Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sierpień Dwa konie w żółtym świetle jedzą jabłka które wiatr postrącał z gałęzi lato rwie się na pół chwieje się trojeść a trawy rosnąc kołtunieją Ponoć w słońcu są jony neutralizują pola magnetyczne ziemi To zawsze jakieś wyjaśnienie mijającego tygodnia i tygodnia przed nim! Jeśli jestem ciałem na skale które praży się w słońcu jeśli jestem mózgiem który płonie fluorescencyjnym światłem jeśli jestem snem jak drut z ogniem co pulsuje na całej długości jeśli jestem śmiercią dla człowieka muszę o tym wiedzieć On ma umysł zbyt prosty, nie mogę żyć dalej dzieląc z nim jego nocne koszmary Moje koszmary są przejrzyste, otwierają się na prehistorię która przypomina wioskę oświetloną krwią gdzie ojcowie jak jeden mąż wołają: „Mój syn należy do mnie!" • Kolejny przepiękny tom z poetyckiej serii Wygłosy wydawnictwa @ossolineum__, to wiersze Adrienne Rich. Zbiór wierszy z lat 1971-1972 zatytułowany "Zejście do wraku". Przełożył Jerzy Jarniewicz. A Margaret Atwood trafnie opisała przełomowość i złożoność tej poezji w recenzji dla "The New York Times": "Gdyby Adrienne Rich nie była dobrą poetką, łatwo byłoby ją zaklasyfikować jako kolejną krzykliwą obrończynię praw kobiet, poezję zmieniającą w polemikę, złożone znaczenia w uproszczone komunikaty. Ale jest dobrą poetką, a jej książka nie jest manifestem, choć zawiera manifesty; nie jest deklaracją, chociaż składa deklaracje. Jest natomiast księgą poszukiwań, podróży." Polecam podróż z Adrienne Rich! @wschod_bug