Jest popularną i cenioną polską powieściopisarką, która swoje niezwykłe, niespotykane w Polsce imię, oznaczające kwitnącą jabłoń, zawdzięcza bułgarskim korzeniom. Z wykształcenia lekarka, doktor nauk medycznych ze specjalizacją w neurologii i epileptologii, studia medyczne skończyła na warszawskiej Akademii Medycznej. Jako neurolog pracowała m.in. w Klinice Neurologii i Epileptologii w Warszawie oraz w szpitalu dziecięcym w Dziekanowie Leśnym.
Ałbena Grabowska nie planowała pisarskiej kariery. Za pióro chwyciła, chcąc zapisać wspomnienia związane z bułgarską gałęzią swojej rodziny. W ten sposób powstała jej pierwsza książka: Tam, gdzie urodził się Orfeusz. Kolejną pisarka stworzyła na prośbę syna, który zapragnął, by powstała książka o nim i dla niego. Tak został zapoczątkowany cykl o przygodach Julka – chłopca, który wolał gry komputerowe od prawdziwego życia.
Popularność wśród czytelników Ałbena Grabowska zawdzięcza przede wszystkim bestsellerowej sadze Stulecie Winnych. Tytułowi Winni to wielopokoleniowa rodzina z podwarszawskiego Brwinowa. Zwykli ludzie żyjący w niezwykłych, bardzo burzliwych czasach. Zmagający się z dramatycznymi wydarzeniami XX wieku. W trzech tomach sagi poznajemy ich w przededniu wybuchu I wojny światowej i towarzyszymy przez następne sto lat. Prośby czytelników spragnionych powrotu bohaterów popularnej trylogii sprawiły, że w roku 2018 ukazała się książka Stulecie Winnych. Opowiadania.
Losy rodziny Winnych zachwyciły nie tylko czytelników. Potencjał tej epickiej opowieści dostrzegli również filmowcy. W 2018 roku rozpoczęto realizację serialu Stulecie Winnych. W 13 odcinkach pierwszej serii emitowanej od marca 2019 roku na antenie TVP1 w niedzielne wieczory, widzowie poznają losy Winnych w latach 1914-1939, co odpowiada pierwszemu tomowi sagi zatytułowanemu Ci, którzy przeżyli. W obsadzie serialu znalazło się wielu znakomitych aktorów, m.in. Kinga Preis, Katarzyna Kwiatowska, Iwona Bielska, Adam Ferency, Jan Wieczorkowski, Rafał Królikowski i Olaf Lubaszenko.
Prócz Stulecia Winnych spod pióra Ałbeny Grabowskiej wyszły, m.in. trylogia Alicja w krainie czasów, kryminał Ostatnia chowa klucz oraz wciągające powieści Lot nisko nad ziemią, Coraz mniej olśnień, Lady M. (Wydawnictwo Zwierciadło).
Pisarka wcieliła się w swoich bohaterów trzykrotnie – po raz pierwszy wystąpiła jako tytułowa bohaterka na okładkach trylogii Alicja w krainie czasów, a następnie zagrała dwie niewielkie role w pierwszej serii Stulecia Winnych.
Ałbena Grabowska jest mamą trójki dzieci – Julka, Aliny i Franka. I to właśnie one – co sama przyznaje – są dla niej największą inspiracją. Mimo, że coraz więcej czasu poświęca pisaniu, wciąż jest aktywna zawodowo – przyjmuje pacjentów w jednej z przychodni w podwarszawskim Brwinowie.http://albenagrabowska.blogspot.com/
Trylogia "Uczniowie Hippokratesa" Ałbeny Grabowskiej to godna podziwu kompilacja sfabularyzowanych opowieści o ludziach zasłużonych dla nauki. Dzięki "Uczniom..." jeszcze lepiej pojęłam i przyswoiłam historię medycyny, którą do tej pory zgłębiałam wyłącznie z publikacji popularnonaukowych. A co najważniejsze, dzięki trylogii umiejscowiłam na osi czasu krok po kroku znamienne pionierskie odkrycia w świecie biologii, chemii i medycyny!
Ałbena Grabowska, specjalista neurolog z doktoratem z epileptologii ma niesłychany dar snucia historii. Robi to fachowo, z wprawą i maestrią, mając szczególnie na uwadze fakty oraz wnikliwie trzymając się realiów panujących od lat 50. XIX wieku.
Misją trylogii "Uczniowie Hippokratesa" jest przybliżenie czytelnikowi historii lekarzy i lekarek. Pisarka gruntownie przedstawia m.in. trudne początki aseptyki czy znieczulenia, niechęć nobliwej kadry medycznej opornej wszelkim reformom oraz inne trudności, przed jakimi stawali polscy pionierzy medycyny, którzy spotykali się z ostracyzmem otoczenia, byli wyśmiewani i nie traktowani poważnie. Udowodnić swoją wartość mogli tylko poprzez niezłomność, upór, poświęcenie i ciężką pracę. Ałbena pokazuje nierówności płci, walkę kobiet o równouprawnienie oraz utrudnianie kobietom możliwości studiowania i wykonywania zawodu lekarza zarezerwowanego wówczas wyłącznie dla mężczyzn. Dobitnie przedstawia nierówności społeczne, konserwatyzm, utarte konwenanse klasowe oraz polskie realia pod zaborami.
Bohaterem głównym każdej części trylogii jest inna postać. W pierwszej jest nim doktor Bogumił, a lata fabuły przypadają na okres 2 połowy XIX wieku. W drugiej części charyzmatyczną główną bohaterką jest doktor Anna (Anna Tomaszewicz-Dobrska pierwsza dyplomowana polska lekarka, mentorka wszystkich ginekologów),a okres opowieści to koniec 70. XIX wieku. Ostatnia część przypada na okres II wojny światowej, a pierwsze skrzypce gra doktor Zosia.
Na uznanie zasługuje fakt, że opowieści przytoczone w książkach pisarka przeplata prawdziwymi historiami lekarzy, biologów oraz chemików, którzy mieli przełomowy wpływ na dzieje medycyny, m.in. Charles Darwin, Florence Nightingale, Louis Pasteur, Joseph Lister, Wilhelm Rontgen, Zygmunt Freund, Alois, Alzheimer, Kazimierz Funk czy Horace Wells. Dzięki temu można w pełni zrozumieć, z czym borykała się medycyna lat 1850-1945 oraz jak przełomowych odkryć dokonywali ówcześni lekarze klinicyści oraz naukowcy zdobywający wiedzę patrząc w okular mikroskopu bądź obserwując szalkę laboratoryjną.
Tym właśnie gigantom - "bękartom Hippokratesa" zawdzięczamy obecny poziom wiedzy medycznej.
Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/
Skończyła się wojna i do Warszawy zaczęli wracać jej mieszkańcy ci, których wywieziono do obozów, do więzień, na przymusowe roboty. Ludzie z bagażem doświadczeń, zmarnowani, zmęczeni. Jeśli maja domy to połowa sukcesu, ale najczęściej muszą jakiegoś kąta szukać
Rodzina Pataczków tez powraca. Ich dom stoi. Ojciec, lekarz natychmiast zatrudnia się w szpitalu, matka nauczycielka - w redakcji gazety. Starsza córka Teresa odgruzowywuje Politechnikę, młodsza Mirka trochę zarobkuje, sprzedaje wytworzone prace na targu, pomaga starszemu panu, którego znała z przed wojny. Książka o tym, że nieważne jest to, że teraz niewiele mamy, że jest nam ciężko, najważniejsze, że żyjemy. Wszystko inne jakoś się ułoży.