnej skórki popieliczki (szarego gryzonia trochę mniejszego od wiewiórki).

Zbiór zawiera 11 baśni: „Mały Czerwony Kapturek”, „Sinobrody”, „Kopciuszek, czyli pantofelek z popieliczki”, ”Śpiąca królewna”, „Sprytna księżniczka, czyli przygody Filutki”, „Imć Kot, czyli kot w butach”, „Frant z Czubkiem”, „Wróżki”, „Ośla Skórka”, „Paluszek”, „Śmiechu warte życzenia”.
W pierwszym wydaniu ukazało się 8 opowiadań. „Ośla skórka” i „Śmiechu warte życzenia” napisane zostały wcześniej wierszem, a dodane do jednego z kolejnych wydań „Bajek babci Gąski”. „(…) Przygody Filutki” natomiast nie są w ogóle autorstwa Perrault’a!

Baśnie zawarte w książce „Bajki Babci Gąski” przemawiają do czytelników małych i dużych już od setek lat. Zawsze niosące ze sobą morał i przestrogę. Na przykład Czerwony Kapturek jest czysto wyłożonym ostrzeżeniem dla młodych dziewcząt, by nie zadawały się z obcymi. Teksty bajek są napisane prosto i zrozumiale. Stały się jednak arcydziełami powszechnie znanymi ze względu na ich przekaz i „nieśmiertelność”.

Kto zna nazwisko Charles Perrault? Hmm… O, jest. Jedna osoba w pierwszym rzędzie! A kto zna bajki o Czerwonym Kapturku i o Kopciuszku? O! Wszyscy!!!

Tak, pan Perrault, Francuz żyjący w XVII wieku jest ewenementem literackim, którego baśnie odniosły większy sukces (bo światowy, a ponad to stały się klasykami gatunku) niż nazwisko samego autora.
Perrault nie był jednak...