Jerzy Giedroyć (1906-2000) – publicysta i polityk. Studiował prawo i historię na Uniwersytecie Warszawskim. Był redaktorem „Buntu Młodych”, przekształconego następnie w „Politykę”. Był założycielem i dyrektorem Instytutu Literackiego, redaktorem i wydawcą „Kultury”, pomysłodawcą i wydawcą „Biblioteki Kultury” oraz „Zeszytów Historycznych”. W swej działalności wydawniczej pracował z wybitnymi polskimi publicystami i pisarzami emigracyjnymi m.in. Czapskim, Mieroszewskim, Miłoszem, Gombrowiczem, Herling-Grudzińskim. Zmarł na emigracji. Jego działalność została doceniona i uhonorowana wieloma nagrodami i odznaczeniami: orderem Krzyżem Oficerskim Legii Honorowej (1996),Orderem Orła Białego (odmówił przyjęcia ma znak swojego krytycznego stanowiska wobec stosunków panujących w Polsce po 1989 roku),nagrodą Polskiego PEN Clubu (1989),nagrodą im. św. Brata Alberta (1993),nagrodą Polityki (1995),nagrodą „Złotego Berła” Fundacji Kultury Polskiej (1999) oraz doktoratami honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1991),Warszawskiego (1998),Wrocławskiego (1998),Szczecińskiego (2000). Rok 2006 został ustanowiony przez Sejm Polski rokiem Jerzego Giedroycia.