Krzysztof M. Maj

Zbiór esejów o różnych aspektach kultury masowej, od filmu i literatury po sztukę i filozofię. Autorzy analizują zarówno znane i popularne zjawiska, jak i te mniej oczywiste i marginalne. Każdy rozdział to ciekawa i inspirująca lektura, która pokazuje, jak popkultura wpływa na nasze postrzeganie świata, tożsamości i wartości. Zwróćcie uwagę na eseje: - “Posthumanizm jako projekt antropologii kultury wizualnej. Kilka obrazów ciała” - różne wizje ciała ludzkiego w popkulturze, od cyborgów i androidów po mutanty i zombie. Pokazano, jak te obrazy odzwierciedlają nasze lęki, marzenia i pragnienia transcendencji. - “Jak śmierć nawiedza popkulturę? Od i do popartu, od litery do litery” - autor bada, jak motyw śmierci pojawia się w różnych formach artystycznych, od malarstwa i rzeźby po literaturę i komiks. Zwraca uwagę na ironię, humor i groteskę jako sposoby radzenia sobie ze śmiercią w kulturze masowej. - “Włamywanie się do rzeczywistości” - autor opisuje, jak niektóre dzieła popkultury eksperymentują z formą i treścią, łamiąc konwencje narracyjne i estetyczne. Przytacza przykłady takie jak Matrix, czy Incepcja, które zaburzają granice między rzeczywistością a fikcją. - “Świat jako dzieło sztuki w doświadczeniu psychedelicznym i estetycznym Waltera Benjamina” - autor omawia koncepcję sztuki jako sposobu poznania świata w filozofii Benjamina. Pokazuje, jak jego myśl wpłynęła na twórczość artystów związanych z ruchem psychedelicznym, takich jak Beatles czy Pink Floyd. - “Artyści i ciemne moce. Motyw twórcy i dzieła sztuki w horrorze literackim” - autor analizuje, jak motyw artysty i jego dzieła pojawia się w literaturze grozy. Przedstawia różne typy twórców, od geniuszy i szaleńców po opętanych i przeklętych. Omawia także rolę dzieła sztuki jako źródła strachu, fascynacji lub zagłady. - “Życie po życiu. Film noir – czarny kryminał a kategoria multiperiodyczności” - autor bada, jak film noir łączy elementy różnych gatunków filmowych, takich jak kryminał, melodramat czy science fiction. Zwraca uwagę na motyw multiperiodyczności, czyli przeplatanie się różnych czasów narracyjnych w filmie noir.